65
etmişdi ki, әgәr onu hәqiqәtәn çox istәyirsә,
hәmişә yaşıl geyinsin. Tәravәt dә sevgisinin
qarşılığı olaraq onunla görüşә gedәndә yaşıl
paltarlar geyinәrdi.
- Ay qız, yenә haralara uçub getdin? Onsuz da
bayaqdan özün burdasan, fikrin uzaqlarda! –
Onu xәyallardan Danulduzunun sәsi ayırdı.
- Heç... A-a, nә gözәldi!
- Hә, bilirsәn, Uyğur mәnә deyib ki, hәmişә
qırmızı geyinim. O bu rәngi çox bәyәnir. Mәni bu
rәng paltarda görәndә әlini ürәyinin üstünә
qoyub “nar çiçәyim” deyir.
Tәravәt bir anlıq özünü vitrindәki yaşıl donda
gördü vә Yaşarın onu görәndә necә reaksiya
verәcәyini tәsәvvür etmәyә çalışdı. Amma
Danulduzunun ondan әynindәkinә münasibәt
gözlәdiyini xatırlayıb, “göylәrdәn yerә endi”:
- Әla yaraşır. Olduqca qәşәngdi!
- Doğurdan?! Onda mәn bunu alıram. Xanım,
zәhmәt olmasa bunu bükün.
Tәravәt isә satıcıdan vitrindәki donun qiymәtini
soruşdu:
- Xanım, bәs bu neçәyәdi?
- Bu, Türkiyәdәn gәlib. Çox orijinal maldı. Әgәr
götürsәniz, iki paltar aldığınız üçün mağazamızın
güzәşt limitindәn istifadә edib sizә ucuz - yüz
otuz manata verәrik.
- Hә? Onda bunu da bükün!
Gülümsәyib әlini çantasına atdı. Uyğurun ona
verdiyi yüzlüyün üstünә otuz manat da qoyub,
satıcıya uzatdı.
downloaded from KitabYurdu.org
66
- Ay qız, belә paltar alarlar? Bir geyin bax dә,
bәlkә heç әyninә gәlmәdi?
- Gәlәr-gәlәr, narahat olma.
- Onda mübarәk olsun. Qәşәng rәngi var. Amma
hәr halda geyinsәn yaxşı olardı...
Ulduz çaşıb qalmışdı. Tәravәt tez-tez haldan-hala
düşürdü. Bununla belә, gәlәcәk baldızını sorğu-
suala tutmadı. Fikirlәşdi ki, birdәn qәlbinә
dәyәr...
***
- Alo... Bәli. O-o, mәnim qәşәng Xanım anam,
necәsiniz? Xәlil dayım necәdir? Lap yaxşı, ver-
ver, qoy onunla da danışım... Salamlar olsun,
Xәlil dayı. Sağ olun, çox sağ olun. Maşallah, tәki
hәmişә yaxşı olun. Yaxşıdılar. Onların da sizә
salamları var. O nә sözdü, Xәlil dayı? Uyğur
mәnim qardaşımdı. Allah sizdәn dә razı olsun.
Hәlәlik, özünüzdәn muğayat olun. Gözüm üstә.
Sağ olun.
Yaşar danışdıqdan sonra telefonu bağlayıb onu
Azәr kişinin oturduğu tәrәfә qoydu. Sonra da
atasının üzünә baxıb ona göz vurdu vә
gülümsәdi. Bütün bu danışığı dinlәyәn, amma
hәm bundan, hәm dә ata-balanın him-cimindәn
bir şey başa düşmәyib tәәccüb içәrisindә qalan
Cavahir arvad marağını boğa bilmәdi:
- Xәlil kişi nә yaxşı zәng vurmuşdu, a bala,
xeyirdimi?
- Heç ay ana, salam deyirdi.
- Onu eşitdim.
downloaded from KitabYurdu.org
67
- Bu gün Uyğurun ad günüdür axı. Atamla
birlәşib ona bir hәdiyyә almışdıq. Ona görә zәng
vurub razılıq edirdilәr. Hә, ata?
- Sağ olsun. Uyğur yaxşı oğlandı. Hәqiqәtәn dә
buna layiqdir. Ona hәsәd aparıram. Gecә-gündüz
çalışır, yorulmaq bilmir. Đşi dә pis deyil. Inşallah,
bir-iki ilә daha yuxarılara qalxar yәqin.
- Hәm dә yaxşı dostdur.
- Çox saf uşaqdı. Heç vaxt ondan pislik gәlmәz
adama. Maşına da çox ehtiyacı vardı. Elә
insanlar üçün vaxtın önәmi çoxdur, hәr dәqiqә
harasa çağırırlar.
- Allah ürәyinizә görә versin, başınızdan töksün.
Cәvahir arvad indi hәr şeyi başa düşdü vә oğlu
ilә әrinin xeyirxah hәrәkәtlәrinә görә qürür hissi
keçirdi.
...Yaşarın telefonuna yenidәn zәng gәldi. Azәr
kişi qeyri-ixtiyari telefona baxdı vә onun
ekranında “Axmaq” sözünü görüb tәәccüblәndi.
Yaşar Elmәddinin ilk zәngindәn sonra onun
nömrәsinin qabağına o sözü hirsindәn vә qәsdәn
yazmışdı.
Atasının
tәәccüblәndiyini
görәndә
hәmin o mәqam yadına düşdü. Gülümsünüb
ayağa qalxdı:
- Dostumdu, zarafatımız var. Bağışla bir dәqiqә -
deyib, yan otağa keçdi. - Nә istәyirәn?
- Çox әsәbisәn, e. Bu qәdәr hirsli olmaq sәnә
yaraşmır...
- Sözünü de!
- Bilirsәn, doğrusu әvvәlcә demәk istәmirdim.
Amma sonradan fikrimi dәyişdim. Bu barәdә...
- Gәvәzәlәmә. Tez ol, nә deyәcәksәn de, qurtar.
downloaded from KitabYurdu.org
68
- Fikirlәşdim ki, kiminsә kimәsә borcu qalmasın.
Bir az pis şeydi. Hәm dә aramızı vurmasın bizim
belә şeylәr. Qısası, hәftә sonuna qәdәr kim ölә,
kim qala. Sonra birdәn hallallıq almağa vaxtımız
olmaz. Ona görә dә sәn mәnim pulumu sabaha
hazırla.
- Yәni aramız elә gözlәdi ki, pozulmasın da?
Mәnim heç kimә borcum yoxdur! Neçә dәfә
deyәcәm sәnә? Çox istәyirsәnsә, get pulunu
dәnizdәn al!
- Bildik dә, pulun çoxdu, ona görә dә on iki min
manatlıq mala “heç nә” deyirsәn! Noolar, tәki
çox olsun, eybi yox. Amma mәnim dә sözüm
sözdü: sabah saat ikidә uşaqları göndәrәcәm!
Elmәddin sakit, inamlı vә qәti danışığı ilә Yaşarı
tәbdәn çıxarmışdı. Ancaq nә qәdәr hirslәnsә dә,
atasıgil eşitmәsin deyә, çox ucadan danışa
bilmirdi:
- Bura bax, sәn hansı dildә başa düşürsәn? Sәnin
dilindә danışsam, sәnә sәrf etmәyәcәk axı...
Odur ki, get işinlә mәşğul ol.
- Nә isә, coşma! Yoxsa, sәsin tutular. Atalar
deyib ki, başqasına quyu qazma, qoy özü qazsın!
Sәnә dә yaxşılıq edib deyirik ki, yola gәl, amma
sәn әksinә, quyunu daha da dәrinlәşdirirsәn.
Sonra çıxa bilmәyәcәyin quyu qazırsan ha! Sәnә
“sabah saat iki” dedim!
- Mәnә hәdә-qorxu gәlmә, axmaq! Deyәsәn, hәlә
mәni yaxşı tanımırsan! Noolar, tanıdaram!
Elmәddin artıq telefonu bağlamışdı. Yaşar
yumruğunu divara çırpdı: “Lәnәtә gәlәsәn,
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |