49
yoxdu mәnim belә oyunlar oynamağa. Hә, bir
dә, saymasan da olar. Özüm hamısını bir-bir
saydırmışam. Ha-ha-ha!
- Sәn deyәsәn, mәni başqaları ilә sәhv salırsan.
Ya gәl mallarını götür, ya da tullayacam hamısını
çölә.
- Sәnin “tullayacam” dediyin malların on iki min
manat qiymәti var. Sәn imkanlı adamsan axı,
ona görә bu cür “summa” sәnә xırda gәlә bilәr. –
Kinayә ilә dedi. – Gecdir, mallar artıq sәndәdir.
Özün bilәrsәn, hara istәyirsәn tulla. Amma
hәftәnin axırına on iki min manatı hazırla.
-Sәnә dedim axı...
Telefon artıq bağlanmışdı. Yaşar hirsindәn
bilmәdi nә etsin. Demәli... Seyfәddin işi danışıb
getmişdi. Qardaşı da meydanı boş görüb, istәdiyi
kimi at oynadırdı. Bu ya Yaşarı tәlәyә salmaq
üçün qәsdәn, düşünülmüş şәkildә qurulan tәlә
idi. Ya da ki....
Fikirlәri qarışmışdı. Nә düşünәcәyini, hansı
addımı atacağını bilmirdi. Bildiyi bircә şey vardı:
onlara üz vermәk olmaz! Әgәr indi razılaşıb
malların pulunu versә, onlar sonra ondan әl
çәkmәyәcәklәr. Sabah başqa mal göndәrib, onun
da pulunu tәlәb edәcәklәr. Daha sonra isә
Yaşarın
qorxduğunu
zәnn
edib
tәlәblәriini
getdikcә artıracaq vә sәrtlәşdirәcәklәr. Buna görә
nә olursa-olsun, malları geri qaytarmalı idi.
Dәstәyi götürüb dükana - Kәnana zәng vurdu:
- Neylәdin?
- Onların maşını götürmәdi, çıxıb getdi. Ona görә
dә indi başqa maşına yığırıq.
downloaded from KitabYurdu.org
50
- Maşına-zada yığma. Elә tök çölә-dükanın
qabağına.
- Çölә?
- Hә, nә deyirәm, onu elә.
- Oldu!
Özü oturduğu yerdәn qalxdı. Tәravәti xatırladı.
“Heç nә mәnim planlarımı poza bilmәz, indi әsas
mәsәlә sabahkı günü dәyәrlәndirmәkdir” deyib,
paltosunu
götürdü.
Maşını
düz
şәhәrin
mәrkәzindәki xarici vә bahalı paltarların satıldığı
geyim mağazasının yanına sürdü. Içәri girәndә
satıcıların hamısı onu salamladı. Bura tez-tez
gәldiyi üçün onu tanıyırdılar:
- Salam, Yaşar bәy, xoş gәlmisiniz.
- Salamlar olsun. Necәsiniz?
- Sağ olun. Necә kömәk edәk sizә? Hәmişәki kimi
dәst istәyirsiniz?
- Yox. Bu dәfә mәnә sadә, amma gözәl vә özәl
bir ziyafәt paltarı lazımdır...
***
Uyğurun dediklәrini xatırladıqca, sanki Tәravәtin
bәdәninә qәribә bir istilik yayılırdı. Demәli, yenә
Yaşarla bir yerdә olacaqdı: “Maraqlıdı, görәsәn
Uyğurun yanında o özünü necә aparacaq? Yenә
dә
gizlәnәcәk,
söz
deyәndә
çәkinә-çәkinә
deyәcәk, özünü narahat hiss edәcәk? Mәn
danışmaq istәyәndә qaş-göz edәrәk Uyğuru
göstәrib “birdәn nә isә hiss edәr, ehtiyatlı ol”
deyәcәk? Ax, bu Yaşar... Uyğur kimi mәnә dә bir
diqqәt yetirsәydi...” Birdәn elә bil ayıldı, qaşlarını
düyünlәyib:
downloaded from KitabYurdu.org
51
- Yox qağa, siz gedin, - dedi. - Mәn getmәk
istәmirәm.
- Sәnә birdәn-birә nooldu? Niyә getmirsәn ki?
- Mәn evdә qalaram, siz gedәrsiniz. Onsuz da iki-
üç günә qayıdacam, sizә mane olmayım.
- Nә danışırsan, gözәl bacım? Nә mane olmaq?
Sabahkı gün mәnim hәyatımın әn dәyәrli
günlәrindәn biri olacaq. Getmәsәn, sәndәn
inciyәrәm. Bir dә, niyә getmәyәsәn ki? Elә
gәnclәr üçün tәşkil ediblәr dә. Özü dә iki ildir ki,
Bakıya gәlmirsәn. Hәm dә gәzәrik. Baxanda
tanımayacaqsan, şәhәr o qәdәr dәyişib ki! Öz
Xaricdәn dә müğәnnilәr gәlәcәk. Özün dә dur,
hazırlaş. Ulduz bir azdan gәlәcәk. Bazarlıq
elәmәk istәyirdi sabah üçün. Sәn dә onunla get,
eynin açılsın.
- Yaxşı! – Әslindә qardaşının tәkidi onu
sevindirirdi.
Getmәyi
daha
çox
istәyirdi.
Qәlbindәki yaranın arğısı onun yolunu kәsirdi
sadәcә. Amma razılaşsa, özünә bir şans da
versә... – Haçan gәlәr?
- Indi gәlmәlidir. Budur bax, zәng edir. –
Telefonu açıb danışmağa başladı. - Hardasan?
Yaxşı, çıx, biz dә hazırıq. – Telefonu bağladıqdan
sonra Tәravәtә tәrәf döndü:
- Sәnin gәldiyini demişәm ona. Iki qız bir az
gәzib dolaşın. Al bunu da – Uyğur cibindәn bir
yüzlük çıxarıb onun ovcuna qoydu, - özünә bir
şey alarsan.
- Özümdә pul var.
- Götür, bilirәm var, indi isә... hazırlaş, nә
durmusan, iyirmi dәqiqәyә burda olacaq qız.
downloaded from KitabYurdu.org
52
Tәravәt qalxıb özü ilә gәtirdiyi çantanı açdı.
Donunu dәyişib, paltosunu geyәrәk Uyğurla
birlikdә qapıdan çıxdı.
***
Nәzәrindә tutduqlarını aldıqdan sonra züm-zümә
edә-edә maşınla birbaşa ofisә gәldi. Dükanın
qarşısından keçәndә malların yerә yığıldığını
gördü. Kefini pozmadan içәri keçib kabinetinә
qalxmağa başladı. Arada ayaq saxlayıb Kәnanı
sәslәdi:
- Kәnan, bu zibillәr dükanın qabağını çox pis
görsәdir.
Kazıma
denәn,
bunları
yığsınlar
maşına, aparıb töksünlәr dәnizә.
- Dәnizә?
- Hә, dәnizә. Onlara lazım olmayan mal, bizә dә
lazım deyil. Tökdür dәnizә!
- Oldu!
Yaşar öz qәrarından razı qalıbmış kimi istehza ilә
gülümsündü: “Qoy görәk hәlә bu axmaq
dәnizdәn pulunu ala bilәcәkmi?”
Kabinetinә keçib Kәnanı bu dәfә telefonla
axtardı:
- Đşin yoxdusa, yuxarı qalx.
Bir azdan Kәnan içәri girib onun yanında oturdu.
Yaşar fikirli-fikirli:
- Kәnan, bir az ehtiyatlı olmaq lazımdır, - dedi. -
Bu әclafdan nә desәn gözlәmәk olar.
- Qardaş, mәnә heç nә demәmisәn ki?! Başa sal
görüm, nә mәsәlәdi?
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |