Microsoft Word dostlugun romani

 
57 
istәmirәm  mәn  bu  malları.  O  isә  guya  mәnә 
“oğru  qanunları”  ilә  şәrt  qoyur.  Deyir    “dәxli 
yoxdur, mal mәnim anbarımdan çıxıbsa,  pulunu 
vermәlisәn”.  Malları  tökdürüb  qapının  ağzına. 
Mәn  dә  elәmәdim  tәnbәllik,  hamısını  birbaşa 
tökdürdüm  dәnizә.  Getsin  hәftәsonu  pulunu 
dәnizdәn alsın. 
-  Gәrәk  qapısına  tökdürәydin.  Nahaq  dәnizә  
tökdürmüsәn. 
Bu, 
qardaşının 
da 
xoşuna 
gәlmәyәcәk. 
-  Sәn  dә  elә  danışırsan  ki...  Bilmirsәn  e,  bunun 
dәrdi  mal  satmaq  deyil,  özünü  mәnә  sübut 
etmәkdi.  Guya  bu...  Lәnәt  şeytana.  Dünәnki 
uşaq mәnә... 
-  Qardaşı  nә  deyir  bәs?  Kişilikdәn  dәm  vururdu 
axı! 
- Nә bilim, burda yoxdu. Müalicәyә gedib xaricә. 
Yoxsa  dişimin  dibindәn  çıxanı  deyәcәkdim.  Mәnә 
elә  gәlir  ki,  qardaşı  pis  adam  deyil.  Işi  buna 
tapşırıb  ki,  adam  kimi  işlәsin.  Mәnimlә  yola 
gәlsin.  Bu  isә  qardaşının  yoxluğundan  istifadә 
edir.  Fürsәt  düşmüşkәn,  mәndәn  qisas  almaq 
istәyir. 
-  Bunlardan  nә  desәn  çıxar.  Orda-burda  adamı-
zadı var indi yәqin. Silahlı- milahlı... 
-  Düz  deyirsәn,  artıq  canım  sıxılır  bu  işdәn. 
Lazım  olsa,  mәn  dә  silah  götürәrәm,  әli  әlimdәn 
uzun  deyil  ki?!  Arxamı  yerә  qoya  bilmәrәm, 
Uyğur. Nә olursa-olsun! 
-  Hmm.  Silahı-zadı  işә  qatma.  Görsәk  ki,  çox  o 
tәrәf-  bu  tәrәf  edir,  lazımi  yerlәrә,  lap  elә  polisә 
bildirәrik.  Bu  da  kömәk  etmәsә,  sağ  olsunlar,  o 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
58 
qәdәr dostlarımız var ki... Bircә saata nәslini yox 
edәrlәr. Lotu-potu vaxtı keçib e.  Amma sәnә bir 
söz  deyim,  incimә,  gәrәk  qardaşının  tәklifilә  elә 
ә
vvәlcәdәn razılaşmayaydın. 
- Uyğur, mәn iş adamıyam. Ticarәt mәsәlәlәrindә 
mәnim  üçün  şәxslәrin  önәmi  yoxdur.  Әsas  olan 
işimin 
düzgün 
getmәsidir. 
Bu, 
mәnim 
iş 
prinsipimdir.  Amma  indi  rastlaşdığım  tamam 
başqa bir mәsәlәdir. Nә isә, qardaş, başını bu cür 
işlәrlә  yüklәyib  ağrıtmayım.  Nәsә  yazı  yazırdın. 
Sabahkı gün haqda nә fikirlәşirsәn? 
-  Heç  nә.  Elә  konsertә  gedib  qayıdarıq.  Sonrakı 
gün bir şey fikirlәşәrik dә. 
- Tәravәt necәdir? Neynir? 
Yaşar  bunu  qeyri-ixtiyari  soruşdu  vә  dәrhal  da 
sәhvә  yol  verdiyini  anlayıb  dodağını  dişlәdi. 
Amma yaxşı ki, Uyğur heç nәdәn şübhәlәnmәdi: 
-  Heç,  yaxşıdır.  Sıxılmasın  deyә,  Ulduzla 
göndәrdim  bazarlıq  elәsin,  başı  qarışsın.  Baxma 
dә, mәnimlә nә qәdәr söhbәt elәyә bilәr ki... Hәm 
dә Ulduzla daha yaxından tanış olar.  Sәn bizdәn 
çıxandan  kefi  pozulmuşdu.  Deyirdi  başı  ağrıyır. 
Gәldiyi  bir-iki  saatdı,  amma  artıq  kәnddәn  ötrü 
darıxır.  O  vaxt  Bakıdan  çıxanda  “birdәfәlik 
gedirәm,  bir  dә  buralara  gәlmәyәcәm”  demişdi. 
Yәqin ondandır. 
-  Hә,  olur  belә  şeylәr.  Nә  isә.  Mәn  evә  çatıram. 
Sonra söhbәtlәşәrik. 
- Oldu qardaş, özündәn  muğayat ol... 
Yaşar 
maşının 
güzgüsündә 
özünә 
baxdı. 
Hәyәcanlı  idi.  Qulaqlarına  kimi  qızarmışdı. 
Uyğurun  dediklәri  beynindә  bir  daha  fırlandı: 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
59 
“Sәn gedәndәn sonra birtәhәr oldu. Kәnd yadına 
düşdü,  deyәsәn.  Uşaqlığını  fikirlәşib  yәqin”.  
Daha  sonra  öz-özüylә  danışmağa  başladı:  “Yox 
Yaşar,  özünә  gәl”.  Amma...  gözü  oturacağın 
üstündәki  kostyuma  sataşanda  istәr-istәmәz 
gülümsündü. Heç nә onun fikrini dәyişә bilmәzdi. 
Sabahkı günә hazırlıqlı olmalı idi... 
Maşını  hәyәt  qapısında  saxlayıb  düşdü.  Evlәrinә 
tәrәf,  pәncәrәyә  baxdı.  Anası  Cәvahir  arvad  elә 
pәncәrәnin  önündә  dayanmışdı.  Sanki  oturub 
onun  yolunu  gözlәyirdi.  Anasına  әl  elәyib,  arxa 
oturacaqdan 
kostyumunu 
vә 
hәdiyyә 
bağlatdırdığı paketlәri götürüb evә qalxdı. 
 
Cәvahir  arvad  oğlunu  görәn  kimi  pәncәrәdәn 
aralanıb  qapını  açdı  vә  dәrhal  da  onun  boynuna 
sarıldı: 
- Saqqalın ağarsın, neçә vaxtdı hardasan? 
-  Salam,  anaların  anası.  Neçә  gündü  pәncәrәnin 
qabağında yatırsan? 
-  Lağ  eliyәrsәn  dә...  Hәlә  valideyn  olmamısan 
axı!  Neçә  gündü  üzünü  görmürәm,  darıxmışam 
da sәnnәn ötrü. 
- Ay ana, elә danışırsan ki, elә bil xırda uşağam. 
-  Sәn  mәnim  üçün  hәmişә  xırdasan,  –  oğlunun 
hәr iki yanağından öpdü. 
-  Mәndәn  narahat  olma.  Yaxşısı  budu  bax,  gör 
sәnә nә almışam. 
Ә
lindәki  paketi  anasına  uzadıb,  o  da    onun 
üzündәn öpdü. Yaşar kefi kök olanda evdәkilәrin 
hәrәsinә bir hәdiyyә alardı. Onları indi dә kefinin 
kök olduğuna inandırmaq istәyirdi, deyәsәn. 
downloaded from KitabYurdu.org

---

 
60 
-  Sağ  ol,  yaxşı  yaylıqdı.  Az  bilmirsәn,  ha.  Yenә 
özünә  kostyum  almısan.  Ev  doludur  sәnin 
kostyumlarınla. Adamın neçә paltarı olar, a bala? 
-  Bu  başqa  kostyumdu  ana.  Sabah  oğlunun 
xüsüsi bir günüdür. 
-  Demәli,  mәnim  dediklәrim  barәdә  fikirlәşdin. 
Elә belә dә bilirdim. Bilirdim ki, mәnim sözümdәn 
çıxmayacaqsan...  De  görüm,  hardandı  o  gözәl? 
Kimlәrdәndi? 
-  Eeeee.  Bax,  çıxıb  gedәcәm  ha  yenә.  Artıq  bu 
sualları әzbәrlәmişәm. Ondansa de görüm, atam 
hardadı? 
-  Bilirәm,  sәn  elә-belә  qıza  göz  qoymazsan.  – 
Yaşarın 
qınayıcı 
baxışlarını 
görüb, 
fikrini 
yekunlaşdırdı. - Yaxşı-yaxşı, soruşmuram. Sonra 
şәklinә  baxaram.  Yәqin  telefonuna  çәkәrsәn... 
Atan içәridә televizora baxır. 
Arvadın  çiçәyi  çırtlamışdı  sanki.  Yaşarı  bu 
vәziyyәtdә  -  kefi  kök  görmәkdәn  ötrü  neçә  gün 
idi  ki,  pәncәrә  qarşısında  Allaha  yalvarırdı. 
Mәtbәxә qaçıb çaydanın altını yandırdı... 
- Deyәsәn, yavaş-yavaş qocalığı boynuna alırsan 
ha?! 
- O-o, üzünü görәk igid, necәsәn? 
- Sağ ol, ata. Bayy... Nә qәdәr evdә oturub qәzet 
oxuyarlar,  a  kişi?  Gözünün  qarasını  bunlarla 
ә
ritdiyinә... 
- Yaxşı-yaxşı... Hәlә sәn de görüm, mәn ananı nә 
qәdәr  ovutmalıyam? 
-  Ata?!  Yaxşı,  әsәbilәşmә,  bax  gör  sәnә  nә 
qәşәng  şalvar  almışam.  Üç  gündәn  sonra 
downloaded from KitabYurdu.org

---