Microsoft Word Esref Veyselli Qarsima siz cixin cap docx
ÜRƏYİ ÖZÜNDƏN BÖYÜK OLAN DOST
Yüklə 1,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ÜRƏYİ ÖZÜNDƏN BÖYÜK OLAN DOST
- ....Gör Vətən nə günə qalıb, Bir evdən bir binə qalıb. İndi təkcə sənə qalıb Əlacım, Feyzi Mustafa.
- Feyzi Mustafayev və Əşrəf Veysəlli
- Kənd dedin, kənd dedin son nəfəsdə sən, İndi öz kəndində dar qəfəsdəsən. Özünə fikir ver-axı xəstəsən
- Sinədə ah kimi, gözdə yaş kimi Həmişə bizimlə qaldın, a qardaş....
293 ÜRƏYİ ÖZÜNDƏN BÖYÜK OLAN DOST Martın 27-si sənin anım günündür. Səni anmadığımız gün varmı? Düz bir ildir ki, həsrətin ağır bir daş kimi asılıb ürəyimiz- dən... Düz bir ildir ki, üzünü görmək, səsini eşitmək, zərif və mənalı zarafatlarına qulaq kəsilmək səadətindən məhrumam... Telefon zənglərini eşitmirəm, hərdən çaşıb zəng etmək istəyirəm... Birdən yadıma düşür.. Tez-tez yazdığın kitabları vərəqləməkdən, “Qardaşının səfəri yaman uzun çəkdi” deyərək kövrələn ömür-gün dostun Əzizə xanımla, baxışları sorğularla dolu ətcəbala nəvələrinlə-Cəlal, Samir, İsmayıl, Nigar, Rəna və Natavanla görüşməkdən təsəlli tapıram... Düz bir ildir ki, bəlkə səni gördüm –deyə evinizin yanından işə gedib-gəldikcə eyvanınıza boylanıram... Həmişə görüş yerimiz olan “əyri binanın” qarşısında dənizə çıxan dörd yolun ayrıcında ayaq saxlayıram.. Düz bir ildir ki, kiçik oğlun Ramilin, “əmi, bəs mənim iş məsələm nə oldu?”, gözləri baba həsrəti ilə yollara baxan kövrək, məsum nəvələrinin “bəs bizim Feyzi babamız hanı?” sualları qarşısında yüz dəfə ölüb-dirilirəm.. Düz bir ildir ki, böyük oğlun Emilin həbsdən azad edilməsi üçün müxtəlif ünvanlara müraciətlər edir, Allahdan başqa imdad yeri tapmadıqda, dünyanın ən güc- süz və zəif adamları kimi əllərim yanıma düşür... Əzizə bacının qarşısından başı aşağı keçib gedirəm.. Sənsiz günlərimin əlləri sənli günlərimə uzana-uzana, sanılı günlərimi saya-saya arxam- ca bir ömür sürüyürəm, heç zaman unudulmayan xatirələ-rinlə nəfəs alıram, qardaşım Feyzi... Atasını, bir çox əzizlərini, ən başlıcası isə doğma Qarabağını itirən bir adam üçün ümid yeriydin, təsəlli ünvanıydın, qardaş.. Örpəkli poeziyamızın gör- kəmli nümayəndələrindən olan Ofelya xanım Babayevanın təşəbbüsü və rəhbərliyi ilə 11 saylı orta məktəbdə sənin 60 illik
294 yubileyin gözlərimin önündə canlanır... Yanaşı oturmuşduq.. Birdən mənə söz verdilər.. sənə həsr etdiyim şeiri oxudum:
..Sən mənim üçün dünyanın ən mehriban, ən təmiz, ən pak adamı idin. Sən həm də çox vəfalı dost idin. Əli Kərim və Vaqif İbrahimlə də dostluq edərdin. Onların ölümündən sonra həyat və yaradıcılıqlarından bəhs edən son dərəcə səmimi, maraqlı və oxunaqlı kitablar yazaraq onlara sözdən heykəl yaratdın. Ortan- cıl oğlum Şahin deyir ki, “Feyzi əmi bu kitablardan sonra heç nə yazmasaydı belə özünün çox böyük yazıçı, jurnalist, publisist, olduğunu sübut etmiş olardı”.. Heç vaxt Əli Kərimin, Vaqif İbrahimin uşaqlarını unutmazdın, tez-tez gedib baş çəkər- din.. Gözəl bir xüsusiyyətin də vardı: -Heç vaxt uşaq olan evə əli boş getməzdin. Nasir, publisist, jurnalist olmaqla yanaşı, poeziyanı çox gö- zəl duyar, ən çətin şeirləri də təhlil etməyi bacarardın. Dünyanın sənət korifeylərinin demək olar ki, hamısından xəbərdar idin. Çoxlu mütaliən, zəngin müşahidən, yüksək zövqün və səliqənlə başqalarından seçilərdin... “Dinmə ey kədər”, “Ölənlər evə qayıdırlar”, “Ürəyinə borclu adam”, “Mən bu qəlbin sahibi- yəm”, “Fikrin yükü”, “İki dostun bir ürəyi”, “Kədərinə oxşayan adam” kitabların, Ofelya Babayeva, İbrahim İlyaslı, Sabir
295 Yusifoğlu yaradıcılığından bəhs edən yazıların buna canlı sübutdur... Bir gün şair dostlarımızla sənin 9-cu mikrorayondakı təkotaqlı mənzilində halal süfrənin qonağı idik. Bir az yeyib içəndən sonra dostlarımızdan biri ozü- nü Nazim Hikmətin bö- yük bilicisi kimi apar- mağa və onun məşhur “Məmləkətim” şeirini əzbərdən deməyə baş- ladı. Qəfildən səsləndin: “Saxla qardaş, saxla... şeiri düz söyləmirsən..” Bu vaxt hamımız təəс- cüblə sənə baxdıq, zənn etdik ki, içkinin təsi- rindəndir. Həmin şair dostumuzla mübahisə edərək mərc kəsdiniz. Durub yüksək səliqə və zövqlə üzlənmiş kitabların arasından Nazim Hikmətin kitabını asanlıqla tapıb açdın və sübut elədin ki, sən haqlısan.. Üzünü şair dostumuza tutub: “Elə bilmə ki, bizim şeirdən- zaddan xəbərimiz yoxdur”-dedin... Yenə də bir xatirə: Bir nəfərin yaradıcılıq gecəsi keçirilirdi. Görüşdən sonra biz həmin şairi qonaq etmək qərarına gəldik. Əslində qonağımızın şeirləri o qədər də ürək açan deyildi. Təzəlik, orijinallıq yox idi və ritorik şüarları xatırladırdı. Mən elə zənn etdim ki, dostumuzun şeirləri sənin xoşuna gəlib. Ancaq sən əvvəldən axıra yanımızda olmaya-olmaya, Məmməd İsmayılın yaradıcılığından söz açıb, bütün sağlıqları onun adı ilə bağladın. Bundan sonra hər şey mənə aydın oldu. Mənim haqqımda yazdığın kitabın taleyindən xeyli nigaran idin. Vaxtı ilə həmin yazıların bəzi hissələri “Ulduz” jurnalında çap olunmuşdu. Çapı bir az ləngidiyindən “Yəqin gözləyirlər ki,
296 mən öləndən sonra çap etsinlər. Mən də qəsdən bu yazıların çapını görməyincə ölməyəcəyəm”... – deyirdin. Yaxşı ki, səni bu nigarançılıqdan qurtara bildim. O kitabı sən öz gözlərinlə gördün, oxudun və xeyli rahatlıq tapdın... Bir gün mənə zəng vurub “səndən incimişəm” -dedin. Səbəbini soruşduqda kitabda “Məzar daşlarında döyünən ürəklər” başlığı altında gedən yazı- lardan söz açdın və “Bəs mənim başdaşıma yazdığın şeir hanı?”-dedin. Xeyli kövrəldim... Nə danışırsan, qardaş, mən sənin çiyinlərində getməliyəm,-dedim.. Nə etmək olardı ki, hər şeyi sən əvvəlcədən bilirmişsən... Belə də oldu... İndi sənsiz inildəyən, tək qalan ürəyim sənin başdaşının üzərində döyünür:
İndi öz kəndində dar qəfəsdəsən. Özünə fikir ver-axı xəstəsən, Bəs niyə kövrəlib doldun, a qardaş. Uçdun əlimizdən, uçdun quş kimi, Həsrətin qəlblərə çökdü daş kimi. Sinədə ah kimi, gözdə yaş kimi Həmişə bizimlə qaldın, a qardaş....
Bir şeydən razıyam ki, qələm dostlarımız heç vaxt səni unut- murlar. Company “İnter PRESS” mətbuat ticarət şirkəti və Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Sumqayıt şöbəsi ədəbi tənqid və bədii publisistika üzrə “Feyzi Mustafayev” adına diplom və mükafat təsis edib. Həmin təşkilatlara və onların rəhbərlərinə, xüsusilə də Hacı Əyyub Qiyasa minnətdaram. Eşitdim ki, bu yaxınlarda gedib Emillə görüşüb və ona cib xərcliyi də verib.. Sağ olsun Sumqayıt şəhər Bələdiyyəsi ki, sənin ailənə müavinət təyin edib. Buna görə də Zakir Fərəcova minnətdarıq.. Sənin adını əziz tutan, yaradıcılığına hörmət edən hər bir kəsin qarşısında baş əyməyə hazıram. Yüklə 1,96 Mb. Dostları ilə paylaş:
|