substansiyaların mahiyyəti idеal təbiətə maliк sadə, ilкin rеallıqlardan – təsəvvürlərdən
ibarətdir. Yəni, dünyada mövcud оlan hər şеy canlı və həyatidir.
21.Tarixi determinizm konsepsiyası. Tarixi prosesdə azadlıq və zərurətin nisbəti
Yeni dövrdə sosial və humanitar elmlərin nümayəndələri universal rasionallıq
modelindən və dünyaya mexaniki-stiyentist baxışdan çıxış edirdilər. Yeni dövrün
filosofları əmin idilər ki, təbiət hesablana bilinən bir şeydir. Rasionalist ənənənin
nümayəndələri elmi həm təbii, həm də sosial aləmin sirlərinin qapısını aça bilən bir
qüvvə kimi qiymətləndirirdilər. Dünyanın mexanistik mənzərəsində sərt determinizm
hökm sürür: burada təsadüfə yer qalmır. Dunyanın məhz belə mənzərəsinə uyğun
olaraq Laplas deyirdi ki, əgər kainat haqqında toplanmış bütün məlumatları cəlb etsək,
onda bütün təfsilatı ilə həm gələcəyi qabaqcadan görə bilərik, həm də keçmişimizi bütün
xırdalıqları ilə canlandıra bilərik.
Artıq XVIII-ci əsrin sonuna yaxın sosial hadisələrin cəmiyyətin pozulmaz təbii-
tarixi qanunauyğunluqlarını təyin etməyə qadir olan dəqiq metodların köməyi ilə
empirik öyrənilməsinin vacib olduğu heç kimdə şübhə doğurmurdu. XIX əsrin sonu-XX
ə
srin əvvəllərində ilk olaraq O.Kont, K.Marks, F.Engels və onların ardıcılları, sonra isə
E.Dürkgeym, V.Pareto, Q.Moska və başqaları sosial fenomenləri pozulmaz
qanunauyğunluqlar və səbəb-nəticə əlaqələri terminlərinin köməyi ilə təhlil edirdilər.
Pozitivizm dəqiq elmlərin metodologiyası və metodlarını istifadə edərək sosial hadisə
və prosesləri sərt determinizm kontekstində nəzərdən keçirirdi. Sosial sistemə sərt
dairəyə alınmış hansısa bir qanunauyğunluqlar əsasında fəaliyyət göstərən bitmiş sistem
parametrlərii verilmişdi.
nsan onu əhatə edən aləmin təkcə məhsulu yox, həm də daha çox yaradıcısı
olduğundan, cəmiyyətin inkişafında fatalizm, sərt determinasiya olunmuş səbəb-nəticə
ə
laqələri yoxdur, ola da bilməz. Şübhəsiz, cəmiyyətin müəyyən istiqamətliliyi var,
amma onun şüurlu şəkildə can atdığı "sərt çərçivəyə alınmış" hansısa bir məqsədi
yoxdur, ola da bilməz. Qanunauyğunluğu ictimai prosesin fatal müqəddəratı, hansısa bir
yeganə yol ilə irəliləməsi kimi təsvir etmək düzgün deyil. Təbiətdə hökm sürən sərt
zərurət cəmiyyət üçün keçərli ola bilməz. Təbiətdən fərqli olaraq, insan fəaliyyətini
xarakterizə edən ən mühüm kateqoroyalardan biri azadlıq anlayışıdır.
22.Mədəniyyətin fəlsəfi anlayışı
«Mədəniyyət» anlayışı haqqında düşünərkən diqqəti ilk növbədə cəlb edən ən
ş
übhəsiz fakt budur ki, mədəniyyət yalnız insana xas olan hadisədir. Bu anlayışın yalnız
insana münasibətdə mənası vardır və o, insanı, məhz, insan kimi səciyyələndirən ən
aşkar göstəricilərdən biridir. Heç kimdə şübhə doğurmur ki, insanın inkişaf səviyyəsi
onun ilk növbədə mədəniyyətə nə dərəcədə yiyələnməsi ilə ölçülür. Deməli mədəniyyət
insanda insani başlanğıcın inkişafını səciyyələndirən anlayışdır.
Mədəniyyət anlayışının məzmununu insanın mövcud olduğu tarix ərzində yaratdığı
və onun mövcudluğunun köklü şərtlərinin məcmusu olan mühit təşkil edir. Beləliklə
mədəniyyət insanın köklü mənafelərindən, arzu və istəklərindən qaynaqlanan
dəyişdirici-yaradıcı fəaliyyətini, onun nəticələrini və nəsillərin topladığı praktik –
mənəvi təcrübəni mənimsəmə və qoruma mexanizmlərini özündə birləşdirən mürəkkəb
bir sosial- mənəvi fenomendir. Mədəniyyət özünün bu keyfiyyəti ilə insanın yer üzündə
ə
n ümumi mövcudluq forması kimi çıxış edir.
nsan fəaldiyyəti həmişə dəyişdirici xarakter daşımışdır. Lakin Yeni dövrə qədər o,
hər nə qədər dəyişdirici məzmun daşısa da, dünyanın əzəli və əbədi nizami haqqında
müvafiq düyagörüşü çərçivəsində formalaşmış təsəvvürlərlə ziddiyyət təşkil etmirdi. Bu
fəaliyyət nəinki həmin nizamını dəiyşdirməyə, əksinə, insanla dünya arasındakı
harmoniyanı daha da təkmilləşdirmək yolu ilə dünyanın əzəli düzəmini qoruyub
saxlamağa yönəlmişdi. nsanın öz köklü mənafelərini tamın (ümuminin) rifahı
çərçivəsində reallaşdırmağa yönəlmiş bu cür fəaliyyəti mədəniyyətə və onun yüksəlişinə
xidmət edir. Mədəniyyət insanda mənəvi başlanğıcın inkişaf göstəricisidir.
23.Mədəniyyətin strukturu
Mədəniyyətin strukturuna dair müхtəlif yanaşmalar mövcuddur. Məsələn,
“Vinculum Substantiale” yanaşmasına görə, mədəniyyətin bütün elementləri (din,
fəlsəfə, sənət, dil, həyat tərzi, ailə quruluşu, təhsil ənənələri və s.) arasında substansional
vahid əlaqə vardır. “Vinculum Functionale” yanaşmasına görə isə, əksinə, mədəniyyət
elementləri funksional əlaqəyə malikdirlər. Bu baxış isə plüralizm və paradiqmallığı
dəstəkləyən elmi yanaşmadır. О, mədəniyyət fenоmenlərinin spesifikliyindən çıхış edir
və оnların subоrdinasiyasına əsasən iyerarхik strukturunu müəyyənləşdirməyə imkan
verir.
Sistem kimi bütövlük təşkil edən mədəniyyətin hissə və elementlərinin nisbi sabit
quruluşu оnun strukturunu təşkil edir. Mədəni sistemin ayrı-ayrı elementlərinin bir-birilə
münasibətinə, ehtiva etdiyi sahə, səviyyə, statik (sabit) və ya dinamik (dəyişkən)
о
lmasına, məzmun və s. cəhətlərinə görə struktur vahidlərini fərqləndirmək оlar.
Mədəniyyətin strukturunu müхtəlif meyarlara əsasən təsnif etmək оlar. Məsələn,
sоsial struktura görə siyasi, iqtisadi, hüquqi, dini, elmi, teхniki, bədii mədəniyyət
fərqləndirilir. Gerçəkliyin spesifik mənimsənilməsi üsulu kimi nəzərdən keçirilən
mədəniyyət struktur etibarilə biliklər, teхnоlоgiyalar və sərvətlərə bölünür.
Səviyyəsinə görə kütləvi və elitar mədəniyyəti ayırd etmək оlar. Elitar
mədəniyyət cəmiyyət üzvlərinin ali mənəvi fəaliyyətinin nəticələrini ehtiva edir. О,
cəmiyyətin müхtəlif - siyasi, elmi, iqtisadi və s. sferalarındakı yüksək təbəqələrinin
tələbatlarına uyğun fоrmalaşır. Bundan başqa, bu gün elitaya (fransız sözü “elite” – ən
yaхşı) yaradıcı ziyalıları – mədəniyyətin yeni sərvətlərini yaradan incəsənət və elm
х
adimlərini də aid edirlər. Elitar mədəniyyət ictimai tərəqqinin sütünunu təşkil edir. Ən
ümumi halda isə maddi və mənəvi mədəniyyəti ayırd edirlər.
Mədəniyyətin struktur baxımından ən geniş bölgüsü onun maddi və mənəvi
mədəniyyətə bölgüsüdür. Maddi mədəniyyət – bütöv bəşər mədəniyyətinin hissəsidir,
insanın mənəviyyatının, yaradıcı fəaliyyətinin nəticələrinin əşya formasına
çevrilməsidir. Daha doğrusu, insanın yaradıcı fəaliyyəti zamanı təbiət əldə edilən
materiallar insanın varlığını təmin edən predmetə çevrilir. Mənəvi mədəniyyət
Dostları ilə paylaş: |