Fuad Məmmədov
610
SONLUQ ƏVƏZİ
İdarəetmə mədəniyyəti – insanın və cəmiyyətin rifahı və xoşbəxtliyi,
dövlətin və bütün bəşəriyyətin mühüm firavanlıq şərtidir. Şəxsiyyətin elmi
bilikləri və praktik vərdişləri, qabiliyyətləri, təcrübəsi, hüquq mədəniyyəti
və innovativ fəaliyyəti, təfəkkürü və davranış mədəniyyəti, digər insanlarla
münasibətlər etikası - inkişafı və təkmilləşməsi, gözlənilməz çətinliklərin
aradan qaldırılması və insanın və dövlətin həyat qabiliyyətinin yüksəldil-
məsi üçün qeyri-məhdud imkanlar mənbəyidir.
Hər bir insan taleyində düzgün və ədalətli qərarlar qəbul etmə qabiliyyə-
ti mühüm əhəmiyyət kəsb edir. O ilk növbədə şəxsiyyətin intellektindən,
onun xarakterinin nəcibliyindən və möhkəm iradəsindən, situasiyanı təhlil
etmək və “ağaclar arxasında meşəni görmək” qabiliyyətindən asılıdır. Hər
bir insan tərəfindən effektiv özünüidarəyə nail olma nəinki xoşbəxtliyə çat-
mağa yardım edir, həm də onun digər insanlara pozitiv təsir imkanlarını aş-
karlayır, onları idarə etməyə mənəvi haqq veirir, sosial, dövlət və beynəl-
xalq idarəçiliyin təkmilləşdirilməsinə yardım edir. Yüksək ruhi mədəniyyə-
tin inkişafı vasitəsilə, biliklərin və qabiliyyətlərin, mütəşəkkilliyin və mənə-
viyyatın, xoş məramın təkmilləşdirilməsi yolu ilə hər bir vətəndaş, hər bir
ailə, hər bir xalq özündə belə qabiliyyəti yetişdirməlidir.
Üçüncü minillikdə xalqın rifahı üçün dövlət idarəçiliyi mədəniyyəti xü-
susi məna kəsb etmişdir. Dövlət idarəçiliyi mədəniyyəti – müasir dövlətlə-
rin sabit, rəqabət qabiliyyətli və təhlükəsiz inkişafının istinad etdiyi dörd
dayaqdan biridir. O, intellektual, etik və hüquq mədəniyyəti ilə yanaşı, döv-
lətin milli dövlətçilik mədəniyyətinin təkmilləşdirilməsi və inkişaf etməkdə
olan ölkələrin beynəlxalq idarəetmə subyektləri olmasının ən mühüm şərti-
dir. Bunu nəzərə alaraq, inkişaf etməkdə olan ölkələrin milli hökumətləri
bütün səviyyələrdə idarəetmə mədəniyyətinin inkişafına qanunvericiliklə
imkan yaratmalı, insanların keyfiyyətli kulturoloji təhsili və maarifinin təş-
kilinə, insanın həyat fəaliyyətinin müxtəlif istiqamətlərində sistemli elmi
tədqiqatların inkişafına yardım etməli, idarəetmə mədəniyyəti və elmi sahə-
sində alimlərin və mütəxəssislərin innovativ fəallığını, xüsusi kulturoloji
mərkəzlər və idarələr şəbəkəsinin formalaşdırılması və inkişaf etdirilməsini
dəstəkləməli, bu sahədə səmərəli beynəlxalq əməkdaşlığı genişləndirməli-
dir.
Yüksək ruhi mədəniyyət – tərəqqinin əsası, müasir dünyada qarşılıqlı
anlaşma və insan münasibətləri harmoniyasına dogru yoldur, daha mükəm-
məl idarəetməyə dogru yoldur. Yalnız yüksək ruhi mədəniyyət dünyanı xi-
las edəcək. Bu həqiqətin dərk edilməsi onu tələb edir ki, müxtəlif ölkələrin
və xalqların rəhbərləri və vətəndaşları ruhi mədəniyyətin dağıdıcı proseslər-
İdarəetmə mədəniyyəti
611
dən müdafiəsi üçün öz səylərini birləşdirsinlər, onu insanın strateji məqsədi
və inkişafı vasitəsinə çevirsinlər. Bəşəriyyətin bugününün təkmilləşdirilmə-
si və daha yaxşı gələcəyininin qurulması üçün xalqların bədii mədəniyyəti,
mədəni irsi və mədəni müxtəlifliyinin bütün növlərinin sabit inkişafını qo-
ruyaraq, ruhi və maddi mədəniyyətin bütöv sisteminin hərəkətverici qüvvə-
si kimi, intellektual, etik, hüquq və idarəetmə mədəniyyətinin prioritetlərini,
onların qabaqlayıcı inkişafını və həyat qabiliyyətini real şəkildə təmin edə-
rək həm milli, həm də beynəlxalq səviyyədə tətbiq etmək lazımdır.
Fuad Məmmədov
612
A Culture of Management
Foreiqn
experience
Summary
A number of topics are covered in the book, such as: the history of East
and West state governance during the ancient and Middle Ages period; es-
sence, methodology and methods of culturology, its strategic importance
for the state building and governance; a culture of personality; a culture of
self- management; family culture; leadership culture; a culture of personal
relations (interpersonal and business); a culture of responsibility, ethics; le-
gal and political culture; a culture of democracy and sivil society; a culture
of international relations; international law; a culture of peace and conflict
resolution; state’s socio- cultural policy; governance and civil service cultu-
re; essence, functions and particularities of the state management in democ-
ratic states; a sciense of management and types of organisational culture;
scientific approaches, principles and schools of democratic administration;
analyis of styles and models of management; tools to build the personalities
and leaders; tasks and technologies of state, social, economic and internati-
onal management; innovative approaches to the state and international ma-
nagement. In the overview of the historical part an attempt was made to
highlight the link between management styles and sosial and political stabi-
lity of the society, to show the influence of the state and state administrati-
on culture on psychology and culture of social relations.
There are several methods, norms and rules of state management that
are widely accepted in western countries, which are shown in the book. In
addition, the main scientific shools and their approaches to the state mana-
gement are highlighted, as well as too schools: the “classical school” and
neoclassical “school of human relations” are compared.
On the other hand, a wide variety of experienses in democratic states as
the USA, UK, Germany and France have been covered, “secrets” of econo-
mic development of Japan, China and Taiwan has been demonstrated. Du-
ring the research the main consepts, approaches and models of M. Weber,
H. Fayol, E. Tailor, W. Wilson, L. D. White, P. Checkland, P. Drooker, Lee
Yakokk, J.Adair, theory of state management of G.V. Atamanchuk, I.A.Va-
silenko and other scolars and academicians have been covered. In the con-
text of the history and theory of state management in the western countries
the essence of “behavioralism”, “systemic”, “situationalism”, “ postbehavi-
oralism”, “modernism”, “structural functionalism” approaches has been
emphasized, the contribution of A. Maslow, M. Follet, D. Easton, F. Herz-