__________________________________________
84
Məsələn, Ermənistanın digər hissəsi, yəni Gürcüstana tərəf
hissəsi də var. Orada da azərbaycanlılar yaşayırdılar. Yaxud,
Zəngəzuru götürək. Məsələn, Sisyan, Gorus, Qafan rayonları –
indi bunların adları Ermənistanda belə adlandırılır, amma
onların hamısı Zəngəzura daxil olan torpaqlardır. Orada da
yaşayanların əksəriyyəti azərbaycanlılar idi. Amma niyəsə nə
orada, nə də bu biri yerdə azərbaycanlılara o vaxt muxtariyyət
verilmədi.
Yaxud da ki, Gürcüstanı götürək. Gürcüstan ilə Azərbaycan
sərhədində Borçalı qəzası var. Orada azərbaycanlılar çox
yaşayırlar. Onlar o vaxt da, indi də orada yaşayırlar. Məsələn,
ola bilərdi ki, orada azərbaycanlılara da muxtariyyət veribydi.
Amma verilməyibdir. Ancaq ermənilərə Dağlıq Qarabağda
muxtariyyət veriblər və muxtar vilayət yaradıblar.
Bax, burada Azərbaycan xalqına xəyanət edilibdir. Burada bir
mina, yəni uzun müddətdən sonra partlayacaq mina qoyulubdur.
Bu tarixin hamısı mənə məlumdur. Mən bunların bir hissəsini
tarixdən oxumuşam, bir hissəsinin də canlı şahidiyəm. Məsələn,
Dağlıq Qarabağda ermənilər həmişə - 1930-cu illərdə də, 1940-
cı illərdə də narahatçılıq ediblər. Mənim yadımdadır, 1950-ci
illərdə onlar neçə dəfə məsələ qaldırmışdılar ki, Dağlıq Qarabağı
Ermənistana bağlasınlar. Amma sovet hakimiyyəti bunun
qarşısını almışdı.
Götürək 1960-cı illəri. O vaxt - 1950-1960-cı illərdə mən
burada Dövlət Təhlükəsizliyi Nazirliyində
işləyirdim.
Xatirimdədir, o vaxtlar biz bu məsələlərin qarşısını dəfələrlə
almışdıq. Yadımdadır, 1967-ci ildə Dağlıq Qarabağın
mərkəzində - o vaxt ona Stepanakert deyirdilər - qanlı bir hadisə
oldu. Ermənilər o vaxt yığışıb üç nəfər azərbaycanlını
avtomobilin içərisində yandırdılar. Mən o zaman oraya getdim,
on beş gün orada oldum. Böyük bir komissiya yaradılmışdı, mən
də həmin komissiyanın tərkibində idim. Dəhşətli bir
__________________________________________
85
vəziyyət yaranmışdı. Onda da ermənilər qalxmışdılar ki,
Dağlıq Qarabağı Ermənistana birləşdirmək lazımdır.
Sonra - 1970-ci illərdə mən Azərbaycana rəhbərlik etdiyim
zaman ermənilər bir neçə dəfə bu məsələni qaldırmışdılar.
Amma biz onun qarşısını almışdıq. Bunu açıq demək lazımdır,
biz ona görə qarşısını almışdıq ki, Moskva hökuməti də buna yol
vermirdi.
Yadımdadır, 1977-ci ildə SSRİ-nin yeni Konstitusiyası qəbul
olunurdu. O vaxtlar yeni Konstitusiyada hər bir respublikanın
adı, səlahiyyəti göstərilirdi. O zamanlar ermənilər Moskvaya
məktublar yazmışdılar ki, Dağlıq Qarabağı Ermənistanın
tərkibinə keçirsinlər. O vaxt bir Konstitusiya komissiyası
yaradılmışdı. Konstitusiya komissiyasının sədri Sovet İttifaqının
başçısı Brejnev idi. Mən də həmin Konstitusiya komissiyasının
üzvü idim. Biz bir neçə dəfə toplaşmışdıq. Mən Moskvaya,
Konstitusiya komissiyasının iclasına gələndə orada bir neçə dəfə
həddindən artıq məktublar, kağızlar, sənədlər çıxardılar ki,
məsələni belə qoyurlar, bəlkə bu məsələyə baxaq. Mən buna qəti
etiraz etdim. Sovet hakimiyyəti öz dövlət quruculuğu sistemini
yaratmışdı, - təxminən 1920-30-cu illərdə yaratmışdı, - onu
dəyişdirmək istəmirdi. Ona görə də belə məsələlərin qarşısı
alınırdı.
Ancaq təəssüflər olsun ki, Dağlıq Qarabağ erməniləri və
Ermənistan 1988-ci ildə bu məsələni qaldıranda bunun qarşısı
alınmadı. Bu da hərbi münaqişəyə, qanlı müharibəyə gətirib
çıxardı. Buna görə də Azərbaycan xalqında sovet hakimiyyətinə
qarşı böyük bir etiraz, narazılıq var idi. Bu da əsaslı, ədalətli idi.
Çünki Azərbaycana qarşı ədalətsizlik edilmişdi. Birinci
ədalətsizlik o vaxt, ikinci ədalətsizlik - həm xəyanət, həm
cinayət 1990-cı ilin yanvarında edilmişdi.
Bunlar hamısı Azərbaycanın daxili vəziyyətini
gərginləşirmişdi. Sən yaxşı bilirsən, hamıya məlumdur, - ondan
sonrakı dövrdə də torpaqlarımızı qorumaq, ermənilərin qarşısını
__________________________________________
86
almaq əvəzinə Azərbaycanın daxilində hakimiyyət uğrunda
mübarizə gedirdi.
1990-cı ildə Azərbaycanda hakimiyyət dəyişdi və dəyişil-
məli idi. Çünki həmin hakimiyyət Azərbaycan xalqını gətirib 20
Yanvar faciəsinə çıxardı. Ondan sonra gələn hakimiyyət düzgün
siyasət aparmadı. O vaxt hakimiyyətdə Vəzirov idi. O,
respublikanı qoyub Rusiyanın təyyarəsində qaçdı. Rusiyanın
hərbi qüvvələri onu Moskvaya qaçırdı. Sonra isə Mütəllibov
hakimiyyətə gəldi. O da anlamadı, nəticə çıxara bilmədi ki,
Azərbaycan xalqının mənafelərini müdafiə etmək lazımdır. Ona
görə də iki il hakimiyyətdə qala bilmədi. Onu da xalq qovdu və
1992-ci ilin may ayında o da buradan qaçmağa məcbur oldu.
Onu da yenə Rusiya ordusunun hərbi təyyarəsində Bakıdan
çıxardılar, ondan sonra gedib Moskvada gizlənir. Vəzirov da
Moskvada gizlənir. Onlar qanlı yanvar faciəsinin
günahkarlarıdır. Onlar Azərbaycan xalqı qarşısında cavab
verməlidirlər. Bu gün də cavab verməsələr, sabah cavab
verəcəklər. Tarix bütün bunları onlardan soruşacaqdır. Çünki
onlar Azərbaycan xalqına xəyanət ediblər.
Mən hesab edirəm ki, XX əsrdə Azərbaycan xalqına 20
Yanvar xəyanəti kimi heç kəs xəyanət etməmişdir. Bunu
Azərbaycan xalqının uzun illər itaət etdiyi sovet hökuməti etdi.
Amma buna şərait yaradan, bu hadisəni yaradan o vaxt
Azərbaycanın başında duran adamlar - Vəzirov, Mütəllibov kimi
adamlar olub.
Bundan sonra yenə də hakimiyyət uğrunda mübarizə
tükənmədi. Mütəllibov qovuldu, hakimiyyətə başqaları gəldi.
Amma bunlar bir tərəfdən hakimiyyəti saxlaya bilmədilər, digər
tərəfdən də ayrı-ayrı qüvvələr yenə çəkişməyə başladılar. Bir
ildən sonra Azərbaycanda ictimai-siyasi böhran, dövlət böhranı
yarandı.
Sən bilirsən ki, 1993-cü ilin iyun ayında artıq Azərbaycan
dağılırdı, parçalanırdı. O vaxt hakimiyyətdə olanlar hamısı
Dostları ilə paylaş: |