55
məyə kömək etdi. İstər Moskva danışıqları, istərsə Türkiyə hökumətinin son xarici
siyasət aktları nəticəsində Türkiyənin siyasətində bir
çox cəhdlər indi bizim üçün
daha çox aydın oldu. Məlum olduğu kimi, Türkiyə hökuməti öz müqəddəratını
hazırda müharibədə iştirakı edən müəyyən Avropa dövlətləri qruplaşması ilə
bağlamağa üstünlük vermişdi. O, iki aydan bəri Almaniyaya qarşı müharibə edən
İngiltərə və Fransa ilə qarşılıqlı yardım paktı bağlamışdır. Bununla Türkiyə
ehtiyatlı bitərəflik siyasətini tamamilə bir yana atmış və genişlənən Avropa
müharibəsi dairəsinə girmişdir. Daha artıq bitərəf ölkələri müharibə dairəsinə
çəkmək istəyən həm İngiltərə, həm Fransada bundan çox razı qalmışlar.
Türkiyənin buna heyfsilənib-heyfsilənməyəcəyi haqqında falçılıq etməyəcəyik.
Biz qonşumuzun xarici siyasətində yeni momentləri yalnız qeyd etməliyik və
hadisələrin gedişini diqqətlə izləməliyik. Əgər Türkiyə indi müəyyən dərəcədə öz
əl-qolunu bağlamışsa və müharibə edən tərəflərdən birini özü üçün qorxulu olduğu
halda müdafiə etməyə meyl göstərmirsə, görünür Türkiyə hökuməti bununla öz
üzərinə götürdüyü məsuliyyəti düşünür" (40).
Bu məruzədən bir həftə sonra V.Molotov 1939-cu ilin noyabr ayının 6-da
Oktyabr İnqilabının ildönümünə həsr edilmiş məruzəsində yenidən Türkiyə ilə
bağlı məsələyə qayıdaraq bildirdi ki, bitərəfləri müharibə içərisinə çəkmək işinin
çox aktiv görüldüyünə və artıq müəyyən nəticələr verdiyinə göz yummaq olmaz.
Bununla müharibənin bürüdüyü meydanın daha da genişləndirilməsi hazırlanır.
Məsələn, İngiltərənin və Fransanın Türkiyə ilə qarşılıqlı yardım paktı
bağlamasının nə kimi ciddi məsələlər doğurduğu məlumdur (41).
Ankaradakı Sovet səfirliyi isə 1939-cu ilin payızında baş verənləri ümumilikdə
beynəlxalq vəziyyətin dəyişməsinə uyğun Türkiyənin çevik, balanslaşdırılmış
siyasət yeritməsi ilə izah edirdi. Vuruşan ölkələr arasında balansın saxlanılması
siyasətinin əsas ilhamçısı İ.İnönü hesab edilirdisə, onun həyata keçirilməsində
əsas xidmətin Ş.Saracoğluna məxsus olduğu göstərilirdi. Sənəddə deyilirdi: "Belə
bir faktı göstərmək kifayətdir ki, Saracoğlu Türkiyə xarici siyasətinin əsası kimi
İngiltərə ilə ittifaqı və Ankaradakı ingilis səfiri ilə yetərincə dost münasibətləri
saxlamağı bacarmaqla yanaşı, İngiltərənin düşməni olan Almaniya və onun
Ankarada nümayəndəsi fon Papenlə də dostluq münasibətləri qurmağa nail
olmuşdur". İngilis diplomatlarına istinadən Sovet səfirliyi öz məlumatlarında
Ş.Saracoğlunun 1939-cu ildə Moskva danışıqlarında Türkiyə üçün arzu olunan
nəticələrə nail ola bilməməsini onun antisovet əhvali ruhiyyəsinin yüksəlməsinin
təsiri ilə əlaqələndirirdilər. Məlumatda deyilirdi: Ş.Saracoğlu zahirən Sovet
İttifaqının Türkiyədəki nümayəndələrinə münasibətdə dəyişməz dostluğunu və
mehribancasına rəftarını saxlasa da, məhz o, son illərdə Türkiyə hökumətinin
bütün antisovet hərəkətlərinin əsas təşkilatçısı və icraçısıdır (42).
56
Sovet məlumatlarında prezident İ.İnönünü ətrafında Türkiyə hökumətində və
parlamentində guya Kazım Karabəkir, Fevzi Çakmak, Hüseyn Cahid Yalçın,
Hüseyn Rauf Orbay, Ali Fuad Cebesoy, Ali Fethi Okyar və digərləri kimi
"mürtəce xadimlərin" yüksək vəzifələr tutduğu vurğulanır və Türkiyənin
İngiltərəyə yönəlik siyasətinin qələbə çalması da məhz bununla izah edilirdi.
İttifaq müqaviləsinin imzalanması ilə bağlı ordu generalı Kazım Orbay 1939-
cu ildə Türkiyə Baş qərargahının nümayəndəsi kimi Londona getmişdi ki, hərbi
konvensiyadan irəli gələn məsələləri İngiltərə və Fransa Baş qərargahlarının
nümayəndələri ilə müzakirə etsin. Sovet diplomatik idarələri K.Orbayı Türkiyə
ordusunun ən yaxşı komandirlərindən biri kimi qiymətləndirirdilər. Eyni zamanda
qeyd edirdilər ki, K.Orbay Türk ordusunun Baş qərargahının ən təcrübəli
zabitlərindən biri kimi vaxtı ilə Əfqanıstana ezam olunmuş və Əfqanıstan
ordusunun Baş qərargah rəisi kimi Əfqanıstanda üsyanın yatırılmasına rəhbərlik
etmişdi (43).
K.Orbaydan fərqli olaraq Türkiyənin köhnə hərbçilərindən və siyasi
xadimlərindən olan Ali Fuad Cebesoy Sovet gizli məlumatlarına görə, bu
müqavilənin əleyhinə idi. Sovet səfiri Terentievlə söhbətdə o, demişdi ki, əgər
Türkiyədə kabinet dəyişikliyi baş versə, Türkiyə xarici siyasət kursuna yenidən
baxılmağın mümkünlüyü istisna edilmir. Sovet diplomatik orqanları bir tərəfdən
Cebesoyu Almaniyaya, digər tərəfdən isə Sovetlərə yaxın siyasi fiqur hesab
edirdilər. O, Türkiyənin Sovet Rusiyasında ilk səfiri olmuş, 16 mart 1921-ci il
müqaviləsini imzalamış, V.İ.Leninlə dəfələrlə görüşmüşdü. Eyni zamanda Sovet
səfirliyinin məlumatında göstərilirdi ki, bir zamanlar Atatürk tərəfindən aktiv
siyasi fəaliyyətdən uzaqlaşdırılan A.F.Cebesoy 1939-cu ildə İ.İnönü tərəfindən
yenidən rəhbər işə cəlb edilmişdi. Sovet tərəfi belə hesab edirdi ki, köhnə
almanpərəst olduğu üçün Türkiyə hökuməti onu 1939-cu ildə Hitlerin anadan
olmasının 50 illiyi münasibəti ilə Almaniyaya göndərilən türk nümayəndə
heyətinin başçısı təyin etmişdir. Daha sonra məlumatda qeyd edilirdi ki,
A.F.Cebesoy Alman səfiri fon Papenlə köhnə tanışlardır, onun rəğbətini və
etimadını qazanmışdır. Onların vaxtilə fon Papenin general Falkenqeymin
qərargahında işlədiyi vaxt Fələstin cəbhəsindən tanış olduqları göstərilirdi (44).
Türkiyənin Balkan ölkələrini Almaniya və İtaliya təcavüzünə qarşı səfərbər
etmək cəhdləri də eyni dərəcədə Sovetləri təmin etmirdi. Polşanın acı taleyi, onun
ərazilərinin Almaniya və Sovetlər arasında bölüşdürülməsi Balkanlar üçün elə də
yaxşı nümunə deyildi. Bunu nəzərə alaraq Türkiyənin Xarici işlər naziri
Ş.Saracoğlu 1940-cı ilin fevral ayının 2-də Belqradda keçirilən Balkan Antantası
üzvü olan ölkələrin nümayəndələrinin toplantısında ortaq təhlükəyə qarşı ortaq
qərarlar verilməsinin zəruriliyini irəli sürdü. Lakin həmin dövrdə Balkan
ölkələrinin bir hissəsi