134
bilər. Məsələn, Xəzər regionu ilə Qara dəniz regionu arasında
sərhəd bağlılığı mövcuddur. Həmçinin sərhədləri olmayan
regionlar arasında da münasibətlər meydana gələ bilər.
Məsələn, Latın Amerikası regionu ilə Rusiya arasında olan
münasibətlər və əlaqələr sərhədləri adlayıb keçən münasibətlər
və əlaqələrdir). Nəticə etibarilə hesab etmək olar ki,
beynəlxalq
münasibətlər elə dövlətlərin daxillərindən lap kənarda olan
münasibətlər deyil. Bu baxımdan da insan hüquqlarına dair
beynəlxalq razılaşmalar dövlətlərin daxili siyasətləri ilə
tamamlanır. Nəticə olaraq belə qənaətə gəlmək olur ki,
hərəkətdə olan və fəaliyyətini məkanlardan-məkanlara aparan
insanların hüquqları dövlətlər tərəfindən qorunur. Bu qoruma
fəaliyyəti isə dövlətlərin daxili və xarici siyasətləri adlanır.
Dövlətin xarici məkanı başqa dövlətin ərazisidir. Deməli,
beynəlxalq münasibətlər əslində dövlətlərin daxili siyasətlərini
istiqamətlər üzrə bir-birinə birləşdirən münasibətlər və əlaqələr
şəbəkələrindən ibarətdir.
Dövlətlər daxildə və beynəlxalq sferada öz funksiyalarını
yerinə yetirirlər və bu siyasət dövlətlərin hüquq subyektləri,
həm də hüquq tənzimedici tərəflər olaraq beynəlxalq hüquq
subyektləri kimi mövcudluqlarının əsas prinsiplərini təşkil edir.
Dövlətlər insanların hüquqlarını normalarla təmin edən siyasi –
hüquqi qurum, tərəf və subyektlər rolunu oynayırlar. Dövlət
siyasətinin əsasında insan hüquqlarının təmin olunması amili
dayanır.
Dövlət siyasəti ilə insan hüquqlarının vəhdət təşkil edən
fəlsəfi məzmunları vardır. Belə ki, dövlət siyasətinin fəaliyyət
obyektində zaman-zaman insanların hüquqlarını yuxarıya
doğru, artan trayektoriya üzrə təmin etmək amili dayanır.
Hüquq siyasəti şərtləndirən kriteriyadır. Hər iki anlayış
hüquq-
siyasət vəhdəti fəlsəfi bütövünün tərkib hissələridir. Eyni
zamanda bir-birinin davamıdır
. Məsələn, dövlət siyasəti bir
tərəfdən hüquqla nəticələnir, siyasi fəaliyyət də hüquq
normalarının qəbulu, icrası və müdafiəsi ilə nəticələnir,