İqtisadi nəzəriyyə
ECONOMICS
62
Dövlətin öz iqtisadi siyasətinin reallaşdırılmasının hüquqi vasitələrinə gəldikdə, bu
dövlətin istehsalçılar (şirkətlər, birliklər, inhisarlar, korporasiyalar) və istehlakçılar (alıcılar)
üçün qanunvericilik aktları ilə müəyyənləşdirilmiş «oyun qaydalarına» əməl etmələrini
nəzərdə tutur. Bu qanun və aktlar, ölkədə mülkiyyət hüququ və onun formalarını, şirkətlərin
fəaliyyət qaydalarını, habelə sazişlər bağlanması şərtlərini, həmkarlar təşkilatları ilə iş
verənlərin (sahibkarların) əmək münasibətləri sahəsindəki qarşılıqlı öhdəliklərini
müəyyənləşdirir.
Dövlət siyasətinin iqtisadi vasitələri daha geniş olub, pul-kredit, vergi-gömrük, sosial
və xarici iqtisadi-ticarət sahələrini əhatə edir. Dövlətin həyata keçirdiyi iqtisadi siyasətin
vasitələrindən sayılan fiskal siyasət həmişə mühüm yer tutmuşdur. Bu siyasət büdcə
vəsaitlərinin yaranması və istifadəsi ilə bağlı, dövlətin həyata keçirdiyi maliyyə tədbirlərini
nəzərdə tutur. Fiskal siyasətin xarakteri, ilk növbədə dövlət idarəetmə orqanlarının
saxlanması xərcləri və onların quruluşu, habelə dinamikası ilə bağlıdır. Dövlətin pul-kredit
siyasəti, ölkədəki investisiya mühitinin istiqamətlərini dəyişərək, maliyyə resurslarını daha
vacib sayıln istehsal-xidmət dairələrinə yönəldə bilər. Eyni zamanda dövlət özünün qiymət
siyasəti ilə inflyasiya proseslərinə qarşı mübarizə aparır, beynəlxalq bazarda milli
məhsulların rəqabət qabiliyyətinin yüksəldilməsinə, istehsalın modernləşdirilməsinə, onun
strukturunun təkmilləşdirilməsinə səy göstərir. Dövlətin sosial siyasətinin reallaşdırılması
əhalinin həyat səviyyəsinin yüksəldilməsi, müxtəlif sosial qruplar arasında fərqlərin
tənzimlənməsi, yoxsulluğun azaldılması problemlərinin həllinə yönəldilir.
7.4. Azərbaycan müstəqillik əldə etdikdən sonra (18 oktyabr 1991) onun keçid
mərhələsində həyata keçirdiyi iqtisadi siyasət xəttini bir neçə mərhələyə bölmək olar:
1. Keçid mərhələsi ərəfəsindəki iqtisadi siyasət(1988-1990)
2. Bazar münasibətləri iqtisadi sisteminə keçidin ilk dövrünün iqtisadi siyasəti (1991-1992)
3. 1993-1995-ci illərin iqtisadi siyasət xətti
4. İqtisadi dirçəliş və inkişaf dövrünün iqtisadi siyasəti (1996-cı ildən başlayaraq bizim
günlərimizə qədər olan dövr)
5. Dövlətin iqtisadi siyasətinin perspektiv istiqamətləri
Azərbaycanda bazar münasibətlərinə keçid ərəfəsi, keçmiş Sovet İttifaqının vahid
təsərrüfat kompleksinin tərkib hissəsi sayılan bir respublikanın mərkəzin əlavəsinə çevrilmiş
asılı vəziyyətdəki iqtisadiyyatının tədricən zəifləməsi, ölkənin digər əraziləri ilə əvvəlki
çoxcəhətli əlaqələrinin məhdudlaşması, əmtəə-mal qıtlığı ilə səciyyələnmişdi. Belə bir
vəziyyət ölkənin təsərrüfat həyatı göstəricilərinin aşağı düşməsinə, formalaşmış iqtisadi
əlaqələr sisteminin pozulmasına, əhalinin alıcılıq qabiliyyətinin zəifləməsinə, cəmiyyətin
müxtəlif təbəqələrinin sosial-iqtisadi vəziyyətinin pisləşməsinə gətirib çıxarmışdı.
Sovet İttifaqının planlı sosialist təsərrüfat sistemi dağıldıqdan sonra müxtəlif
çətinliklərə baxmayaraq, tədricən yeni bazar münasibətləri iqtisadi sisteminə keçid dövrü,
xüsusi bir mərhələ kimi mühüm iqtisadi-sosial vəzifələr irəli sürdü. XX əsrin 90-cı illərinin
ikinci yarısından başlayaraq təsərrüfat həyatının tədricən bərpası, dövlət mülkiyyətinin
özəlləşdirilməsi, aqrar islahatlar aparılması, biznes-sahibkarlıq fəaliyyətinə əlverişli şərait
yaradılması, istehsal-xidmət dairəsinin dirçəldilməsi və bütövlükdə ölkə iqtisadiyyatının
müxtəlif sahələrinin artım templərinin yüksəlişi ilə səciyyələnir.
Həmin dövrdə neft strategiyasından irəli gələn irimiqyaslı vəzifələrin reallaşdırılması,
ölkənin təsərrüfat həyatına xarici investisiyaların cəlb olunması, neft və onunla bağlı
İqtisadi nəzəriyyə
ECONOMICS
63
sahələrlə yanaşı, qeyri-neft bölməsinin inkişafı məsələlərinə diqqətin artırılması, ayrı-ayrı
regionların sosial-iqtisadi yüksəlişinə dair konkret Dövlət Proqramlarının ardıcıllıqla həyata
keçirilməsi, Azərbaycan Respublikasının qloballaşan dünyanın inteqrasiya proseslərinə
qoşulması xəttinin genişlənib-dərinləşməsi, xarici iqtisadi-ticarət əlaqələrinin artan
dinamikası, ümumi daxili məhsulun (ÜDM) orta illik artım templərinin əvvəllər 5-6%,
sonralar 12-15%, 2005-2007-ci illərdə isə 30% artması, eyni zamanda bu inkişaf əsasında
əhalinin həyat səviyyəsinin yaxşılaşması meyli, müstəqillik yolunun ciddi uğurlarıdır. Bu
dövr ərzində ölkənin ümumi daxili məhsulun, büdcəsinin, xarici iqtisadi-ticarət əlaqələri
dövriyyəsinin, sərmayə qoyuluşları həmçinin, minimum və orta aylıq əmək haqqlarının
artması meyli, ölkənin sosial-iqtisadi inkişafının davamlı bir xarakter daşıdığını göstərir.
Bazar münasibətləri iqtisadi sisteminin formalaşdığı Azərbaycan Respublikasında
iqtisadi-sosial sahələrdə qazanılmış uğurlar, şübhəsiz müasir inteqrasiya və qloballaşma
şəraitində, daxili-xarici amillərin təsiri altında, yeniliklərlə səciyyələnən ölkənin təsərrüfat
həyatının ayrı-ayrı istiqamətlərində müəyyən nöqsanların, habelə çatışmazlıqların olması
təbiidir. Bu problemlər sırasında yoxsulluğun aradan qaldırılması, əhalinin normal
məşğulluğun təmin olunması, inflyasiya prosesinin tənzimlənməsini qeyd etmək lazımdır.
Eyni zamanda obyektiv-subyektiv səbəblərlə bağlı meydana çıxmış iqtisadiyyatın birtərəfli
inkişaf meylləri, korrupsiya və inhisarçılıq halları, «gizli iqtisadiyyatın» fəaliyyəti, qanun
çərçivəsində aparılan biznes-sahibkarlıq işlərinə əngəl törətmək cəhdləri dövlətin
düşünülmüş iqtisadi siyasəti ilə, uyğun hüquqi, inzibati, iqtisadi tədbirlər kompleksi
vasitəsiylə tənzimlənib, bacarıqla idarə olunmalıdır.
Bu problemləri gələcəkdə daha uğurla həll etmək üçün dövlətin cari və ortamüddətli
inkişaf Proqramları ilə yanaşı, proqnoz xarakterli, uzunmüddətli iqtisadi-sosial yüksəliş
perspektivlərini əhatə edən vahid milli inkişaf Konsepsiyasının işlənib hazırlanması
məqsədəuyğundur. Dünya təsərrüfat həyatı təcrübəsində, müasir elmi-texniki inqilabın
nailiyyətlərinə və milli iqtisadiyyatın xarici investorlarla qarşılıqlı faydalı əməkdaşlığı
şəraitində ölkənin daxili iqtisadi resurslar potensialına əsaslanan bu tipli, 20-30 il üçün
nəzərdə tutulan Konsepsiyalar vaxtilə ABŞ, Fransa, Almaniya, Yaponiya, son dövrlərdə isə
Çin, Hindistan, habelə başqa ölkələrdə, o cümlədən də Rusiyada bu işə başlanması və həyata
keçirilməsi, öz konkret müsbət nəticələrini vermiş, yaxud verməkdədir.
Bu istiqamətdə istehsal və xidmət sahələrinin dünya inteqrasiya proseslərinin
dinamikasını nəzərə alan elə iqtisadi siyasət xətti formalaşmalıdır ki, bazar münasibətləri
sisteminin «nə istehsal etməli, necə istehsal etməli, kimin üçün istehsal etməli» prinsiplərinə
ölkənin maraqları, habelə onun iqtisadi təhlükəsizliyi baxımından milli iqtisadiyyatın
səmərəliliyi təmin olunsun. Bu mənada neft strategiyasının reallaşdırılmasının uğurlu
nəticələrinin yaratdığı böyük imkanlar, gələcəkdə hökmən «neft kapitalını insan kapitalına
çevirək» ideyasının həyata keçirilməsinə yönəldilməlidir.
Tədricən formalaşan müasir vahid dünya təsərrüfat sistemi şəraitində, ayrı-ayrı milli
iqtisadiyyatların qloballaşan planetin genişlənib-dərinləşən inteqrasiya proseslərində öz
həqiqi mövqelərini müəyyənləşdirmələri zəruriliyi, Azərbaycan Respublikasının da elmi-
nəzəri və praktik-əməli meyarlar baxımından hərtərəfli əsaslandırılmış uzunmüddətli milli
iqtisadi-sosial inkişaf Konsepsiyasının hazırlanıb ardıcıl mərhələlərlə reallaşdırılması,
şübhəsiz ölkəmizin gələcəkdə daha sanballı uğurlar qazanmasını təmin edəcəkdir.
Dostları ilə paylaş: |