155
bütün ədalət və hüquq normalarının əksinə olaraq,
qaniçən düşmənlərimiz olan ermənilərin tabeliyi altın-
da qalmağa məcbur edilsək, deməli, onlar bu vilayətin
300 mindən yuxarı günahsız sakinlərinin malını, canı-
nı, namusunu erməni əsarəti altında fəlakət və fənaya
məhkum edirlər.
18 səur, Naxçıvan, Şərur, Ordubad və ətraf əhali-
nin ümumi vəkilləri və nümayəndələri: Mehdiqulu xan,
Şeyxülislam, Əbdülcəbbar, Hacı Seyyid Bağır”.
Ağayi Mənsur bu teleqrafı da lazımi orqanlara
göndərir.
Bəs bu müraciətlərin müqabilində dövlət
nə təklif
edir?
“19 Səur 98
[möhür rəqəmi] Nazirlər Kabinetinin arxivi. Nöm-
rə 50.
...İngilislər bir tərəfdən, camaata hərtərəfli təsir
göstərirdilər ki, Naxçıvanda ermənilərin hakimiyyətini
yaratsınlar, digər tərəfdən Naxçıvan camaatının İrana
birləşmək xahişinin Sülh Konfransının təsdiqinə
göndərilməsini təxirə salırdılar. Onlar bütün güc və
qüvvələri ilə İran nümayəndə heyətinin konfransda
iştirakına mane oldular".
1
Eynulla Müddəli adlı şəxs o böhranlı illərdə Naxçı-
vanın siyasi mənzərəsini belə təsvir edir: "1918-20-ci
illərdə Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyəti dövrün-
də Naxçıvanda siyasi vəziyyət mürəkkəbləşmişdi. Hələ
1918-ci ilin baharından bu bölgədə ermənilərin təcavü-
zü başlamış, qısa fasilələrlə 1920-ci ilin aprelinə qədər
davam etmişdi. Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyəti
zəif olduğundan, Naxçıvandan
türk ordusu gedəndən
1
Yuxarıdakı üç sənəd doktor Pərviz Caruvəndin "İran və Qafqaz"
(səh.187-193) kitabından götürülmüşdür.
156
sonra – 1918-ci ilin noyabrın 3-də burada Türk-Araz
adlı müstəqil bir dövlət yarandı və Qars İslam Şurası
adlı bir hökumət təşkil olundu. 1919-cu ilin yanvarın
7-də bu ittifaq Cənubi-Qərbi Qafqaz adlı dövlətlə bir-
ləşdi və ingilislər onu ləğv edənə – 12 aprelə qədər öz
mövcudluğunu qoruyub saxladı. Naxçıvanda ingilis
hərbi komandanlığı yarandı. Bu zaman Naxçıvana er-
məni təcavüzləri gücləndi. İngilislər bütün imkanlarını
işə salaraq çalışırdılar ki, Naxçıvanı daşnak Ermənis-
tanına versinlər. Buna görə də Azərbaycan Demokratik
Cümhuriyyətinin nümayəndələrinə təzyiq edərək onları
Naxçıvanı tərk etməyə məcbur edirdilər.
Beləliklə, bir neçə aydan sonra – 1919-cu il mayın
3-də ermənilər Naxçıvana hücum edə bildilər. Ancaq
onlar orada uzun müddət qala bilmədilər. Naxçıvan
Milli Şurasının rəhbərliyi (Cəfərqulu xan,
Kəlbəli xan,
Xəlil bəy və başqaları) Azərbaycan Demokratik Cüm-
huriyyətinə ermənilərə heç vaxt itaət etməyəcəklərini
bildirərək, xalqı ermənilərlə qeyri-bərabər müharibəyə
dəvət etdilər. Avqustun 30-da Naxçıvan ermənilərdən
təmizləndi. Ermənilər qaçandan sonra Azərbaycan De-
mokratik Cümhuriyyəti
Səməd bəy Cəmilinskini Nax-
çıvanın hərbi komandanı təyin etdi. Lakin bundan son-
ra da Naxçıvan ermənilərin daimi hücumlarına hədəf
oldu.
Belə bir şəraitdə Naxçıvan əhalisi gah Türkiyə, gah
da İrana üz tutaraq erməni hücumlarını dəf etmək üçün
kömək istəyirdi. Naxçıvanın bəzi dairələri, xüsusilə də
əvvəlki xanların nəslindən olan şəxslər
xarici siyasətdə
İranın himayədarlığına üstünlük verirdilər.
Naxçıvan əhalisini erməni təcavüzündən qorumaq
üçün Naxçıvan və Şərur nümayəndələrindən ibarət bir
qrup İran dövlətindən yardım almaq məqsədi ilə Təbri-