60
Dilin xarakteri, özünəməxsusluğu isə yalnız bir neçə nəsil dəyişdikdən sonra bilinir, amma dil bütün
bu nəsilləri bir-birinə bağlayır, onlar da öz növbəsində özlərini məhz dildə biruzə verirlər... çünki dil millətin
özünü əks etdirir və onu təmsil edir”. Həmçinin hər bir dil ayrılıqda öz istifadəçilərinin məxsusi cəhətlərinin
daşıyıcısı olsa da, digər dünya dillərilə daim kontaktdadır. Dillər arasında əlaqələrin olması dillərin
inkişafında başlıca amillərdən biridir.
Hər bir dil özündə dünya tarixinin bir hissəsini yaşadır, əvvəlki dövrləri araşdırmaqda əvəzolunmaz rol
oynayır və ən əsası, ondan istifadə edən xalqların, tayfaların tarixini, mədəniyyətini, inkişafını özündə əks
etdirir. Məhz buna görə, dil – mədəniyyətin güzgüsüdür. “Yer üzündə dünya xalqları bir-birilə çoxcəhətli
əlaqələrə malik olduğuna görə onların dilləri də qarşılıqlı şəkildə bir-birinə təsir göstərir və bir-birini
zənginləşdirir.
Dilin lüğət tərkibinin inkişafı prosesi xalqın tarixi inkişafı ilə vəhdət təşkil edir”. Dilçilərin əksəriyyəti
dünyada kontaktlaşmayan dilin olmadığı fikrindədir. Görkəmli rus dilçisi Boduen de Kurtene öz məqaləsində
bu məsələyə toxunaraq qeyd edirdi ki, “Dillərin bir-birinə qaynayıb-qarışması məsələsinə baxsaq, razılaşmalı
olacağıq ki, saf və digər dillərə qarışmayan dil yoxdur və ola da bilməz”. Dillərin bu şəkildə
kontaktlaşmasının əsas səbəbi kimi mədəniyyətlərarası əlaqəni və digər mədəniyyətli onsanlarla ünsiyyətə
olan tələbatı göstərmək olar. E.Sepir bununla bağlı yazırdı: “Ünsiyyətə olan tələbat, hər hansı bir dildə
danışanların qonşu və ya mədəniyyət baxımından dominant dillər ilə vasitəsiz və ya vasitəli kontaktına səbəb
olur...İzolyasiya edilmiş hər hansı bir dil və ya dialekt göstərmək çətin olardı”.
Buna əsasən müxtəlif mədəniyyətlərə aid materialların tərcüməsi də təsir edir. Mədəniyyətlərarası
əlaqələrin yaranmasında tərcümələr mühüm rol oynayır. Əgər əvvəlki dövrlərdə fars və ərəb dillərindən
tərcümələr Şərq dilləri və mədəniyyəti ilə əlaqələrimizi sıxlaşdırmış və nəticədə dillərin zənginləşməsinə
səbəb olmuşdusa, XIX əsrdən başlayaraq bölgədə rus dilinin aparıcı rol oynaması ilə əlaqədar rus dilindən
edilən tərcümələr artmışdır.
Müxtəlif sənədlər, həmçinin rus klassiklərinin əsərləri dilimizə tərcümə edilməklə həm dilin lüğət
tərkibini zənginləşdirmiş, həm də müxtəlif üslubları inkişaf etdirərək cümlə quruluşlarında yeniliklərə səbəb
olmuşdur.
Dünyanın ən qədim xalqlarından biri olan Azərbaycanlılar çox qədim mədəniyyətə malikdir.
Azərbaycan mədəniyyət və incəsənətindən olan nümunələr ABŞ, Britaniya, Fransa, İran, İtaliya, Misir,
Türkiyə və s. kimi dünyanın bir çox ölklərində muzeylərdə qorunub saxlanılır. Mədəniyyət incilərinin belə
rəngarəng olmasına isə təbii ki, Azərbaycan xalqının yüksək zövqə malik olması, yaşayış tərzi və inkişaf
tarixi təsir göstərmişdir.
Arxeoloji qazıntılar zamanı tapılan nümunələr bir daha sübut edir ki, Azərbaycan xalqı qədim
dövrlərdən bəri müxtəlif sahələrini nəzərdən keçirsək görərik ki, hər bir sahə özünəməxsus gözəlliyi,
orijinallığı və milliliyi ilə fərqlənir. Bu, dövrümüzə qədər gəlib çatmış nümunələrdə hərtərəfli öz əksini
tapmışdır. Misal olaraq, qədimi xalçalar, ziynət əşyaları, gündəlik istifadə qabları, alətlər, heykəllər, şəkillər,
ədəbiyyat və musiqi nümunələrini və s. göstərmək olar. Nəsillərdən-nəsillərə ötürülən musiqimiz çox qədim
tarixə malik olmaqla yanaşı, ürəkləri fəth etmə xüsusiyyəti ilə də yalnız xalqımızın deyil, bütün dünya
xalqlarının zövqünü oxşamışdır.
Heç də əbəs yerə deyil ki, muğamlarımız və aşıq sənəti BMT təşkilatı olan UNESCO tərəfindən dünya
mədəniyyəti irsinə daxil edilmişdir. Azərbaycan musiqisi təkcə muğamlarla məhdudlaşmasa da (burada xalq
mahnıları, aşıq sənəti, rəqslər, bəstəkar musiqilərini və s. yaddan çıxarmaq olmaz) onlar Azərbaycan
mədəniyyətini dünyaya tanıdan fəxrimizdir.
Həmçinin arxitektura sahəsində dövrümüzə qədər gəlib çatmış, öz əzəməti ilə insanları heyran edən
tarixi abidələrimiz var. Qədim insanların həyat tərzini təsvir edən – 500 illik yaşı olan Qobustan qaya
rəsmləri, eləcə də paytaxtımız Bakının simvolu sayılan Qız qalası, İçəri şəhər, Şirvanşahlar sarayı, Memar
Əcəminin müəllifi olduğu Möminə xatun türbəsi, şimali və cənubi Azərbaycanı birləşdirən Xudafərin
körpüsü və s. milli arxitekturanın parlaq nümunələri hesab edilir.
Eynilə ədəbiyyat sahəsində olan inciləri göstərmək olar. Nizami Gəncəvi, M.Füzuli, İ.Nəsimi,
M.P.Vaqif, M.F. Axundov, C.Məmmədquluzadə, S.Vurğun, İ.Əfəndiyev, B.Vahabzadə və s. kimi dahilərin
ədəbiyyatımıza verdiyi töhfələr əvəzolunmaz dəyərə malikdir.
Bu kimi nümunələri rəssamlıq, kino, teatr və s. mədəniyyət sahələrində də qeyd etmək olar. Bütün
bunlar xalq yaradıcılığının parlaq inciləridir.
Ədəbiyyat
1.
Dəmirçizadə Ə.M. Azərbaycan ədəbi dilinin tarixi. I hissə, Bakı: Maarif, 1979.
2. Pennycook A. The cultural Politics of English as an International Language. Harlow, Essex, UK: Longman Group
Ltd, 1994.
61
AYTƏN ALIYEVA
Bakı Slavyan Universiteti
XARİCİ DİL ÜNSİYYƏTİNİN TƏDRİSİNİN LİNQVİSTİK ƏSASLARI
Açar sözlər: söz, passiv, aktiv, şifahi, yazılı, nitq, şərt, işarə, dialoq
According to the characteristic and its usage in the speech, each aspects of the language is divided into active
and passive fund. Limit between active and passive fond is changeable. The Difference between active and passive fund
is purely psycholinguistics objective laws, it means ,words of active fund arealways used in oral speech more precisely
in dialogue, but passive ones are in written speech.
Key words: word, passive, active, oral, orally, written, speech, condition, sign, dialogue
Lingvistika dedikdə ilk növbədə dilin 3 aspekti- fonetika, leksika və qrammatika yada düşür. Dilin hər
bir aspektinin xüsusiyyətrindən və nitqdə işləməsindən asılı olaraq iki hissəyə aktiv və passiv ehtiyata ayrılır.
Aktiv ehtiyat aktiv dil ehtiyatına, münasib olaraq passiv ehtiyat isə passiv dil ehtiyatına daxildir. Aktiv və
passiv ehtiyata hər bir dildə danışan xalqın sosial qruplarının və müəyyən yazıçıların dilində ayırmaq olar.
Aktiv ehtiyata fikrinizi ifadə etmək üçün istifadə etdiyimiz, yiyələndiyimiz sözlər daxildir. Aktiv
ehtiyata daxil olan sözlər fikrin ifadəsi olmaqla yanaşı, həm də dinləyəndə cavab fikrini oyadır.
Passiv ehtiyat fondu aktivdən daha genişdir. Passiv fonda daxil olan sözlər elə sözlədir ki, onları
yalnız oxuyan və yazan zaman işlədirsən, onların mənasını hər hansı bir kontekstdən anlamaq mümkündür.
Deməli, aktiv fonda daxil olan sözlər fıkrin ifadəsində istifadə olunmaqla mənanın formaya
çevrilməsində rol oynayır. Onlar çox vaxt dildə reallaşandır, bütün dil orqanları tərəfindən istifadə olunur və
danışıq dilinin formalaşmasında iştirak edir. Avtikdən fərqli olaraq passiv fonda daxil olan sözlər isə aktivlə
üst-üstə düşmür və şıfahi nitqdə istifadə olunmur. Bu ifədəbr dili mənimsəyənə mətn, mühazirə və şərhləri
oxuyan zaman anlaşılandır.
Aktiv və passiv ehtiyatın bir-birindən fərqli cəhətləri о demək deyil ki, dil qarşılıqsız olaraq aktiv və
passiv deyə iki уегə bölünür, əksinə dildə elə sözlər vardır ki, misal olaraq qrammatik vasitələr həm şifahi
nitqdə, həm də mətni oxuyan zaman da rast gəlinir, yəni həm reseptiv, həm də produktiv nitq fəaliyyəti
zamanı istifadə edilir.
Aktiv və passiv fond arasındakı sərhəd dəyişkəndir, dil öyrənənlərdə söz ehtiyatı artdıqca sözlər
passivdən aktiv ehtiyata keçir və danışıq dilində istifadə olurnur. Ana dilində inkişaf etmiş dil hissiyətına
görə passiv ehtiyatın sözləri asanlıqla aktivə keçə bilir. Xarici dili öyrənən zaman isə passiv və aktiv ehtiyat
arasındakı fərq daha çox nəzərə çarpır və bu fərqin də aradan qaldırılması heç vaxt öz-özünə baş vermir,
bunun üçün çox vaxt tələb olunur.
Aktiv və passiv ehtiyat arasındakı fərq sırf obyektiv psixolinqvistik qanunauyğuluqdur. Belə məlum
olur ki, aktiv ehtiyata daxil olan sözlər şifahi nitqdə, daha dəqiq desək dialoq formasında, passiv isə yazılı
nitqdə istifadə olunur. Bu mənada şifahi və yazılı nitqin nə olduğunu aydınlaşdırmaq yerinə düşərdi.
Əvvəlki illərin metodikasında şifahi və yazılı nitqi belə fərqləndirirdilər ki, əgər ünsiyyət prosesinin
yaranmasında akustik kanal iştirak edirsə və nitq danışıq səsləri ilə həyata keçirsə, bu- şifahi nitqdir, yox
əgər ünsiyyət vizual kanalın köməyi ilə həyata keçirsə və nitq qrafıkada cəmlənirsə bu zaman bu-yazılı
nitqdir.
Bu klassifikasiyanm yanlış olduğu bəllidir və bundan belə nəticə çıxır ki, dialoq - şıfahi nitqdir və əgər
həmin dialoq yazılı formadadırsa deməli bu artıq yazılı nitqdir. Ancaq formasına görə şıfahi nitq hec də
yazılıdan üstün deyil, çünki, deyilən hər bir şey yazıla bildiyi kimi, yazılan hər bir şey də ucadan oxuna bilir.
Yazılı bir mətn ucadan oxunan halda dilin heç bir komponenti dəyişmir, leksika, qrammatika və üslubi
xüsusiyyətlər olduğu kimi qalır. Ucadan oxunan zaman dilin akustik kanalı istifadə olunsa belə bunu şıfahi
nitq adlandırmaq olmaz. Şifahi və yazılı nitq ilk növbədə üslubuna görə fərqlənir. Nitqin müxtəlif üslubları
(nitq formaları) müxtəlif məqsədlər və müxtəlif ünsiyyət şəraitinə uyğunlaşır.
Şifahi nitq təkcə akustik kanalın işlənməsi ilə deyil eləcə də xüsusi ünsiyyət üslubunun və leksika,
qrammatik və fonetik dil aspektlərinin işlənməsi ilə xarakterizə olunur ki, bunu da şifahi nitq üslubu
adlandırmaq olar. Şifahi nitq təbiətinə görə dialojidir. Şifahi nitq zamanı fıziki olaraq ən azı iki adamın
iştirakı mütləqdir. Bu da şifahi nitqin situativliyindən xəbər verir. Şifahi nitq zamanı dil elementlərinin sayı
mümkun qədər azalır vo onları intonasiya, mimika, jestlər əvəz edir. Şifahi nitqə sadə söz birləşmələri, sadə
sintaktik konstruksiyalar xarakterikdir. Ellipsiyalı cümlələr, nida cümlələri, mənanı qüvvətləndirən sözlərə
də şifahi nitq zamanı daha çox yer verilir.