Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

www.ziyouz.com
кутубхонаси
17
davomida ularga juda ko'p qiyinchiliklar, ranju alamlar, shiddatu g'amu sitamlar 
yuzlandi. Bu masofani bosib o'tguncha ushbu notavonlarga har xil ofatlar duchor bo'ldi. 
Chunki ular avvallari bo'stonlarda noz ila kun kechirar, issiq yoz mahali soya-salqin 
daraxtlar orasida mazza qilishardi. 
Yo'l mashaqqati ularni qiyin bir ahvolga solib qo'ydi, har birida yuz xil malolliklarni 
keltirib chiqardi. Ular o'zlarining avvalgi tinch, osuda hayotlarini sog'inib, bog'u 
bo'stonlar va gulzorlar qo'ynidagi sokin uyalarini qo'msadilar. U yerlardagi dilxushlik, 
baxtiyor damlar, farog'atli go'shalar va ayshu ishrat gulshanlari ularning yodiga tushdi. 
Bu yo’lda qushlardan ayrimlarining safariga putur yetib, ular safardan bo'yin tovlay 
boshladilar. Notavonlik bilan Hudhuddan kechirim so'rab, ulardan har biri bir uzrni izhor 
qila ketdi. Bu uzrlar ularga ma'qul ko'rindi va ular safardan chetga yuz burdilar. Ularning 
hammasi Hudhudga shunday iltimos qilishdi: 
- Ey yo'lboshlovchi, birpas to'xtagil! Bizdan ba'zilar juda nochor ahvolga tushdi; bu 
yo'lni kezishdan ba'zilarining joni xasta bo'lib qoldi. Ba'zilar oldida har xil mushkulot 
paydo 
bo'ldi, buning uchun ular sendan najot istaydilar. Ba'zilarning senga aytmoqchi bo'lgan 
gaplari bor, bu gaplar azob-uqubat ohanglari bilan to'la. Ularni senga bayon qilmoq 
zarur, aks holda safarni davom ettirishga putur yetadi. 
Hudhud ulardagi bu ojizliklarni ko'rgach, barchasini bir yerga to'plab, bir vodiy ustiga 
qo'ndi va ularning dardi holini eshitmoq maqsadida: "Qani, kimning qanday gapi bor, 
aytinglar", dedi. 
Shunday qilib, Hudhud qushlar arzini tinglamoq uchun yerga qo'ndi. 
XXXIII 
To'tining uzri 
Hammadan avval To'ti uzr aytishni boshlab, o'z ojizligi haqida shunday dedi: 
— Men issiq o'lkalarda, chunonchi, Hindistonda sayr qilib yurgan qushman. Fasohatli, 
chiroyli so'z aytish bilan shuhratim el orasida yoyilgan. O'z so'zlarim bilan g'amgin elni 
ovutaman. Baxtiyor, davlatmand kishilar qafasni menga manzilgoh qilib, har qanday 
qiyinchiliklardan avaylab-asraydilar. Nozaninlar qo'lidan yemish yeyman, ular meni qand 
va shakarlar bilan parvarish qiladilar. Ro'paramda goh bir ko'zgu, goh bir ko'zgu chehrali 
oyjamol turadi. Umrimda shodu xurramlikdan o'zga hech narsa ko'rmaganman; nutqim 
elga yuz turli shodlik baxsh etadi. To o'zimni bilgandan buyon qattiqlik nimayu ranj 
zahridan achchiqlik nima ekanini tatib ko'rmaganman. Sen aytgan joy shunday bir 
dargohdirki, u dargohda burgut pashshaga tengdir. U yerga bizdek pashshadan ham 
ojizroq el qanday bora olardi? U tomon qanday borishni sira bila olmayman! O'zga 
qushlardek bu yo'lni bosib o'tishga hech bir aqlim yetmaydi! Shunday bir ahvolda senga 
hamrohlik qila olishim mumkinmi?! Mening bu holatimni o'zing bir o'ylab ko'r! 
XXXIV 
Hudhudning To'tiga javobi 
Hudhud unga shunday javob qildi: 
— Sening barcha so'zlaring yolg'on bo'lib, xato va norozilikdan iboratdir. Sen 
o'zingning bema'ni aljirashlaringni fasohat deb bilasan, tuban gaplaringni esa balog'at 
deb hisoblaysan. Sen o'zingni maqtab, xilma-xil zid gaplarni aytding. Barcha 
aytganlaring uydirma, yolg'on va lofdan boshqa narsalar emas. Sen o'zingni o'ylaguvchi 
xudbinsan, bu bilan tubanlikka mansubsan. 

---

Lisonut-tayr. Alisher Navoiy