112
Əncir (Ficus carica L.) öz tərkibinə görə qidalı meyvədir. Əsasən
Zaqafqaziya, Krımın cənub sahili, Qafqazın Qara dəniz sahilləri və Orta Asiyada
becərilir. Zaqafqaziyada yabanı halda bitən əncir də var.
Əncirin tərkibində 78,9% su, 15,5% şəkər, 0,2% turşu, 1,4% azotlu maddə,
0,6% mineral maddə, 1,4% sellüloza, 0,3% yağ vardır. Bəzi əncir sortlarında
şəkərin miqdarı 20%-ə çatır. Qurudulmuş əncirdə 42-62% şəkər olur. Şəkərlərdən,
əsasən qlükoza və fruktoza və az miqdarda saxaroza, turşulardan alma turşusu daha
çoxdur.
Əsasən təzə halda, qurutmaq, mürəbbə bişirmək və emal məqsədi üçün
istifadə edilir. Təzə əncir saxlanılarkən həddindən artıq yetişdiyindən qıcqırır. Ona
görə də əncirin saxlanılması və daşınması çətinlik törədir. Adi şəraitdə təzə halda
1-2 gündən artıq saxlamaq mümkün deyildir. 0
0
-də isə 5 sutka saxlamaq olar.
Ticarətə qurudulmuş əncir də daxil olur. Bunlar yüksək qidalılığa malikdirlər. Orta
hesabla bir əncirin çəkisi 30-60 qr təşkil edir. Bəzən biri 100 qr gəlir.
Əncirin 400-dən çox sortu vardır. Ən çox yayılmış sortlarından Xurma əncir,
Kalimirna, Dalmasiya ənciri, Buzovburnu, Bənövşəyi, Soçi, Lardero, Abşeron sarı
ənciri, Armudu əncir, Gəncə sarı ənciri, Kadota, Bionşet, Çapla, Ağ Fraqa və s.
göstərmək olar. Əncir qurusundan narın üyütdükdən sonra qəhvəyə qatmaq üçün
də istifadə edilir.
Təzə əncirin keyfiyyəti Azərbaycan Respublika standartının (RST 226-74)
tələblərinə cavab verməlidir. Keyfiyyətindən asılı olaraq 1-ci və 2-ci sorta bölünür.
Xurma (Diospyros iotus L.) Qafqazın Qara dəniz sahillərində daha çox
yayılmışdır. Qafqazda və Orta Asiyada becərilir. Bunun meyvəsi dairəvi, yumru
konusvari və silindrik formada olur. Rənginə görə sarı çəhrayı, tünd qırmızı,
bəziləri isə tam qara rəngdə olur. Xurmanın 3 növü daha çox yayılmışdır. Bunlar
Qafqaz (yabanı xırnik), Virgen və subtropik xurmalardan ibarətdir. Subtropik
xurma yapon xurması adlanır.
Yapon xurmasının tərkibində 79-82% su, 15,8% şəkər, 0,2% turşu, 0,25%
aşı maddəsi, 0,59% pektin maddəsi, 0,5% azotlu maddə, 0,5% mineral maddə,
113
0,51% sellüloza, vitamin C və karotin vardır. Başqa meyvələrdən fərqli olaraq
tərkibində saxaroza olmur. Tərkib xüsusiyyəti onun yetişmə dərəcəsindən asılıdır.
Bu isə onun dad-tamına təsir edir. Subtropik xurma Çində, Yaponiyada,
Amerikada və Avropada becərilir. Təzə halda, qurutmaq üçün, habelə qənnadı
məmulatı hazırlanmasında istifadə edilir. Iri-xırdalığından asılı olaraq xırda (100
qr-a qədər), orta iri (100-250 qr) və iri (250-500 qr) olur.
Hazırda ölkəmizdə 30-dan çox müxtəlif xurma sortu yetişdirilir. Lakin hər
yerdə yalnız 2 sort – Xiakume və Kostata sortu çox yayılmışdır. Bunlardan başqa,
Xaçia, Tanenaşi, Ciro, Sidlev, 20-ci əsr, Fuyyu, Tozlayıcı-8 və s. sortlar da yetişir.
Qara dəniz sahillərində Korolkami və Şokoladlı xurma sortları yetişir.
Tezyetişən sortlar oktyabrın 1-ci yarısında, gecyetişən sortlar isə noyabrın 2-
ci yarısı, dekabrın əvvəllərində yetişir.
Xurmanın keyfiyyəti Azərbaycan Respublika standartının (RST 225-74)
tələblərinə cavab verməlidir. 1-ci və 2-ci əmtəə sortuna bölünür.
Zeytun (Oleaceae Olea Europaea L.) əsasən Şimali qafqaz, Gürcüstanın
Qara dəniz sahili, Azərbaycanda, Türkmənistanda və Krımın cənub zonalarında
yetişdirilir. Tərkibində 55%-ə qədər yağ olduğundan yağ istehsalı üçün istifadə
edilir.
Meyvəsindən duzlanmış və sirkəyə qoyulmuş halda istifadə edilir. Zeytun
müalicəvi əhəmiyyətə malikdir. Xüsusən böyrək və mədə xorası xəstəliklərinə
qarşı istifadə olunur. Zeytunun tərkibində 6% zülali maddə, çəyirdəyində 12-13%
yağ, 6% mineral maddə və 23% su vardır. Tərkibində, həmçinin 9% şəkər, A, B
2
və C vitaminləri vardır.
Təsərrüfatda istifadə olunmasına görə 3 qrupa bölünür:
1.
konservlik sortlar (Askolano, Santa Katerina, Tolqomskaya, Armudu
zeytun).
2.
konservlik yağlı sortlar (Tolqomskaya, Aqostino, Irimeyvəli Nikita
zeytunu, Azərbaycan zeytunu, Şirin zeytun).
3.
yağlı sortlar (Della Madonna, Tiflis, Kore-ciolo, Nikita zeytunu).
114
Azərbaycanda, əsasən Azərbaycan zeytunu, Aqostino, Armudu zeytun, Santa
Katerina, Nikita zeytunu və Tiflis sortları becərilir.
Feyxoa (Acca Berg Sellowiana Burret.) əsasən Krımın cənubunda, Qafqazın
Qara dəniz sahillərində, Suxumidə, Astara rayonunda becərilir. Feyxoa təzə halda,
mürəbbə, kompot, marmelad, nalivka (meyvə arağı) və karamel içliyi
hazırlanmasında istifadə edilir. Feyxoa müalicəvi əhəmiyyətə malikdir. Aşağı
temperaturda 5 gündən 30 günə qədər saxlanılır. Tərkibində 80% su, 7% şəkər,
1,7% turşu (alma turşusu), şəkərlərdən 4% saxaroza, 2,5% qlükoza, fruktoza
vardır. Feyxoa C vitamini və yodla zəngindir. Yayılmış sortlardan Andre, Ətirli
Nikitin, tezyetişən Krım sortlarını göstərmək olar.
Z.K.Həsənova (1972) görə ən perspektivli sortlar 26E №-li sort tipi, 10E №-
li, 2E №-li və 12E №-li sort tipidir. Feyxoanın keyfiyyəti Azərbaycan Respublika
standartının (RST 233-74) tələblərinə uyğun olmalıdır. 1-ci sorta aid meyvələrin ən
böyük en kəsiyi 30 mm-dən, 2-ci sorta aid olanlar isə 18 mm-dən az olmamalıdır.
1-ci sortda texniki zədələnmiş meyvələrin miqdarı 5%, 2-ci sortda 10%-dən
çox olmamalıdır.
Subtropik meyvələr qrupuna iydə, innab və tut da aiddir. Bu meyvələr
Azərbaycanda daha çox yetişir.
Innab (Ziziphus jujuba Mill.) Azərbaycanda qədimdən becərilir. Innab
Abşeron yarımadasında, Göyçayda, Ucar və Ağdaş rayonlarında becərilir.
Meyvəsi yumru, yumurtavari, uzunsov-girdədən armudabənzər formayadək
dəyişir. Meyvəsinin hamar-parlaq qəhvəyi və ya qırmızı-qonur rəngli qabığı
altında şirin, turşməzə və yumşaq, sarımtıl ətliyi vardır. Azərbaycanda yetişən
innablar qırmızıqabıqlıdır.
Innabın tərkibində 22-30% karbohidrat, 5% zülali maddə, 1,5% üzvi turşu
(alma və kəhrəba turşusu), 2,5% pektin maddəsi, 2% qətranlar, 1,2% aşı maddəsi,
880 mq% C vitamini vardır. Quru meyvəsinin tərkibində karbohidratlar 70%-ə
çatır. P vitaminin miqdarı limon qabığındakından çoxdur. Mineral maddələrdən
kalium, kalsium, fosfor, maqnezium və dəmir vardır.
Dostları ilə paylaş: |