_______________ Milli Kitabxana _______________
220
ÖLÇÜLÜ SÖZÜN ÖLÇÜSÜZ SÖZDƏN ÜSTÜNLÜYÜ
462 B. Poemanın ilk beytindəki hədisin məzmunu yenidən yada salınır:"Ya
Cəbrail, bu nə qəsdir?", "Ya Məhəmməd, bu ərşin altındakı Tanrı xəzinəsidir, onun
açan isə şairlərin nitqidir".
463 B. Sözün tərəzisini quran ulu hökmdar - Tanrı. Sözün aşiqləri -
peyğəmbərlər.
464 B.
Ərşin bülbülləri - şairlər.
465 B.
İlham məqamında şairlər mələk səviyyəsinə ucalırlar.
471 B.
Şairlik əvəzinə saray məddahlığı edən, eybəcəri gözəl kimi qələmə verən
şeirbazların həyasızlığı, sərvət, şöhrət düşkünlüyü ucbatından poeziyanın ləyaqəti
ayaqlar altına salınmışdır.
472 B. Söz pərdəsində ahəng yaratmağı bacaranlar, yəni yaradıcı qüdrətə malik
olan şairlər yoxsul həyat keçirsələr də, mənən zəngindirlər, onların özü yerdə, ruhu
göydə yaşar.
473 B. Qələm, kağız götürüb dizi üstündə şeir yazan şairlər şahlardan fərqli
olaraq, qılınca və orduya ehtiyac hiss etmədən ürəkləri, ölkələri tutmağa qadirdirlər.
Buna görə onlar məğrur və əzəmətlidirlər, heç bir şahın dərgahına baş əyməzlər!
474 B. Yaradıcı qüdrət hər iki cahanın hökmdarıdır. Onun ömürdən başqa
mənəvi ömrü, dünyadan başqa mənəvi dünyası var.
475 B. Dizinə dirsəklənib başını aşağı dikən sənətkar bu vəziyyətilə gərilmiş
kamana bənzər. Kamandan çıxan ox şairin dilindən saçılan bədii sözdür ki, mənəvi
şikarı ələ gətirir.
476 B. Yaradıcılıq məqamında böyük əzablar çəkən şair istədiyi sözü tapanda
düşdüyü əzabdan qurtulur, öz kaman həlqəsini qırır, dikəlir.
477 B. Fələyin qulağına həlqə taxmaq onu özünə qul etmek deməkdir.Yalnız
yaradıcı qüdrət sahibləri bu işi görməyi bacarır, zamanı özünə təslim edir, fələyi
qulağı həlqəli qula çevirə bilirlər.
478 B. Hoqqabaz fələk hoqqa, oyun çıxardığı halda, yaradıcı qüdrət sahibi onun
qarşısına misilsiz söz inciləri çıxarır və buna görə fələyin belini sındırır, ona qalib
gəlir.
479 B. Yaradıcı ilham məqamında sənətkarın ürəyi köks qəfəsini dağıdır,uçur,
qanadlanır və sənətkarın dodağından öpmək istəyir. Niyə? Çünki indicə
dodaqlarından dürrə, mərcana bənzər sözlər saçılmışdır.
489 B. Beli kəmərli mərdlər - şairlər.
491 B.
Məddah saray şairləri, qarınqulular, ucuz şöhrət və sərvət düşkünləri sözü
satmaqla görün nə dərəcədə alçalır, sənətin sikkəsini hörmətdən salırlar.
492 B.
Zülmətə işıq salan ləl - günəş, yaxud poeziya.
_______________ Milli Kitabxana _______________
221
494 B. Burada saray şairlərinin aqibətinə işarə olunur. Sultanın qızılı hesabına
zərli əba geyən şeirbazlar axırda sultanın qəzəbinə düçar olur, bəzən dəmir çeynəmək,
qılınc zərbəsi dadmaq dərəcəsinə gəlib çatırlar. Burada saray şairlərinin boğazına
əridilmiş qızıl tökmək dəbinə də işarə var.
495 B. Nizaminin fikrincə, sultan qəzəbindən qorunmağa yeganə təminat şairin
öz nəfsini cilovlamağı bacarmasıdır, o, civə kimi saf, təmiz qalmağı bacarmalıdır.
Qədim kimyagərlərin fikrincə, qızıl civəyə doğru can atdığı halda, civə qızıla doğru
can atmır. O müstəqildir, pakdır.
497 B. Özləri verməyincə hökmdarlardan pul, mükafat, imtiyaz umma!
500 B. Sənətkarın hörmətini, nüfuzunu ucaldan yalnız öz poeziyasıdır. Yalnız
böyük poeziyası sayəsində o, göyün yeddinci qatında yerləşən əfsanəvi Sidr ağacı
mövqeyinə yüksələ bilər, cəmiyyətin ən uca qatında mövqe tutan sultanlardan,
şahlardan belə yüksək və əzəmətli görünər.
501 B. Beyt "Şairlər - söz hökmdarıdır" ərəb məsəli üstündə qurulmuşdur.
502 B. Sən əsrlərin, fələklərin başı üstündən keçib gedə biləcək böyük, qadir,
ülvi söz yaratmağa borclusan. Nəfsini cilovla, özünü gəldi-gedər şahlar, sultanlar
önündə alçaltma!
503 B. Burada gündüzdən daha çox gecələr çalışan şairlər şama bənzədilir.
Gündüzlər sakit dayanan şamlar yalnız gecələr yaşayır, əriyə-əriyə işıq saçmaqla ayıq-
sayıq ömür keçirirlər.
508 B. Yalnız bədii sözün ləyaqətini uca tutan şairlər Ay kimi işıqlı, Günəş kimi
qüdrətli poeziya yarada bilərlər.
512 B. Düzəliş üçün şeirlərini başqa şairlərin ixtiyarına vermə, onlar sənin min bir
əziyyətlə becərdiyin tarlanı tapdaya, inci düzdüyün sapı qıra bilərlər.
515 B. Nizami öz poeziyasının inqilabi mahiyyətini işıqlandırır: Mən şeri
ümumxalq malı etdim, meyxanədən və saraya xidmət vəzifəsindən qurtardım, sənəti
uca bir mövqeyə qaldırdım.
516 B. Nizami Gəncəvi öz poeziyasının beynəlmiləl mahiyyətinə işarə vurur. Bu
poeziya yalnız xirqə (qıldan toxunma, yamaqlı, cındır əba) geyən sufilər, dərvişlər və
zahidlər üçün deyil, belinə zünnar (qıldan toxunmuş kəmər) bağlayan xaçpərəstlər,
məsihilər üçün də gərəklidir. Nizami poeziyası olan yerdə nə xirqəyə ehtiyac qalır, nə
zünnara. Bütün bəşəriyyətə məxsus Nizami sənəti dini atributların hamısından yüksək
dayanır.
521 B. Harut və Marut - Tanrı tərəfindən göndərilmiş iki mələyin adıdır. Hər ikisi
Zöhrə xanıma vurulub, onu yoldan çıxarmaq istəyirlər. Tanrının buyruğu ilə Zöhrə
planetə çevrilir. Harut ilə Marut isə Babilistanda cəzaya məhkum olunur, dərin bir
quyudan başıaşağı asılırlar. Poeziyada Harut, Marut, Babil sehr, əfsun rəmzi kimi
işlədilirlər. Nizami ana yurdu Gəncəni Babilistana, öz poeziyasını isə cadugərlərin
tilsimini qıran qüdrətə, habelə dan ulduzu Zöhrəyə bənzədir.
_______________ Milli Kitabxana _______________
222
522 B. Bu məntəqənin (Gəncənin) Zöhrəsi (musiqiçi və müğənnilərin hamisi),
mənim Zöhrəm tərəziçidir, sözümün dəyərini tərəzidə çəkir. Mizan bürcündə ölçür və
görür ki, mənim şeir-sənət dilim ruh aləminin dilidir,ləyaqət və gözəllik meyarıdır.
523 B. Harutun sehr və tilsimləri yalana, adam aldatmaya əsaslandığı üçün
haramdır, mənim sənət cadularını isə həqiqətə, ilhama güvəndiyi uçün,zəhmətimlə
qazandığını gündəlik duzum, çörəyim qədər halaldır. Mənim halalım hər cür haramı
sındırır, batil edir.
GECƏNİN VƏSFİ VƏ KÖNÜLƏ DALMAQ SÖHBƏTİ
525 B. Qalxanı suya atmaq, qalxanı atmaq - təslim olmaq deməkdir.
Beytin mənası: gecə düşdü.
529 B. Ayın süd nənəsi - fələk, göylər. Gündüz zınqırovu – Günəş.Beytin mənası:
Ay göy qübbəsində bədrləndi, az qala, Günəş qüvvəsilə nur saçmağa başladı.
534 B. Üzüqara kafər - gecənin qaranlığı.
536 B. Burada söhbət kəllə qəndə bənzəyən Ayın ətrafında yeni ulduzların
doğmasından, müğənnilər və musiqiçilər hamisi Zöhrə ulduzunun daha da
şənlənməsindən, həndəvərə bol-bol sevinc, fərəh qığılcımları saçmasından gedir.
541 B. Pak, təmiz atəş - insanın mənəvi qüvvəti, yaradıcı ilhamı.
Atəşə su səpmək - mənəvi qüvvəti öldürmək, yaradıcılıq ilhamını söndürmək,
insanın nəfsə, tamaha uyması, kiməsə yalmanması, mədhnamə yazması və s.
Yel kimi yedək atını minmək - şöhrət, sərvət düşkunü olmaq, heyvani tələbləri
ehtiraslar ocağında yelləyib qızışdırmaq.
553 B. Nizamiyə görə, insan yalnız qırx yaşından sonra kəmala yetməyə başlayır,
çoxları üçün ömrün qırx ili hədər gedir, çünki bu dövrdə nəfsə, tamaha, ürəyi söküb-
tökən heyvani ehtiraslara uyur. Dərrakəli insan lap gənclikdən gərək bunun qarşısını
alsın, öz ömrünün və mənliyinin qədrini bilsin.
565 B. Qapı cəftəsi - qupquru, cansız predmet, biganəlik rəmzi. Qapı cəftəsinə
bənzəyənlər dost deyil, onlar insan menliyinə işıq, qüdrət gətirməyə qadir deyillər.
571 B. Yəməndə xüsusilə parlaq görünən cənub ulduzu Süheylin işığı,qədim
təsəvvürə görə, burada emal olunan əla növlü dərinin - ədimin şəffaflığına səbəb olur.
Nizami ağ dərili, parlaq dərili insanların xoşbəxtliyini də bu ulduz altında doğulması
ilə bağlayır və həmin ulduzun gözəlliyinə, nur qüdrətinə layiq olmağa çağırır.
572 B.
Yəni fikrim işıqlandı.
Dostları ilə paylaş: |