Microsoft Word S?M?D vurgun doc

________________________Milli Kitabxana________________________ 
218 
 
Dərin dəryaların tapır sirrini,  
Dünyanın ən böyük cahangirini,  
Ağıldır torpağa döndərən "fələk",  
Ağılsız insanlar sürünsün gərək,  
Təbiət! Ən böyük qüvvən bizdədir.  
Çayların cilovu əlimizdədir,  
Artıq oynamırıq boranla, qarla,  
Dəmyəmiz su əmir tulumbalarla.  
Arazın boynuna kəmənd atırıq.  
Hər suyun gözündə bir bənd çatırıq.  
Oğul təbiətə sinə gərərək,  
"Təvəkkül Allaha" deməsin gərək, 
 
Sünbülüm, sünbülüm, sən sünbülüm!  
Sənmisən çiçəyim, sənmisən gülüm?  
Bürkü gətirməsin sənə buludlar  
Üstünə qonmasın quşlarla, qurdlar.  
nsanlar çoxalır bizim Vətəndə.  
Bütün bir ölkənin gözü var səndə.  
Gözdən oğurlanan bir dənin belə,  
Köməkdir insana, köməkdir elə.  
Qaldırsın başını göylərə sarı,  
Ellik xırmanında dərz tayaları.  
Baxdıqca düşmənin gözü qaralsın,  
Sənin özün kimi, üzü saralsın... 
 
Vətən torpağının qızı, gəlini,  
Yadlara açmasın təmiz əlini.  
Bunlar vicdanıma toxunar mənim,  
Gözümdə ildırım oxunar mənim!  
Sinənə düşməsin yara, sünbülüm!  
Günlərin keçməsin qara, sünbülüm!  
Tarixə bir daha gözünü gəzdir,  
Bəşərin ilk dərdi çörək dərdidir.  
Uçub dağılardı sənsiz dörd yanım,  
Hər qızıl əsgərim, hər komandanım. 
 
  

---

________________________Milli Kitabxana________________________ 
219 
 
Doğrulda bilməzdi öz nişanını,  
Qardaşlar qanını, dostlar qanını.  
Düşmən qaldırardı öz bakalında  
Dənizlər dalında... Dağlar dalında...  
Sünbülüm, sünbülüm, sarı sünbülüm,  
Sənmisən çiçəyim, sənmisən gülüm?  
ki düşmənim var dünyada inan – 
Birinci faşistdir, ikinci siçan! 
 
1936, 14 mart 
  

---

________________________Milli Kitabxana________________________ 
220 
 
YADIMA DÜŞDÜ 
 
Başına döndüyüm gül üzlü sona!  
Ömrümün ilk çağı yadıma düşdü.  
Ş
airlər vətəni bizim tərəflər,  
Tərlanın oylağı yadıma düşdü. 
 
Oxuyun qəlbimi dastan içində,  
Ürək döyünməzmi astan içində?  
Payızın fəslində bostan içində  
Ş
amamanın tağı yadıma düşdü. 
 
Töküldü kağıza sinəmin sözü,  
O ana yurdumun ocağı, közü,  
Ceyranın duruşu, durnanın gözü  
Kəkliyin ayağı yadıma düşdü. 
 
Hanı at sürdüyüm boranda, qarda?  
Gəzdim aşıq kimi minbir diyarda;  
Gülüb oynadığım toyda, mağarda,  
Qızların qolbağı yadıma düşdü. 
 
Göylərə baş çəkir Göyəzən dağı,  
Axşam açıq olur ayın qabağı;  
Bizim gəlinlərin bayram qabağı,  
Fəsəli yaymağı yadıma düşdü. 
 
Sən bizim ellərin ruhuna bir bax!  
Bizdən inciməmiş bir əziz qonaq.  
Nişanlı qızların görüşdən qabaq,  
Telini saymaği yadıma düşdü. 
 
Vurğunun xəyalı gəzdi aranı,  
Gözümdə oynadı dağın boranı;  
Qışın buz qatığı, yayın ayranı,  
Payızın qaymağı yadıma düşdü. 
 
1936, may 
 
  

---

________________________Milli Kitabxana________________________ 
221 
 
AZAD  LHAM 
 
Ey azad ilhamım, gülər üzünlə  
Səhərin rəngini seyrə dalanda,  
Bülün kainatı gəzdir özünlə  
Kiçik bir zərrədən ilham alanda!..  
Doğra buludların bağrını qat-qat! 
 
Kim deyir gecələr bizə qəfəsdir?  
Daima qısqanan ürkək bir həyat,  
Məncə, bu dünyada bir quru səsdir!  
Sən, azad ilhamım, baş götürüb gəz,  
Ə
ngin üfuqlərə şığıyıb, yol al!  
Ə
zəldən belədir: geriyə dönməz  
Atılan bir güllə, uçan bir xəyal.  
nsan, deyirlər ki, çiy süd əməndir...  
Utansın dünyada qədir bilməyən!  
Mənim ki, oylağım göydür, çəməndir.  
Gəlməsin yanıma deyib gülməyən!  
Sən, azad ilhamım, nə bəxtiyarsan!  
Taleyim, hünərim güvənir sənə.  
Nə qədər dünyada varamsa, varsan,  
Ömür çox görməsin bu haqqı mənə! 
 
Nəsimi zahidlə durdu üz-üzə,  
Söylədi: haqq adlı bir divan quraq;  
Atdı pəncəsini gecə gündüzə,  
Boğdu həqiqəti sadə fırıldaq...  
Zahidin barmağın kəssəniz əgər,  
Tanrı dediyinə arxa döndərər...  
Bu miskin aşiqə baxın da bir az,  
Diri soyulsa da dözər, ağrımaz.  
Sən ey ülkərimiz, sönməz sənətkar!  
Ə
srlər boyunu gördü gözlərin;  
Tarixlər boyunca qaldı yadigar  
Ölməz fikirlərin, ölməz sözlərin!.. 
  

---

________________________Milli Kitabxana________________________ 
222 
 
Füzuli doymadı göz yaşlarından,  
Açdı qapısını səhər yelləri.  
ncidi ən yaxın sirdaşlarından,  
Ağlayıb, ağlatdı bizim elləri;  
Ağarmış saçında, saqqalında qış...  
Asiman dolandı şikayətindən,  
Karvanı dərd adlı səhrada qalmış  
Leylinin, Məcnunun hekayətindən.  
Gətir xatirinə Vaqifi bu dəm. 
Qırıldı qəlbində bir yurdun sazı   
Ağladı ardınca gözlərində nəm  
Uçan durnaların küskün avazı.  
Gərdi sinəsini o, fars dilinə,  
Haykırdı türk dili, türk şeri gərək!  
Bir yeni can verdi doğma elinə,  
Üfüqdən üfüqə qanad gərərək...  
Yazıq! Nəğməkarın ürək nğməsi  
Dəydi şüşə kimi, daş ürəklərə,  
Böyük bir insanın boğuldu səsi,  
Ahmı əks etdi min dağ, min dərə.  
Sən ey şerimizin, ana şairi!  
O tərlan xəyallı, sona şairi!  
Mən səni duyduqca qəmlər yeyirəm,  
Sonra öz-özümə dönb deyirəm:  
Ey azad ilhamım, nə bəxtiyarsan!  
Taleyim, hünərim güvənir sənə!  
Nə qədər dünyada varamsa, varsan.  
Ömür çox görməsin bu haqqı mənə! 
 
Başımın üstündə nə yumruq durur, 
Nə hicran səsi var mənim sazımda; 
Nə qanun qoluma qandallar vurur, 
Nə göylər darıxır xoş avazımda. 
Budur, bax, qəlbimin axar qanını 
çirdim sənətə, dedilər: "Var ol!" 
O böyük Leninin al nişanını 
Taxdı yaxasına şair-komsomol   
  

---