150
IV. Uluslararası Türk Kültür Coğrafyasında Eğitim ve
Sosyal Bilimler Sempozyumu
27-30 Haziran 2018/Bakü-Azerbaycan
IV. International Symposium on Educational and
Social Sciences in Turkish Cultural Geography
27-30 June 2018/Baku-Azerbaijan
Development of Parentified Child Scale – Adult Version
Tolga ZENCİR
1
Özlem HASKAN AVCI
2
1
Res. Asst., Kafkas University Faculty of Education, a.tolgazencir@gmail.com
2
Ass. Prof., Hacettepe University Faculty of Education, haskan@hacettepe.edu.tr
The aim of this study is to develop a scale that can measure the levels of parentification of adult
individuals. In this study, reliability and validity studies of Parentified Child Scale- Adult Version (PCS-A)
developing in Turkish culture have been introduced. Validity and reliability studies were conducted with two
different groups of participants. The first study was conducted with 424 participants (307 women, 117 men) and
the second study is with 281 participants (203 women, 78 men). Data were analyzed through SPSS, Lisrel and
Factor Analysis programs. Primarily, an item pool related to parentification was formed and expert opinion was
taken, then the scale was reformed in line with the feedback from the experts. By means of trial application of the
reformed scale, the items which are not clear enough to and understood by the participants are rearranged. A
descriptive factor analysis was then carried out on the data collected from 424 individuals and the factor structures
of the scale were determined. Then, similar scale validation and confirmatory factor analysis studies were fulfilled
by collecting data from 281 adult people. Accordingly, the scale consists of a total of 32 items and two parts. The
first part (22 items - four factors) is for all adults. The second part consists of 10 items and is prepared for the
individual who has minimum one sibling and has been analyzed as a single factor. PCS-A explains 59.52% of the
total variance. As a result of confirmatory factor analysis of the first part of the PCS-A, a 22-item four-factor
structure was confirmed, and the fit values of the scale were acceptable or at the perfect fit (
c2= 506.42, Sd=
203, p = .00, RMSEA = .073, CFI =. 95, NFI = .92, NNFI = .94, IFI = .95, RFI = .91, GFI = .86). A similar scale
validity analysis of the PCS-A was also performed via the Filial Responsibility Scale-Adult Form developed by
Jurkovic, Thirkield and Morrel (2001) and adapted by Karagöbek (2014). The correlation coefficient between
PCS-A and FRS was calculated as .82. The reliability study of the PCS-A was also tested in two different ways.
First, the Cronbach Alpha coefficient was determined and the alpha coefficient value of the first part of the scale
was .89 while the alpha value of the second part was calculated as .88. As a second method, test-retest method
was applied and it was found that the correlation coefficient between the PCS-A and FRS was positive and highly
correlated (r = .86). This information will be presented in the light area and suggestions for the experts to use.
Key Words: Parentification, parentified child, adult, parentified child scale.
151
IV. Uluslararası Türk Kültür Coğrafyasında Eğitim ve
Sosyal Bilimler Sempozyumu
27-30 Haziran 2018/Bakü-Azerbaycan
IV. International Symposium on Educational and
Social Sciences in Turkish Cultural Geography
27-30 June 2018/Baku-Azerbaijan
Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Fen Öğretimi Öz Yeterlik İnancı: Öğretmenlik
Uygulaması
Ahmet SİMSAR*
*Kilis 7 Aralık Üniversitesi, Muallim Rıfat Eğitim Fakültesi
ahmetsimsar@kilis.edu.tr
ÖZET
Okul öncesi dönemde fen öğretimi ve öğrenimi okul öncesi dönem için müfredatta önemli yer
tutmaktadır. Fakat bu konuda hem öğretmen adaylarının hem de uygulama öğretmenlerinin pek çok sorunla
karşılaştığı bilinmektedir. Okul öncesi öğretmen adaylarının hem pedagojik gelişim noktasında hem de
öğretmenlik uygulamalarında fen öğretiminde kendilerini yeterli görmediklerini belirtmişlerdir. Bu konuda
öğretmen adaylarına öğretmen yetiştirme programlarının yeterli desteği sağlamadığını göstermektedir. Bunun
başlıca sebeplerinden bir tanesi öğretmenlik uygulamalarından kaynaklanan aksaklıklar olduğu düşünülmektedir.
Öğretmenlik uygulaması surecinde karşılaşılan başlıca sorunun uygulama öğretmeninin fen öğretimine karşı
tutumları ve uygulama esnasında öğretmen adaylarına vermiş oldukları mentorluk desteği olarak dile getirilebilir.
Bu çalışmada okul öncesi öğretmen adaylarının fen öğretimi öz yeterlik inançlarına uygulama öğretmenlerinin
etkilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır.
Bu araştırmada çalışmanın verilerini araştırmacının doktora çalışmasının verilerinin bir kısmı
oluşturmaktadır. Çalışmanın evrenini Trabzon ve Adıyaman illerinde görev yapmakta olan 44 okul öncesi
öğretmeni ile 96 okul öncesi öğretmen adayı oluşturmaktadır. Araştırma kapsamında öğretmen adaylarının
demografik bilgileri, öz yeterlik inançları ile uygulama öğretmenleri hakkında doldurmuş oldukları mentorluk
deneyimlerine ait veriler kullanılmıştır. Araştırmacı tarafından öğretmen adaylarının fen öğretimi öz yeterlik
inancı Enochs & Riggs (1990) geliştirilen Science Teaching Efficacy Beliefs Instrument (STEBI-B) ile
toplanmıştır. Ogretmen adaylarının uygulama öğretmenlerinin mentorluklerini değerlendirmek için Hudson
(2007) tarafından geliştirilen Mentoring for Effective Science Teaching (MEST) ölçeği kullanılmıştır. Çalışmanın
analizi esnasında SPSS software programından yararlanılmıştır.
Çalışmanın verileri incelendiğinde katılımcıların çoğunluğunun (%84.4) uygulamaya haftada bir kez
gittikleri ve uygulama esnasında ortalama 155.26 dakika fen öğretimi gözlemi ve 192.08 dakika fen öğretimi
uygulamaları yaptıkları belirlenmiştir. Çalışmada ilişki analizi incelendiğinde, okul öncesi öğretmen adaylarının
fen öğretimi öz yeterlik inancıyla uygulama öğretmenin fene karşı pozitif tutum kazandırılması, fen merkezlerinin
nasıl sağlanabileceği gibi kişisel gereksinimler noktasında vermiş oldukları mentorluk desteğiyle istatistiksel
olarak anlamlı ve orta derecede ilişki olduğu saptanmıştır (p< .05). Ayrıca öğretmen adaylarının fen öğretimi öz
yeterlik inancıyla uygulama öğretmenin sınıf yönetimi, materyallerin kullanımı, ve cocuklarin değerlendirilmesi
gibi sistemsel gereksinimler noktasında vermiş oldukları mentorluk desteğiyle istatistiksel olarak anlamlı fakat
düşük bir ilişki olduğu bulunmuştur (p< .05). Benzer olarak okul öncesi öğretmen adaylarının fen öğretimi öz
yeterlik inancıyla uygulama öğretmenin kazanım ve göstergelerin belirlenmesi, yöntem ve tekniklerin nasıl
uygulanması gerektiği gibi pedagojik bilgiler noktasında vermiş oldukları mentorluk desteğiyle istatistiksel olarak
anlamlı ve düşük bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p< .05). Öğretmen adaylarının fen öğretimi öz yeterlik inancıyla
uygulama öğretmenin fen öğretimine model olma noktasında vermiş oldukları mentorluk desteğiyle istatistiksel
olarak anlamlı ve yüksek bir ilişki olduğu saptanmıştır (p< .05). Öğretmen adaylarının fen öğretimi öz yeterlik
inancıyla uygulama öğretmenin öğretmen adayına vermiş olduğu geri bildirim noktasında vermiş oldukları
mentorluk desteğiyle istatistiksel olarak anlamlı ve orta derecede bir ilişki olduğu saptanmıştır (p< .05).
Çalışmanın sonuçlarına bakıldığında, okul öncesi öğretmen adaylarının fen öğretimi öz yeterlik
inançlarının gelişmesinde almış oldukları öğretmenlik programının olduğu kadar yapmış oldukları öğretmenlik
uygulamaları surecinde uygulama öğretmenlerinin de etkisinin olduğu saptanmıştır. Buradan yola çıkarak
uygulama öğretmenlerinin fen öğretimi noktasında öğretmen adaylarına daha fazla mentorluk desteği
vermelerinin öğretmen adaylarının bu konuda gelişmesine daha fazla katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Ayrıca
öğretmenlik uygulamaları surecinde öğretmen adaylarının daha fazla fen öğretim yapmalarının, onların ileriki
yıllarda fen öğretimlerini daha rahat yapmalarına yardımcı olacaktır.
Anahtar Kelimeler: Okul öncesi öğretmen adayları, fen öğretimi, fen öğretimi öz yeterlik inancı,
öğretmenlik uygulaması, mentorluk.
Dostları ilə paylaş: |