Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
90 Mən 5-10 dəqiqə otaqda ayaq üstə durdum. Nə düşündüyümü heç indi də xatırlamıram. Bəlkə də, heç nə düşünmürdüm. Düşünə bilmirdim. Bacarmırdım düşünməyi. Hər şeyi unutmuşdum. Artıq Ramil də yadıma düşmürdü. Xatırlayanda da unutmağa, ondan uzaq olmağa çalışırdım. Qapının açılması və onun mənə “niyə soyunmamısan?” sualı məni donub qaldığım yerdən bir addım geri çəkilməyə məcbur etdi. Məni çarpayıya itələyərək üstümə atıldı. Qolumdan tutduğu zaman çox güclü olduğunu hiss etdim. Əynindən hərbi paltarını çıxardı. Qarnı o qədər iyrənc görünürdü ki... Boyunun hündürlüyü, qollarının güclü olması istənilən qadınla mübarizədə qalib gəlməsinə yetirdi. Vaskanyan məni öpməyə başladı. Əllərimi bir əli ilə tutub tülkü ağzına oxşar ağzı ilə dodaqlarımı, sinəmi öpür, bir əli ilə paltarımı soyundurmağa çalışırdı. Ağzından ürəkbulandırıcı araq iyi gəlirdi. Fısıltısı isə insanı dəhşətə gətirirdi. Düzü, üstümdə elə uzanmışdı ki, hərəkət etməyə heç bir imkanım yox idi. Sadəcə başımı o tərəf-bu tərəfə çevirir, dizlərimlə onu vurmağa çalışırdım. O isə sanki yırtıcı heyvan kimi əlində olan zəif ceyranı parçalamağa çalışırdı. O anda ceyranın gücü sadəcə gözlərinə və ürəyinə çatırdı. Mənim çırpınmağım, ağlamağım, qışqırığım ona ləzzət verirdi. O durmadan məni vurur, dişləyirdi. Bir növ məni müqavimət göstərməyə sövq edirdi. Elə bil bilərəkdən işini uzadır, bitməsindən qorxurdu. Uzandıqca vəhşiləşir, gözləri qanla dolur, orqazma çatacaq dana kimi böyürürdü. -Sən bunlara alış, öyrən, vəzifəni bil, türk qancığı. Bundan sonra mənim kefim istədiyi zaman bura gələcəksən. Mənə qulluq edəcəksən. Gör sənə nələr göstərəcəm. Sənin türk kişilərin sənə indiyə qədər əl vurmayıblar ki, mənə xidmət edəsən,-deyir, gücü çatdığı qədər ağır zərbələrlə şillə vurur, 91 məqsədinə çatmağa tələsmirdi. Adətən, insan bu cür vəziyyətdə kimisə köməyə çağırar, haray qoparar, amma mən o anda bir şeyi dərk edirdim ki, köməyə çağırılası heç kim yoxdur. Sözsüz ki, Allahı nəzərə almasaq. Allahı isə çağırmağa heç bir ehtiyac yox idi. Bizə öyrədildiyi kimi idisə, o, bizi görürdü. Görməsə də eşidirdi. Amma nə fayda?... Nənəmlə mübahisələrimdə “Tanrı niyə pis adamları günahlandırmır? Onlara imkan verir ki, həyatı istədikləri kimi yönəltsinlər?” deyə onu hirsləndirirdim. Rəhmətlik nənəm çox yaxşı müsəlman idi. Dinini və allahını sevməyi və qorumağı həmişə bacarırdı. Yadıma gəlmir ki, nənəmin orucundan, namazından qaldığını görüm. Rəhmətlik bu sualımı çox sevdiyi atalar sözü ilə cavablandırırdı: “Allahın barmağı yoxdur ki, soxub göz çıxartsın”, “gec edər, güc edər”. O, hər şeyi görür. Hər şeyə qadirdir.” Hətta nənəm danışırdı ki, 20 Yanvar faciəsi baş verəndə bütün naxçıvanlılar Nehrəmdəki İmamzadəyə yığışıb allaha yalvarıblar da. Azərbaycanın üstünü alan qara buludları tez bir zamanda dağıtması üçün göz yaşı töküb, ağlayıblar da. Tanrının tez bir zamanda erməniləri cəzalandıracağına çox əmin idi rəhmətlik nənəm. Onun düşüncəsinə görə Tanrı yalnız bizim idi. Ermənilərin ya tanrısı yox idi, ya da bizim tanrı onları sevmirdi. Ya da Tanrı yalnız yaxşılara sahib çıxırdı. Pislərə isə şeytan başçılıq edirdi. Belə olduqda isə bizlər-müsəlmanlar yaxşı olduğumuz üçün Tanrı bizim idi. Ermənilərin isə payına şeytan düşürdü. Bu cür dayaz düşüncə isə dünyanı, bəşəriyyəti dərk etməkdə bizi müəyyən qapalı sahədə saxlayırdı. Bunun üçün də ya Tanrının bizə olan münasibətini tam dəqiqləşdirə bilmirdik, ya biz Tanrıya qarşı münasibətimizi aydınlaşdıra bilmirdik. Tanrı isə həmişəki kimi bildiyini edirdi.... 92 “Bu zülmü allah bağışlamaz”,- deyirdi yazıq nənəm. Şərqin – müsəlmanların bəlkə də bəlalara düçar olmasının ilk səbəbi hər şeyi göyə-tanrıya bağlamaları idi. Hər şeyi də ondan gözləməsi idi. İstənilən müsəlman istənilən problem qarşısında qaldıqda üzünü göyə tutur, ondan kömək istəyir. Bu isə insan beyninin tənbəlləşməsinə gətirib çıxarır. Tanrıya müraciət etmək, həlli ondan gözləmək ən asan yoldur, lakin məntiqin gücü ilə problemin həlli daha çətin, daha mürəkkəbdir. O gecə mənim ömürlük ruhuma damğalanmış acı bir gecə oldu... Var gücümlə mübarizə aparmağa çalışsam da, heç nə alınmırdı. Məndən qat-qat güclü olması istədiyi kimi rəftarına ən yaxşı yardımçı idi. Mənim alt paltarım da yox idi. Onu evimizdə olarkən əynimdən çıxarmışdılar. Bu onun işini bir az da asanlaşdırırdı. Mən artıq yorulmuş, taleyimlə bir daha barışmağa hazırlaşırdım. Amma, deyəsən, mənim yorulmağım, çırpınmamağım onun həvəsini söndürürdü. Bir də ki, çarpayının setkası boş olduğu üçün orta hissə batırdı. Bu da onun işini çətinləşdirən amillərdən idi. Bunu hiss edən Vaskanyan məni döşəmənin üstünə atdı. Bu zaman su əvəzinə qan axıdan gözlərim onun cinsiyyət orqanına sataşdı. Bayaqdan üstümdə qızmış dəmir parçası kimi məni narahat edən orqan artıq büzüşmüşdü. Vaskanyan dəliyə dönmüşdü. Gözləri qanla dolmuşdu. Kişilik qüruru hesab etdiyi onu məğlub vəziyyətə salmışdı. Yalançı qürur sahibi isə bunu hər hansı bir girovun qarşısında özünə heç bağışlaya bilmirdi. Stolun üstünə qoyduğu şalvarından remenini çıxardı. Və dayanmadan məni vurmağa başladı. Mən bunu qələbə hesab edirdim. Timsahın dişləri arasından qurtulmuşdum. Amma Timsah əlindəki ovu yeyə bilmədiyi üçün çılğınlığından partlayırdı. Erməni dilində nəsə deyir, saçımdan tutaraq sürüyür, bağırırdı. Nə edəcəyini bilmirdi. Sığala ehtiyacı olan Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|