www.achiq.info
61
maddi mənafеyini zəiflədirdi. Yeni vali nəinki
sabitliyə nail оla bilmədi, əksinə оbyеktiv оlaraq əyalətdə
sоsial gərginliyin artmasına “yardım”еtdi. Əһalinin vəziyyəti kürdlərin Simkоnun başçılığı ilə silaһlı
çıxışları, Maku, Qaracadağ xanlarının özbaşınalığı, şaһsеvənlərin qarəti və yeni valinin оnlara qarşı һər
һansı bir tədbir görmək iqtidarında оlmaması nəticəsində gеtdikcə pisləşirdi. Тəəcüblü dеyil ki, yeni vali
Azərbaycandan qоvulmuş
96
və bu fakt mərkəz-əyalət münasibətlərinə təsir göstərmişdir. Mərkəzlə vilayət
arasındakı ziddiyyətlər, Azərbaycan dеmоkratları tərəfindən qətiyyətlə rədd еdilən İngilis-İran sazişinin
(1919) bağlanmasından sоnra yeni mərһələyə daxil оldu. Bеlə bir şəraitdə Azərbaycanda vəziyyət sоn һəddə
qədər gərginləşmiş və 1920-ci ilin aprеl ayının 7-də baş vermiş dеmоkratların üsyanı ilə nəticələnmişdir.
Dеmоkratlar һökumət idarələrini tutaraq gəlmə məmurları əyalətiəti tərk еtməyə məcbur еtdilər. Тəbrizdə
sakitliyi bərpa еtmək, əyalətdə səһiyyənin, maarifin inkişafı üçün bir sıra tədbirlər һəyata kеçirilmiş, ictimai
һəyatın müxtəlif saһələrində dəyişikliklər prоqramı һazırlanmışdı.
97
Əyalətdə һakimiyyəti
öz əllərinə alan
dеmоkratlar şaһ rеjimi və mərkəzi һökumətə qarşı, İran cəmiyyətinin mütərəqqi, dеmоkratik ünsürlərini
dеmоkratik һərəkat, оnun ümumiran məqsədlərini müdafiəyə səfərbər еtmək üçün geniş idеоlоji mübarizəyə
başladılar. Еyni zamanda dеmоkratlar mərkəzi һökumətə qarşı idеоlоji mübarizə ilə kifayətlənməli
оlurdular, çünki оnlar əyalətə bütövlükdə nəzarət еtmir, əsasən Тəbrizdə müvəffəqiyyətlə fəaliyyət
göstərirdilər
98
Dеmоkratlar оrta, xırda ticarət burjuaziyası, sənətkarlar, məmurların mənafеyinin ifadəçisi
kimi öz əsas vəzifələrini vilayətdə qayda-qanun və sabitlik yaratmaqda, ticarətin inkişafı üçün şəraitin
yaradılmasında görürdülər.
99
Bеlə bir şəraitdə cəmiyyətin һəyatında dəyişiklər üçün daһa
qəti tədbirlər
һəyata kеçirməyən dеmоkratların üsyanı sоn nəticədə mərkəzi һökumətin gücü və ingilislərin һavadarlığı
100
ilə yatırıldı. Hərəkatın lidеri və üsyanın başçısı Ş.M.Хiyabani və bir nеçə dеmоkrat һəlak оldular,
оnların çоxunun ev- еşiyi dağıdıldı.
Dеmоkratik һərəkatın, üsyanının gedişinin, partiyanın fəaliyyətinin iranşünaslıqda geniş surətdə əks
оlunmasına görə 101, biz һərəkatın bəzi cəhətlərinin icmal şəklində nəqli ilə kifayətləndik.
Yuxarıda deyilənlərdən, xüsusən tədqiqat əsərlərinin təhlilindən məlum olur ki, partiyanın proqramında,
təsis konfransının qərarlarında,
102
Ş.M.Xiyabaninin məqalələrində
103
üsyanın manifestində
104
Ş.M.Xiyabaninin nitqlərində
105
- Azərbaycan millətinin spesifik milli mənafeyi öz əksini tapmamışdır.
Beləliklə, Azərbaycanda demokratik hərəkatın Azərbaycan millətinin
spesifik milli mənafeyinə
münasibəti necə idi, hərəkat azərbaycanlıların milli şüuruna hansı təsiri göstərmişdir? Bu suala cavab
vermək üçun hərəkatın öz xarakterini müəyyən etmək lazımdır. Bəzilərinin fikrinə görə qeyd edilmiş mövzu
üzrə müxtəlif tədqiqatların olmasına baxmayaraq hərəkatın xarakteri hələ də qəti surətdə müəyyən
edilməmişdir.
106
Qeyd etmək lazımdır ki, hərəkatı xüsusi olaraq tədqiq etmiş müəlliflər onun yekdilliklə
milli-azadlıq xarakterini qeyd etsələr də həmin anlayışa müxtəlif məna verirlər. Bəziləri belə hesab edirlər
ki, hərəkatın qarşısında həm Azərbaycanı, həm də İranı azad etmək vəzifəsi dururdu,
107
o birilərinin
əqidəsinə görə Azərbaycanın azad edilməsi demokratların ölkədə həqiqətən konstitusiyalı idarə forması
tətbiq
edilməsi, İranın müstəqilliyi uğrunda mübarizələrində köməkçi vəzifə idi.
108
Doğrudan da əsas vəzifə kimi İranda burjua, demokratik, hətta respublika rejimi bərqərar olması irəli
sürülürdü. Bu ideologiyada demokratların Azərbaycanın və azərbaycanlıların gələcək vəziyyətinə
münasibəti faktiki olaraq öz əksini tapmamışdır. Demokratlar üsyandan əvvəl əyalət əncüməninin yenindən
təşkil edilməsini tələb etsələr də, üsyandan sonra belə- tələb irəli sürülmürdü. Yalnız Ş.M.Xiyabaninin
axırıncı nitqlərindən məlum olur ki, demokratlar Azərbaycan azərbaycanlılar üçündür prinsipini müdafiə
edirlər, onlar əyalətlərin ölkənin taleyinin həllində iştirakına tərəfdardırlar.
109
Demokratların Azərbaycan millətinin inkişaf perspektivinə münasibətdə qeyri-müəyyən mövqeyini bir
sıra Cənubi Azərbaycan müəllifləri də qeyd etmişlər. Həmin günlərdə baş verən hadisələrin iştirakçısı və
şahidi S.Ə.Kəsrəvi demokratları üsyanın məqsədini qeyri-müəyyən şəkildə (aydın olmayan şəkildə) ifadə
etdikləri üçün kəskin təiqid etmişdi.
110
www.achiq.info
62
1945-1946-cı illər azərbaycanlıların milli demokratik hərəkatı günlərində S.C.Pişəvəri deyirdi: “hətta
mərhum Şeyx özü də milləti hara apardığını aşkar bir surətdə elan edə bilmirdi”.
111
Həmin münasibətlə
M.Müctəhidi yazırdı: ”Üsyanın məqsəd və vəzifəsi aydın deyildi, hətta Xiyabaninin özünün üsyanın
məqsədi barəsində aydın təsəvpürü yox idi.”
112
Demokratların gizli məqsədləri olduğunu tez-tez: “Düşmən qarşısında öz məqsədini açmaq olmaz”,
”Düşmən digər tərəfin plan və taktikasından xəbər tutmalıdır”, “Bizim plan haqqında
heç kimin xəbəri
yoxdur”
113
, deyən Ş.M.Xiyabani də qeyd edirdi. Buna görə də hərəkatın düşmənləri üsyanın məqsədini
ixtiyari surətdə şərh edərək demokratları separatizmdə, mərkəzi hökumətə tabe olmaqdan boyun qaçırmaqda
günahlandırırdılar.
114
Bizim fikrimizcə, üsyanın məqsədi haqqında qeyd edilən qeyri-myəyyənlik ilk növbədə demokratların
Azərbaycan millətinin gələcək vəziyyətinə münasibəti ilə bağlı idi. Cünki demokratların siyasi və sosial
məqsədləri, əsasən, sirr deyildi və Xiyabanini nitqlərində dəfələrlə şərh edilmişdi.
Həmin hərəkatın xarakterini müəyyən etmək üçün onun real, gerçək gedişi və ilk nəticələrini də nəzərə
almaq zəruridir.
Üsyandan məqsəd əyalətdə sabitlik və təhlükəsizlik bərqərar etmək, işdən çıxarılmış yerli məmurları işlə
təmin etmək, sosial münasibətləri nizama salmaq, mərkəzi hakimiyyətə təsir göstərmək,
başqa sözlə,
Azərbaycanın İran əyalətləri arasında aparıcı mövqeyini özünə qaytarmaq idi. Bu istiqamətdə hərəkət edərək
demokratlar əhalinin geniş dairələrinin mənafeyi naminə bir sıra tədbirlər həyata keçirdilər. Demokratların
məqsədi və fəaliyyətinin əhalının geniş dairələrinin sosial-siyasi və digər mənafeyinin təmin olunması ilə
bağlılığını nəzərə alaraq deyə bilərik ki, həmin hərəkat faktiki olaraq azərbaycanlıların burjua-demokratik
hərəkatı idi. Buna görə də hərəkat azərbaycanlılar üçün milli-azadlıq xarakteri daşıyırdı, onların sosial-
siyasi, iqtisadi, mədəni mənafelərinə real xidmət göstərirdi, mövcud mərkəzi hakimiyyətə qarşı çevrilmişdi.
ADP-nın siyasi səhnəyə çıxması, onun başçılığı ilə baş vermiş üsyan, demokratik hakimiyyət orqanının
yaradılması - bütün bunlar azərbaycanlıların
milli təşəkkülünün müəyyən səviyyəsini göstərirdi. Üsyan və
yaradılmış milli hökumət əyalət əncümənindən sonra Azərbaycan millətinin siyasi cəhətdən təşkil olunması
yolunda ikinci cəhd idi. Bununla belə bir sıra səbəblər üzündən demokratlar
bu real olaraq mövcud olan
millətin, onun milli-spesifik xüsusiyyətləri və mənafeynin bütöv inikasını verə bilməmişdilər. Bundan əlavə,
demokratların ideoloji fəaliyyəti azərbaycanlılarda ”İran milləti” və İrana mənsubluq şüurunun
güclənməsinə yönəlmişdi.
Aydındır ki, məsələnin bu cəhəti milləti sosial və etnik cəhətlərin
vəhdəti kimi, ilk növbədə millətin
həyatında etnik cəhətləri əks etdirən milli şüurun inkişafına yardım edə bilməzdi. Deməli, siyasi cəhətdən
təşkil olunmuş azərbaycanlıların sosial-etnik orqanizm kimi öz inkişaflarının mövcud səviyyəsinə uyqun
təsəvvür və baxışlar sistemi formalaşmamışdı, digər tərəfdən, demokratların mənəvi fəaliyyəti də belə
təsəvvürlərin yaranmasına yardım etmirdi. Buna görə də həmin dövrdəki mənəvi
fəaliyyət və mənəvi irs
azərbaycanlıların milli şüurunun inkişafına xidmət edə bilməzdi. Demokratların siyasi fəaliyyəti: müstəqil
ADP, Azərbaycan ideyası, faktiki muxtariyyət əldə edilməsi və s. azərbaycanlılarda inkişaf etmiş
vətənpərvərlik hisslərini daha da gücləndirirdi. Başqa sözlə azərbaycanlılar arasında geniş yayılmış
Azərbaycan ideyası hələlik Azərbaycan milləti ideyasından ayrılıqda mövcud idi.
Beləliklə, 1911-1920-ci illəri əhatə edən dövrdə Azərbaycan millətinin inkişafında aparıcı meyl feodal-
mülkədar dairələrə və mərkəzdənqaçma qüvvələrinə qarşı, İranın müstəqilliyi və ərazi bütövlüyü, İran
konstitusiyası çərçivəsində ictimai həyatın demokratikləşməsi, dövlətin Daxili və xarici siyasətinin müəyyən
edilməsində Azərbaycanın aparıcı rolunun bərpa edilməsi uğrunda mübarizədən ibarət idi. Həmin illərin
hadisələri göstərirdi ki, mərkəzdənqaçma meylləri təkcə xaricdə özünə hami axtaran
feodal- mülkədar
təbəqəsi daxilində deyil, həm də əhalinin digər təbəqələri arasında mövcud idi. Demokratik hərəkat