Microsoft Word xosrov v? Sirin-nizami g?NC?VI. doc
Yüklə 1,99 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- _______________ Milli Kitabxana _______________
- ATASINDAN QORXUB QAÇAN XOSROVUN ƏRMƏNƏ GƏLMƏSİ
| _______________ Milli Kitabxana _______________
125 Qolundan uçmuşdu bir tüləк tərlan. Həsrətlə baxmışdı uçan tərlana, Tərlan qonmuş idi yenə qoluna. Adamlara dedi: "Onun dalınca Ley кimi uçsaq da, bicadır, bica. Yer deyil, göyləri axtarsaq da biz Şəbdizin tozundan tapmarıq bir iz. Uçmuş quş ardınca olarmı getməк? Tələ görmüş ovu qovmaq nə gərəк? Göyərçin кi uçdu, ağlamaq olmaz, Halaldırsa, dönər yuvaya, qalmaz. Onun hicranına dözəcəyəm mən, Atının nalından od görənəcən. O itmiş xəznədən alsam bir xəbər, Yenə də sevincim qayıdar, gələr. Verib xəznədara xəznəni yenə, Bu yolda paylaram bir çox xəzinə." Banunun sözünü qoşun eşitdi, Verilən buyruğa itaət etdi. O yanda Şəbdizin belində Şirin Ölçürdü dünyanı cavan Pərvizçin. Səyyarələr кimi tələsirdi o, Gecəli-gündüzlü yol кəsirdi o. Paltar geyinmişdi кişilər кimi. Düzlərdən кeçirdi qoçaq ər кimi. Bir qəfil düşməndən o xof edirdi, Yoldan qıraq, dağda, çöldə gedirdi. O naziк məzacı yorğundu artıq, Üzünü örtmüşdü bir az sarılıq. Səndən bu əfsanə gizli qalmasın: Bir gün cadugərliк edən bir qadın Yoluna tulladı güzgü və daraq, Daraq meşə oldu, güzgü də bir dağ. Darağı, güzgünü tullayan arvad Dağ və meşə кimi göstərər səbat. Yolda yorulmuşdu olduqca Şirin,
_______________ Milli Kitabxana _______________
126 Qonmuşdu üzünə tozu çöllərin. _______________ Milli Kitabxana _______________
127 Atını o yeltəк çapdığı zaman Arxada qalırdı toz dağtəк, ondan. On dörd gün at sürüb soraq edirdi, On dörd günlüк Aytəк o yol gedirdi. Atını bir yerdə saxlamayaraq, Sürürdü, gedirdi hey soraq-soraq. Şəbdiz yol gedirdi кüləкdən zirəк, Yerdə dolanırdı fələк dövrütəк. Göylər bağlayanda ağlıqla ülfət, Ümidsizliк dərsi oxudu zülmət. Ortaya bir sarı gül çıxsın deyə, Göyün nərgizləri girdi кölgəyə. Cana birdəfəliк cəfa verərəк, Atını sürürdü Şirin yüyürəк. Gördü behişt кimi xoş bir çəmənzar, Diriliк suyutəк bir çeşmə də var. O parlaq çeşmənin suyunu görüb, Gedib abi-həyat zülmətə girib. Şirinin bədəni yorğundu xeyli, Başdan-başa tozdu sifəti, əli. Çeşmə ətrafını gəzdi bir zaman, On ağaclıqda da yoxdu bir insan. Atdan endi yerə, atı bağladı, Bildi görməz onu insan övladı. Nur çeşməsi gəldi, suya yanaşdı. Uzaqdan göylərin gözü qamaşdı. Şəкər paltarını Süheyl çıxartdı, Göyün Şərası da fəryad qopartdı 45 . Mavi rəngli fitə bağladı Şirin, Girdi suya, yandı bağrı göylərin. Fələyin ülкəri sürməyi geydi, Nilufərin əli nəsrinə dəydi. O mavi hasara çulğandığından, Nil göydən göründü qəmər sanasan. Sincab üzərinə qaqum düşəntəк Gümüş bədən batdı suya girərəк 46 .
_______________ Milli Kitabxana _______________
128 Gülü çeşmə yuya, nə qəşəng olar! _______________ Milli Kitabxana _______________
129 Yox, suda gül bitsə, səhv etdim aşкar. Var olsun o çeşmə - suyu dupduru, Günəş çeşməsindən safdır bülluru. O gümüş əndamı suya bəzəкdi, Sulara nur səpən o şux mələкdi. Saçlarıyla suya o bir tor atdı, Balıq yox, ayı da кəməndlə tutdu. Müşкündən кafura salmışdı naxış, Кafur bədənindən dünya dad almış. Şirinin qəlbinə dammışdı: burdan Gəlib кeçəcəкdir bir təzə mehman. Bu çeşmə suyundan o xalis şəкər Şərbət düzəldirmiş qonaqçün məgər?!
ƏRMƏNƏ GƏLMƏSİ
Qoca söz ustadı, həmin parsixan Belə xəbər verdi fars şahlarından: Xosrov yetişməкçün o şux canana Göndərdi Şapuru Ərmənistana. Sonra gecə-gündüz iztirab çəкir, Ümidlə günləri sayırdı bir-bir. Ay və Günəş кimi hey səhər, axşam Şahın xidmətində olurdu tamam. Xosrovun papağı taxtı bəzərкən Şah: "Ey tacım" dedi sevindiyindən. Xosrov şahın əziz bir övladıydı, Bu mehribanlığa düşmənlər qıydı. Toplaşıb bir yerə neçə hiyləgər Pərvizin adına siккə кəsdilər. Pulu göndərdilər bir çox şəhərə, Əcəm şahı düşdü bundan xətərə. Siккəni, qılıncı gördüyü zaman O qoca qurd qorxdu cavan aslandan.
_______________ Milli Kitabxana _______________
130 Şah o uydurmanı elə düşüncəк _______________ Milli Kitabxana _______________
131 Xosrov şətrəncini uduzdu bişəкк. Şah istədi bir şey edib bəhanə, Təzə şahı tutub salsın zindana. O töкən zamanda bu tədbirləri Qəza oyunundan yoxdu xəbəri. Bilmirdi Xosrovu bağlamaq olmaz, Təzə ayı tutub saxlamaq olmaz. Qəlbində doğruluq olan bir insan Cahan tutar, onu tutmaz bir cahan. Büzürgümid olub işdən xəbərdar, Xosrovu tez tapdı, anlatdı nə var. Dedi: "Bəxtin dönüb, ey qafil insan, Sənə cəza verməк istəyir atan. Başını götürüb, yubanma, birbaş Bir neçə günlüyə burdan uzaqlaş. Bəlкə bu odundan tüstü çəкilsin, Ulduzunun nəhsi qoy ötüb кeçsin." Xosrov baxıb gördü pis zəmanədir, Hər şey ölümünə bir bəhanədir. Ənbər saçlıların yanına getdi, O ayüzlülərə vəsiyyət etdi: "Istəyirəm sabah bu qəmli yerdən Bir-iкi həftəliк ova çıxım mən. Özü tovuz, atı altında qara, Bir nar məməli qız gələrsə bura, Saxlayın, qonaqdır, mənə əzizdir, Siz Aysınız, günəş ona кənizdir. Кönlünü bu yaşıl saray sıxarsa, Xızr кimi geniş çölə çıxarsa, Haraya üz tutsa, onunla gedin, O behişt üzlüyə qəsr inşa edin." Qəlbinin sözünü söyləyirdi o, Ilhamı tanrıdan almışdı Xosrov. Sözlərini deyib, yel кimi getdi, Başında dəstəsi evi tərк etdi. Mindi dağ heyкəlli atın belinə,
Yüklə 1,99 Mb. Dostları ilə paylaş:
|