66
əsrdən başlayaraq Dərbənd və ondan cənubda və şərqdə olan
ərazilər “Azər-bəy-iç-an” adalandırılmışdır. Dərbənd-Beşbar-
maq keçidinin sədləri daxilində qalan ərazi isə İç-el və ya İç-ara
(aralıq) adlandırılmış, əcnəbi tarixçilər və coğrafiyaçılar “İç-el”
sözünü Çol, Çola kimi, “İç-ara” sözünü Çora (Cora) kimi yaz-
mışlar. İç-quzların sədlərin içində olan ərazini “iç-el” və ya “iç-
ara” adlandırmaları təbii haldır. Bu sədlər nə Sasanilər nə ərəb-
lər, nə bizanslılar nə də Azərbaycana sonradan gəlmiş türk və
ya qeyri-türk tayfaları tərəfindən inşa edilməmişlər. Bu sədlər
m.ö. II minilliyin ikinci yarısında iç-quz (işquz, iç-oğuz, üç ok)
və taş-quz (taş-oğuz, boz ok) qollarına bölünmüş qədim As-ər
tayfaları tərəfindən tikilmişlər.
Mənbələrdə “Beşbarmaq səddi”, “Bərmək səddi”, “Xursan
səddi”, “Hun qapıları”, “Hun Darvazası”, “Hun səddi” kimi rast
gəlinən adların dəqiqləşdirilməsinə ehtiyac duyulur. Əslində bu
adların hamısı müxtəlif dövrlərdə yaşamış, ayrı-ayrı millətlərin
tarixçiləri tərəfindən Beşbarmaq istehkamına verilmiş adlardır.
Ümumiyyətlə, Azərbaycan tarixinin araşdırılmasında ənənəvi
olaraq erməni, alban, yunan, fars, ərəb, rus mənbələrinə
müraciət edilir. Mənbələrdə ən azı dil fərqinə görə ərazi, dağ,
çay və s. adlar təhrif edilmişdir. Bundan başqa səviyyəsiz
tərcümələr də bu işə öz damğasını vurmuşdur. Bir daha
xatırladaq ki, V əsr tarixçisi Şirakatsi “Beşbarmaq” adlanan
qayanı “Xosr vem” ad-landırmışdır ki, bu da erməni dilindən
tərcümədə “Xızır qayası” deməkdir. Farslar bu qayaya
“Xursan” demişlər və bəzi yazılar-da bu söz tamamilə səhv
olaraq “Xurs sanq” yəni “Ayı qayası” kimi açıqlanmışdır.
“Xursan” sözü “Xusr” və “sanq” ifadələrinin birləşməsindən
alınaraq “Xızır daşı” və ya “Xızır qayası” deməkdir. Bir qədər
şimal-qərb tərəfdən baxdıqda qaya açılmış ələ bənzəyir, bu
səbəbdən də “Beşbarmaq” adlanır. Şimal-qərb tərəfdən,
təxminən 400-450 m məsafədən baxdıqda isə qayanı uzanmış
aslana bənzətmək olar ki, bu bənzərlik də xalq arasında qayanın
“Şirvan qayası”, “Şiroğuz qayası” kimi də adlanmasına səbəb
67
olmuşdur. Bu gün də “Beşbarmaq” qaya Azərbaycanda və
Azərbaycandan çox-çox uzaqlarda “Xızır piri”, “Xıdır zində”
piri kimi tanınır. Bu adlar miladdan öncə XIII əsrdə, Xız (ğız,
ğuz, quz) qövmü arasında peyğəmbərlik etmiş Xızırın adı ilə
bağlıdır və sözsüz ki, bu barədə məlumatı olan erməni, fars, al-
ban tarixçiləri əsərlərində qayanı “Xızır qayası” kimi yazmışlar.
“Beşbarmaq” dağı el arasında sadəcə “Barmaq” da adlandı-
rılmışdır. Alman alimi Adam Oleari 1636-1638-ci illərdə bila-
vasitə Azərbaycan torpaqlarından keçmiş, şəhərlərin, kənd və
qəsəbələrin siyasi, iqtisadi və mənəvi həyatını öz gözləri ilə
görmüşdür. Olearinin dəfələrlə Avropada və Rusiyada çap
olunmuş “Moskoviya və Moskoviyadan keçməklə İrana,
oradan da geriyə səyahətin təsviri” kitabında yazılır: “Bu dağ
Xəzər sahilindən iki muşket atəşi məsafəsində yerləşir; o,
uzaqdan gözə görünür, dəyirmi şəkildə olub yuxarısı bütöv bir
qayaya çevrilir; qaya – türkcə Barmaq adlanır, çünki açılmış
barmaqlar kimi o biri dağlardan yüksəkliyə ucalır” (22, s.224).
“Beşbarmaq” sözünün açıqlanması da çox maraqlıdır. Ya-
xından baxdıqda qayanı açıq ələ, beşbarmağa bənzətmək olar.
Lakin “Beşbarmaq qaya” ifadəsi ilə “Beşbarmaq səddi” ifadəsi-
nin də mövcudluğuna diqqət yetirmək lazımdır. Dilimizdə
“hasar”, “divar”, “sədd” sözlərinin sinonimi kimi “barı” sözü
də işlədilir. Azərbaycan tarixçisi T.Məmmədov “Qafqaz
Albaniyası” kitabında yazır: “Dərbənd müdafiə xəttinin “Dağ-
barı” adlanan yuxarı hissəsi düşmənlərin dağ aşırımlarından
keçərək hücum etmələrinin qarşısını almaq üçün təyin
edilmişdi” (116, s.173).
Beşbarmaq sözü – beş + barım + ak (ok, yurd, məkan) hissə-
lərindən ibarətdir, mənası isə “beş hasarlı yurdum” və ya “yur-
dumun beşinci hasarı” kimi də açıqlana bilər. Hər iki açıqlama
Dərbəndin şimal və cənub sədlərinin, Gilgilçay səddinin, Beş-
barmaq dağının iki səddinin vahid istehkam qurğusunun tərkib
hissələri olduğunu göstərir. Ümumilikdə bu beş sədd ən qədim
zamanlardan yurdumuzun şimal-şərq tərəfdən vahid müdafiə
68
sistemi olmuşdur. Şimaldan cənuba doğru sadalanan bu beşinci
sədd qərbdən şərqə doğru çəkilmiş, qayaya bitişik tikilərək
dənizin içinə qədər uzadılmışdır. Ən qədim yazılı mənbələrdə
daha çox “Beşbarmaq” dağı kimi və Xızırın adı ilə ünvanlanan
qaya xalq arasında da eyni adlarla tanınmışdır. Bu səddin
vaxtilə indiki Rusiyanın Qaraçay-Çərkəz Muxtar Vilayəti ərazi-
sindən keçərək Qara dəniz sahilindəki Taman yarımadasına
qədər uzandığı söylənilir. Maraqlıdır ki, türksoylu qaraçaylılar
da “dağlılar” adlandırılır və onlar da özlərinin Xızır peyğəmbə-
rin nəslindən olduqlarını söyləyirlər. Bu fakt bir çox alimlərin,
o cümlədən Firudin Ağasıoğlunun da diqqətini cəlb etmişdir.
VII-VIII əsrlərdən başlayaraq Azərbaycan haqqında məlu-
mat toplayan bəzi ərəb tarixçiləri “Beşbarmaq” və ya “Barmaq”
sözünü “Bərmək qayası” kimi yazmışlar. Ərəb əlifbasında “A”
hərfi olmadığıına görə “Barmaq” sözü “Bərməq” kimi yazılır.
Sözün bu cür yazılışına, Ərəb Xilafətində, xüsusilə Abbasi xəli-
fələri dövründə məşhur olmuş bərməki nəslinin adı da təsir gös-
tərmişdir. Uzaqdan, dəniz sahilindən baxdıqda qayanı şiş papa-
ğa oxşadan ləzgilərin dilinə bu söz “parmak” (papaq) formasın-
da qəbul edilmişdir. Giləzi ilə Beşbarmaq dağı arasında XI
əsrin ortalarına qədər (səlcuq oğuzlarının gəlişinə qədər) bir
neçə ləzgi ailəsi yaşamışdır. Beşbarmaq dağı ətraflarında yaşa-
yan oğuzlar bu ləzgilərə “parmak” (oğuz ləhcəsində “pərmək”)
demişlər. Aydın məsələdir ki, ərəb xilafətindəki bərməkilərlə
ləzgi “pərmək”lərin heç bir qövmü bağlılığı ola bilməz və
bunun “Beşbarmaq” qayaya aidiyyəti yoxdur. Qeyd edildiyi
kimi, “barmaq” sözü – barım + aq (ak, ok, yurd, məkan) –
hasarlı yurdum, yurdumun hasarı deməkdir. Ərəb tarixçiləri
Barmaq sözünü sadəcə dillərinə və tarixlərinə uyğun olaraq
“Bərmək” formasında yazmışlar. Əfsus ki, bu gün də bəzi
xəritələrdə, yazılarda bu söz ərəb tələffüzü ilə verilir. Bu
qayanın adı babalarımızın qoyduğu adlarla, irsimizə uyğun
olaraq Beşbarmaq, Şirvan qayası, Şiroğuz qayası, Xızır piri,
Qaya dağı, Qayı tağı kimi yazılmalıdır.
Dostları ilə paylaş: |