215
mənimsəmə prosesində fərdin dünyanı dərketməsinin, onun
dərinliyi və zənginliyi ilə əks etdirməsinin, onun daha vacib
hesab etdiyi mədəni sərvətər kompleksinin mənimsənilməsinə
ardıcıl, məqsədyönlü və tam münasibət göstərir.
Artıq bu gün müasir insanın mədəni irsə münasibətinin
təkmilləşdirilməsi mədəni sərvətlərin həm şüurlu surətdə,
həm də kortəbii mənimsənilməsinin mahiyyət və
xüsusiyyətlərinin dərk edilməsilə bağlıdır. Kortəbii mədəni
varislik bir sıra neqativ nəticələrə səbəb olur. Bu baxımdan o,
keçmişdə çoxcəhətli əlaqələrin pozulmasına, bəzən isə bir sıra
mədəni hadisələr haqqında biliyin tam itməsinə şərait yaradır.
Digər tərəfdən keçimşin mənəvi potensialı ilə kortəbii,
özbaşına ünsiyyət insanlarda mədəni irsə münasibətdə
fetişizm ruhu yaradır. Deməli, mədəniyyətin bu və ya digər
hadisəsinin həqiqi dəyərindən asılı olmayaraq, o sitayiş və
şöhrətpərəstlik əşyasına dönür.
Mədəni sərvətləri qorumaq, onu bərpa etmək sahəsində
mütərəqqi qüvvələrin birgə fəaliyyəti, beynəlxalq mədəni
mübadilə onu göstərir ki, mədəni varislik insanların tarixi və
etnik məhdudluqdan tədricən azad olmasına imkan verir.
Dövlət siyasətində mədəni və mənəvi dəyərlərin kulturoloji
mahiyyəti, mədəniyyətlərarası kommunikasiyalar və mədəni
ünsiyyət ön planda durur, siyasi mədəniyyət inkişaf etdirilir.
Azərbaycanın dövlət konsepsiyasında mədəni və mənəvi irsin
qorunması zəruri məsələ kimi qoyulur və həll edilir. Burada
önəmli olan vətənpərvərlik bir tərəfdən müəyyən tarixi-
mədəni mühitdə doğma torpağa, sənətə və sənətkarlara, dilə,
ənənələrə münasibətdir, digər tərəfdən isə o, estetik-siyasi
məzmuna malikdir.
Azərbaycanın mədəniyyət siyasətində mədəni və mənəvi
irsin qorunması vətənpərvərlik sayılır. Elə buna görə də
estetik şüur insanın və vətənin vəhdətini, onun gözəlliyini
çoxdan təsbit edərək, onu vətənpərvərlik tələbində ifadə
etmişdir. Bu mürəkkəb, zəngin, tarixən dəyişkən sosial-estetik
216
və əxlaqi-psixoloji haldır. Özünün obyektiv sosial
məzmununa görə vətənpərvərlik praktik olaraq, müəyyən
vətənlər çərçivəsində insanların ünsiyyətinə, yekdilliyinə,
birliyinə kömək etməlidir. Öz fərdi-psixoloji mexanizminə
görə o, dərin intim törəmədir, vətənin, mədəniyyətin taleyinə
insanın şərik olması, onun vətənlə birləşməsi hissi və
duyğusudur. Bu, daha aydın sübut edir ki, bir tərəfdən fərdlər
konkret tarixi sosial-mədəni mühiti mənimsəyir, onunla
qovuşur, digər tərəfdən bu mühitin özü konkret fərdlərin
ünsiyyətinin nəticəsidir.
İstiqlaliyyətimizin yenidən bərpasından sonrakı dövrdə
belə bir gerçəklik bir daha təsdiqləndi ki, milli mədəniyyət,
həm özünəməxsus ünsürləri, xüsusiyyəti mühafizə etmək və
həm də müəyyən bir dinamizm içində dəyişmək surətilə
varlığını qoruya bilir. Güclü bir mədəniyyətin həqiqi
keyfiyyəti əsl xüsusiyyətini qətiyyətlə qoruyaraq dəyişə
bilməsidir; milli xüsusiyyətidən böyük güzəştlərə getmədən
yeni şərtlərə uyğunlaşma qabiliyyətini göstərə bilməsidir.
Mədəniyyətün dinamik mahiyyəti və keyfiyyəti bu şəkildə
anlaşılmalıdır. Belə olduqda milli mədəniyyət siyasətinin
dəyişən şərtlərə uyğunlaşmaq məcburiyyəti daimi olacaqdır.
Əsas xüsusiyyətini və Azərbaycanın milli hədəflərilə olan
bağlılığını mühafizə edə bilməsi üçün isə (bir demokratiyada
zəruri olan iqtidar dəyişmələrindən mütəəssir olmayacaq
formada) müntəzəm bir tətbiqat şansına sahib olması
zəruridir. Keçən illərdə iqtidarların, mədəniyyətin müxtəlif
ünsürləri etibarilə tətbiq etdikləri dəyişik siyasətlər
Azərbaycana sadəcə zaman itkisi bahasına başa gəlməmiş,
eləcə də gənclərin (milli varlığımız baxımından milli, dini,
ruhi-mənəvi və mədəni dəyərlərə səmimiyyət və sədaqətlə
bağlı olan vətəndaş olaraq yetişdirmələrinin həyati zərurətə
çevrildiyi dövrlərdə) milli xarakterimiz baxımından
tərəddüdlər içinə düşmələrinə səbəb olmuşdur. Bu mənada,
keçid dövrünün böhranlı
vəziyyətlərinə yenidən
217
sürüklənməmək üçün, milli hədəflər baxımından aparılacaq
milli mədəniyyət siyasətinin siyasi iqtidar dəyişikliklərindən
təsirlənməyəcək formada müntəzəm olaraq varlığını mühafizə
etməsi və həyata keçirilmə qabiliyyətini qoruması şərtdir.
Mədəniyyət siyasətinin mühüm ideoloji vəzifəsi –
Azərbaycan dövlətinin mütərəqqi inkişafı və onun gələcəyinin
proqnozlaşdırılması üçün yeni imkanların yaradılması ilə
bağlıdır. Bu vəzifələrin elmi cəhətdən əsaslı şəkildə həyata
keçirilməsi üçün yeni mədəniyyət siyasəti kulturoloji elmlər
əsasında formalaşdırılılmalıdır. Bunları nəzərə alaraq, milli
maraqlarımıza cavab verən dövlət mədəniyyət siyasəti elmin,
təhsilin, incəsənətin, idarəetmənin, uğurlu daxili və xarici
siyasətin tərəqqisi naminə, “yuxarıdan” (dövlət qurumları) və
“aşağıdan” (professional qeyri-hökumət təşkilatları, alimlərin
tədqiqatları) gələn yeniliklərin həyata keçirilməsi üçün
əlverişli şərait yaratmalıdır.
Azərbaycan Respublikasının mədəniyyət siyasəti
intellektual, mənəvi, bədii mədəniyyətlə yanaşı, şəxsiyyət,
ailə və cəmiyyət mədəniyyəti, tibb və ekologiya, məişət və
ünsiyyət, siyasət və istehsalat, insan hüquqları və mədəniyyət
hüquqları, sülh mədəniyyəti, gender mədəniyyəti,
demokratiya və vətəndaş cəmiyyəti mədəniyyəti, istehlak və
ictimai münasibətlər, mədəni münaqişələrin aradan
qaldırılması mədəniyyətinin inkişafı problemlərini daima
diqqət mərkəzində saxlamalıdır. Mədəniyyət siyasətinin
həyata keçirilməsini təmin edən mədəni inkişafın
idarəolunması isə üç əsas problemlə bağlıdır: sosial-mədəni
inkişafın srateji istiqamətlərinin müəyyən edilməsi və dövlət
prioritetlərinin təsdiq olunması; ruhi-mənəvi, intellektual və
maddi mədəniyyətin müxtəlif sahələri üçün mütəxəssislərin
hazırlanması və tərbiyəsi, onların həyat və fəaliyyətləri üçün
maddi-texniki və sosial şəraitin yaradılması; sosial-mədəni, o
cümlədən, iqtisadi tərəqqinin təmin edilməsi məqsədi ilə,
Dostları ilə paylaş: |