| PȂRE PȂREDİR
Yȃrenler, zaman çarkının elinden,
Bu benim yüreğim pȃre pȃredir.
Sızlar durur tenim Eyüp teni dek,
Kişi bilmez, bir ağızsız yaradır.
Gece gündüz işim gücümdür hay vay,
Bakınıp ağlarım gözleyip her tay,
Rastlayıp da göle:»Gark oldum» der Hay,
Erler pirler, sizden medet yardımdır”.
Garip eger garip yerde yürüse,
Gözlerini kanlı yaşlar bürüse ,
Ȃşık eğer maşuğunu görürse,
Gül gülü açılır, gönlü ferahtır.
Tohum sal, biçersin, geldin bu cȃya
Ömrünü geçirme beyhȗde yere,
Nazar eylen sizler işbu dünyaya,
Gelen geçer, durmaz, köhne saraydır.
Mahtumkulu kılmış ciğeri püryan,
Yüreğe kan dolmuş, bu çeşm-i giryan,
Böyle aciz kalmış, yalvarıp her yan,
Rahmeden olmadı, bahtım karadır.
| 
