____________________Milli Kitabxana_____________________
81
sola keçir, arabir ayaq saxlayıb oyuna diqqət edir və İmrana sataşırdı. Hətta bir-
iki dəfə dayanıb İmrana kömək də elədi.
Otağa toyuq qızartmasının ətri dolan kimi Şahnaz nərdi yığışdırdı. Kosaoğlu
ilə İmran xörək yeməyə başladılar. Şahnaz əvvəlcə patefon oxutmaq istədi, sonra
fikrini dəyişib radiaqubuledicini qurdu. Yaşıl lampa bir-iki dəfə titrəyib göz
qırpdı. Cihaz xırıldadı. Şahnaz düyməni hərlədi. Müxtəlif səslər bir-birini təqib
etdi və birdən xırıltı kəsildi, otağa məlahətli bir səs yayıldı.
"Kəndimizə gələn ağranom oğlan,
Ürəyim titrəyir görəndə səni..."
Elə bil bu mahnını qəsdən oxuyurdular. Şahnaz havanın lap yerinə
düşdüyündən uşaq kinü sevindi. Kosaoğlu dodaqlarını silib mahnıya qulaq asdi
və söhbətə mövzu tapıb dərhal dilləndi.
- Görürsənmi, kəndə gəlməmiş sizə mahnı da qoşublar.
- Özü
də qızın dili ilə.
- Elə onu de. İndiki qızlar hər şeyi yaxşı ölçüb-biçirlər. Görürlər ki, bu
saat ağranoma yaman fikir verirlər. O saat ürəkləri keçir, oturub şer qoşurlar. -
Kosaoğlu gözlərini qıyıb mənalı-mənalı İmrana baxdı.
-
Yəqin kəndimizdə sənə də bu cür şer qoşan qız var.
- Hələ ki, şer qoşulası bir iş görməmişəm.
Rəhmətliyin oğlu, qız neyliyir sənin işini? Görür yaxşı oğlansan, demək
qurtardı. İndi sən kimdən askiksən? Kəndimizdə kimi istəsən sənə gələr. Ürəyini
sıxma, özüm burda deyiləmmi? Havaxt toy eləmək istəsən, mən hazır.
- Qurban
qağa, - deyə İmran utana-utana cavab verdi, - hələ toydan əvvəl
görüləsi işlərimiz çoxdur.
Kosaoğlu azacıq fikrə getdi.
- Düz
deyirsən, bala, əvvəla, gərək ev-eşiyi sahmana salasan. Atan
çoxdan rəhmətə gedib. Anan da ki, neyləsin, qoca arvaddır. Səni ancaq oxutdu.
Amma ükir eləmə. Özün bilirsən ki, hökumətimiz qərar çıxarıb ki, ağranomlara
kənddə ev-eşik tikilsin. İndi sən də bizim ağranomumuzsan. Gərək hökumətin
qərarıni yerinə yetirək. Bir də, sən özgə deyilsən ki, öz uşağımızsan...
- Çox
sağ olun, mənə ev lazım deyil.
- Niyə lazım deyil? Bir sağmal inək də verərik,
____________________Milli Kitabxana_____________________
82
-
İnəyimiz var. Evimiz də ki, pis deyil, hələlik dolanarıq. Sonrasına
baxarıq.
- Bunun
sonrası yoxdur ki... Yoxsa kandimizi bəyənmədin, ə? Bəlkə çıxıb
getmək fikrindəsən, elə ona görə ev-eşiyə yapışmaq istəmirsən?
-
Yox. Qurban ağa, mən heç yana gedən deyiləm. Gəlmişəm, burda da
işləyəcəm. Amma kəndimiz doğrudan da xoşuma gəlmir.
- Niyə? Hamı bizim kolxozu, bizim kəndi tərifləyir, nə oldu ki, sən
bəyənmədin? - Kosaoğlu yavaş-yavaş əsəbiləşdiyini və səsini ucaltdığını
duymadı.
İmran isə çox soyuqqanlılıqla dedi: - Mən də elə onu bilmirəm ki, bizim
nəyimizi tərifləyirlər?
- Necə nəyimizi, bala? Planı hamıdan qabaq yerinə yetiririk, hamıdan çox
bizim kolxoz mükafat alır. Biz milyoner olmuşuq.
- Bütün
bunların faydası azdır. Qonşuluğumuzdakı kəndlərin çoxu bizdən
az qazanır, amma yaxşı dolanır. Bizdə isə köhnə hamam, köhnə tas.
- Bəs sən nə istəyirsən, oğul?
- Çox
şey!.. Deyin görüm... Bax, kolxoz plan daldurur, mükafat alır,
camaat gecə-gündüz əlləşir, nədən ötrü? Hökumətimiz kənd haqqında bu qədər
qərar çıxardır, maşınlar buraxır, kənd təsərrüfatını mexanikləşdirir. Bunların
hamısı kimdən və nədən ötrüdür?
Sual, əlbəttə, çox adi sual idi. Kosaoğlu qarnı qalxa-qalxa güldü.
- A bala, bunların hamısı plandan ötrüdür. Bəs sən hələ bunları
bilmirsənmi? Doğrudan da uşaqsan. Hamısı ondan ötrüdür ki, plan dolsun,
hökumətə də, camaata da plan lazımdir. Plan doldu, hamının gözünün işığısan.
Dolmadı, hamının səndən zəhləsi gedəcək.
- Demək, planı doldurdun, hər şey qurtardı?
- Bəs nə?
- Yox,
Qurban
qağa, elə dord burasındadır ki, biz nodən ötrü işlə-
diyimizi yaxşı bilmirik. Belə gctsə, kommunizmə kcçə bilmərik.
- Ele
keçəcəyik ki!.. Lap oğul balası kimi. Özü ds hamıdan qabaq
mənim kolxozum keçəcək. Kommunizmi ovvəlcə mən quracam.
İmran özünü gülməkdən saxlaya bilmədi.
- Necə keçəcəkson?
-
Lap hava kimi. - O ciddi bir kəşf etmiş kimi İmrana doğrn əyildi.
- Kommunizmə keçmeym birinci şərti odur kİ, kolxozçu gərək qapı-
bacadan, mal-qaradan əl çəksin. Elodirmi?
____________________Milli Kitabxana_____________________
83
İmran dinmədi. Kosaoğlu əlini döşünə vurdu:
- Bax,
əgər mən istəsəm, elə günü sabahdan hamı mal-qaranı gətirib
kolxoza verər. Xüsusi mülkiyyətdon əl çəkər.
İmran maraqlandi:
- Nə təhər elərsən?
-
Bu sirdir, heç kəsə demərəm, - Kosaoğlu özünü çəkdi.
-
Burda heç bir sirr olmamalıdır. Ümumi qayda-qanun var.
-
Ümumi qanun öz yerində, Kosaoğlunun qanunu öz yerində, bildin?
- Mən bircə şeyi bilirəm ki, bizim kolxozda bu mümkün deyil.
- Məni hirsləndirmə. Sabah briqadirlərə tapşıraram, norma mallarını
kolxozun yerində otarmağa qoymazlar. Gorüm onda malları necə saxlayacaqlar?
Ot-ələf də olmayanda malı qırmayacaqlar ki? Əlacları kəsiləndə qulağından
tutub özləri könüllü gətirib fermaya təhvil verəcəklər.
Əvvəlcə İmrana elə gəldi ki, Kosaoğlu zarafat eləyir. Lakin sədrin qürurla,
İmranı yuxarıdan-aşağıya kinayə ilə süzməsi göstərdi ki, o heç də zarafat eləmir;
bu onun qənaəddir və imkan tapsa, elə sabahdan işə başlayar. İmran
Kosaoğlunun az savadlı və kobud olduğunu bilirdi, ancaq belə kütlüyünü ağlına
gətirmirdi. O bir daha Kosaoğluna baxdı. Sədr gözünü aqronoma zilləyib
gülümsünür, sanki "hə, görürsənmi, dünyada nə ağıllı adamlar var!" demək
istəyirdi. Birdən İmranı gülmək tntdu. Kosaoğlu da ona qoşuldu. Bayaqdan
onlara qulaq asan Şahnaz da özünü gülməkdən saxlaya bilmədi. Süfrəni
yığışdırmağa gələn Sayalı təəccüblə dayandı:
Ə, nə olub, otağı başıniza götürübsünüz?
-
Heç, - deyib Kosaoğlu üzünü İmrana tutdu. Gördün ki, oğul, işi necə
görürlər! Sən Kosaoğlunun kəndçi olmasına baxma, çox oxumuşları yorub yolda
qoyar. Kitab oxumaq azdır. Gərək bir az özündə də olsun.
İmran Şahnazın gətirdiyi çayı qabağına çəkib təmkinlə dedi:
- Kitabı oxumaq azdır, gərək oxuduqlarını başa düşəsən, həyata tətbiq
eləyəsən. Amma xatirinizə dəyməsin, siz nə kitab oxuyursunuz, nə də deyilənləri
başa düşürsünüz, ona görə də qaş qayırdığınız yerdə vurub göz tökürsünüz!
Bayaqdan İmranın onunla razılaşdığını zənn edən Kosaoğlu, birə sancmış
kimi yerində qurcalandı.
- Necə?
Dostları ilə paylaş: |