Milli Kitabxana
Yüklə 2,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
____________________Milli Kitabxana_____________________ 90
- Nərgız bacı. Elə bil Nərgiz yuxudan oyandi. Fikrini toplayıb gülümsündü: - Ay
qız, olmaya... Sanki Zeynəbin bədənində alov gəzdi. Yanaqları qıpqırmızı oldu. - Heç elə şey olarmı, ay Nərgiz bacı, nə danışdığındır? - deyib, başını aşağı saldı... ...Amma bu şadlıq uzun sürmədi. Dünən idarədən qayıdanda eşitdiyi sözlər elə bil onu yerə çırpdi. Zeynəb dükanın qabağından keçəndə bir dəstə qıza rast gəldi. Onlar öz aralarında danışıb-gülürdülər. - Siz
də bu İmranı az tərifləyin. - Nə olub ki? - Nə olacaq? - deyə qızlardan biri rişxəndlə dilləndi, - Kosaoğlunun evinə yamanca ayaq açıb. Deyirlər qapının dabanını yağır eləyib. Görərsiniz, bu gün sabah toy-düdük çalınacaq. - Ay
qız, bəsdir, sən allah, gədəni bəzəməyin, yazıq başını aşağı salıb işini görür. - Elə başıaşağı adamdan qorxmaq lazımdır. Suyun lal axanı, adamın yerə baxanı. Onu elə qaradinməz bilməyin. Yamanca şeydir. Zalım oğlu az qalır gözü ilə adamı yesin. - Ay
qız, ətimizi tökmə görək. Sən elə köhnənin yalançısısan. Hansı oğlanı görsən o saat deyirsən ki, gözü ilə məni yedi. Amma heç üzünə baxan da yoxdur. - Tapılar, heç darıxmayın. Amma mən düz deyirəm. - Axı bu xəbərləri sən hardan eşidirsən? - Hardan eşidəcəyəm, özləri danışırlar. - Kim?
- Necə yəni kim? Belə Sayalı, Göhər qarı, lap Şahnazın özü. - Sən də onların sözünə inanırsan? - Niyə inanmayım? Şahnaz kimi ağca mayadan kim keçər? Zalım qızı elə bil quzu quyruğndur, yırım-yırım yırğalanır. İşi-gücü də özünə siğal verməkdir. Özü də Kosaoğlunun bacısı qızıdır...İmrana da clə bu lazımdir... Yağ içində böyrək kimi bəslənmiş qızı kim ağzından çıxardar? Zeynəb dözə bilməyib dəstəyə yaxınlaşdı. Qızlar susdular. Zeynəbin sinəsi qalxıb-enirdi. - Yenə nə çərənləyirsən? - Heç
nə, camaat nə deyirsə, onu...
____________________Milli Kitabxana_____________________ 91
- İşin-gücün yoxdur? Xalqın dərdi sənə qalıb? - Bura bax!.. - bayaqdan qızları başına yığıb danışan Sevgili dilləndi. - Sənə nə düşüb? İmranın vəkilisən'? Mən bilərəm, o bilər. Yoxsa onda gözün var? Ay qız, ağlını başına yığ. Alı təhsilli oğlan səni alarmı? Sənə, olsa-olsa, xır-xır Kazım kimisi müştəri çıxar. Get otur yerində. Zeynəb dodaqlarını çeynəyə-çeynəyə dəstədən aralandı.
10
Eyvanm dirəyinə söykənmiş Şahnaz, əlini qoynuna qoyub, başı üzərindən keçən qaranquşlara tamaşa edirdi. Bir həftəyə yaxın idi ki, bu quşlar onların eyvanında məskən salmışdı. Səhərdən axşama qədər civildəşə-civildəşə ağızlarında ot, palçiq gətirib yuva tikirdilər. İlk günlər Şahnazı cəlb edən bu göyçək quşlar, indi onu darıxdırırdı. Şahnaz onların qoşa dayanıb oxumalarını görəndə qəfəsə salınmış quş kimi çırpınır, qapı-bacada dura bilmirdi. "Quş quşluğu ilə tək yaşamır, qoşa gəzir. Bəs mən?.." O tez-tez güzgü qabağında hərlənir, qaş-gözünə sığal verir, saçlarının ucunu burub sinəsinin üstündən sallayır, paltarının birini soyunub o birini geyinirdi. Bəzən dabanı üstündə fırlanır, güzgüdə ətli əndamına, nazik belinə, yoğun topuğuna baxır, gülümsəyərək öz-özünə göz vururdu: "Doğrudan da qəşəng qızam, mənim kimi gözəl də evdə oturar?" Yaşınin az olmasına baxmayaraq, Şahnaz çox oğlanlarla oturub-durmuşdu. Hətta bəzilərinin dərdini ürəyinə salmışdı. Lakin bu, uzun sürməmişdi. Ya oğlan ondan uzaqlaşmış, ya da Şahnaz özü onu yola salmışdı. Neçə ildən bəri onun dalınca sürünən şofer Məmməd belə ona təsir edə bilməmişdi. Ancaq İmran... Şahnaz durub-dincələ bilmirdi. O günkü əhvalatdan sonra elə zənn edirdi ki, hər şey düzələcək; İmran ona meyl edəcək, ancaq tərsinə oldu. İmranın soyuqluğu onu təşvişə salırdı. "İndiyə qədər bir başıpapaqlı mənim yanımdan düz keçə bilməyib, dalımca həsrətlə baxıblar. Amma bu..." Şahnaz necə olur-olsun İmranın diqqətini cəlb etməyə çalışırdı. Tez-tez Gövhər qarının yanına qaçıb fala baxdırırdı. Qarı, qızın ürəyinə yatan şirin sözlər deyib, onunla İmranın birləşəcəklərini söyləyirdi. İndi o, eyvanda dayanıb bunları düşünür, düşündükcə də darıxırdı.
____________________Milli Kitabxana_____________________ 92
Kəndin üstünə axşam qaranlığı çökürdü. Yavaş-yavaş çıraqlar yanır, mal- qara örüşdən qayıdırdı. Gövhər qarı sakitcə Şahnaza yaxınlaşıb dayandı. - Bayramın mübarək, qızım, bu şər vaxtı boynunu niyə bükübsən? Şahnaz köksünü öturdü: Nə bayram, ay nənə? - Bıy, başıma xeyir, ay qız, nə danışdığındır! Bu gün ilin axır çərşənbəsi deyilmi? Bircə tez ol gedək tonqal qalayaq, üstündən atdan, günahların yox olsun. Şahnaz oyuncaq tapmış uşaq kimi sevindi. Onlar küləş gətirib həyətin ortasında od vurdular. Qatı ağ tüstü burula-burula havaya qalxdı. Tonqal birdən- birə pırıltı ilə alovlandı. Qırmızı dilli alovlar göyə ucaldı. Qonşu uşaqları tökülüb gəldilər. Tonqalın ətrafında atılıb-düşməyə başladılar. Gövhər qarı ətəyini belinə sancdı. Qızlara göz eləyib irəli yeridi. - Günahlarınızı təmizləyin, ay qızlar! - Bizim nə günahımız var ki? - Elə demə, qızım, allaha ağır gedir, tez ol atdan! Şahnaz şaqqıldayıb güldü və sıçrayıb tonqalın üstündən keçdi. Qızlar da ona qoşuldular. Qarı özü də geri çəkildi, gözlərini yumub, alovun üstündən atılmaq istədi. Ancaq birdən ayağı büdrədi, qorun içino düşdü. Donquldanıb kənara sıçradı. Qırçınlı donunun uzun, gen ətəyi alışdı. Qarı özünü itirdi. Orlada firlanıb qışqırdı: - Ay
qız, qoymayın yandım! Qızlar onun atılıb-düşməyinə baxıb gülüşdülər. Qarı isə əyilib donunun ətəyini döycləyə-döyəcləyə qızlan söydü: - Ləçərlər, həyasızlar, nə hırıldaşırsınız...cin yosunlular, qoymayın...yanıram!.. Qarının ayağı nəyə isə ilişib yıxıldı. O, başı kəsilmiş toyuq kimi atılıb-düşdükcə, balaqlarından, belindən tüstü çıxırdı. Gözləri yaşarınca gülən Şahnaz qarının boğulduğunu görüb irəli yüyürdü. Qarı çeçəyı-çeçəyı deyirdi: - Hamısının baisi sənsən... Ayğır kimi nə kişnəyirsən? Şahnaz qarının yanıb xal-xal olan donunu dartıb çıxardı. Tumanının alovunu söndürdü. Su gətirməyə qaçan qızlardan biri özünü yetirib vedrəni qarının üstünə boşaltdı. Gövhər qari balıq kimi ağzını açıb-yumdu. Onu ayağa qaldırdılar. Səs-küyə yığışan qonşular qarıya baxıb gülüşdülər.
Yüklə 2,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|