______________
Azərbaycan Milli Kitabxanası_________________
76
Deyirəm ki, zənginlərin zənginiyəm bu saat,
Bu suların dibindədir qara qızıl xəzinəm.
Gözlərimdə ucaldıqca al bayraqlı bu həyat,
Dinclik nədir, gəzindikcə istəyirəm gəzinəm.
Durnaların qaqqıltısı eşidilir havada,
Ağır-ağır qanad çalıb başım üstdən uçurlar.
Deyirəm ki, xoşbəxtlərin
xoşbəxtiyəm dünyada
Durnalarım lələk salıb başım üstdən uçurlar.
Gözəllikdən vəcdə gələn bu şairin əlləri
Ciblərində qələmini, kağızını arayır.
Xəzər üstdən mahnılarla əsən xəzri yelləri
Məhəbbətlə Abşeronun saçlarını darayır.
ŞÜVƏLANDA
Yenə saymazyana qırmaclayaraq Abşeronu
Sovurur xəzri narın qumları hiddətlə, budur,
Mən bacarsaydım əgər yaxşı cilovlardım onu...
Baxmayın hop-gopuna, ömrü bitibdir, sonudur.
Sonudur qış gününün,
toplayaraq var gücünü
Nə yaman xəzri əsir, açmağa göz vermir aman,
Günəşin üstünə boz pərdə çöl ilmiş tozdan,
Xəzri öz zərbəsini get-gedə saldıqca işə.
Əyilib körpə ağaclar sədəqəyçin günəşə,
Ehtiyat eyləyərək, doğrusu, pozğun havadan
Yemə möhtac ana quşlar belə uçmur yuvadan.
Telqraf telləri bir dərdli kamandır elə bil,
İnləyir, çünki bu çarpışmaya biganə deyil.
Təpəciklərdəki qumlar yenidən
halqa vurur,
Xazərin dalğaları sahilə min damğa vurur.
Orda, heyhat, nə gəzən var, nə çimən,
Nə də quşlar kimi asudə süzən bir yelkən,
Dalğalar dalğaların boynuna mindikcə coşur,
Qızmış aslan şığıyıb sanki ov ardınca qoşur.
______________
Azərbaycan Milli Kitabxanası_________________
77
Nə bilən var dilini,
Nə qıran var belini.
Xəzərin sahilinə xəzri qoşunlar yeridir,
Titrəyir qumların üstündə səhərdən bəridir;
Şüvəlan bağlarının körpə,
cavan meynələri,
Qoymayır onları rahat, soyuğun iynələri.
Necə dözsün buna nazəndə çiçəklər, güllər?
Alıb öz ağzına dərd səmti qudurğan yellər.
Yox, bizim bağlarımız bunlara öyrəncəlidir,
Dözəcək yellərə, tufanlara öyrəncəlidir,
Yerə göydən qara bir qarğa kimi endi gecə,
Şüvəlan bağlarına qondu gecə.
Kəsməyib xəzri hələ, ac canavartək ulayır,
Qocaman, canlı ağaclarsa ona baş bulayır.
Nə gələn var, nə gedən var bu tanış yollarda,
Bu geniş yollarda.
Atılıb
son döyüşə, nərə çəkir bir də Xəzər,
Sarsılır çərçivəsindən qapılar, pəncərələr.
Bənzəyir göydə süzən ay o buludlarda yenə
Can verən bir balığın gözlərinə,
Az keçir, göy qaralır, yer ağarır.
Bağların bağrını bir qorxu yarır.
Bu nə işidir? Belə şey görməmişəm ömrümdə,
(Dostu əsla ayağa verməmişəm ömrümdə).
Hardasan, gəl, a bahar, sən ki, deyilsən xəstə,
Qar yağır, quşbaşı qar incə çiçəklər üstə.
Gəl, qışın, son günüdür,
O,
sənin üstünə gəlmiş günüdür,
GÜL bahar, doğma yuvandan onu qov,
Durna, dilbər Şüvəlandan onu qov!
Gəl, əzizim ki, sənin xoş qədəmin yüngüldür.
Nəfəsin məncə çiçəkdir, güldür.
Gəl, bahar, gəl, özünü cəbhədə zənn eyləmə tək,
Durmuşam burda dünəndən qayatək.
Tut əlimdən, ayağım yerdən üzülməz, dostum,
Ürəyimdən qışın imzasını sənsiz pozdum.
Eşidib şairi şux, nazli bahar,
______________
Azərbaycan Milli Kitabxanası_________________
78
O xoş avazlı, qızılsazlı bahar –
Yuxusundan ayılır şir kimi qalxır ayağa,
Çəkib öz ordusunu qışda
olur əlbəyaxa,
Gecədən xeyli keçib, sübhə yaxındır artıq,
Ey könül, dinlə, bahar öz qonağındı artıq.
Görünür dan yeri qıpqırmızı qan rəngində
Bir sevinc hiss olunur quşların ahəngində.
Gəzişir sevgili canan günəşin altında,
Tapır, öz bəxtini insan günəşin altında.
QlZILGÜLLƏR
Gənclik illərinda may ayında
Göyçaya getmişdim. O zaman
gördüyüm mənzərəni bu gün
bete qələmə aidım.
Qəribədir bu Göyçay,
Yoxdur ona muncə tay.
Qızılgül mənasinda,
Qızılgül dünyasmda,
Qızılgüldür bayrağı,
Baharın oğian çağı
Mahnı deyib doyunca,
Çayın sahil boyunca
Gözlərində ilk bahar
Gəzir
oğlanlar, qızlar.
Əllərində qızılgül,
Dillərində qızılgül,
Seyr ediram hər yanı,
Üst-başda boş yer hanı –
Döşlərİndə qızılgül,
Başlannda qızilgül,
Hamının paltarının
Ciblərində qızılgül,
Hətta qulaqlarının
Diblərində qızılgül.