İNSANIN HƏQİQİ «MƏN»LİYİ Burada, müasir fəlsəfədə də başqa cür irəli sürülən bir sual qarşıya çıxır ki, insanın «həqiqi mən»liyi kim və
nədən ibarətdir? Filosofların bu barədə xüsusi nəzərləri vardır. Onlar deyirlər ki, hər bir şəxsin «mən»liyi, onun ruhu,
insanın tanıyaraq ayırd etdiyi şeydir. İnsanın hiss etdiyi «mən» onun ruhudur. Ondan «mən» kimdir deyə soruşanda o,
«ruhumdur» deyə cavab verir.
Müasir psixologiya elmi belə bir nəticəyə gəlib ki, insanın özünün hiss etdiyi miqdarı, onun «mən»liyinin yalnız bir
hissəsidir. Onun «mən»liyinin çox hissəsi isə hissedilməzdir və insan onun mövcudluğundan xəbərsizdir. Yə
᾽
ni onun
zahiri hissiyyatında mövcud deyil. Ariflər burada mö
᾽
cüzə edərək bu günkü psixoloqlardan daha dəqiq söz deyiblər.
Onlar filosoflarla aşkar müxalifət edərək belə deyiblər: – Filosoflar, insanın «mən»liyinin, onun ruhu olmasını deməklə
səhv deyiblər. «Mən», filosofların insanın ruhu adlandırdığı şeydən çox dərin və dəqiqdir. Şəbüstəri demişkən:
Məno to bərtər əz cano tən aməd Ke cano tən ze əczaye mən aməd. Yə
᾽
ni: «Mən və sən» ruh və cismdən üstündür, ruh və can «mən»liyin hissələridir.
Əlbəttə, onlar deyirlər ki, insan öz həqiqi «mən»liyini Allahı kəşf edəndə dərk edə bilər. İnsanın öz «mən»liyini
müşahidə etməsi, heç vaxt Allahı dərk etməkdən ayrılmır və bu məsələ Qur
᾽
anda da bəyan edilib.
«Allahı unutduqları üçün Allahın da onları özlərinə unutdurduğu [xeyirlərini başa düşməyən] kimsələrə bənzəməyin! Onlar [Allahın itaətindən çıxmış] fasiqlərdir!» (Həşr-19). Bunun özü geniş bir mövzudur.
Ariflər insanın «mən»liyinin filosofların dərk etdiklərindən dərin olmasına çox diqqət yetiriblər. Mühyiddin Ərəbi,
İbni Sina kimi filosofları çox təhqir edib. Şəbüstərinin sözləri də eynilə Mühyiddinin sözləri kimidir.
Mövlana bir yerdə bu mətləbi çox maraqlı şəkildə bəyan edib: