Beynəlxalq İpək Yolu
88
ĠPƏK YOLU ÜSTƏ YENĠ MÜSƏLMAN CULFALARIN YARNMASI
HAQQINDA
SƏCCAD HÜSEYNĠ
University of Mohaghegh Ardabili
Islamic Republic of Iran
s.hoseini@uma.ac.ir
Ulu Ģah Abbasın1604-cü ildə osmanlılara qarĢı apardığı yanıq zəmi
siyasəti (yaxıb yandırma taktiki) nəticəsində əski Culfa sakinləri bu qəsəbədən
paytaxt Ġsfahana və Ġranın digər yerlərinə köçürüldülər və Təbrizdən Naxçıvana
gedən ipək yolunun bu hissəsi boĢaldı. O tarixdən XIX əsrin əvvəllərinə qədər
bu əarazi bir dağılmıĢ yer kimi təkcə öz qədim tarixini xatırladırdı. Ġran-Rus
döyüĢləri nəticəsində Türkəmənçay müqaviləsi ilə (1828) Araz çayı bir
sərhəddə çevirdi. Rusiya və Ġran bu dönəmdə ən yüksək səviyədə olan iqtisadi
əlaqələrini elə ipək yolunun əski Culfadan keçən hissəsindən aparırdılar. Sərhəd
zonası olmaq və önəmli iqtisadi yol üstə qərar tapmaq, Culfanın bir daha bərpa
olmasını tələb edirdi. Bu iĢ iki dövlət əliylə Arazın hər iki tayında reallaĢdı.
Beləliklə XIX əsrin ikinci yarısında Yeni müsəlman Culfalar bərpa olundu.
Əvvəlcə sərhəd zərurətləri olan qaravulxana, təzkirəxana, gömrük, çaparxana,
teleqrafxana, mehmanxana yarandı və dövlət adamları ailələri ilə sakinləĢdilər
sonra tacirlər, müsafirlər və digər iĢ adamları yeni müsəlman Culfalarını
yaĢamaqlarını münasib gördülər.
Rusiya və Ġran dövlətləri həmçinin bu qənaətə çatdılar ki, iqtisadi
əlaqələrin inkiĢafının bir yolu Naxçıvandan Təbrizə gedən yolun
sahmanlanması ilə mümkündür. Ona görə bu yolu Ģose etməyi və sonralar
burada dəmir yol icad etməyi planlayıb gərçəkləĢdirmiĢdilər. Yol salmaq
iĢlərində Rusiya qabaqcıl idi və Ġran o zaman iĢə baĢlayırdı ki, Arazın Ģimal
hissəsindəki yol Culfaya çatmıĢıdı. Yeni yolların tikilməsi, ipək yolunun
güclənməsi və yeni müsəlman Culfaların daha da abadlanmasına səbəb olurdu.
Tezisdə birici əl qaynaqlara söykənərək yeni müsəlman Culfaların
yaranması tarixi və onların ipək yolunun bu hissəsinin güclənməsi uğrunda
apardıqları rol tədqiq olunur. Qaynaqların böyük qismi Ġranda nəĢr olan və
Azərbaycan tədqiqatçılarına əl çatmaz fars dilli tarixi kitablar, səyahətnamələr,
qəzetlər və arxiv sənədlərinin olması bu yazını Azərbaycan oxucusuna dəyərli
edir.
Açar sözlər: Culfa, sərhəd, Ġran, Rusiya, ipək yolu, XIX əsr
Tezislər
89
XVIII – XX ƏSRĠN ƏVVƏLLƏRĠNDƏ NAXÇIVAN DĠYARINDA
PAMBIQ PARÇA ĠSTEHSALI
VĠDADĠ MURADOV
"Azər-Ġlmə" Xalçaçılıq Mərkəzi
azerilme@gmail.com
Yüzilliklər boyu özünün yüksək keyfiyyətli və müxtəlif çeĢidli
sənətkarlıq məhsulları ilə Ģöhrət qazanmıĢ Naxçıvan diyarı həm də pambıq
parça istehsalının mühüm mərkəzlərindən olmuĢdur. Sənətin bu sahəsinin
diyarda geniĢ yayılmasının ən baĢlıca səbəblərindən biri pambıqçılığın hələ
qədim zamanlardan əhalinin əsas məĢğuliyyət sahələrindən birinə çevrilməsi və
onun miqyasının yeni dövrdə daha da geniĢlənməsi idi. Əgər Naxçıvan
xanlığının ərazisində ildə orta hesabla 25-30 min pud pambıq istehsal
edilmiĢdisə, artıq XIX əsrin sonlarında bu məhsulun istehsalı Naxçıvan
qəzasında 42 min puda, ġərur-Dərələyəz qəzasında isə 156.240 puda çatmıĢdı.
Diyarda istehsal edilən pambıq qonĢu vilayətlərə və ölkələrə ixrac edilməklə
yanaĢı, bölgənin özündə də toxuculuq sənətinin inkiĢafına güclü təkan verirdi.
XVIII-XIX əsrlərdə Naxçıvan və Ordubad Ģəhərləri pambıq parça istehsalının
əsas mərkəzləri hesab olunurdu. Bu Ģəhərlərdə toxucular həm emalatxanalarda,
həm də ev Ģəraitində müxtəlif növ pambıq parça istehsal edirdilər. Pambıq
parça toxuyanların sayı Naxçıvan Ģəhərində daha çox olub, XIX əsrin 20-30-cu
illərində 40 nəfərə çatırdı. Diyarın Əlincəçay, Naxçıvan və Əylis mahallarının
kəndlərində də pambıq parça istehsalı geniĢ vüsət almıĢdı. Arxiv sənədləri
əsasında apardığımız hesablamalara görə, bu üç mahalda pambıq parça
toxuyanların sayı 300 nəfərdən artıq idi. Lakin Rusiya tərəfindən iĢğal
edildikdən sonra Naxçıvan diyarında xam pambıq istehsalı artsa da pambıq
parça istehsalı tənəzzülə uğradı. Rusiyada istehsal edilən ucuz fabrik məhsulları
ilə rəqabət apara bilməyən yerli istehsalçılar müflisləĢməyə baĢladı. Elə bunun
nəticəsi idi ki, XIX əsrin 60-cı illərində Naxçıvan Ģəhərində cəmi 7 nəfər
toxucu qalmıĢdı. Naxçıvan diyarında istehsal edilən toxuculuq məhsulları
arasında bez parçalar üstünlük təĢkil edirdi. Burada toxunan müxtəlif naxıĢlı çit
parçaların dünyada məĢhur olması haqqında Ö.Çələbi məlumat verir. XVIII əsr
və XX əsrin əvvəllərində bölgədə təbii ağ rəngdə toxunan çit, mitqal, xam bez
və s.dən boyama, qələmkarlıq və basma naxıĢ üsulu ilə müxtəlif növ pambıq
parçalar hazırlanırdı. Toxunma texnologiyasına və boyandığı rənglərə görə
pambıq parçaların Ģilə, qədək, codana, təfsilə, çadraĢan və s. növlərinin istehsalı
daha geniĢ yayılmıĢdı.
Açar sözlər:Naxçıvan, sənətkarlıq, məhsul, pambıq, istehsal, çit, mitqal,
qələmkarlıq, basma naxıĢ
Beynəlxalq İpək Yolu
90
ZENGĠLAN KIZ KALELERĠ
AYTEN MEHDĠYEVA
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universiteti
ayten-69@mail.ru
Azerbaycan'ın sembolü sayılan Kız kaleleri türk halklarının yaĢadıkları
bölgede daha yaygındır. Bakü, Nahçivan, Zengilan, ġamahı, Gebele vb.
bölgelerde inĢa edilen Kız kaleleri genel özelliklerinin yanısıra, her bir bölgenin
kendisine has özelliklerini de açık Ģekilde sergiliyorlar. Bu ise eski inançlar
bazında meydana gelen Kız kalelerinin oluĢumunu bölgenin ekonomik ve
kültürel iliĢkilerinin geliĢmesinin sonucu olarak değerlendirmeye olanak
sağlıyor. ĠĢte ekonomik ve kültürel iliĢkilerin geliĢtirilmesi çeĢitli tarihi anıtların
oluĢumu ve geliĢimi için önemlidir. Bu tür anıtlardan biri de Zengilan Kız
kaleleridir.
Zengilan Kız kaleleri tarihinin araĢtırılması tarihi önem arz ediyor. Öyle
ki, Bakü, Nahçivan, ġamahı, Gebele ve b. Kız kalelerinin tarihi belli derecede
tetkik edilmiĢtir. Fakat Zengilan Kız kalelerinin tarihi maalesef
incelenmemiĢtir. Diğer taraftan, Ermenistan tarafından iĢgal edilmiĢ
Azerbaycan topraklarının tarihinin öğrenilmesi bu topraklarda kalan kültürel-
tarihi anıtlarımızın tamamen hafızalardan silinmesinin önlenmesine hizmet
etmektedir ve her bir tarihçinin ana görevlerinden biridir.
Eski Zengezur kazasının içinde bulunan Ģimdiki Zengilan bölgesine
dahil olan topraklar tarihi anıtları ile birlikte Azerbaycan'ın tarihi yapılarının bir
parçasıdır ve kendisinin zenginliği ile farklılık arz ediyor. Burada eski
nekropollar, serdabeler, konut kompleksleri ve burçlar ile birlikte kaleler de
vardır. Zengilan kaleleri içerisinde Bartaz, Emirhanlı ve Gumlag köyleri
çevresinde Kız kalelerini özel olarak belirtmek gerekiyor. Genel türk tarihi
anıtları içerisinde kendine özgü bir yeri olan ve eski inançlarla ilgili oluĢan
Zengilan Kız kaleleri Azerbaycan'ın diğer Kız kaleleri ile ortak ve farklı
özelliklere sahiptir. Konunun öğrenilmesi sırasında iĢte bu özelliklerin
incelenmesi amaç edinmiĢtir.
Zengilan Kız kalelerinin tetkiki sırasında tarihi olgu ve belgesel
malzemelerin karĢılaĢtırmalı analizi, olayların belirli bir mekanla birlikte
karmaĢık Ģekilde, dünya tarihi bağlamında öğrenilmesine ağırlık verilmesi, aynı
zamanda ortaçağ kaynakları ve modern dönem araĢtırmalarına referans edilmesi
öngörülüyor. Bu zaman elde edilecek sonuçların diğer Kız kalelerinin tetkiki
sırasında varılan sonuçlarla karĢılaĢtırılması yapılacaktır.
Böylece, tarihe canlı tanıklık yapan kültürel yapılar, aynı zamanda Kız
kaleleri zamanla kendi döneminin tarihi olaylarını gelecek kuĢaklara aktarır. Bu
açıdan onların tarihinin öğrenilmesi, çeĢitli bölgelerde aynı isimli kalelerin
oluĢmasının nedenlerine açıklık getirilmesi ve elde edilen sonuçların
karĢılaĢtırılması her zaman günceldir ve ilgi odağı oluyor.
Açar sözlər: Kız kalesi, Zengilan, Zengezur, Bartaz, tarihi anıt, sembol
Dostları ilə paylaş: |