Nebevî YÖntem eğitim, Yapılanma, Hareket

Nebevî Yöntem

176

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem gülümsedikten son-

ra  ‘Hayır,  sizin  kanınız  benim  kanım,  sizin  yıktığınız 

benim  de  yıktığımdır.  Ben  sizdenim,  siz  de  benden-

siniz.  Kiminle  savaşırsanız  ben  de  onunla  savaşırım, 

kiminle barışırsanız ben de onunla barışırım.’ buyurdu.”

İşte  bu  karşılıklı  taahhütler  ile  yükümlülük  altına  girilen 

ikinci Nebevî biattır: Ensar tarafı kendi eşlerini ve oğullarını 

neye karşı koruyorlarsa Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’î 

de öylece koruyacaklarına dair taahhütte bulundular.

Rasûlullah  sallallahu  aleyhi  ve  sellem de “Kanınız  ka-

nımdır” buyurarak gerektiğinde kanlarını, “Sizin yıktığınız 

benim de yıktığımdır” diyerek kendinden olanlar ile kendi-

sinin onlardan olduğu kimseleri savunacağını, onlar kiminle 

savaşırsa kendisinin de onlarla savaşıp barış yaptıkları kimse-

lerle de barış yapacağını taahhüt etmektedir.

Bir  defa  daha  Rasûlullah  sallallahu  aleyhi  ve  sellem’in, 

“Ben  sizdenim,  siz  de  bendensiniz”  sözü  üzerinde  dur-

mamız gerekiyor ki, Yüce Allah’ın mübarek kılıp şahit olduğu 

bir  akide;  komutan  ve  önder  bir  kimsenin  Allah’ın  kullarını 

köleleştirdiği, onların kendi hevasının mahkûmu olup kendisi 

rahat içerisinde yatıp dinlenirken onların yorulup didineceği, 

kendisi otururken onların savaşacağı gibi yanlış bir kanaate 

kimse kapılmasın.

 İşte Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ve ashabı-

nın cihadı böylece başladı. İslâm’ın yarını için akdin karşılıklı 

olması, şartların ve yükümlülüklerin de açık ve genişçe açık-

lanmış olması gerekmektedir:

1. Cihadî ve siyasî bir bölge emirlik akdi, ancak o bölge 

ahalisinin çoğunluğunun toplanması ile caiz olur. Kasdettiğim 

ise bölge ahalisi arasındaki İslâm’da önceliği olan, İslâm’a fay-

dalı katkıları bulunan ve Allah’tan pay sahibi olan kimselerdir. 

---

Örgütleme

177

Şayet Rasûllulah sallallahu aleyhi ve sellem’e cihad üzere biat 

edildiği  zaman,  beraberindekilerle  birlikte  İslâm’ı  temsil  edi-

yorsa  -çünkü  yeryüzünde  onlardan  başka  Müslüman  yoktu- 

günümüzde de İslâm diyarında Allah’ın dinini egemen kılmak 

için çalışanlar gerçekten çoktur. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve 

sellem’in ve ashabının -ki tek başına onlar Müslüman idi- in-

sanlar arasından sırf kendilerinin biatlaşmaları caiz olduğuna 

göre, günümüzde mü’minler sayıca çok olduklarından, bizim 

için ancak birtakım şartlarla biatlaşmak hak olur. Bizler fitne-

nin, İslâm yurdunu, birinin diğeriyle ilişkisi koparılmış adalar 

gibi  paylaştırmış  olduğunu  düşünüyoruz.  Eğer  her  bir  ada-

nın  diğer  adalardan  ayrı,  kendi  işlerini  bağımsız  olarak  ele 

alması caiz ise -çünkü bütün bölgelerde eş zamanlı İslâmî bir 

kıyam imkânsızdır- o hâlde aynı adada, iki veya daha fazla 

cemaatin  olması  caiz  değildir.  Aklı  eren  mü’minlerin  ve  on-

ların salih olanlarının, safları birleştirmek için çalışıp Allah’ın, 

Rasûlü’nün ve mü’minlerin razı olacağı bir birlik akdi için uğ-

raşmamaları da aynı şekilde caiz değildir. Çünkü Rasûlullah 

sallallahu  aleyhi  ve  sellem,  ashabı  ile  birlikte  biat  akdi  yap-

tığı zaman onların dışında kalan yeryüzündeki diğer insanlar 

kâfirdi.  Günümüzde  bir  bölgenin  Müslüman  halkı  ise  kendi 

dışında kalan uyuyan ya da yerlerinde durmayı tercih eden 

gafil Müslümanları dışarıda tutarak kendi aralarında akidleşir-

ler. Fakat bununla birlikte geçmişte İslâm’a hizmet etmiş, fay-

dalı katkılarda bulunmuş ve Allah’tan pay sahibi olup İslâm’ın 

vakıasını idrak eden, Allah’ın çağrısını ve Rasûlullah sallallahu 

aleyhi ve sellem’in yeryüzünde Allah’ın hükmünü uygulama 

vaadini kabul eden, bunu isteyen ve buna güç yetiren bölü-

mün en iyilerini toplayıp bir araya getirmeye çalışmaları, bü-

tün iyi niyetlileri bir araya getirmeye imkân olmazsa bu en uy-

gun bölümü bir araya getirmeye çalışmaları bir zorunluluktur.

---

Nebevî Yöntem

178

2. Akid, bütün Müslümanları birleştirmeye ve her bölge-

deki içtihadı, halifelik gerçekleşinceye kadar desteklemeye ça-

lışan bölgesel İslâmî bir kesim oluşturmak üzere yapılır.

3. Allah’ın Kitabı ve Rasûlü’nün sünneti, çalışmanın ana-

yasası  ve  bütün  mü’minlerin  içtihadı  ile  icmaya  ya  da  ona 

benzer  bir  neticeye  ulaşmanın  imkânsız  olduğu  hâllerde  ise 

emirin tercihiyle görüş ayrılıkları çözümlenir.

Özneyi,  hedefi  ve  planı  belirleyen  bu  genel  bentlerden 

sonra cihadî yapılanma bentleri gelir. Biz bunu Buhârî, Müs-

lim ve Nesâî tarafından rivayet edilen, Ubâde bin es-Sâmit’in 

şu ifadeleri kullandığı hadisten öğreniyoruz: “Bizler Rasûlullah 

sallallahu  aleyhi  ve  sellem’e,  zorluk  ve  kolaylık  zamanların-

da, hoşumuza giden ve gitmeyen hususlarda, başkalarını bize 

tercih ettiği durumlarda, başkaları bize tercih edilse dahi itaat 

etmek üzere; aynı şekilde emir sahibi kimselerle çekişmemek 

üzere  biat  ettik.”  Rasûlullah  sallallahu  aleyhi  ve  sellem de 

“Yanınızda,  hakkında  Allah’tan  gelmiş  bir  delil  bulu-

nan apaçık bir küfür görmeniz müstesna” buyurdu.

78

4. O hâlde emire, onun vekiline, irşad meclisinin icmaı ya 

da icmaına yakın bir çoğunluk ile karar alması hâlinde -ki, bu 

da üçte iki çoğunluğun ittifakı ve kararıdır- emire itaatin bağ-

layıcı olmadığı istişare ile birlikte dinleyip itaat etmek.

5.  Zorluk  ve  kolaylık  hallerinde  dinleyip  itaat  etmek  ve 

Allah yolunda cihad etmek, dinlendirici bir gezi değildir. Bir 

kimsenin “Yapamıyorum” diyerek çokça mazeret göstermesi 

ve rahatı tercih etmesi, kişinin biatına hâlel getirir hatta fes-

hedilmesine yol açar. Evet, Buhârî’nin rivayet ettiği bir ha-

dise göre İbn Ömer şöyle demiştir: Bizler Rasûlullah sallalla-

hu aleyhi ve sellem’e biat ettiğimiz zaman bize, “Gücünün 

78

Buhârî, Fiten 2; Müslim, İmâre 42.

---