Azərbaycan K(b)P MK-nın təbliğat üzrə katibi Q. Məmmədovun Zaqafqaziya
cəbhəsinin briqada komissarı Solomkoya göndərdiyi məktubda yazılırdı:
“Tamamilə məxfidir. Eyni zamanda Sizo Türkiyə yazıçılarının kütləni azadlığa və
ölkənin müstəqilliyinə çağıran əsərlərindən seçmələri də göndəririk. 17.XI.41.”
(31, v-46)
Sovet dövlətinin müharibənin ilk illərindənki göstərişləri və yeritdiyi
daxili siyasət də ikiüzlü idi. Məsələn, əsir düşən əsgərlərini “Vətən xaini”
adlandırır, onun taleyinə biganə qalır, digər tərəfdən isə aşağıdakı tapşırıqları
verirdi: “Azərbaycan K(b)P MK-nın təbliğat üzrə katibi Məmmədov yoldaşa. Ordu
komissarı, 1-ci ranqlı Mexlis yoldaşın tapşırığı ilə Xalq Xarici İşlər Komissarı V.
M. Molotov yoldaşın “Almaniya hökumətinin sovet hərbi əsirlərinə qarşı vəhşiliyi
haqqında” olan notasını hər bir əsgər və komandir üçün nəşr etmək. 100 min
tirajla. Azərbaycan dilində.” (32, v-48)
Cəbhə bölgələrində, hərbi hissələrdə və döyüş yerlərində azərbaycanlı
əsgərlərə qarşı kobud münasibətlər, nifrətlə yanaşmalar vardı. Rus şovinizmi
hissləri ilə yaşayan 3-cü taburun komandiri Ponomaryov açıqca bildirirdi: “Mən
onlarla döyüşə getməyəcəyəm”. (33, v-54) Yaxud əsgəri hissələrdə belə məzmunlu
şaiyələr yayılırdı: “Azərbaycanlılardan döyüşən çıxmaz”. (3, v-54) Belə
münasibətlər, şübhəsiz ki, döyüşçülərə mənfı təsir göstərir, onlar təhqir
olunurdular. Odur ki, döyüşçülər arasında beynəlmiləl tərbiyə işinin yüksəldilməsi
ciddi problem olaraq qalırdı. Əsgərlərə olduqca pis qayğı və xidmət göstərilir.
Yorğan-döşək çatışmır, hamama aparılmır, yaralılara tibbi xidmət təşkil edilmirdi.
(33, v-54; 34, v-55)
Məxfi sənədlərdə göstərilirdi ki, əsgərlərin çoxu rus dilini bilmirdi. Bu
mənada, onlar komandirlərin əmrini düzgün yerinə yetirmir və müvafiq qaydada
cəzalandırılırdılar. Rus dilini bilmədiklərindən əsgərlər silahlarla da davranışı pis
mənimsəyirdilər. (35, v-56)
O illərin döyüş sınaqlarından keçmiş 76 yaşlı Ceyhun kişi xatırlayırdr.
“Bizi traktor zavodunda yerləşdirdilər. Qısamüddətli kursda bizə desant və
paraşütçü peşələrini öyrətdilər. “Öyrətdilər” deyəndə ki, beş-on günə nə öyrənmək
olardı? Sonra Ukraynaya göndərildik... Faşistlər çox güclü idi. Həm də biz, cənub
uşaqları soyuğa dözmürdük. Almanlarla əlbəyaxa döyüşlər ordumuza baha başa
gəlirdi. Hər dəfə döyüşə girəndə əllərimi göyə açırdım: “Ey bizi yaradan, mənə
ucuz ölüm vermə!” (101)
Azərbaycanlı əsgərlərin çoxluq təşkil etdiyi hissələrdə yerləşdirilən,
rəhbər heyətdə olan ermənilər isə “intiqam” almağı unutmur, onları incidirdilər.
Azərbaycan K(b)P MK-nın katibi Məmmədova göndərilən məktubda yazılmışdı:
“276-cı alayın 3-cü bölüyünün partiya komitəsinin katibi T. Danielyan bəzi
döyüşçülərin ayrı-ayrı nöqsanlarını izah əvəzinə, onları senzuradan kənar sözlərlə
söyüb təhqir edir. Azərbaycan K(b)P MK-nın nümayəndələri: Babayev, Qasımov.
9.XI.41.” (36, v-58, 37, v-59)
Azərbaycan K(b)P MK-nın məxfi məlumatlarında göstərilirdi ki,
əsgərlərin çoxunun ailəsinə dövlət qayğısı göstərilmədiyindən, onların sırasında
döyüş bölmələrindən qaçmaq, yayınmaq halları artmaqda idi. (38, v-60)
Azərbaycanlı əsgərlərə qarşı fıziki güc işlədilir, döyülür, təhqir
olunurdular. Məxfi məlumatlarda yazılırdı: “Kiçik komandirlərin özünü düzgün
aparmaması, onlara fiziki güc tətbiq olunması, təhqir edilməsi nəticəsində əsgərlər
arasında narazılıq halları artmaqdadır. Məsələn, noyabrın 20-də 75-ci alayda Qızıl
Ordu əsgəri Nəsirov Qurban Bəbir oğlu siqaret növbəsinə dayanarkən
döyülmüşdür.” (39, v-61)
Digər məlumatda bildirilirdi ki, kommunist Mehdiyev yemək keyfıyyətsiz
olduğundan kollektivin etirazını, imtina etməsini təşkil etmişdir. (40,v-62)
75-ci alayda əsgərlərdən siqaret almaq üçün 12 min manat pul yığılmış,
lakin başqaları tərəfindən mənimsənilmişdi. Çoxlarının paltarı, çəkmələri tez-tez
oğurlanırdı. MK-nın məxfi məlumatlarında yazılırdı: “Gədəbəy, Tovuz, Nuxa və
Şamaxının rayon hərbi komissarları adamları hərbi xidmətə göndərərkən onları
tibbi müayinədən keçirmirlər. Odur ki, ağır xəstə vəziyyətində orduya gətirilənlər
gərəksiz hesab olunur. Belə hallar da var ki, orduya gətirilən ağır xəstələr gələndən
bir neçə gün sonra vəfat edirlər. Həmin rayonların hərbi komissarları əsgərliyə
gedənlərin ailələrinə diqqət yetirmir, əsgər ailələrinin dövlət təminatına köməklik
göstərmirlər. Əsgərlər arasında şaiyə gəzir ki, bütün dezertirlər dağlarda gizlənən
quldurlara aid olunur. Azərbaycan K(b)P MK Qutqaşen rayon Komitəsi bu
məlumatdan siyasi nəticə çıxarmamış, dezertirlərin, qorxaqların və şaiyəyayanların
lazımi cəzasını vermir. Azərbaycan K(b)P MK-nın təşviqat briqadasının üzvü S.
M. Aydınbəyov 27.XI.41.” (41,v-64)
Azərbaycan K(b)P MK-nın təşviqat briqadası Zaqafqaziya cəbhəsinin 28-
ci ehtiyat-atıcı briqadasında çoxlu çatışmazlıqları aşkarlayıb Azərbaycan K(b)P
MK-nın katibi və Zaqafqaziya cəbhəsi hərbi savaşının üzvü M. C. Bağırova
çatdırmışdı. Məlumatlar çox ciddi xarakter daşıyırdı. Məlumatlarda partiya-siyasi
və kütləvi-təbliğat işinin artırılması vacibliyi bildirilirdi. (42, v-71) Qeyd olunurdu
ki, azərbaycanlı əsgərlər komandirlərin onları xoşagəlməz ana söyüşləri ilə təhqir
etməsindən şikayətlənirdilər. (43, v-72)
Məlumatda göstərilirdi: “Qeyd etməliyik ki, siyasi işçilər və onların bu və
ya
digər
alaylardakı
müavinləri
milli
tərkibi
nəzərə
almadan
komplektləşdirilmişdir. 106-cı atıcı alayında döyüşçülərin 35 faizinin
azərbaycanlılardan ibarət olmasına baxmayaraq, siyasi işçilərin və onların
müavinlərinin yalnız 4-5 faizi azərbaycanlılardır, yaxud azərbaycanca danışmağı
bacaranlardır. Lakin savadlı və siyasi cəhətdən yoxlanılmış kommunist və
komsomolçu azərbaycanlılar da hissələrdə çoxdur”. (44, v-73)
Bundan əlavə, bütün mühazirələr hərbi hissələrdə rus dilində
oxunduğundan azərbaycanlı döyüşçülərin çoxu başa düşmür, hazırlıqsız olurdular.
Dostları ilə paylaş: |