Məlum olduğu kimi, Nizami yaradıcılığında ədalətli şah obrazı
və bu səpkidə aparılan ideoloji istiqamət İntibah dövrünün aktual
problemlərindən sayılırdı. Hakimiyyət, idarəçilik strukturu və bütün
bu sistemin ədalət prizmasındakı fəaliyyəti nəinki sırf renessans dönə-
minin, eləcə də orta əsr ictimai-siyasi mühitinin real məzmunlu gös-
təricisi idi.
Altımdakı at məndən də çox rəqs edirdi,
Bütün yolu qələm kimi səcdə edirdim.
Pərgar kimi başımla yol gedirdim,
O yolda qarşıma çıxan hər düşərgədə,
Şahın dövlətinə dua eşidirdim.
Hər bulaqdan ki, təzə su içirdim,
Şahın canına dua edirdim.
Hər bir dağdan, çaydan əsən dövlət küləyi,
Şahın mərhəmətindən müjdə verirdi.
O həzrətin müşk ətrindən hər addımda
Ayağımın altındakı torpaq xam ənbər olurdu (3, 349).
Nizami Gəncəvinin üslub və ideologiyasına xas hökmdar anla-
yışı ən yüksək məziyyətləri ilə fərqləndirilir. Müxtəlif bənzətməli mü-
qayisələrlə hətta şahın hüzuruna doğru yol alan atın belə xüsusi şövqlə
çapmasını mənalandırır. Ətrafdan gələn alqış və dualar özü də daxil
olmaqla hökmdara ünvanlanmaqla səciyyələndirilir. Əslində hökm
icra edən bir şəxsin üstün keyfiyyətlərə malik olması Nizami irsi üçün
həlledici mahiyyət daşıyır.
Eyni mövzu aktuallığını qorusa da, mahiyyət dəyişkənliyinə uğ-
rayaraq maarifçilik zəminindəki bir mühit üçün tamamilə fərqli mə-
qamları və Mirzə Şəfi təqdimatında qeyd olunan proseslər yenə də
dövr ahənginə uyğun şəkildə reallıqla səsləşən çağırışlarla yadda qalır:
Tale bir töhfəni edərsə halal,
Onu əldə şərab, gülər üzlə al.
Özün bacarmasan gər bunu, heç vaxt,
Səni padşah da, edəmməz xoşbəxt (2, 46).
Mirzə Şəfinin bədii tərzdə vurğuladığı kimi, öz dövrünün si-
tuasiyalarına uyğun və haqlı olaraq həyati meyarlardan cəsarətlə bəh-
rələnmə hakim mövqedəki hansısa şəxsdən asılılığa dəlalət etməməli-
dir. Doğrudur, Vazeh əsrində padşah titulu mövcud olmasa da, hara-
dasa klassik ənənəyə sadiq qalaraq, bu xüsusda müəllif sırf insan me-
yarının üstünlüyünü göstərməklə, sıravi sayılanların da özünəməxsus
qüdrətə malikliyini xatırlatmışdır. Bəlkə elə buna görə görkəmli şair
daha bir hikmətində qeyd edilən məqamlara aydınlıq gətirmişdir:
Şahların ziynətli hədiyyəsinə,
Təriflə vurarıq daha da ziynət.
Ancaq təbiətin min töhfəsinə,
İnanın, vermərik bir dəfə qiymət (2, 35).
Ümumiyyətlə, şah və hökmdar mövzusu Mirzə Şəfi irsi üçün
aparıcı xətt daşımasa da, yenə də müəyyən istiqamətlərlə mütərəqqi
zəmində əsaslandırmalar göstərilmişdir. Bu istiqamətlər də əsasən mü-
vafiq qarşılaşdırma və təzadlıq doğuran məqamlarla qabaqcıl ideyanın
meydana çıxmasına xidmət etmişdir.
İntibah dövrünün ənənələrinə uyğun olaraq, insanları daha çox
bəşəri meyarlara səsləyən ədəbi mühit XIX yüzilliyin ictimai sfera-
sında tamamilə fərqli situasiyaları bəlirləyir. Artıq bu yüzillik bəşəri
ideyalar zəminindəki ziyalılığı və elmi potensialı əsas götürərək din
çərçivəsinə aid müəyyən ideoloji istiqamətlərin mövcudluğundan ya-
yınmışdır. Gəlin baxaq, əgər İntibah dövründə hansısa elmə aidiyyatı
olmayan birisinin dini proseslər baxımından insani meyarlara üstünlük
verməsi labüd sayılırdısa, Mirzə Şəfi dövründə bu məqamlar sırf
təhsilə meyillik və öz növbəsində cəsarətli olma məziyyətlərini təlqin
edirdi. XII əsrdəki dini bağlılıq intibah zəminində çözülərək, mütərəq-
qiləşdirilmiş və insan amilinin fonunda sistemli şəklə salınmışdır.
Vazeh dövrü üçünsə, dini təlqinlərin mövhumi səciyyəyə gətirilməsi,
ruhani mövqeyində olanların şəxsi maraq dairəsindəki şərti iş rejimi,
eləcə də şəriətçiliyin xürafat qismindəki təbliği aparıcı xəttə sahib idi.
Artıq burada konkret şəkildə şah titulu və rəiyyət təzadı görünməsə
də, ziyalı-cahil və ziyalı-dindar (mövhumatçı) qarşılaşması həlledici
rolunu qoruyurdu.
Beləliklə, istər Nizami Gəncəvi yaradıcılığı, istərsə də Mirzə
Şəfi irsinin həlledici qayəsini təşkil edən din və dünyəvilik mövzu-
sunu sistemli şəkildə ümumiləşdirməyi doğru sayıram. Hər iki mütə-
fəkkir-şairin dövri təfəkkürə uyğun seçimi haqlı təəssüratlar əks etdir-
məkdədir. Sözsüz ki, ilk olaraq dahi Nizami irsinə müraciət edib gör-
kəmli hikmət ustadının həmin mövzudakı dəyərləndirməsini gözdən
keçirməliyik.