lərin şəxsən iştirakçısı olmuşdur. Şiraz əhalisinə qarşı zülm və aman-
sızlıq nümayiş etdirən Sufi Xəlilin İbrahim Gülşəni tərəfindən haqq
yoluna gətirilməsi, ədalətli hökmranlıq uğrunda çağırışları səmərəsiz
qalmamış, despotun ibrət alması ilə yanaşı, İbrahimin övliya qabiliy-
yətinin nümayişinə də yol açmışdır. Təriqət şeyxləri üçün səciyyəvi
məkan aşmaq kəraməti İbrahim Gülşəninin Şiraza səfəri zamanı özünü
göstərmiş, əlverişsiz hava şəraitinə baxmayaraq, məsafənin qısalma-
sına, Sufi Xəlilinin qorxunc vaqeəsinin şeyx tərəfindən məntiqi yozul-
masına aydınlıq gətirilmişdir.
“
Yolda qonulan bəglər şeyxi əlub toğri Sultan Xəlilə gətürirlər;
Sultan təzim və təkrim edüb bəglər içində sorar ki, Təbrizdən qaç
gündür çığəli? Şeyx der ki, on yedi gündür Sultan Xəlil gülüb baqi
məsalih dəxi buna görə səhihdir der: pəs şeyx der ki, bən ömrümdə
kəzb söyləmədim və kəzb edəni dəxi sevməzəm əmma “həmmətur
ricalə təqləül cibal” bəlkə təqləül biz bir andə gəlsək dəxi bəid de-
gildir iştə sizin gibilərə şahid deyüb yazılan hökmi divan bəginin əlinə
verər çün tarixini oqurlar xəcil olurlar və sultan der ki, böylə qışda ki,
sular və yollar tonmuş ola bir ayda dəxi gəlmək müşküldür; bu
kəramət və vilayətdür deyüb sakit olur” (6, 34).
Zaviyəyə gələn insanların yuxusunun öncədən öz vaqeəsində
məlumu olması İbrahim Gülşəninin dərgahına pənah gətirən naçar
xalq kütləsinin ondan mədət umması, düşdüyü müşküldən yaxa qur-
tarmaq üçün əhalinin pirə sonsuz yalvarış və etimadı, xəstəlik əsiri
olanların şəfa tapması mənaqibdə əks olunmaqla yanaşı, Misirə gəlişi
zamanı məmluk sultanı tərəfindən Müaviyyə mədrəsəsində ona hücrə
ayrılması, irşad fəaliyyətinə başlaması, işğalçılıq yürüşləri zamanı
Osmanlı sultanı Yavuz Səlimin şeyxin hal-əhvalı ilə maraqlanması,
Qahirədə asitanə tikintisi üçün dövlət xəzinəsindən vəsaitin ayırması
“Mənaqib-i İbrahim-i Gülşəni” əsərində mədh olunmaqdadır.
Əruz vəzninin müxtəlif bəhrlərindən (həzəc, rəməl, xəfif, rəcəz)
yararlanaraq poetik irsin zəngin örnəklərinin yer aldığı “Mənaqib-i
İbrahim-i Gülşəni” əsərində XV-XVI əsrlərin mədəni, siyasi vəziy-
yəti, Uzun Həsən, Sultan
Süleyman Qanuni,
Sufi Xəlil, Mövlanə Cəla-
ləddin Rumi, Hüseyn Bayqara, Muhyiddin İbnül-Ərəbi kimi tarixi
şəxsiyyətlərin fəaliyyətləri istər müsbət, istərsə də mənfi istiqamətdə
qiymətləndirilmiş, dövləti sosial-iqtisadi tərəqqiyə səsləyən meyarlar
müzakirə olunmuşdur. İbrahim Gülşəninin simasında təriqət əhlinin
Haqqa, ədalətə inamı, riyazətlə məşğul olan dərvişlərin gündəlik həyat
tərzi, müridlərin mürşidi-kamilin fəzilətlərinin məntiqi dərki, cümlə
masivadan uzaqlaşıb mütləq varlıqda fani olmaq kimi ideyaları əlaqə-
AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI
NİZAMİ adına ƏDƏBİYYAT İNSTİTUTUNUN ELMİ ƏSƏRLƏRİ
“ƏDƏBİYYAT MƏCMUƏSİ”, 2015, № 1
Aynur MİRİŞLİ
AMEA Gəncə Bölməsi
bengu.mirishli.18@mail.ru
NİZAMİ HİKMƏTİ VƏ VAZEH MÜDRİKLİYİ
Açar sözlər: Nizami Gəncəvi, Azərbaycan İntibah ədəbiyyatı, aforizmlər,
hikmətli sözlər, Nizami hikməti, Mirzə Şəfi Vazeh, Vazeh müdrikliyi
Key words: Nizami Gancavi, Azerbaijan Renaissance literature, aphorisms,
wise words, Nizami’s wisdom, Mirza Shafi Vazeh, Vazeh’s wisdom
Ключевые слова: Низами Гянджеви, литература эпохи Возрождения в
Азербайджане, афоризмы, мудрость Низами, Мирза Шефи Вазех, мудрость
Вазеха
M.Ş.Vazeh
irsinin Şərqin Xəyyam, Sədi, Hafiz kimi
məşhur mü-
təfəkkir-alimlərinin fəlsəfi üslub və poetik tərzindən bəhrələndiyi
dəfələrlə qeyd edilmişdir. Azərbaycan şairlərindən isə yalnız Məhəm-
məd Füzulinin bu klassiklərin xatırlanmasında adı çəkilmişdir. Hətta
Bodenştedtin Vazeh haqqındakı məlumatlarında da Mirzə Şəfinin
Füzuliyə olan böyük rəğbəti diqqətə çatdırılmışdır. Ədəbi proseslərdə
sələflərdən iqtibasetmə və onların yaradıcılıq üslubundan yararlanma
məqamlarının geniş yayılması məlumdur. Bu proseslərin sayəsində
həm orijinallığın mühafizə olunması, həm də müəllifin yeni bir məz-
mun sərgiləməsi reallaşmışdır. Zahirən bənzərlik və ya oxşarlıq səciy-
yəsi daşıyan iqtibas, yaxud bəhrələnmələrin mövcudluğu xüsusi əhə-
miyyət kəsb etmişdir. Adətən eyni ideologiya və eyni milli mənsubluq
aparıcı dəyər qismində çıxış edərək müxtəlif dönəmlərdəki şair və
mütəfəkkirləri vahid istiqamətə yönləndirməyə xidmət göstərmişdir.
Doğrudur, Nizami yaradıcılığını dövri tələblərə xas və əlimiz-
dəki əsərlərinə əsasən sadəcə fars dilində təqdim etmək mümkündür.
Mirzə Şəfi irsində isə doğma dil elementlərinin varlığına, kifayət
dərəcədə olmasa da, rast gəlmək mümkündür. Əslində daha çox maraq
doğuran amil dil ünsürü deyil, müxtəlif əsrlərdə yaşamış iki gəncəli