Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi Toshkent — 2010

qordagi izni iskab-iskab y en g ilg in a yo'rtib kelardi. O d am larn in g
to'xtashganini sezib u ham to'xtadi va tumshug'ini ko'tarib havoni iskadi.
— O'sha! O na bo'ri! — dedi Bill.
Itlar qorda yotishardi. Bill chana oldida turgan sherigi yoniga keldi.
Ikkovi bir necha kundan buyon o'zlarini ta ’qib etayotgan hamda bir
nechta itlarining boshiga yetgan g'alati yirtqichni kuzata boshlashdi.
Shoshilm aygina atrofni ko'zdan kechirib chiqqan yirtqich bir necha
qadam oldinga yurdi. U , to chanalarga 50—60 qadam qolguncha dam -
badam shunday nag'ma ko'rsatib yaqinlashaverdi, so'ng qoraqarag'ay
ostida to'xtab tum shug'ini k o ‘tardi-da, o'zid an k o'z uzm ay turgan
odam larga diqqat bilan tikildi. U ning g'am gin nigohi nim asi bilandir
itning qarashlarini eslatar, am m o bu ko'zlarda itlarga xos sadoqat xulyosi
ko'rinm asdi. Bu ko'zlarda ayovsiz ochlik tufayli paydo bo'lgan g'am -
g'ussa aks etardi.
U bo'ridan xiyla yirik ed i, oriqligiga qaramay, bo'ri zotin in g behad
yirik zurryoti ekani ko'rinib turardi.
— O 'ziyam fildek keladi-ya, — dedi Genri. — Kattaligini qara!
— Rangi ham bo'rinikiga o'xsham ayapti, — dedi Bill. — Q izg'ish
bo'rini umrim bino bo'lib uchratm agan edim . Bunisi qandaydir qizg'ish
jigarrangm i-yey!..

---

Bill yanglishayotgan edi. Y irtqichning rangi chinakam bo'riga xos
edi. Kulrangga moyil junlari tovlanib odarnni chalg'itar, uni dam kulrang,
dam qizg'ish tusda ko'rsatardi.
— Sal kattaligini aytm asa, naqd chanaga qo'shiladigan tozi it, —
dedi Bill. — D u m ini likillatishiga o'laym i.
— H ey tozi! — deb chaqirdi u. — Q ani, kel bu yoqqa... Hah nom ing
o'chsin!