Oqsil va oqsil-energetik taqchillik (yetishmovchilik sabablari, oqibatlari va oldini olish yo‘llari)
II BOB. OVQATLANISH DISBALANSI VA OQSIL TAQCHILLIGI
Yüklə 0,62 Mb. Pdf görüntüsü
|
| II BOB. OVQATLANISH DISBALANSI VA OQSIL TAQCHILLIGI.
2.1. Ovqatlanish disbalansida oqsil va oqsil-energetik taqchillikning o‘rni va kelib chiqish sabablari. Ovqat tarkibidagi oziq moddalar organizmda ikkita asosiy maqsad uchun sarflanadi. Birinchidan, ovqat yashash uchun zarur bo‘lgan faoliyatlarga (jismoniy va aqliy mehnat, barcha ichki a'zolarning ishlashi) kerak bo‘ladigan energiya manbai bo‘lib xizmat qilsa, ikkinchidan, u tanadagi jamiki hujayra va to‘qimalarning yangilanishi, o‘sishi hamda yangidan hosil bo‘lishi, ya’ni metabolik jarayonlar uchun kerak. Shunga ko‘ra, iste’mol qilinadigan taom tarkibidagi mavjud energiya va oziq moddalar har bir organizmning talab darajasiga mos kelishi me'yoriy o‘sish, rivojlanish va faoliyat ko‘rsatish uchun katta ahamiyatga ega. Bir vaqtning o‘zida to‘qimalarning yangilanishi, o‘sishi, qon hujayralari, fermentlar va gormonlarning hosil bo‘lishi uchun ma'lum miqdorda oqsil, yog‘, mineral moddalar talab qilinsa, kunlik ratsion aynan shuncha miqdordagi moddalarga ega bo‘lishi kerak. Shunday bo‘lganida tanadagi moddalar va energiya almashinuvi jarayonlari, barcha a'zo va tizimlar ishi maqsadga muvofiq bo‘lib bir butun organizm me'yoriy holda faoliyat ko‘rsatadi. Lekin turli xil sabablarga ko‘ra yeyilgan ovqat tana ehtiyojidan yo kam, yo ko‘p bo‘lishi mumkin. Agar bunday nomutanosiblik o’zoq vaqt, ya’ni surunkali davom etsa, tanada qator morfologik va funksional o‘zgarishlar yuzaga keladi. Masalan, iste’mol taomida oziq moddalarning me'yordan ko‘p bo‘lishi aksariyat hollarda semirish va u sababli yuzaga keladigan qator xastaliklarga olib kelsa, kam bo‘lishi oriqlab ketish, kam darmonlilik, bo‘y o‘sishi va rivojlanishining me'yordan past bo‘lishi kabi holatlar ko’zatiladi (27,28). Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish ko‘p hollarda ovqatlanish disbalansi bilan bog‘liq bo‘ladi. Bunda oziq moddalari ichida ovqat tarkibida ayniqsa oqsil miqdori me'yordan kam bo‘ladi. Iste’mol taomi tarkibida oqsil yetishmasligi sababli to‘yinish hisi yuzaga kelmaydi, organizm yetishmagan oqsil miqdorini ortiqcha 26 miqdordagi ovqat hisobiga to‘ldirishga harakat qladi va shu sababli odam ovqatni keragidan ko‘p qabul qiladi. Natijada ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish holati yuzaga keladi Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish keyingi o‘n yilliklarga kelib butun dunyo bo‘ylab keng tarqalmoqda. Sivilizatsiya bois yeyiladigan, ichiladigan taomlar turi ko‘payib, insoniyat tobora o‘ta tozalangan (rafinatsiya qilingan) mahsulotlarni (yuqori navli undan tayyorlangan non, makaronlar, har xil pishiriqlar, shakar, shirin ichimliklar va boshqalar), semiz hayvonlarning go‘shtlari, yog‘larini iste’mol qilishga ruju qo‘ymoqda. Bunday taomlanish davomli bo‘lganida albatta tanaga ehtiyojdan oshiq oziq moddalari qabul qilinadi va natijada semirish alomatlari paydo bo‘ladi. Semizlik va oshiqcha tana massasiga ega bo‘lish esa juda ko‘p surunkali xastaliklarni yuzaga kelishida hal qiluvchi o‘rin egallaydi. Ushbu holat iqtisodiy jihatdan boy davlatlarda boshqalariga nisbatan ko‘p uchraydi. Masalan, keyingi ma'lumotlarga qaraganda, hozir AQSh aholisining 52 % dan ko‘prog‘i oshiqcha tana vazniga ega. Avstriyaliklarning esa 60% dan ko‘prog‘i semiz. Rossiyaliklarning 55% da bu holat mavjud. Shahar aholisi orasida semiz odamlar qishloqda yashovchilarga qaraganda ko‘p uchraydi. Butun Jahon Sog‘liqni Saqlash tashkilotining hisobotlarida e'lon qilinishicha, yer yo’zidagi aholining taxminan 1 mld-da ehtiyojdan oshiqcha ovqatlanish ko’zatilib, shu sababga ko‘ra ular orasida sivilizatsiya kasalliklari hisoblanmish arterial gipertoniya (xafaqon), yurakning ishemik kasalligi, ateroskleroz, qandli diabet, giperxolesterinemiya va boshqalar keng tarqalgan (40). Shunday ekan semizlikka olib keladigan asosiy omil, ya’ni ehtiyojdan ko‘p ovqatlanishning oldini olish hozirgi kunning eng dolzarb biologik va tibbiy muammolaridan bo‘lib hisoblanadi. Ushbu masalalarni hal qilishda qayd qilingan holatning yuzaga kelish sabablari, uning fiziologik mexanizmlari va oldini olish yo‘llarini o‘rganish muhim ilmiy- amaliy ahamiyat kasb etadi. Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanishga olib keladigan asosiy sabablardan biri bu kundalik iste’mol taomlarining mo‘l-ko‘lligi, turli texnologik jarayonlarning 27 qo‘llanilishi tufayli ularning tobora mazali bo‘lib borishi hamda xilma-xilligidir. Shu narsa diqqatga sazavorki, ovqatning mazaliligi ko‘pincha undagi go‘sht, yog‘ va boshqa masalliqlarning miqdori va tarkibi bilan belgilanadi. Shu bois taom qancha mazali bo‘lsa, tarkibidagi energiya ham shuncha ko‘p bo‘ladi, chunonchi, bir xil og‘irlikdagi yog‘li qo‘y go‘shtining tarkibidagi energiya, so‘m (lahm) go‘shtga qaraganda qariyb ikki baravar ziyod, shirin kulchadagi zahira energiya shuncha og‘irlikka ega bo‘lgan oddiy nonnikidan ancha ziyod va hokazo. Amalga oshiriladigan turli xil faoliyatlarga nisbatan (jismoniy va aqliy mehnat miqdori) energetik jihatdan yuqori ko‘rsatgichga ega bo‘lgan taom iste’mol qilinsa, uning tarkibidagi oziq moddalar parchalanib tegishli faoliyatga sarf bo‘lmasdan tanada zahira yoqqa aylanadi va tananing turli qismlarida to‘plana boshlaydi va oqibatda semirish alomatlari paydo bo‘ladi. Yeyiladigan ovqat hisobidan semirish paydo bo‘lishida asosan karbonsuvlar, xususan shakarni oshiqcha iste’mol qilish alohida o‘rin egallaydi. Shakar iste’mol qilinadigan karbonsuvlar ichida tez parchalanib, bajariladigan aqliy va jismoniy mehnat uchun kerakli energiyani osonlik bilan beradi (31). Shuning uchun nerv tizimi, muskullar faoliyati uchun u ma'lum miqdorda zarur. Bir vaqtning o‘zida shuni ham qayd qilish lozimki, yeyiladigan non, turli-tuman un mahsulotlari, kartoshka, sabzovot va poliz mahsulotlari hamda meva-chevadagi kraxmal kishining oshqozon ichak tizimida dastlab shakarga, keyin oddiy karbonsuvlargacha (masalan, glyo‘qoza) parchalanib, keyin qonga so‘riladi. Shunig uchun, shakar sof holda iste’mol qilinmasa ham, qayd qilingan oziq moddalar hisobidan umuman shakar yemagan odam qonida uning miqdori me'yor darajasida bo‘ladi. Oshqozon ichak tizimiga tushgan shakar energetik ehtiyoj bo‘lmasligi tufayli parchalanmasa, uning ma'lum qismi zahira karbonsuv - glikogenga aylanib muskullar va jigarda to‘planadi, yog‘ga aylanadi. Odamning shakarga bo‘lgan kunlik ehtiyoji o‘rtacha 50 g atrofida. Kun o’zog‘ida sof sha- kardan tashqari iste’mol qilinadigan har xil shirinliklar, meva-chevalar hamda 28 ichimliklar hisobidan bu miqdorning me'yorga nisbatan bir necha marta oshib ketishi mumkin. Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish haqida gap ketganida O‘zbekistonda mahalliy aholi tomonidan non va un mahsulotlarining me'yor darajasidan ancha oshiqcha iste’mol qilinishini alohida qayd etish kerak. Qator ob'ektiv va sub'ektiv sabablarga ko‘ra qishloq aholisi ko‘pincha un va un mahsulotlaridan (non, makaron va boshqalar) tayyorlangan har xil taomlar bilan oziqlanadi. Ularning ertalabki nonushtasi, tushlik va kechki ovqatida ham ko‘p vaqtlari ana shu mahsulotlar asosiy o‘rin egallaydi. Kundalik taomlarda oqsil va yog‘ me'yor darajasidan ancha past bo‘lsa-da, qabul qilingan umumiy energiya yeyilgan non va un mahsulotlari hisobidan tegishli miqdorda, ba'zan esa kerakligidan ancha oshiq bo‘lishi ham mumkin. Qabul qilingan xalqaro ovqatlanish formulasiga ko‘ra, kishi kunlik ovqatining bir hissasi oqsil, bir hissasi yog‘ va to‘rt hissasi karbonsuvlardan iborat bo‘lishi kerak. Shu nuqtai nazardan bu formula 1:1:4 ko‘rinishida ifodalanadi. Olib borilgan hisob-kitoblar shu narsani ko‘rsatadiki, Respublikamiz sharoitida bu formula 0,5:0,7:5 ga o‘zgargan, ya’ni aholi kunlik ovqatida karbonsuvlar hissasi me'yoridan oshiq. O‘zbekistonda o‘rtacha jon boshiga har yili 98 kg o‘rniga 140-145 kg non yeyilmoqda (33). Non va un mahsulotlarining me'yor darajasidan ko‘p iste’mol qilinishi qishloq joylarida yanada yaqqolroq namoyon bo‘lmoqda. Ehtiyojdan oshiqcha ovqatlanish holatiga olib keladigan omillardan yana biri bu hozir aholi orasida, ayniqsa shaharlarda, gipodinamiya, ya’ni kamharakatlilik elementlarining rivojlanib borayotganligidir. Bunday holat asosan o‘tirib mehnat qiladigan kishilar, hisobchilar, turli xil boshqaruv tizimini nazorat qilib turuvchilar, ilmiy xodimlar, rahbarlar va boshqalarning turmush tarzida tez-tez ko’zatiladi. Gipodinamiya sharoitida ehtiyojdan oshiqcha ovqatlanish iste’mol qilingan taomlar tarkibidagi umumiy energiyaning tegishli darajada sarflanmay qolishidan kelib chiqadi, ya’ni ovqat bilan qabul qilingan energiya bevosita harakat qilish kamligi bois sarflanmasdan to‘planib qoladi. Shunga ko‘ra bunday 29 nomutonosiblikning oldini olish uchun yeyiladigan ovqat va undagi energiya miqdorini kamaytirish yoki bevosita tegishli holda jismoniy harakat bilan shug‘ullanishni tegishli darajada oshirish lozim. Bunday to’zatishlarni amalga oshirish har doim ham oson kechmaydi, chunki ovqatlanishdagi milliy an'analar, odatlar qolaversa har kimdagi mazali ovqatlarni ko‘proq iste’mol qilish istagi qayd qilingan cheklanishlarni ancha qiyinlashtiradi. Yana bu o‘rinda shuni ham ta'kidlash kerakki, tegishli jismoniy yo‘qlamani bilib-bilmasdan ko‘paytirish kishi sog‘ligi nuqtai nazaridan salbiy oqibatlarga olib kelishi mumkin. Hozirgi paytda ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish holatini yuzaga keltiradigan sabablardan yana biri taomlanishda iloji boricha rafinatsiya qilingan, ya’ni o‘ta tozalangan, masalan, kepagidan obdon tozalangan oliy navli unlardan pishirilgan non, makaron, shirinliklar, po‘stlog‘idan ajratilgan olma, nok kabi mevalar va o’zum, anorlarni urug‘idan ajratib iste’mol qilishdir. Boshqacha aytganda, rafinatsiyalangan oziq moddalarni iste’mol qilish bilan tanaga qabul qilinishi lozim bo‘lgan oziq tolalari (kletchatka, pektin, lignin va boshqalar) nihoyatda kamayib ketadi. Ular kepakda, meva-chevalarning po‘sti va urug‘ida mo‘l bo‘lib, oqilona ovqatlanish qoidasiga ko‘ra har kuni 30 g oziq tolasi taomlar bilan yeyilishi kerak. Gap shundaki, oziq tolalari tanada hazm bo‘lmaganligi bois (odam oshqozon-ichak tizimida ularni parchalaydigan fermentlar bo‘lmaydi), iste’mol qilinadigan taom miqdorini anchagina oshirsa-da, energiya manbai bo‘la olmaydi. Oziq tolalari har xil ko‘katlar, karam, sholg‘aom, lavlagi va boshqa poliz mahsulotlari tarkibida ham mo‘l bo‘ladi va ovqatdan oldin aytilgan mahsulotlardan tayyorlangan salatlar, meva-chevalardan anchagina yeb olish birinchidan nafsni “orom” oldirib, kamroq ovqat yeyishga olib keladi. Yana shunisi muhimki, oziq tolalari ovqat hazm qilish tizimiga oshiqcha miqdorda tushgan oziq moddalarni masalan, xolesterinni, o‘ziga shimib tanadan chiqib ketadi. Yana ular oshqozon ichaklarning harakat funksiyasini, qaysikim hazm jarayoni uchun zarur, jadallashtiradi. Oziq tolalari tanada shakarning so‘rilishini ham ko‘paytirmasdan ma'lum me'yorda ushlab turadi. Shuning uchun qandli diabetga uchragan kishilarning yeydigan nonida oziq 30 tolalari yetarli bo‘lishi kerak (ular uchun mo‘ljallangan nonlarda oziq tolalari odatdagidan ko‘p bo‘ladi), aks holda oq non va shirinliklar yeyilganida ular tezgina shakarga aylanib, ingichka ichak devori orqali so‘riladi oqibatda qonda bu moddaning miqdori yanada ko‘payadi. Mineral moddalar, xususan osh to’zining keragidan ko‘p iste’mol qilinishi ham ehtiyojdan oshiqcha ovqatlanishning bir turi hisoblanib, bunday holat tanadagi me'yoriy fiziologik jarayonlarning buzilishiga olib keladi. Oqilona ovqatlanish shartlariga muvofiq odamning osh to’ziga bo‘lgan sutkalik talabi 6 g ga teng. Bu ko‘rsatgich iste’mol qilinadigan taomlar tarkibidagi barcha osh to’zini o‘z ichiga oladi. Issiq iqlimli o‘lkalarda xususan Respublikamiz sharoitida yashash va mehnat qilish, ko‘p terlash sodir bo‘lishi bois to’zga bo‘lgan ehtiyojni bir-muncha oshiradi albatta. Osh to’zining me'yoridan ko‘p iste’mol qilinishi ko‘p suv ichishni chaqiradi va to‘qima, hujayra hamda qon tarkibida bunday suyuqlik miqdori ko‘payib yurak- qon tomirlari faoliyatiga oshiqcha yo‘qlama tushadi. Hisob-kitoblarga qaraganda hozir rivojlangan mamlakatlar aholisi iste’mol qiladigan to’z miqdori me'yor darajasidan 10 marta ko‘p ekan (40, 41). Ma'lumki, Yaponiyada boshqa mamlakatlarda yashaydiganlarga qaraganda tuzni ko‘p iste’mol qilishadi. Ularda qon bosimi yuqori bo‘lib, insult xastaligining tez-tez uchrab turishini shu sabab bilan tushuntirishadi. Hozirgi zamon kishisi kundalik hayotda tez-tez ruhiy-hissiy stress (zo‘riqish) holatiga uchrab turadi. Bunday paytlari kishi bilib-bilmasdan yeydigan ovqati ustidan nazoratni yo‘qotadi, ba'zan “achchig‘ini” ovqatdan olib, duch kelgan taomni ancha-muncha yeb qo‘yganini bilmay qoladi. Yuqorida biz ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish va uning ayrim asosiy sababalariga to‘xtaldik. Har qanday holatda ham organizmga qabul qilingan oshiqcha oziq moddalari ma'lum vaqt o‘tishi bilan semirish alomatlariga olib keladi, hatto har kuni bir bo‘lakcha non ko‘p yeyilsa ham tana vazni 10 yildan keyin 4,5 kg oshadi. Semizlik holati kishi yoshi 50 ga yaqinlashishi bilan aniq 31 sezila boshlaydi, chunki bu vaqtga kelib faol jismoniy harakat qilish kamayadi, lekin shunga yarasha iste’mol qilingan taomlar miqdori kamaytirilmaydi. Xotin- qizlar organizmida semirish alomatlari yosh oshib borishi bilan erkaklarga nisbatan kuchliroq rivojlanadi. Bu narsa faqat yeyiladigan ovqatga bog‘liq bo‘lib qolmasdan, endokrin bezlar faoliyati o‘zgarishidan ham yo’z berishi mumkin. Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish tufayli kelib chiqadigan xastaliklarga qator yurak-qon tomirlari kasalliklari kiradi. Ularning ichida hozir eng ko‘p tarqalgani qon bosimining yuqori bo‘lishi - arterial gipertoniya yoxud xafaqondir. Tana vazni oshib borishi bilan aksariyat hollarda qon bosimi ko‘tariladi. Buning asosida dastavval hosil bo‘lgan yog‘ qatlamida paydo bo‘lgan kapillyar qon tomirlaridan qonni oqizish uchun yurakdan qon kattaroq bosim bilan chiqishi yotadi. Keyin semizlik tufayli qon tarkibida yog‘simon moddalar ko‘payib, ular asta-sekin yurak, miya va boshqa a'zolardagi tomirlarning ichki devoriga cho‘kib, ularni toraytiradi va qon aylanishni qiyinlashtirib qo‘yadi. Bunday torayib qolgan tomirlarda qonni tegishli tezlik bilan harakatga keltirish uchun yurakdan qon katta bosim bilan chiqishi kerak. Rivojlangan mamlakatlarda sodir bo‘ladigan o‘limning teng yarmi yurak- qon tomirlari kasalliklari tufayli ro‘y berishi aniqlangan. Semizlik alomatlaridan qutilish bilan (buning uchun birinchi navbatda ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish holatlarini bartaraf qilish va tegishli ravishda faol jismoniy harakat bilan shug‘ullanish eng yaxshi natija beradi) ko‘p hollarda xafaqon xastaligi chekinadi, chunki tanada oshiqcha yog‘ qatlami yo‘qolishi bilan ulardagi mayda qon tomirlari ham keskin kamayib, qon oqishi osonlashadi, yurak yengil ishlay boshlaydi. Ehtiyojdan ko‘p ovqatlanishning keng yoyilishi qandli diabet kasalligini ham ko‘paytirib yubordi. Masalan, Amerika Qo‘shma Shtatlarida 1965 yildan 1973 yilgacha bu kasallik 50 % ga oshgan va hozir qandli diabet tufayli kishilarning nobud bo‘lishi yurak-qon tomirlari va saraton xastaliklaridan keyin uchinchi o‘rinda turadi (27, 28). Ushbu xastalikning paydo bo‘lishida toza shakar va turli tuman shirinliklarni ko‘p iste’mol qilish asosiy sabablardan biridir. Gap 32 shundaki, yeyilgan shirinliklar oshqozon-ichak tizimida shimilib, qonda shakar miqdori ko‘payadi. Oshiqcha shakarni zahira glikogenga aylantirish uchun me'da osti bezidan ajralib chiqadigan insulin gormoni xizmat qiladi, qonda shakar qancha ko‘paysa bezdan insulin shuncha ko‘p ajralib chiqaboshlaydi. Ushbu holatning doimiy suratda yillab davom etaverishi natijasida aytilgan bez o‘z imkoniyatlarini sarflab qo‘yib (tanadagi hech bir a'zo bir umr maksimum holda ishlash xususiyatiga ega emas), insulin ishlab chiqarish kamayib ketadi va qonda shakar miqdori yuqoriligicha qolaveradi. Uni me'yoriga tushirish uchun esa qo‘shimcha ravishda insulin tashqaridan qabul qilinishi kerak. Aytilgan sabablarga ko‘ra, yosh bolalarning ham ko‘plab shakar, har xil shirinliklar, qand-qurslarni yeyishi zararli, ya’ni bunday ovqatlanish oqibatida me'da osti bezining insulin ishlab chiqish imkoniyatlar ertachi pasayib qandli diabet kasalligining paydo bo‘lish xavfi kuchayadi. Keyingi yillarda olib borilgan ilmiy izlanishlar shu narsani ta'kidlaydiki, turli a'zolarning (yo‘g‘on va to‘g‘ri ichak, me'da osti bezi, sut bezlari va boshqalar) saraton kasalligi ham ko‘p hollarda ehtiyojdan ko‘p ovqatlanish tufayli paydo bo‘lar ekan. AQSh va Buyo‘q Britaniyada kam oziq tolali va hayvon yog‘idan tayyorlangan taomlarni xush ko‘ruvchilar orasida ichak saratoni bilan og‘riganlar ko‘p uchraganligi yuqoridagi fikrni tasdiqlaydi (43). Buning fiziologik mexanizmi shundan iboratki, surunkali holatda rafinatsiyalangan taomlar iste’mol qilish tufayli ularning kam miqdordagi qoldiqlari ichaklarda odatdagidan ancha o’zoq vaqt saqlanadi va natijada u yerda saraton uyg‘otuvchi qonserogen moddalar hosil bo‘lishi uchun sharoit yaratiladi. Bundan tashqari hozir ekologik sharoitning yomonlashuvi tufayli (qishloq ho‘jaligida pestitsid, gerbitsid, insektitsid va boshqalarning ko‘p qo‘llanilishi, zavod, fabrika va ichdan yonar dvigatellar hamda yong‘inlar tufayli hosil bo‘ladigan tutun, zaharli gazlar va boshqalar) oziq moddalar bilan qonserogenlarning oshqozon ichakka tushishi ehtimoli ham yo‘q emas. Kanserogen moddalarning hosil bo‘lishida yog‘li ovqatlarning oshiqcha 33 iste’mol qilinishi (ayniqsa hayvon yog‘ida tayyorlangan taomlar yeyish) ham ichaklarda o‘t kislotalarini ko‘paytirishi bois tegishli o‘rin egalalydi. Keyingi yillarda har xil kimyoviy moddalar qo‘shilgan ichimliklar (koka- kola, pepsi-kola, fanta va shunga o‘xshash rangli shirin suyuqliklar), qand- qurslarning ko‘payib ketishi va ularning, ayniqsa bolalar tomonidan ko‘p iste’mol qilinishi natijasida oshqozon-ichaklarda qonserogen moddalar hosil bo‘lmasligiga hech kim kafolat bera olmaydi. Iste’mol taomlari tarkibida bo‘ladigan oziq moddalarning har bir organizm vazni, jinsi, yoshi, qiladigan aqliy va jismoniy mehnati, ob-havo sharoitilariga qarab me'yordan kam qabul qilinishi odatdagi fiziologik jarayonlarni izdan chiqaradi. Mavjud manbalarda bu boradagi materiallar asosan iste’mol taomlarida oqsil yetishmasligi tufayli odam va hayvonlar organizmida yo’z beradigan fiziologik siljishlarga tegishli bo‘lganligi bois aynan shu masalani chuqurroq yoritishni lozim topdik. Tanada har bir a'zo tarkibidagi hujayra va to‘qimalar to‘xtovsiz ravishda yangilanib boradi, yosh organizmlarda esa buning ustiga bevosita o‘sish ko’zatilib, bu jarayonlar asosan oqsillar hisobidan bo‘ladi. Shuning uchun ham yosh, o‘suvchi organizmlarda oqsilga bo‘lgan ehtiyoj katta odamlarnikiga qaraganda bir necha bor ziyod, agar o‘rtacha odam bir sutka davomida har 1 kg tana vazniga nisbatan 1,0-1,2 g oqsil talab qilsa, bu ko‘rsatgich yosh bolalarda - 1,5-3,0 g gacha, ba'zan bundan ham yuqori bo‘ladi (22,23,24). Bola organizmining o‘sishi, undagi a'zolarning shakllanishi qancha jadal bo‘lsa uning oqsillarga bo‘lgan talabi ham shuncha yuqori bo‘ladi. Ma'lumki, odam tanasining o‘sishi asosan 25 yoshgacha davom etadi, shuning uchun bu davrda kishining oqsilli ovqatlarga bo‘lgan ehtiyoji qolgan davrlarga nisbatan yuqori bo‘ladi. Ma'lumki kerakli oqsillar ikki xil oziq ovqat ya’ni hayvon va o‘simlik mahsulotlari bilan qabul qilinadi. Birinchi guruhga go‘sht va undan tayyorlangan turli taomlar, kalla-poycha, sut va sut mahsulotlari, baliq, tuxum va boshqalar, ikkinchi guruhga, non, un mahsulotlari no‘xat, loviya, soya, kartoshka kabilar 34 kiradi. Qayd qilingan mahsulotlar oqsil qiymati nuqtai nazaridan tarkibida mavjud bo‘lgan aminokislotalarning turiga qarab baholanadi. Odam tanasida hosil bo‘lmaydigan, ya’ni sintezlanmaydigan aminokislotalar (valin, leytsin, izoleytsin, metionin, fenilalanin, triptofan, lizin va treonin) ko‘proq hayvon mahsulotlari va dukkaklilar tarkibida bo‘lib, aynan shular hisobidan yangi hujayra, to‘qimalar, biologik faol moddalar hosil bo‘ladi va shuning uchun ham bunday aminokislotalardan tarkib topgan oqsillar biologik to‘la qiymatli oqsillar deyiladi. Ikkinchi guruh oqsillar odam tanasida sintez qilinadigan aminokislotalardan (alanin, glitsin va boshqalar) tashkil topgan, ular asosan o‘simlik mahsulotlarida uchraydi va biologik to‘la qiymatsiz oqsillar deyiladi (3). Ovqat bilan iste’mol qilinadigan oqsillarning shunday xususiyati borki, ular tanada yog‘ va karbonsuvlar singari zahira saqlanmaydi, qancha iste’mol qilinsa ham ularning tegishli qismi hujayra va to‘qimalarning yangilanishi uchun sarf bo‘lib, qolgan qismi parchalanib organizmdan tashqariga chiqarilib yuborilaveradi. Kunlik yeyiladigan ovqatda me'yor darajasida 30-35% hayvon, 65-70% o‘simlik oqsillari bo‘lishi kerak. Bunday mo‘tadil ovqatlanishga har bir odam ayniqsa bolalar, homilador va sut emizadigan onalar qat’iy rioya qilishi kerak, aks holda o‘sish, ulg‘ayish va rivojlanish me'yor darajasidan past bo‘lib, odatdagi fiziologik jarayonlarning buzilishi bilan bog‘liq bir qator ko‘ngilsiz holatlar, kasalliklar kelib chiqishi mumkin. Iste’mol taomlarida organizm uchun asosiy “qurilish” materiali bo‘lmish oqsillarning belgilangan miqdoridan kamligi oqsil energetik taqchillik deyiladi. Bunday holatda asli funksiyasi to‘qima va hujayrlarning yangilanishi va tananing o‘sishi hamda rivojlanishi uchun mo‘ljallangan oqsil parchalanib tegishli energiya hosil bo‘lishi uchun sarflanadi natijada qayd qilingan fiziologik jarayonlar maqsadga muvofiq ravishda bormaydi. Oqsil energetik taqchillikdan farqli oqsil taqchilligi ham mavjud bo‘lib, bunda energetik nuqtai nazardan yetishmagan oqsil o‘rnini aksariyat hollarda me'yordan ziyod darajada qabul qilinadigan karbonsuvlar, ba'zan esa yog‘lar bosadi. Bunday taqchillik oqsil energetik 35 yetishmaslikka nisbatan aholi orasida ko‘p uchraydi. Uning asoratlari darhol sezilmasdan surunkali bo‘ladi. Ba'zan esa qabul qilingan ko‘p miqdordagi karbonsuvlar hisobidan (ularning yog’ga aylanishi bois) semirish alomatlari ko’zatiladi. BMT qoshidagi oziq-ovqat va qishloq xo‘jaligi masalalari bilan shug‘ullanadigan bo‘lim ma'lumotiga ko‘ra hozir yer yo’zidagi aholining qariyb yarmisi iste’mol qiladigan ovqatida yoki oqsil yoki umumiy energiya tavsiya qilinadigan miqdoridan kamligiga alohida e'tibor qaratilgan (27,28). Oqsil energetik taqchillik odamni kam darmonlilik jismoniy ish qilganda tez charchaydigan, kamqonlilik kabi holatlarga olib keladi. Kamqonlilik bizning respublikamizda ham ayniqsa qishloq sharoitida istiqomat qiluvchi xotin-qizlar va bolalar orasida tez-tez uchrab turadi. Aholining amaldagi ovqatlanishini o‘rganish bo‘yicha olib borilgan kuzatuvlar shu narsani ko‘rsatadiki, Qashqadaryo viloyatida bunday ayollar va bolalar ovqatida oqsil miqdori me'yor darajasidan sezilarli darajada kam bo‘lib ayniqsa ularning hayvon oqsiliga bo‘lgan ehtiyoji ko‘p hollarda 50% ga ham qoniqtirilmaydi (42, 43). Oqsil energetik taqchillikdan bolalar, homilador va sut emizuvchi onalar ko‘proq zarar ko‘radi, chunki ular uchun bu oziq modda qabul qilinishi, qayd qilinganidek, katta odamlarnikiga qaraganda kamida ikki baravar (tana massasiga ko‘ra) ziyod bo‘ladi. Oqsil energetik taqchillikni surunkali holda boshidan o‘tkazgan onalardan tug‘ilgan bolalar vazni me'yoridan ancha kam bo‘ladi va har xil kasalliklarga tez beriluvchan bo‘ladi. Maktab yoshigacha bo‘lgan bolalar tana massasining va bo‘y o’zunligining me'yor darajasidan kamligi ular ovqatlanishida oqsil taqchilligi mavjudligidan darak beruvchi asosiy belgilardan hisoblanadi. Agar ushbu ko‘rsatkichlar me'yor darajasidan 80% ni tashkil qilsa ovqatlanishdagi kamchiliklar yengil formada, 70% bo‘lganida esa og‘ir formada bo‘lganligini ko‘rsatadi (27, 28, 29). Yegan-ichgan narsalarning o‘z vaqtida hazm bo‘lishi uchun ingichka ichak shilliq qavati morfologik va funksional jihatdan yetarli darajada shakllangan va 36 rivojlangan bo‘lishi kerak. Bunday holat esa to‘la qiymatli oqsillarning ovqat bilan yetarli miqdorda qabul qilib turilishini talab qiladi. Surunkali oqsil taqchilligida ichak hujayralari (enterotsitlar) o‘z vaqtida yangilana olmaydi, ishlab chiqariladigan fermentlar faolligi past bo‘ladi, oziq moddalarning qonga o‘tishini ta’minlaydigan maxsus o‘tkazgichlar funksiyasi pasayib ketadi (14,17). Laboratoriya sharoitida olib borilgan maxsus tajribalar oqsil energetik taqchillik oqibatida oshqozon-ichak tizimida sodir bo‘ladigan ko‘pgina fiziologik salbiy siljishlar ancha chuqur bo‘lishini ko‘rsatadi (14, 17, 30). Ona organizmidagi kundalik ovqatidagi bunday surunkali taqchillik rivojlanayotgan bola tana massasini kamaytirib yuborishdan tashqari uni ko‘p kasalliklarga tez beriluvchan qiladi, ularda ovqat hazm qilish a'zolarining rivojlanishi ancha sekin o‘tib, turli xil oziq moddalarni parchalovchi fermentlar faolligini pasaytirib yuboradi. Bu holat o‘z navbatida iste’mol qilingan ovqatni hazm qilmaslik, surunkali ich ketishga (ichburug‘) olib keladi. Surunkali ichburug‘ tufayli ovqat bilan qabul qilingan oqsillar, mineral moddalar, vitaminlar qonga so‘rilmasdan to‘g‘ridan-to‘g‘ri yuboriladi, natijada bu moddalarga bo‘lgan ehtiyoj yanada chuqurlashib qator fiziologik ko‘rsatgichlar yomonlashib boraveradi. Ichburug‘ bolalarda kamdarmonlilik, injiqlik, immunitetning pasayib ketishi va moddalar almashinuvi jarayonining buzilishi bilan bog‘liq xastaliklarga olib keladi. Yoshligida o’zoq vaqt oqsil energetik taqchillikka uchratilgan hayvonlar voyaga yetganidan keyin to‘yib yeb-ichib nasl berganida ham ular bolalarining ovqat hazm qilish a'zolari faoliyatida qayd qilingan salbiy o‘zgarishlar tamoman yo‘q bo‘lib ketmaganligi aniqlangan Odamlarda olib borilgan kuzatuvlar shu narsani tasdiqlaydiki, homilador onalar kunlik ratsionining energetik miqdori kimyoviy tarkibi ular organizmining talabidan kam bo‘lsa va bu hol surunkali davom etsa birinchidan bola tug‘ilishi vaqtidan oldin bo‘ladi (chala tug‘ilish), ikkinchidan bolaning vazni me'yor darajasidan ancha kam bo‘ladi, uchinchidan turli xil kasalliklarga tez beriluvchan bo‘ladi (27, 28). Ehtiyojdan kam ovqatlanishning homilador onalarda bo‘lishi ular 37 faqat u yoki bu asosiy oziq moddalarga to‘ymasdan ovqatlanganida yo’z berib qolmasdan, iste’mol taomlariga e'tiborsizlik, bu sohadagi bilimlarning yetarli bo‘lmasligi natijasida zarur moddalarni (ko‘pincha vitaminlar va mineral moddalarni) kerakligicha iste’mol qilmaslik oqibatida ham kelib chiqadi. Ba'zan yosh onalar homiladorlik davrida o‘zini u yoki bu oziq moddalardan semirib ketmaslik, qaddi qomatning buzilishidan saqlanish uchun ortiqcha darajada cheklab bo‘lajak boladagi me'yoriy fiziologik o‘sish va rivojlanish jarayonlarini buzadi. Aniqlanishicha, besh yoshgacha bo‘lgan bolalar orasida kuzatiladigan o‘lim aksariyat hollarda onalarning yoki sutdan ajratilgandan keyin o‘zlarining ovqatlanishda oqsil va oqsil-energetik taqchillik surunkali o‘rin olganligidan sodir bo‘lar ekan. Mavjud ma'lumotlarga ko‘ra ovqatlanishi maqsadga muvofiq ravishda tashkil qilingan joylarda tug‘ilgan bolalarning har 1000 tasidan bittasi nobud bo‘lsa, ovqatlanishdagi tegishli tanqisliklar bor hududlarda bu ko‘rsatgich 40-50 tani tashkil etadi. Bolalarda oqsil hamda oqsil-energetik taqchillikning salbiy asoratlari ular bunday holatni o‘z rivojlanishining kritik davrida (ona qornidalik paytining 20 haftaligidan tug‘ilganidan keyin 2 yoshgacha bo‘lgan davr) boshidan kechirganida sodir bo‘lar ekan (40). Xususan bunday taqchillik tufayli yuzaga kelgan salbiy asoratlar bosh miya, ayniqsa uning yarimsharlar po‘stlog‘i faoliyati bilan bog‘liq funksiyalarda bir umr tiklanmay qolishi ham mumkin. Yoshligida surunkali oqsil yoki oqsil-energetik taqchillikka uchragan bolalar jismonan ojizlikdan tashqari aqliy jihatdan ham ancha-muncha zaif bo‘lishi ko‘pgina kuzatuvlarda aniqlangan. Ularning asab tizimi faoliyatida enertlik alomatlari mavjud bo‘lib, bunday bolalar ko‘pchilikdan ajralgan holda, yolg‘iz yashashga intiladi, ularning darslardan o‘zlashtirishi past bo‘ladi, sotsial masalalarda nofaol bo‘lishadi (41, 42). Oqsil energetik taqchillikni yuzaga keltiradigan sabablar haqida gapirganda dastavval shuni ta'kidlash joizki yer yo’zidagi aholi hech vaqt keyingi yillardagidek tez ko‘paymagan. 1650 yilda yer kurrasida 500.000.000 bo‘lgan 38 aholi XIX asr boshiga kelib 1 milliardga yetdi, ya’ni 200 yil davomida uning soni ikki baravar ko‘paydi. Shundan keyin ikkinchi milliard 100 yil o‘tishi bilan paydo bo‘ldi va uchinchi milliard hosil bo‘lishiga 40 yil kifoya qildi xolos. To‘rtinchi milliard 15 yil ichida yuzaga keldi. Hozirgi paytda har kuni insoniyat 250.000 taga ko‘payib, uning soni 6,5 milliardga yetdi. Agar aholi sonining o‘sishi shu zaylda davom etaversa bundan keyin har 11 yilda umumiy aholi soniga yana 1 mld kishi qo‘shilib boradi. Shu narsa diqqatga sazovorki, aholi o‘sishining 90% rivojlanayotgan mamlakatlar hisobidan bormoqda (8, 9). BMT qoshidagi Jahon Sog‘liqni saqlash tashkiloti ma'lumotlariga ko‘ra yer yo’zi aholisi uchun oziq-ovqat mahsulotlari to‘liq miqdorda yetarli qilib qo‘yilganida ham ovqatlanish yoki ochin-to‘qinlik xavfidan insoniyatning qutilishi ancha qiyin (27, 28, 29). Oqsil energetik taqchillikning kelib chiqishida omma orasida ovqatlanish madaniyatining qay darajada shakllanganligi muhim ahamiyatga ega. Dunyo miqyosida olib borilgan kuzatuvlar, tadqiqotlar shu narsani ko‘rsatadiki, ko‘pgina moddiy jihatdan yaxshi ta’minlangan oilalarda ham ovqatlanish madaniyatining pastligi (xususan ona va bola organizmining oziq moddalarga talabi, hamda uning qondirilishi qonun qoidalarini bilmaslik va hokoza) ehtiyojdan kam ovqatlanishga va uning asorati tufayli qator kasalliklar kelib chiqishiga olib keladi. Har kimning qanday, qachon va qancha ovqatlanishi lozim ekanligini, hazm a'zolarining ishlash xususiyatlarini hamda oziq-ovqatlarning kimyoviy, fizikaviy tarkiblari va xususiyatlari haqida umumiy ma'lumotlarga ega bo‘lishi ovqatlanish madaniyatining asosiy prinsiplarini tashkil qiladi. Sifatli ovqat deganda ko‘pchilik asosan sergo‘sht va yog‘li taomlarni tushunadi. Lekin aslini olib qaraganda go‘sht tarkibidagi biologik jihatdan to‘la qiymatli oqsillar va almashinmaydigan aminokislotalar, tuxum, baliq, sut va sut mahsulotlari, donlar, dukkakli o‘simliklarning donlarida hamda arpa-bug‘doy, makkajuxori, tariq, sholi, meva urug‘lari tarkibida ham ancha-muncha bo‘ladi. Agar mol go‘shtining 100 g-da 7137 mg almashtirib bo‘lmaydigan aminokislotalar va shulardan leytsin 1478 mg bo‘lsa bu ko‘rsatgichlar moshda tegishli ravishda 39 8820 va 1950 mg, no‘xatda almashinmaydigan aminokislotalar 8290 mg-ga teng. Baliqda ham bu moddalar mol go‘shtiga nisbatan ko‘p (100 g baliqda o‘rtacha 7980 mg almashtirib bo‘lmaydigan aminokislotalar va 1800 mg leytsin bo‘ladi). Yana o‘simlik mahsulotlaridan har xil donlar (bug‘doy, arpa, makkajuxori, tariq va boshqalar) sabzovot, mevalar jumladan, ildizmevalarda hamda hayvon mahsulotlaridan kalla-pocha, ichak-chovoqlar tarkibida ham aytib o‘tilgan oqsillar organizmning talabini bemalol qondira oladigan miqdorda bo‘ladi. Ulardan tegishli miqdorda qo‘shib tayyorlangan taomlar kishining kerakli oqsillarga bo‘lgan talabini bemalol qondiradi. Buning ustiga oqsilga bo‘lgan ehtiyojni faqat go‘sht bilan qondirish dastavval har qanday oila uchun iqtisodiy tomondan oson bo‘lmasligi mumkin. Ikkinchidan organizmning tabiiy talab darajasidan ziyod go‘sht yeyilsa, undagi oqsillarning parchalanishi tufayli yuzaga keladigan ayrim kimyoviy birikmalar bilan organizmni ma'lum darajada zaharlanishi va xastalanish hech gap emas. Go‘sht oqsillar va vitaminlarga eng boy, to‘yimli oziq sifatida organizm uchun zarur, ayniqsa yosh organizmlarning o‘sishi, ulg‘ayishida uning ahamiyati juda tengsiz, faqat go‘shtdan kerakli miqdorda, tejab-tergab ehtiyojga yarasha foydalanilsa ham fiziologik, ham iqtisodiy, ham ekologik jihatdan maqsadga muvofiq bo‘ladi. Oqsil-energetik taqchillikni bartaraf qilish uchun aholi turli guruh vakillarining aniq ovqatlanishi to‘g‘risida ma'lumotlar yig‘ish, ularni fiziologik tahlil qilish hal qiluvchi ilmiy-amaliy ahamiyatga ega. Ko‘pgina rivojlangan mamlakatlarda (AQSh, Fransiya, Angliya, Shveytsariya, Norvegiya va boshqalar) bunday masalalar bilan shug‘ullanadigan maxsus davlat tashkilotlari bo‘lib, ularning samarali mehnati tufayli aholi oqilona ovqatlanishi bilan bog‘liq bir qator iqtisodiy, sotsial, ekologik va tibbiy muammolar muvaffaqiyatli yechilmoqda. Mana shunday bo‘limlar bizning mamlakatimizda ham tegishli mutaxassislarni to‘plab har bir viloyat, tuman hokimliklari qoshida faoliyat ko‘rsatib turishi maqsadga muvofiq bo‘lar edi. Respublika sanitariya va gigiena ilmgohi, tibbiyot oliygohlarining mutasaddi olimlari olib borayotgan ishlar tufayli bir qator ma'lumotlar to‘planmoqda. Lekin bunday tadqiqotlarning samaradorli, keng- ko‘lamda bo‘lishini ta’minlash uchun bo‘lar oz. Shuning uchun amaliy tekshirishlar, kuzatuvlar va masalani ilmiy tahlil qilishga boshqa kasb egalarini, 40 jumladan, biologlar, ekologlar, qishloq xo‘jalik mutaxassislari, iqtisodchilar, sotsiologlarni jalb etish ancha samara bergan bo‘lar edi. Oqilona ovqatlanish, unga amal qilish va tashkil qilishda, hamda oqsil energetik taqchillikni oldini olishda yana shu narsani hisobga olish kerakki, kishilarning u yoki bu oziq moddalariga bo‘lgan ehtiyoji o‘zgarmas bo‘lmasdan turli omillar ta’sirida bu ko‘rsatgichlar ba'zan kamayib yoki ko‘payib turadi. Bunday omillar kishining yoshi, jismoniy faoliyati, ob-havo sharoitlaridan tashqari vaqt o‘tishi bilan fan va texnikaning rivojlanishi, turli xil texnologik jarayonlarning turmushga joriy qilinishi hamda ekologik o‘zgarishlar ta’sirida vitaminlar yoki ayrim mikro va makroelementlarga bo‘lgan talab o‘zgaradi. Masalan, ob-havoning isib ketishi, turli xil zararli moddalar bilan ifloslanishi yoki kuchli jismoniy ish oqsillar hamda vitamin C ga bo‘lgan talabni anchagina oshiradi. Shuning uchun ham hozirgi paytda kishilarning oqsilga bo‘lgan ehtiyojini belgilangan me'yoriy ko‘rsatkichlarga nisbatan 15% ga ko‘tarish tavsiya qilinmoqda. Gap shundaki, oziq-ovqat mahsulotlari, havo bilan qabul qilingan har xil zaharli va zararli kimyoviy moddalar, radioktiv nurlanish, tele-va radio to‘lqinlar oqsil molekulalarini deformativ o‘zgarishlarga olib keladi. Natijada ular dinaturatsiyalanib hujayra va to‘qimalarning yangilanishi va qaytadan hosil bo‘lishi uchun yaroqsiz bo‘lib qoladi. Shu sababdan kishining oqsilga bo‘lgan talabi ekologik noqulay sharoitlarda tobora oshib boradi. Shuning uchun oqilona ovqatlanish me'yorlari kamida har 10 yilda mutasaddi tashkilotlar tomonidan (maxsus ovqatlanish ilmiy tekshirish institutlari, davlat sanitariya-epidemiologiya xizmatlari va boshqalar) qayta ko‘rib chiqilib, aholi orasida tegishli yo‘llar bilan (ommaviy axborot vositalari, maktablar, o‘quv yurtlarida tegishli mashg‘ulotlar olib borish, sanitariya-gigiena oqartuv ishlari) yoyilishi lozim. Yüklə 0,62 Mb. Dostları ilə paylaş:
|