Orta aras havzasi uluslararasi sempozyumu international symposium on middle aras



Yüklə 33,35 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə68/335
tarix12.10.2018
ölçüsü33,35 Mb.
#73680
1   ...   64   65   66   67   68   69   70   71   ...   335

162 

ÖZGÜR YILMAZ 

 

 

mamlayan 10 Şubat 1848 ve 14 Ağustos 1848 tarihli iki ayrıntılı rapor hazır-



layarak  elçiliğe  gönderdi.  Raporlardan  ilki  “Rusya’nın  Osmanlı  Tebaasını 

Kendi Tarafına Çekerek Rus Tebaası Yapmak İçin Kullandığı Yöntemler ve 

Bunun  Hayati  Sonuçlarını  Engellemek  İçin  Alınması  Muhtemel  Tedbirler” 

başlığını taşımaktaydı.

79

 

Yukarıda  değindiğimiz  gibi  bölgedeki  Rus  politikaları  açısından  1828-



1829 Osmanlı-Rus Savaşı ve savaş sonunda ortaya çıkan manzara önemli bir 

dönüm noktası teşkil etmişti. Barrère’ye göre bu savaş bölge için tam bir fe-

laket  olmuş  ve  yaşanan  sorunların  kaynağını  teşkil  etmişti.  Savaş  sırasında 

Rusların Gümüşhane’ye kadar ilerlediklerini; ancak ellerinde sahile ulaşıp İs-

tanbul’a kadar gitme veya Anadolu’nun iç kısımlarına kadar ilerleme imkânı 

varken geri çekildiklerini belirten Barrère’ye göre Rusların Edirne Antlaşması 

ile bu kazanımlarından vazgeçmelerinin nedeni, işgalleri altındaki bölgedeki 

Hristiyan  nüfusu  beraberinde  götürmeleri  ve  arkalarında  harabe  halinde  bir 

eyalet bırakmalarıydı. Konsolosa göre bu göç Ruslara Anadolu’nun kapılarını 

açacak entrika sürecinin ilk merhalesiydi.

80

 Öyle ki savaşı sona erdiren Edirne 



Antlaşması’nın 13. maddesine göre savaş sırasında ülkesini terk ederek Os-

manlı veya Rus tarafına iltica edenler affediliyor ve istedikleri tarafa geçmek 

için 18 aylık bir mühlet tanınıyordu.

81

 Bu sürenin sona ermesiyle iltica eden-



lerin nihai milliyetleri belli olacaktı. Ancak Barrère, Rusya’nın bu maddeye 

karşın kendi tarafına çektiği reayayı bırakmak istemediğini belirterek ve bunu 

da uluslararası hukukun ihlali olarak değerlendirmekteydi. Her şeye rağmen 

önemli bir miktar Ermeni Rus idaresinden kaçarak eski topraklarına döndü. 

Bu sayede Barrère’ye göre “Türk Ermenistanı” olarak nitelediği Doğu Ana-

dolu’da  kayda  önemli  bir Ermeni  nüfus  ortaya  çıkmıştı.

82

  Ancak  Rusya’nın 



bölgedeki Ermenilere yönelik politikaları sadece savaş ve sonrası ile sınırlı 

                                                      

79

 AMAE, CADC, CPC, Turquie, Erzeroum, III, Barrère’den Bakanlığa, Erzurum, 10 Şu-



bat 1848. 

80

 AMAE, CADC, CPC, Turquie, Erzeroum, III, Barrère’den Bakanlığa, Erzurum, 10 Şu-



bat 1848. 

81

 Turan, a.g.m., s. 142. 



82

 Barrere Ermeni nüfusa dair oldukça yüksek rakamlar verir. Buna göre Erzurum Eyaleti 

200 bin, Kürdistan 600 bin ve Anadolu’nun değişik değişik eyaletlerindeki Ermenilerin birkaç 

milyona ulaştığını belirtmektedir. AMAE, CADC, CPC, Turquie, Erzeroum, III, Barrère’den 

Bakanlığa, Erzurum, 10 Şubat 1848. 



 

1828-1829 OSMANLI-RUS SAVAŞI SONRASI RUSYA’NIN 

DOĞU ANADOLU’DAKİ FAALİYETLERİNE DAİR BAZI 

TESPİTLER 

163 

 

değildi. Hatta ilkine göre daha etkili olan süreç, savaş sonrasında Osmanlı top-



raklarında kalan reayanın Rusya tarafına göçürülmesi süreciydi.

83

 Rusya’nın 



en temel amacı Osmanlı tebaası Ermenileri planlı bir şekilde Rus tabiiyetine 

almaktı. Rusya bunu gerçekleştirmek için iki yöntem kullanıyordu:

84

  

1. Üç yıl içinde Ermenileri kendi tabiiyetine almak için ticaret yapmak 



maksadı ile Rus tarafına gidenleri kullanıyor ve daha sonra bunların ailelerini 

de Rus tarafına çekip Rus himayesine alarak Rus tabiiyetine alıyordu. Ancak 

Rus tarafı aynı hakkı Osmanlı Devleti’nin kullanmasını tanımıyordu. Eskiden 

Osmanlı tabiiyetinde olup da Rus tabiiyetine geçen ve Osmanlı topraklarında 

ikamet eden Ermenilerin tekrar Osmanlı tabiiyetine girmelerine müsaade et-

miyordu. Erzurum’daki Rus konsolosu böyle bir durumda hemen  müdahale 

ediyor ve bir şekilde bu hakkı kullanmak isteyenler tekrar Rus tarafına gönde-

riyordu. Rusya bu iş için binlerce bahane uyduruyor ve Osmanlı tarafının ge-

rekli önlemleri almadığı bir ortamda eskiden Osmanlı tabiiyetinde olan Erme-

niler, Osmanlı tarafında ikamet etseler de Rus tabiiyetinden çıkmaya cesaret 

edemiyorlardı.  Bu şekilde Rusya tarafından gelecek herhangi bir mali veya 

dini bir baskı siyasetinden de kurtulmuş oluyorlardı. 



2.  Barrère’nin  bu  noktada işaret  ettiği  ikinci  husus ise  Osmanlı  ve  Rus 

tebaası esnaf ve zanaatkârların durumuydu. Rusya’nın kendi himayesindeki 

Ermenileri Osmanlı ülkesinde ikamete zorlaması Osmanlı tebaası esnaf için 

tam  bir  felaketti.  Buna  göre  Rus  tebaası  olan  Ermeni  esnaf  ve  zanaatkârlar 

Şubat 1846 Osmanlı-Rus Ticaret Antlaşması’na aykırı bir biçimde Osmanlı 

idaresindeki bölgede mesleklerini icra etmeye devam ediyorlardı. Oysaki ant-

laşmanın 6. maddesi “esnaflık ve sanatkârlık” hakkının sadece Osmanlı teba-

asına tanındığını ortaya koymaktaydı.

85

 Barrère’ye göre Rus himayesinde olan 



Ermeniler bölgede yaklaşık olarak beş yüz dükkân sahibiydi. Bu hakka sahip 

olmak  isteyen  Osmanlı  tebaası  Ermeniler  bir  şekilde  Rus  topraklarına  geç-

mekte, burada Rus himayesine girerek bu himayenin kendilerine sağladıkları 

avantajlardan  istifade  etmek  üzere  eski  memleketlerine,  Osmanlı  ülkesine 

                                                      

83

 Özcan, , a.g.e., s. 171. 



84

 AMAE, CADC, CPC, Turquie, Erzeroum, III, Barrère’den Bakanlığa, Erzurum, 10 Şu-

bat 1848. 

85

  Mübahat  S.  Kütükoğlu,  Balta  Limanı’na  Giden  Yol  Osmanlı-İngiliz  İktisadi 



Münâsebetleri (1580-1850), TTK, Ankara, 2013, s. 228. 


Yüklə 33,35 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   64   65   66   67   68   69   70   71   ...   335




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə