Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
732 rəssamların qiyamət günü
cəhənnəmə yollanacaqlarıyla bağlı, naxıĢ düĢmənlərinin təhdidinə cavab kimi istifadə olunurdu. Amma o sehrli ana qədər Kəpənəyin ağzından sanki öz- özünə tökülən bu sözü qəti istəməmiĢdim. «Mən kor və görənin bir olmadığını göstərən rəsm çəkmək istərdim!» «Kor və görən kimdi?» – Qara sadəlövhcəsinə dilləndi. «Kor və görən bir olmaz.«Və ma yestevil, əmə vəl basiru»nun Ģərhidi», – deyə Kəpənək dillənib davam elədi.
Bir anlığa Zərif əfəndinin, ƏniĢtənin və bu axĢam qətlə yetirilən məddah qardaĢlarımızın aqibətindən titrədim. O birilər də mənim kimi qorxmuĢdularmı? Heç kəs bir müddət yerindən tərpənmədi. Leylək əlində mənim dəftərimi hələ açıq tuturdu, amma çəkdiyim ədəbsizliyə hələ baxsaq da, sanki onu görmürdü! downloaded from KitabYurdu.org
733 «Mən də qiyamət gününü rəsm eləmək istərdim», – Leylək dedi. «Ölülərin dirilməsini, günahkarla günahsızın bir-birindən ayrılmasını. Amma Qurani-Kərimimizi niyə rəsm eləyə bilmirik?» Gənclik illərimizdə nəqqaĢxananın eyni otağında iĢləyəndə eynilə ahıl ustaların gözlərini dincəltmək üçün elədiyi kimi bəzən baĢımızı iĢ taxtalarından, rəhlələrdən qaldırar, ağlımıza gələn tamamilə baĢqa bir mövzudan elə-belə söz açardıq. Eynilə indi qabağımızda açıq duran dəftərə baxanda olduğu kimi, o vaxtlar da könlümüzdə əsən Ģeylərdən danıĢanda bir-birimizə baxmazdıq. Çünki dincəltmək üçün gözlərimizi açıq pəncərədən eĢiyə zilləyirdik. XoĢbəxt Ģəyirdlik illərinin bu
gözəlliyini xatırlamağın həyəcanından, Qurani- Kərimin uzun müddətdi açıb oxumadığıma görə həmin məqamda
səmimiyyətlə duyduğum peĢmanlıq üzündənmi, yoxsa qəhvəxanada axĢam gördüyüm cinayətin dəhĢətindənmi, bilmirəm, artıq növbə mənə çatanda fikrim qarıĢdı. Ürəyim təhlükə qarĢısında olan kimi sürətlə döyündü, ağlıma baĢqa bir Ģey gəlməyəndə belə dedim: «Təxminən «Bəqərə» surəsinin axırında bu mənanı verən ayələr var ki, mən ən çox onları rəsm eləmək istərdim: Yarəb, bizi unutduqlarımıza və xətalarımıza görə sorğu-suala çəkmə. Allahım, bizə downloaded from KitabYurdu.org
734 əvvəlkilər kimi qaldıra bilməyəcəyimiz yükü yükləmə. Bizi, suçlarımızı, günahlarımızı əfv elə və bağışla! Bizə mərhəmət buyur, Yarəbbi!» Səsim bir anlığa qırıldı, heç gözləmədiyim halda axan göz yaĢlarımdan, bəlkə də Ģəyirdlik illərində özümüzü qorumaq, həssaslığımızı göstərməmək üçün elə hey hazır saxladığımız lağlağılıqdan qorxduğuma görə utandım. Güman eləyirdim ki, göz yaĢlarım dərhal sakitləĢər, amma özümü saxlaya bilməyib hıçqıra- hıçqıra ağlamağa baĢladım. Mən ağladıqca onların hər birini də qardaĢlıq, fəlakət və kədər duyğuları bürüdüyünü hiss
eləyirdim. PadĢahımızın nəqqaĢxanasında artıq firəng tərzində nəqĢ ediləcək, bütün həyatımızı sərf elədiyimiz üsullar və kitablar yavaĢ-yavaĢ unudulacaq, əslində, hər Ģey bitəcək və ərzurumilər bizi sıxıĢdırıb boğazlamasalar, padĢahın iĢgəncələri Ģikəst
eləyəcəkdi... Amma ağlayanda öz hıçqırıqlarım, köks ötürmələrim arasında yağıĢın hüznlü tıqqıltısını hələ dinləməyə davam elədiyim kimi, beynimin bir guĢəsiylə də məni ağladan Ģeyin bunlar olmadığını hiss eləyirdim. O birilər bunu nə qədər baĢa düĢürdülər? Həm səmimiyyətlə ağlayır, həm də yalandan ağladığıma görə gizli-aĢkar günah duyurdum. downloaded from KitabYurdu.org
735 Kəpənək mənə yaxınlaĢdı, əlini çiynimə qoydu, saçlarımı oxĢadı, yanağımdan öpdü, Ģirin sözlər söylədi. Bu dostluq məni daha da səmimiyyətlə və günahkarcasına ağlatdı. Üzünə baxa bilmirdim, amma nədənsə özümü inandırmağa çalıĢırdım ki, o da ağlayır. Ġkimiz də oturduq. NəqqaĢxanaya necə eyni ildə birgə Ģəyird verildiyimizi, anamızdan ayrılıb baĢqa həyata qəfildən baĢlamaqla keçən qəribliyin hüznünü, hələ ilk gündən yeməyə baĢladığımız Ģillələrin ağrısını, xəzinədarbaĢıdan gələn ilk hədiyyələrin sevincini, qaça-qaça evə qayıtdığımız günləri elə bu ovqatla xatırladıq. Əvvəlcə yalnız o danıĢır, mən kədərlə dinləyirdim, amma sonra Leylək, daha sonra ilk Ģəyirdlik illərimizdə bir ara nəqqaĢxanaya gəlib- gedən Qara da bizə yoldaĢlıq eləyəndə, az sonra ağladığımı da unutdum, mən də onlarla gülüĢə- gülüĢə danıĢmağa baĢladım. ġəyirdlərin erkəndən qalxıb, nəqqaĢxananın ən böyük otağındakı ocağı yandırıb, isti suyla döĢəməni sildikləri qıĢ səhərlərini xatırladıq. Bütün gündə ağacın bir yarpağını ancaq nəqĢ eləyəcək qədər ilhamsız, ehtiyatlı bir rəhmətlik qədim «usta»nın o yarpaq əvəzinə açıq pəncərədən görünən bahar ağaclarının yamyaĢıl yarpaqlarına yenə baxdığımızı görəndə «ora yox, bura baxın!» deyib, bizi döyüb-eləmədən yüzüncü dəfə downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|