768
«Burada qəndil iĢığında bu rəsmə baxdığım
gecələr də ilk dəfə Allahın məni atdığını,
tənhalığımda ancaq Ģeytanın mənimlə dostluq eləyə
biləcəyini duydum», – dedim. «Doğrudan da,
dünyanın mərkəzində olsaydım, –rəsmə hər
baxanda bunu çox da istəyirdim – ətrafımdakı
bütün bu sevdiyim Ģeylərə, hətta gözəl ġəkurəyə
oxĢayan qadına və dərviĢ dostlarıma, rəsmə hakim
olan qırmızının gözəlliyinə baxmayaraq, özümü
daha da tənha hiss eləyəcəkdim. ġəxsiyyətim və
özünəməxsusluğumun olmasından, baĢqalarının
mənə səcdə eləməsindən qorxmuram, tamamilə
əksinə, bunu istəyirəm».
«Yəni peĢman deyilsənmi?» – Leylək cümə
moizəsindən yeni çıxmıĢ adam ədasıyla dedi.
«Ġki adamı öldürdüyümə görə yox, belə bir
rəsmimin çəkildiyinə görə özümü Ģeytan kimi hiss
eləyirəm. O iki nəfəri bu rəsmi çəkməkdən ötrü
öldürdüyümü
fikirləĢirəm.
Amma
yeni
vəziyyətimin tənhalığı həm də məni qorxudur.
Onların bacarığını əldə eləyə bilmədən firəng
ustadlarını təqlid nəqqaĢı daha da kölə vəziyyətinə
salır. Bu vəziyyətdən qaçmaq istəyirəm. Əslində,
ikisini də nəqqaĢxanada hər Ģeyin əvvəlki kimi
davam eləməsinə görə öldürdüyümü siz də baĢa
düĢdünüz. Əlbəttə, Allah da baĢa düĢüb».
downloaded from KitabYurdu.org
769
«Amma bu, hamımızın baĢımıza daha böyük
dərdlər açacaq», – canım Kəpənək dedi.
Hələ rəsmə baxan səfeh Qaranın biləyindən
bir anda yapıĢdım, var gücümlə dırnaqlarımı da
ətinə keçirib sıxdım, biləyini burdum. BoĢ tutduğu
xəncəri əlindən düĢdü. Onu yerdən götürdüm.
«Üstəlik artıq dərdlərinizdən məni iĢgəncəyə
təslim eləməklə qurtula bilməyəcəksiniz», – dedim.
Xəncərin çox iti ucunu Qaranın gözünə soxan kimi
yaxınlaĢdırdım.
«Tuğ iynəsini ver».
Salamat əliylə çıxarıb verdi, qurĢağıma
soxdum. Nəzərlərimi quzu kimi baxan gözlərinə
dikdim.
«Axırda səninlə evlənməkdən baĢqa çarəsi
qalmadığına görə gözəl ġəkurəyə çox yazığım
gəlir», – dedim. «Sizi bəladan qurtarmaqdan ötrü
Zərif əfəndini öldürməyə məcbur olmasaydım,
mənimlə evlənəcək, xoĢbəxt olacaqdı. Atasının
hamımıza danıĢdığı firəng ustadlarının nağıllarını
və qabiliyyətlərini ən yaxĢı mən baĢa düĢmüĢəm.
Ona görə bu son sözlərimə yaxĢı qulaq asın. Burada
bacarığı və Ģərəfiylə yaĢamaq istəyən biz
nəqqaĢlara artıq yer yoxdu, bunu baĢa düĢdüm.
Əgər rəhmətlik əniĢtənin və padĢahın istədiyi kimi
firəng ustadlarını yamsılamağa baĢlasaq, Zərif
əfəndi kimilər və ərzurumilər olmasa da, içimizdəki
downloaded from KitabYurdu.org
770
haqq bizi qorxaq eləyəcək, axıra qədər gedə
bilməyəcəyik. ġeytana uyub, axıra qədər gedib,
bütün keçmiĢə xəyanət eləyib, üslub və firəng
tərzində Ģəxsiyyət qazanmağa can atsaq, mənim bu
öz rəsmimi çəkməyə qabiliyyətimin və biliyimin
yetmədiyi kimi bunu heç cür bacara bilməyəcəyik.
Çəkdiyim rəsmin ibtidailiyindən, onu doğru-dürüst
özümə belə oxĢada bilməməyimdən firəng
ustadlarının bacarığının əsrlərlə öyrənilməli bir Ģey
olduğunu –elə çoxdan hamımızın əhəmiyyət
vermədən bildiyimizi– bir kərə də öyrəndim. ƏniĢtə
əfəndinin kitabı da baĢa çatdırılıb onlarla
yollansaydı, venesiyalı ustad rəssamlar bizə gülər,
onların gülüĢü Venesiya doçuna keçərdi, vəssalam.
«Osmanlı Osmanlı olmaqdan əl çəkir» deyərdilər,
artıq bizdən qorxmazdılar. Qədim ustadların
yoluyla getsən, nə yaxĢı olardı! Amma bunu
PadĢahımız həzrətləri də, ġəkurəciyinin portreti
olmadığına görə kədərlənən Qara əfəndi də, heç kəs
istəmir. Onda burada oturub firəng üsullarını
yüzillərlə
yamsılayın!
Təqlid
rəsmlərinizə
yekəxanalıqla imza atın. Heratlı qədim ustadlar
aləmi Allahın gördüyü kimi nəqş eləməyə çalışanda
şəxsiyyətləri olduğunu gizlətmək üçün imza
atmazdılar.
Sizsə
Ģəxsiyyətiniz
olmadığını
gizlətməkdən ötrü imza atacaqsınız. Amma çıxıĢ
yolu da var, bəlkə sizin də bir-bir qapınızı döyüb,
downloaded from KitabYurdu.org
771
məndən gizlədirsiniz: hind padĢahı Əkbər qızıl və
sevgi
paylaya-paylaya
cahanın ən bacarıqlı
nəqqaĢlarını öz ətrafına yığır. Artıq məlum oldu,
burada, Ġstanbulda yox, Ağradakı nəqqaĢxanada
Ġslamın mininci ili üçün baĢa çatdırılan kitabı
yetiĢdirəcəyik».
«Özünü çəkməkdən ötrü nəqqaĢ sənin kimi
əvvəlcə qatilmi olmalıdı?» – Leylək soruĢdu.
«Ən qabiliyyətli, ən bacarıqlı olmaq bəs elər»,
– ona əhəmiyyət vermədən dilləndim.
Uzaqlarda məğrur bir xoruz iki dəfə
banlamıĢdı. Boğçamı, qızıllarımı yığdım, nümunə
dəftərlərimi, rəsmlərimi cildbəndimə qoydum.
Ağlımdan keçirdi ki, iti ucunu Qaranın xirtdəyinə
doğru tutduğum xəncərlə onları bir-bir öldürə
bilərəm, amma həm də lap Ģəyirdlik illərindən bəri
birgə olduğum uĢaqlıq yoldaĢlarımı, gözümə tuğ
iynəsi soxan Leyləyi belə indi çox sevirdim.
Ayağa qalxan Kəpənəyi qıĢqıraraq, qorxudub
yerində oturtdum. Bu, mənə təkkədən sağ-salamat
çıxa biləcəyimə inam verəndə tələsdim, düz
qapıdan çıxanda deməyi nəzərdə tutduğum o
dəbdəbəli sözü səbirsizliklə söylədim:
«Ġstanbuldan bu çıxmağım Ġbn ġakirin
monqol iĢğalı altındakı Bağdaddan çıxmağına
oxĢayacaq», – dedim.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |