Orxan pamuk məNİm adim qirmizi
Yüklə 3,5 Mb. Pdf görüntüsü
|
776 quyunu yenidən gördüm. Bəyazidə çatana qədər dəfələrlə qırıq saatımın çarxlarını təmir etdirmək üçün gəldiyim saatçı dükanı, üzərini nəqĢ eləyib kübarlara əlaltından satacağım boĢ büllur qəndillər, Ģərbət cürdəkləri, üzərinə çiçək iĢləyəcəyim ĢüĢələr aldığım ĢüĢəçi dükanı, bir vaxt həm ucuz, həm də kimsəsiz olduğuna görə ayağımın alıĢdığı hamam mənə və göz yaĢlarıma salam verdi. Dağıdıb yandırılmıĢ qəhvəxanada da kimsə yox idi, gözəl ġəkurənin bəlkə də bu anda ölməkdə olan əriylə xoĢbəxt olmasını könüldən dilədiyim evdə də. Əlimi qana bulayandan sonrakı günlərdə küçələrlə gedəndə Ġstanbulun mənə lap
düĢməncəsinə baxan bütün itləri, tutqun ağacları, kor pəncərələri, qara bağları, sübh namazına qaçan çalıĢqan, bədbəxt erkənçiləri və xəyalları artıq cinayətlərimi boynuma alıb həyatımın Ģəhərindən çıxıb getməyə qərar verəli mənə dostcasına baxırdılar. Bəyazid camesini keçəndən sonra təpədən Xalicə tamaĢa elədim. Üfüq iĢıqlaĢırdı, amma su hələ tutqun idi. Ġki balıqçı qayığı, yelkənləri yığılmıĢ yük gəmiləri, unudulmuĢ bir gəmi heç görünməyən dalğalarda ağır-ağır yırğalanıb, mənə «getmə, getmə» dedilər. Gözümə iynə soxulduğuna görəmi yaĢ axırdı? Özümə: «Hindistanda hünərinin downloaded from KitabYurdu.org
777 möcüzələriylə yaĢayacağın misilsiz həyatı təsəvvürünə gətir!» – dedim. Yoldan çıxdım, qaça-qaça iki palçıqlı bağçanı keçib yaĢıllıq içindəki köhnə bir daĢ evə girdim. Bura Ģəyirdlik illərimdə çantasını, cildbəndini, qələm qutusunu və yazı taxtasını iki addım geridə götürüb nəqqaĢxanaya aparmaq üçün hər çərĢənbə günü Ustad Osmanı qapısında qarĢıladığım evi idi. Burada heç bir Ģey dəyiĢməmiĢdi, amma həyətdəki və küçədəki çinar ağacları elə böyümüĢdü ki, evə də, küçəyə də Sultan Süleyman zamanından qalma dəbdəbə, iqtidar, zənginlik duyğusu çökmüĢdü. Limana enən yola yaxın olduğundan Ģeytana uydum, iyirmi beĢ ilimi keçirdiyim nəqqaĢxana binasının sütunlarını sonuncu dəfə də görmək həvəsinə düĢdüm. Beləcə, Ģəyird olanda, çərĢənbə günlərində Ustad Osmanın arxasınca yeriyəndə keçdiyim yoldan, bahar ayları bihuĢedici cökə qoxusu verən Oxçular küçəsindən, ustamın qiyməli çörək aldığı fırının qabağından, heyva və Ģabalıd ağacları və dilənçilərin sıralandığı yoxuĢdan, ustamın
hər səhər
salamlaĢdığı bərbərin qarĢısından, yay ayları canbazların gəlib, çadırlarını qurub tamaĢa verdikləri boĢ bostanın qırağından, pis qoxuyan subay otaqlarının, kif iyi verən Bizans tağlarının altından, Ġbrahim paĢanın sarayının yüz downloaded from KitabYurdu.org
778 dəfələrlə rəsm elədiyim ilanlı sütunun, tamam baĢqa cür rəsm elədiyimiz çinar ağacının yanından At meydanına çıxıb, səhərlər aralarında sərçələrin, sağsağanların cik-ciklə ötüĢdükləri Ģabalıd və tut ağaclarının altından keçdim. NəqqaĢxananın ağır qapısı örtülüydü. Nə qapıda, nə də yuxarıdakı tağlı talvarın altında kimsə vardı. ġəyirdlik illərində sıxıntıdan partlayanda ağaclara tamaĢa elədiyimiz kiçik pəncərənin örtülü taylarına ancaq bir anlığa və təlaĢla baxa bilmiĢdim ki, məni bir nəfər saxladı. Qulaq cırmaqlayan cır və kəskin səsi vardı. Əlimdəki qəbzəsi yaqutlu və qanlı xəncərin onun olduğunu, qardaĢı oğlu ġövkətin anasıyla birləĢib evindən oğurladığını söylədi. Bu da mənim gecə evinə hücum eləyib, ġəkurəni qaçıran Qaranın adamlarından olduğumu sübut eləyirmiĢ. Bu çoxbilmiĢ, cır səsli, qəzəbli adamın Qaranın nəqqaĢ dostlarından və nəqqaĢxanaya gələcəyindən də xəbəri varmıĢ. Qəribə qırmızı rənglə par-par parıldayan uzun qılıncı, nədənsə məndən almağa qət elədiyi bir çox hesabı, bir o qədər də danıĢacağı hekayəsi vardı. Bəlkə yanlıĢlıq olduğunu da söyləyəcəkdim, amma sifətindəki ağlagəlməz qəzəbi gördüm. Üzündə nifrətlə məni öldürmək üçün həmlə eləyəcəyini də gördüm. «Amandı, dayan!» demək istədim. downloaded from KitabYurdu.org
779 O artıq hücum eləmiĢdi. Mənsə xəncərimi belə qaldıra bilmədim, boğçalı əlimi qaldıra bildim. Qızıl qılınc heç yavaĢımadan əvvəl əlimi kəsdi, sonra da boydan- boya boynumu kəsib, baĢımı qopardı. BaĢın qopduğunu, yazıq bədənimin məni qoyub dəlicəsinə atdığı iki addımdan, xəncəri səfehliklə yelləməsindən, boynumdan fəvvarə kimi qan fıĢqırıb yerə yıxılmasından baĢa düĢdüm. Öz- özünə yeriyən yazıq ayaqlarım eynilə ölümdən qabaq çırpınan bədbəxt at kimi boĢ-boĢuna tərpəndi. BaĢın düĢdüyü palçığın içindən nə qatilimi görə bilirdim, nə də hələ bərk-bərk tutmaq istədiyim içi qızıl və rəsm dolu düyünçəmi. Onlar boynumun ardı səmtdə, artıq heç çatmayacağım dənizə və Kadırğa limanına doğru enən yoxuĢ tərəfdə qalmıĢdılar. BaĢım onlara və dünyanın geridə
qalan hissəsinə bir daha
dönüb baxmayacaqdı. Onları unudub öz baĢımın istədiyini fikirləĢdim. Qılınc baĢımı kəsməmiĢdən əvvəl fikirləĢdiyim Ģey –gəmi Kadırğadan gedəcək – Ģüurumda «tələs» əmriylə birləĢmiĢ, o da anamın balaca
olanda mənə
«tələs» deməsiylə tamamlanmıĢdı. Ana, boynum ağrıyır, heç Ģey də tərpənmir. downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,5 Mb. Dostları ilə paylaş:
|