Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
162 «Boğçaçı gəldi, boğçaçı», – dedim. «PadĢaha layiq, ən əlasından rəqsbəndim var, KəĢmirdən gətirilmiĢ möcüzə Ģallarım, Bursa məxmərindən qurĢaqlığım, ən yaxĢısından, qırağı ipəkli Misir çitindən köynəkliyim, naxıĢ-naxıĢ tülbənddən örtüklərim, döĢək və yataq mələfələrim, rəngarəng yaylıqlarım var, boğçaçı!» Qapı açıldı, içəri girdim. HəmiĢəki kimi ev yataq, yuxu, qızarmıĢ yağ və nəm qoxuyurdu. Qocalmağa doğru gedən subay kiĢilərin o dəhĢətli qoxusunu. «BoĢboğaz», – dedi. «Niyə bağırırsan?» Heç bir Ģey demədən çıxarıb məktubu verdim. Yarıqaranlıq otaqda kölgə kimi yaxınlaĢıb bir anda onu əlimdən qapdı. Yan otağa keçdi, orada yanan bir lampa varıydı. Qapının ağzında dayandım. «Atan əfəndi yoxdumu?» – dedim. Cavab vermədi, özünü unudub məktubu oxuyurdu. Ġmkan verdim ki, oxusun. Lampa arxasında olduğu üçün üzünü heç görə bilmirdim. Məktubu baĢa vuran kimi bir də oxumağa baĢladı. «Hə, – dedim, – nə yazıb?» Hasan oxudu:
163 düşünməməyini təqdir eləyir, anlayıram. Sənin kimi bir qadından dürüstlük və iffətdən başqa nə gözləmək olar ki (Hasan qəhqəhə çəkdi). Amma naxış üçün atanı görməyə gəlməyim sənə təcavüz eləmək deyil. Bu heç ağlımdan da keçmir. Səndən işarə, üstəlik cəsarət aldığımı heç qabardan da deyiləm. Üzün pəncərədə nur kimi görünəndə bunun Allahın mənə lütfü olduğundan başqa bir şey düşünmədim. Çünki sənin üzünü görmək xoşbəxtliyi mənə bəs elər («Burasını Nizamidən çırpıĢdırıb», orada qəzəblə qeyd elədi). Amma bir halda ki, mənə yaxınlaşma deyirsən, de görüm, mələksənmi ki, sənə yaxınlaşmaq qorxulu olsun? Dinlə məni, bunu dinlə: gecəyarıları ümidsiz xan nökəriylə edamdan qaçan quldurlardan başqa kimsələrin qonaq qalmadığı, lənətli karvansarayların pəncərələrindən çılpaq dağlara düşən Ay işığına tamaşa eləyə-eləyə, məndən də bəxtsiz olan yalquzaqların ulartılarını dinləyə-dinləyə yatmağa çalışanda düşünürdüm ki, bir gün qəfildən mənə elə o pəncərədə göründüyün kimi görünəcəksən. Dinlə: indi kitab üçün babanın yanına geri qayıdanda uşaq vaxtı çəkdiyim rəsmi mənə geri qaytarırsan. Bilirəm, bu, məndən ötrü səni tapdığımın əlamətidi. Ölümün əlaməti deyil. Oğullarından birini, Orxanı gördüm. Yazıq yetim. Onun atası olacağam!»
164 «MaĢallah, yaxĢı yazıb, – dedim, – bu, Ģair olub». «Mələksənmi ki, sənə yaxınlaşmaq qorxulu olsun», – dedi. «Həmin sözü Ġbn Zərkanidən çırpıĢdırıb. Mən daha yaxĢı yazaram». Cibindən öz məktubunu da çıxartdı. «Al, bunu ġəkurəyə apar». Məktublarla birgə verdiyi pul ilk dəfə məni narahat elədi. Bu adamın cavab ala bilmədiyi eĢqinə çılğınlıqla bağlanmasında diksindirici bir Ģey hiss elədim. Hasan sanki sezdiklərimi təsdiqləmək istəyirmiĢ kimi, uzun müddətdən bəri ilk dəfə əfəndiliyi bir yana qoyub kobudluqla belə dedi: «Ona de, istəsək, onu qazı zoruna evə gətirərik». «Doğrudan deyimmi?» Sükut çökdü. «Demə», – dedi. Otaqdakı lampanın iĢığı üzünə düĢdü, günahını bilən uĢaq təki gözlərini aĢağı dikdiyini gördüm. Belə vəziyyətindən xəbərdar olduğuma görə eĢqinə hörmət duyur, məktublarını aparıram. Güman edildiyi kimi, pul üçün yox. çıxırdım, Hasan məni qapıda dayandırdı. «ġəkurəyə onu nə qədər çox sevdiyimi deyərsənmi?» – həyəcanla, səfehliklə soruĢdu. «Sən bunu məktubunda yazmırsanmı?»
165 «De mənə, onu, atasını – onları necə yumĢalda bilərəm?» «YaxĢı insan olmaqla», – deyib qapıya doğru getdim. «Bu yaĢdan sonra çox gecdi...» – dərin əzabla dilləndi. «Çox pul qazanmağa baĢlamısan, Hasan çavuĢ. Bu, insanı yaxĢı eləyə...» – deyib çıxdım. Evin içi o qədər qaranlıq və rütubətliydi ki, bayırda mənə elə gəldi ki, hava istiləĢib. Üzümə gün düĢdü. FikirləĢdim ki, ġəkurənin xoĢbəxt olmasını istəyirəm. Amma nəmli, soyuq və qaranlıq evdə gördüyüm o bədbəxtə də müəyyən qədər hörmət eləyirdim. Əvvəlcədən düĢünüb-
daĢınmadan, qəlbimdən gəldiyi üçün Laləlikdəki Ədviyyatçılar çarĢısına döndüm, darçın, zəfəran, bibər qoxuları içində özümə gələcəyimi hesab eləyirdim, amma yanılmıĢdım. Evində ġəkurə məktubları alandan sonra əvvəlcə Qaranı soruĢdu. EĢq yanğısının hər yerini amansızcasına bürüdüyünü söylədim, xoĢuna gəldi. «Evlərində toxuma toxuyan arvadlar da daxil olmaqla, hamı yazıq Zərif əfəndinin niyə öldürüldüyündən söz açır», – sonra sözü dəyiĢdirdim.
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|