Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 16. MƏN ŞƏKURƏYƏM
166 «Xeyriyyə, halva çalıb bədbəxt Zərif əfəndinin arvadı Qəlbiyyəyə apar», – ġəkurə dilləndi. «Yasına bir çox ərzurumilər, xeyli adam gələcəkmiĢ», – dedim. «Qohumları deyib ki, qanı yerdə qalmayacaq». Amma ġəkurə Qaranın məktubunu oxumağa baĢlamıĢdı. Bütün diqqətimlə və acıqla üzünə baxdım. Bu qadının o qədər həyat təcrübəsi var ki, ehtiraslarının nə dərəcədə üzünə vurmasına nəzarət eləyə bilir. Məktubu oxuyanda hiss elədim ki, susmağım xoĢuna gəlir, bunu Qaranın məktubuna verdiyi xüsusi əhəmiyyəti bəyənməyim kimi baĢa düĢür. Beləcə, məktubu baĢa çıxıb mənə gülümsəyəndə ġəkurənin xoĢuna gəlsin deyə bu sualı ona verməyə məcbur oldum: «Nə deyir?» «UĢaqlığındakı kimi... Mənə aĢiqdi». «Nə düĢünürsən?» «Mən evliyəm. Ərimi gözləyirəm». Təxminlərimizin əksinə, mənim
təsirlənməyimi istəyəndən sonra bu yalanı tullamasına heç hirslənmədim, hətta onu da deyim ki, bu, məni rahatlandırdı. Məktub daĢıyıb həyat barədə öyüdlər verdiyim bir çox qız və qadın ġəkurənin göstərdiyi diqqəti göstərsəydilər, həm
167 mənim iĢim, həm onların iĢi yarıbayarı asanlaĢar, hətta bəziləri daha yaxĢı ərlərə gedə bilərdi. «O biri nə deyir?» – yenə də soruĢdum. «Hasanın məktubunu indi oxumaq
istəmirəm», – cavab verdi. «Qaranın Ġstanbula qayıtdığından Hasanın xəbəri varmı?» «Varlığından belə xəbəri yoxdu». «Hasanla söhbət eləyirsinizmi?» – gözəl qara gözlərini açıb soruĢdu. «Sən istədiyinə görə». «Hə?» «Əzab içindədi. Səni çox sevir. Könlün baĢqasına meyil eləsə belə, bundan sonra ondan qurtulmağın çox çətindi. Məktublarını qəbul eləməyin onda çox ümid doğurdu. Ondan qorx. Çünki özünü səni evə geri gətirmək, böyük qardaĢlarının ölümünü qəbul etdirib səninlə evlənməyə hazırladı». Son sözümün təhdidli tərəfini tarazlasın, məni o bədbəxtin xəbərçisi vəziyyətinə salmasın deyə gülümsədim. «O biri nə deyir belə?» – soruĢdu, amma kimi soruĢduğunu bilirdimi? «NəqqaĢmı?» «Ağlım qarmaqarıĢıqdı», – bəlkə də birdən düĢüncələrindən qorxub dilləndi. «Həm də mənə elə gəlir, hər Ģey daha da qarıĢacaq. Artıq atam qocalır. Hamımıza bir bədbəxtliyin yaxınlaĢdığını,
168 Ģeytanın bizim üçün iyrənc Ģeylər hazırladığını sezirəm. Ester, mənə elə bir Ģey de ki, xoĢbəxt olum».
«Sən narahat olma, ġəkurəcan, – qəlbim titrəyə-titrəyə dedim, – sən, həqiqətən, çox ağıllısan, çox gözəlsən. Bir gün yaraĢıqlı ərinlə eyni yataqda yatacaq, onu qucaqlayacaq, bütün dərdlərini unudub xoĢbəxt olacaqsan. Bunu gözlərinin içindən oxuyuram». Qəlbimdə elə sevgi peyda oldu ki, gözlərim yaĢardı. «YaxĢı, de görüm, o ər hansı olacaq?» «Bunu sənə o ağıllı ürəyin demirmi?» «Mən ürəyimin nə dediyini baĢa düĢə bilmədiyimə görə xoĢbəxtəm». Sükut çökdü. Bir anlığa beynimdən keçdi ki, ġəkurə mənə qətiyyən etibar eləmir, ağzımdan söz almaq üçün inamsızlığını ustalıqla gizlədib özünə əzab verir. Məktublara indiki məqamda bir cavab verməyəcəyini baĢa düĢəndə bütün qızlarıma, çaĢqınlara belə söylədiyim bu sözləri dedim, boğçamı götürdüm, həyətə çıxdım, əkildim.
169
16. MƏN ŞƏKURƏYƏM
Əvvəldən boğçaçı Ester hər dəfə gələndə elə bilərdim, mənim kimi ağıllı, gözəl, əməlli-baĢlı
170 yetiĢmiĢ, dul, amma namuslu qadının ürəyini küt- küt ağrıdacaq aĢiq ən axırda hörmətə keçib, məktub yazıb göndərir. Gələn məktubların həmiĢəki istəklilərimdən olduğunu görəndə də heç olmasa ərimi gözləmək üçün güc və səbir qazanırdım. Ġndisə hər dəfə boğçaçı Ester gedəndən sonra fikrim qarıĢır, özümü daha da miskin hiss eləyirəm. Dünyanın səslərini dinlədim. Mətbəxdən qaynama poqqultusu, limon və soğan qoxusu gəlir: bilirəm, Xeyriyyə balqabaq qaynadır. ġövkətlə Orxan həyətdə, nar ağacının altında itələĢə-itələĢə qılınc-qılınc oynayır – qıĢqırtılarını eĢidirəm. Atam yan otaqda dinməzcə oturur. Hasanın məktubunu açıb oxudum, maraq doğuracaq heç bir Ģey olmadığını bir daha baĢa düĢdüm. Yalnız ondan bir az da qorxdum, onunla eyni evdə yaĢadığım vaxtlar qoynuma girmək üçün elədiyi cəhdlərə müqavimət göstərdiyimə görə özümdən razı qaldım. Sonra Qaranın məktubunu sanki incinəcək sınqın bir Ģey kimi, incitməmək üçün ehtiyatla tutub oxudum, fikrim də qarıĢdı. Məktubları daha oxumadım; gün çıxdı, belə düĢündüm: gecələrin birində Hasanın qoynuna girsəydim, onunla seviĢsəydim, bunu Allahdan baĢqa kimsə bilməzdi. Ġtkin düĢmüĢ ərimə oxĢayır, eyni Ģeydi. Bəzən belə qəfil və qəribə fikir beynimə gəlir. Gün çıxıb, qəfildən isinəndə sanki bədənim olduğunu, dərimi, boynumu, döĢlərimin Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|