lug‘at boyligini
tashkil qiladi.
Lug‘at
boyligidagi so‘z va iboralar fikrni ifodalovchi gap uchun qurilish
materiali bo‘lib xizmat qiladi. Gap, uni qurish qonun
-qoidalarini tilning
grammatik qurilishi
belgilaydi.
Demak, tilning tarkibiy qismlari sanalmish tovushlar tizimi, lug‘at boyligi,
g
rammatik qurilishi o‘zaro chambarchas bog‘langan bo‘lib, biri ikkinchisining
bo‘lishini talab qiladi. Har bir konkret til o‘zining ana shu uzvlari bilan bir butun
tizimni, sistemani, til tizimini tashkil etadi.
Jamiyat kishilarning tarixan qaror topgan hamkorlik faoliyatlari majmuidir.
Bu hamkorlik kishilarning iqtisodiy, siyosiy, ma’naviy, ma’daniy sohalarda,
moddiy ishlab va mehnat jarayonidagi uzviy birligidan iboratdir. Inson jamiyatdan
tashqarida yashayolmaydi, balki jamiyatda tug‘iladi, kamol topadi, yashaydi va
rivoj topadi. Umuman inson tushunchasi jamiyat tushunchasi bilan uzviy bog‘liq
dir. Shuning uchun sotsiologiya va iqtisodiyotda insonning ta’riflansa, jamiyat
inson orqali ta’riflanadi – bu ikki tushuncha bir-biridan ajralmasdir. Inson va
jamiyat oʻzaro dialek
tik bu
tun boʻlak munosabatlarida turgan butunliklardir
-
inson jamiyatning bir boʻlagi, tarkibiy qism boʻlganligi uchun ham insondir. Oʻz
navbatida jamiyat insonlarni xilma-xil munosabatlar bilan birlashtirilganligi
sababli jamiyatdir: biz turnalar va boʻrilar toʻdasini jamiyat deb ayta olmaymiz.
Jamiyatning muhim tarkibiy qismlaridan biri tildir. Til jamiyat a’zolarini
birlash
tiruvchi eng muhim omillardan biridir. Tilshunoslik boʻyicha fanlardan
sizga ma’lumki, tilning oʻzi murakkab hodisa boʻlib, u:
a) ma’lum jamiyat a’zolari uchun tayyor , umumiy va majburiy boʻlgan UMIS
tabiatli imkoniyatlar majmuasidan iborat boʻlgan
lison
,
b) bu imkoniyatlarning bevosita voqealanishini tashkil etadigan AH
VO tabiatli
nutq,
d) shu imkoniyatlarning yuzaga chiqish shart
-sharoitlari va shakllarini
belgilovchi
me’yor
kabi tomonlarning dialektik birligidir. Kishi oʻz tafakkur
tarziga, farqlash qobiliyati va imkoniyatlariga qarab soʻzlaydi
-lisoniy
imkoniyatlaridan foydalanadi. Bu uning bilim va ma’naviy saviyasiga hayotiy
koʻnikma va tajriba, dunyoqarashlariga bog‘liq. Qolaversa, har bir inson xarakteri
va didi, ma’naviy olami, tafakkur koʻlami
-yu madaniy saviyasi, ichki ruhiy
dunyosi va iste’dodi, yashash m
uhiti, jamiyatning taraqqiyot darajasi kabi yuzlab
omillar ta’sirida turlicha nutqqa ega dir, ya’ni linoniy imkoniyatlardan turli daraja,
saviya va maqsadlarda foydalanadilar va soʻzlovchining nutqidan uning madaniy
saviyasi, ijtimoiy mavqei ,tafakkur tar
zini sezish qiyin emas. Bu omilni alisher
navoiy «Muhokamatul lug‘atayn»da alohida ta’kidlab oʻtadi. Xalqi
-
miz ham
«Suratiga emas, siyratiga boq» maqolida insonning tashqi qiyofasiga emas, ichki
olamiga e’tibor berishi lozimligini ta’kidlaydi. Yus Hos Hojib «Qutadg‘u bilig»da
tilning mohiyatiga bag‘ishlangan boblarida soʻz insonning ichki olamini
–
saviyasi va ruhiyatini, tafakkur tarzini yuzaga chiqaruvchi eng muhim vosita deb
baholaydi. Xuddi shunday ta’rifni til va nutqqa – faqat XVIII va undan keyingi
asrlarda Yevropaning buyuk olimlari Frans Bopp, Avgust Shleyxer, Yakob
Grimm, German Paul, Vilgelm Gulboldt, Karl Marks, Ferdinand de Sossur kabilar
ham takrorlashdi. Inson va til (nutq qobiliyati) qanday bir
-
biridan ajralmas boʻlsa,
til va jamiyat ham shundaydir.
Til – ijtimoiy hodisa ekan, hamisha jamiyat bilan birga rivojlanishdadir. Tilning
davriy va mintaqaviy boʻlinishi va oʻzgarishi sizga dialektologiya, arxeologiya, til
tarixi oʻquv fanlaridan ma’lum.Lekin bir jamiyatning oʻzidagi har qanday holat
–
hatto bir hudud va davrda jins, yosh, kasb-
korga koʻra boʻlinishlar ham tilda oʻzini
namoyon qiladi.
V. Zveginsevning fikricha, jamiyatning ijtimoiy tafovutiga ko‘ra til hodisalari
3 guruhga boʻlinadi:
1.Tilning ijtimoiy va maxsus ishlatilishi.
2. Maxsus tillarning yaratilishi.
3. Ommaviy (milliy) tilning ijtimoiy va kasbiy faqlanishi
A.Samoylovich esa oltoy turklari tilidagi ayol leksikasi va erkak leksikasi
parallelizmi haqida shunday qiziqarli ma’lumot
keltiradi:
Tilda sinonimiyani vujudga keltiruvchi va ijtimoiy hodisalar ta’sirida roʻy
beradigan hodisalardan yana biri argo, jargo, iboralar, tabu va evfemizmlardir.
Tilimizda koʻkidan, kabutar, malax, soqqa kabi soʻzlar jargonlar boʻlib muayyan
ijtimoiy qatlam nutqiga xosdir. Kishilar dunyoqarashi, tushuncha va e’tiqodlariga
koʻra soʻz va tushunchalarga yangi ma’no berish hodisasi uchraydi. Masalan: ilon
‒ arg‘amchi; oʻlmoq ‒ vafot etmoq, dunyodan koʻz yummoq, olamdan oʻtmoq,
dunyodan rixlat qi
lmoq, fano boʻlmoq, foniy dunyodan boqiyga safar qilmoq v.h.;
pes boʻlmoq
-
oqarmoq; tug‘moq ‒ yengil boʻlmoq, xlos boʻlmoq, ko‘zi yorimoq
v.h. Bu tarzda qoʻllanishlarning ba’zilari etika, madaniyat bilan bog‘liq boʻlsa,
ba’zilari qoʻrquv, irim (goʻyoki ilonning nomini yoki pes kasalini (narsa nomini)
atash shu narsani chaqirish bilan bilan teng kabi shomoniy qarash)larga
asoslanadi.
Tilning ijtimoiy oʻziga xos koʻrinishlari haqida gapirganda, bunday xoslanish
avvalo leksikada ‒ semantika, frazelogiya va stilistikada sodir boʻlishini
unutmaslik kerak. Bunday xoslanish leksikada shu darajada kuchliki, ayni bir
jamiyatning nafaqat erkag-u ayollari, balki yosh-u keksalarning, avom va
zodagonlarning soʻzlari, uslublari farqlidir.
Jamiyatning
tarkibiy qismi, oʻziga xos subutiy belgilardan biri madaniyatdir.
Mada-niyat muayyan tarixiy davrda xalq va millatning mehnat, turmush va badiiy
sohalarni oʻziga qamrab oluvchi ma’naviy tushunchadir. Til ‒ madaniyat belgisi.
Tilsiz madaniyat bo‘lmaydi.
Til va madaniyat oʻzaro uyg‘unlikda rivojlanadi.
Koʻpgina olimlar jamiyat
ning madaniyat darajasi bilan uning tilini baholasa,
boshqa bir guruh til orqali ijtimoiy madaniyatni belgilaydi. Har ikkala guruh ham
oʻzicha haqdir, zeroki tarixiy, tugab ket
gan, lekin tili va yodgorliklari saqlab
qolingan jamiyatning madaniyatini, ruhiyatini, olamni tushinish tarzini biz uning
til vositasida bemalol tiklay olganimizdek, yuksak madaniyatga ega jamiyat tili
haqida ham madaniyati orqali aniq efifmmgk hosil
qilamiz. Bu haqda V.
Zveginsev shunday yozadi: “Tilshunoslik qoloq madaniyatli xalqlarning tilida jins
(umumiy) tushunchasini ifodalovchi so‘zlar yo‘qligi (masalan, umuman daraxt
yoki hayvonni bildiruvchi so‘zlar yo‘q lekin ularning tur va zotlarini ifodal
avchi
keng tarmoqlangan nomlar majmui mavjud) va sozlarni o‘ta xususiy belgilariga
ko‘ra tasniflovchi formantlar mavjudligi haqida boy material to‘plagan”.
Tilimiz, nutqimiz ‒ madaniyatimiz, ma’naviy olamimiz ko‘zgusi. Shuning
uchun tili-
miz qanchalik
go‘zal, betakror, samimiy bo‘lsa, madaniy saviyamiz ham
shunga ko‘ra anglashiladi. Har bir xalqning o‘z madaniy muhiti va tafakkuriga mos
ravishda lisoniy imkoniyatlari mavjud.
Fan taraqqiyoti, siyosiy va iqtisodiy sharoit ham tilda namoyon bo‘ladi. Kundan-
kunga yangi so‘z va tushunchalar paydo bo‘lmoqda, maxsus va sun’iy tillar yaratil
-
moqda, sohaviy va ilmiy stilistika rivojlanmoqda. Madaniyat ‒ insoniy ong
mahsuli ekan, u til bilan dialektik aloqada, birlikdadir.
Til rivojlanishining tashqi (ekstralingvistik) omillari deganda tilning jamiyat ‒
birinchi navbatda uning madaniyati bilan bog‘liq ravishda taraqqiyoti tushuniladi.
Jamiyat va uning madaniyati rivojlangan bo‘lsa unda so‘z san’atkorlari tomonidan
ishlangan, pardoz va jilo berilgan adabi
y til ham ustuvor bo‘ladi.
Jamiyatda fanlarning taraqqiyoti uning tilida ilmiy atamalarning, murakkab
ilmiy tushunchalarni, jarayon va tavsiflarni ifodalovchi so‘zlar va uslubning
shakllanishi va rivojlanishiga olib keladi. Tilning qo‘llanish sohasi keskin
kengayadi, u uzluksiz rivoj
-lanadi, yangi-
yangi so‘z va tushunchalar bilan boyiydi.
Jamiyatning siyosiy tuzumi, ishlab chiqarishning yetakchi usuli ham tilning
taraq
qiyotiga kuchli ta’sir ko‘rsatadi. Chunonchi, ibtidoiy tabiiy
-ovchilik va
ko‘chmanchi chorvachilik xo‘jalik usuli yetakchilik qilgan davrda tillarning
qorishuvi, o‘zaro yaqinlashuvi kuchli bo‘ladi, keskin shevaviy farqlar sezilmaydi.
Aksincha, uzoq shahar mada
ni
yati, o‘troq dehqonchilik xo‘jalik tarzi mahalliy
shevalardagi farqlarni chuqur-lashtiradi. Bu shu darajaga borib yetishi mumkinki
bir tilning ikki shevasi vakili bir-birini tushuna olmasligi mumkin. Xitoy tili
shevalarida xuddi shu holatni kuzatish mumkin. O‘zbek, ozarbayjon, turk, uyg‘ur
kabi turkiy tillarning sershevaligi, sheva-lararo kuchli farqlarning mav judligi ayni
shu hodisa bilan bog‘liq.
Bozor iqtisodiyoti, sanoat ishlab chiqarish usuli, fan va taraqqiyoti, ta’lim
va madaniyat rivoji, matbuotning xilma-xil vositalarning ommalashuvi ma’lum
bir xalq-
ning turli mintaqa va hududllarini, demak, tillarini ham yaqinlashtiradi;
jamiyatda me’yorlashtirilgan, san’atkor va olimlar tomonidan ishlangan
shevalardan yuqori turadigan
koyne
– adabiy tilning keng ommalashivuga sabab
bo‘ldi. Shuning uchun
sersheva bo‘lganiga qaramay fransuz, nemis, ingiliz
tillarida axborot vositalarida so‘zlashuv nutqida ham, jonli muloqot va suhbatlarda
ham shevaviy fonetik va leksik farqlar sezilmaydi
– ommaning madaniy saviyasi
yuksak va hamma adabiy me’yor-larga rioya qilish ko‘nikmasiga ega. Bu davrda
adabiy til maktab, matbuot, ta’lim-tarbiya, targ‘ibot-tashviqot, ishlab chiqarish
orqali sheva farqlarining yo‘qolishiga, adabiy tilning keng ommalashishi va
me’yorlashishiga olib keladi.
Jamiyat tilning rivojlanishiga salbiy ta’sir etishi ham mumkin. Bu holat ko‘pincha
jamiyatda nomilliy mafkura hukmronligi davrda yuz berdi. Bunday davrlarni
xalqimiz IX‒XI, XII‒XV asrlarda, XX asrning 40‒80
-
yillarda boshidan o‘tkazdi.
Malumki, turkiy xalqlarning
islom dinining qabul qilinishida somiy(arab) eroniy
xalqlarning ta’sir va tayziqi kuchlidir. Shu sababli IX
-X asrlarda hukmron doira
orasida arab va fors tili
da so‘zlash, ilmiy
-
badiiy asarlarni ham shu tillarda yozish
avj oldi. Turkiy til qo‘pol deb tahqirlandi. Bu davrlarda turkiy til ko‘chmanchi-
sahroiylarning so‘zlashuv tili, o‘choqboshi tili bo‘lib qoladi. XI asrda qoraxoniylar
davlatining yuksalishi bilan maydonga turkiy til bahodiri ‒ Mahmud Qoshg‘ariy
chiqadi. Olim “Devonu lug‘otit turk” asar
ida turkiy tilning arab tili bilan poygada
chopayotganda arab tilidan o‘zib ketayotgan uloqchi otga qiyoslaydi. XI‒XII
asrlarda turkiy adabiy tilning mavqeyi tiklandi. U davrdan bizgacha shoh asarlar
yetib keldi. XIII‒XV asrlarda turkiy til tazyiqqa
uchraydi va XV asrda yana bir
turkiy bahodir ‒ Alisher Navoiy maydonga chiqadi
-
yu, qalami bilan jahonni zabt
etib, XIX asrning o‘rtalarigacha hukmronligini davom ettiradi.
XX asrning 40
-
yillarida o‘lkamizda rus tilining tazyiqi kuchaydi. Bu ta’si
r
yildan-yilga oshib , 80-
yillarda “zamonaviy va madaniyatli” o‘zbeklar o‘z ona
tillarida gapi-
rishga uyaladigan bo‘lishdi. Tilimiz yana o‘choqboshi tilga
aylanishiga sal qoldi. 1988
-
1989
-
yillarda o‘zbek milliy tili haq
-huquqlarini tiklash
uchun rosmana
kurash boshladi. Bu harakat 1989
-yilning 21-oktabrida davlat
tilidagi qonunning qabul qilinishi va tilimiz taraqqiyotiga yangi taraqqiyot davri ‒
milliy istiqlol davrining boshlanishi bilan amalga oshdi.
Dostları ilə paylaş: |