Oʻzbekistonda til ilmi tarixining asosiy bosqichlari

II bosqich. Eski o‘zbek tilshunosligining shakllanishi va taraqqiyotida buyuk mutaffakkir shoir Alisher Navoiy, Zahiriddin Bobur, Aloyi Binni Muhibiy, Mirzo Mehdixon, Is’hoqxon Ibrat kabilarning lingvistik qarashlari va asarlari muhim ahamiyatga ega.
XIX asrning oxiriga kelib rus bosqinchilarining mahalliy xalq madaniyati, urf-odati va tilini o‘rganish ehtiyoji natijasida bir qancha amaliy ahamiyatga ega grammatikalar vujudga keldi. M.A.Terentevning «Turk, fors, qirg‘iz va o‘zbek tili grammatikasi» (1875)ni, A.Starlevskiyning «Rus kishisining O‘rta Osiyodagi yo‘ldoshi» (1878) asarini, Z.A.Alekseev va V.Vishnegorskiyning «Sort tili samouchiteli» (1884), M. Andreevning «Sort tilini birinchi bor o‘rganuvchilar uchun qo‘llanma» (1896)sini, F.Mashkovtsevning «Sort tili darslari» (1899)ni, V.P.Nalivkinning «Sort tilini amaliy o‘rganish uchun qo‘llanma» (1898) sini, N.Budzinskiyning «Sort tili darsligi» (1910) ni bunga misol sifatida ko‘rsatish mumkin.
III bosqich. Tom ma’nodagi fan sifatida o‘zbek tilshunosligi XX asrning 20-30- yillarida shakllana boshladi va shu asrning oxirlariga kelib o‘zining yuqori cho‘qqilaridan biriga erishdi.
XX asr o‘zbek tilshunosligining shakllanishida Abdurauf Fitrat, G‘ozi Olim Yunusov, Ulug‘ Tursunov, Y.D.Polivanov, Qayum Ramazon, Faxri Kamolov va Ayub G‘ulomovlarning xizmatlari behad katta.
Bu davrda o‘zbek tilining ichki qurilishi zamonaviy tilshunoslik yutuqlari asosida ishlab chiqildi va o‘zbek tilshunosligi jahon zamonaviy tilshunosligining bir bo‘lagi sifatida shakllandi. Imlo qoidalari ishlab chiqilib, o‘rta, o‘rta maxsus va oliy maktab uchun bu tildan me’yoriy darslik, qo‘llanma va ilmiy grammatikalar yaratildi. Tilshunoslikning bugungi mavjud barcha bo‘limlari bo‘yicha ko‘plab ilmiy-tadqiqot ishlari vujudga keldi.
Lug‘atshunoslik bo‘yicha olib borilgan ishlar nihoyatda samarali bo‘ldi. Bir tilli, ko‘p tilli va turli sohaviy lug‘atlar yaratilib, leksikografiya tilshunoslikning alohida, yetuk sohasi sifatida namoyon bo‘ldi.
O‘zbek tilshunosligi zamonaviy fan sifatida to‘liq shakllandi. O‘zbek tilini o‘rganish bo‘yicha qilinayotgan barcha ishlar bir asosiy maqsadga - hozirgi o‘zbek adabiy tilining taraqqiyot qonuniyatlarini va shu asosda uning barcha tarmoqlari bo‘yicha me’yorlarini belgilashga qaratildi. O‘zbek tilshunosligining taraqqiyot yo‘li va darajasi ham xuddi shu maqsadga erishish, shu yo‘ldagi harakatning natijalari bilan belgilanadi. Shu maqsadda o‘zbek tilshunosligi quyidagi sohalar bo‘yicha tadqiqot ishlarini amalga oshirmoqda:
1.Fonetika.
2.Leksika.
3.Leksikografiya.
4.So‘z yasalishi.
5.Grammatika.
6.Dialektologiya.
7.Qiyosiy til.
8.Nutq madaniyati va uslubiyati.
9.O‘zbek tili tarixi.
10.Sotsiolingvistika.
Bu sohalarning barchasi bo‘yicha O‘z RFA Alisher Navoiy nomidagi Til va adabiyot instituti, universitetlar va pedagogika institutlarining tilshunos olimlari samarali mehnat qildilar.
Bu davr o‘zbek tilshunosligining mumtoz davri hisoblansa-da, uni hukmron mafkuraga xizmat qildirish, sobiq kommunistik mafkuraning millatlarning birlashib, yagona sovet xalqi vujudga kelishi haqidagi g‘oyasi qoliplariga tushirishga bo‘lgan tazyiqlar natijasida ko‘p hollarda o‘zbek tilining lisoniy universaliyalarga muvofiq jihatlarini ko‘proq ochish, uning tabiatini hukmron til bo‘lgan rus tili andozalari asosida ko‘rishga intilish, buni ilmiy tadqiqotlarda zo‘rma-zo‘rakilik bilan yoritishga urinish hollari kuchaydi. Masalan, fonetikadagi urg‘u masalasini olaylik. Rus va boshqa Yevropa tillarida urg‘uning roli katta. Biroq bu uning barqaror belgisi bo‘lmagan o‘zbek tiliga ham shundayligicha olib o‘tildi va asosiy fonetik belgisi sifatida alohida e’tiborga olindi. Yoki o‘zbek tilida ham ts, lab-tish v undoshi borligi uqtirib kelindi. Tovushlar orfoepiyasini rus tili talafuz me’yorlariga yaqinlashtirishga urinishlar davom etdi.
O‘zbek tili grammatikasi talqinida ham rus tili qoidalariga o‘zbek tili dalillarini tiqishtirish hollari yuz berdi. Bu, masalan, morfologiyada so‘z turkumlari tasnifi va tartibida, grammatik qo‘shimchalar tasnifida, so‘zlarning birikuv omillari va vositalari talqinida, gap mohiyatini belgilashda, qo‘shma gaplar tasnifida yaqqol namoyon bo‘ldi.
Lug‘atchilikda ham rus tili lug‘atlari shablon vazifasini o‘tadi. Masalan, «yangi tipdagi» o‘zbek tilining morfem lug‘atida o‘zbek tiliga o‘zlashgan so‘zlarni morfemalarga ajratish so‘z borayotgan tillarnikida-gidek amalga oshirildi: axborot - axbor-ot, traktorist - traktor-ist kabi.
«O‘zbek tilining izohli Lug‘ati»da ham aynan shunday yo‘l tutildi. (Bu haqda «Leksikografiya» bo‘limida ma’lumot olasiz.)
O‘zbek tilshunosligi, umuman olganda, ulkan yutuqlarni qo‘lga kiritishi bilan birgalikda, davrning ijtimoiy-siyosiy, ma’naviy-ma’rifiy ta’siri unda o‘z izini qoldirmasligi mumkin emas edi.