194
paytaxtı Bağdadın süqutunda təkcə tatarlar günahkardır. Və
onlar Abbasiləri öz güclərinə yenmişlər.
Təbii ki, bu səhv fikirdir. Avropalılar islam dünyasında
baş verənləri (Abbasilərin süqutunu, XII-XIII əsrlərdə islam
coğrafiyasındakı dağınıqlığı – mütərcim) monqol-xaçlı qəsb-
karlığı ilə əlaqələndirirlər. Qərbdə tədris olunur ki, bu qəsb-
karlıqda həm monqolların, həm də xaçlıların payı vardır...
Qərb Kilsəsinin agentləri – missionerləri xilafətin həm da-
xilində, həm də xaricində yorulmaq bilmədən “işləyir”, mü-
səlmanlar isə yatırdılar!
Məlumdur ki, tatarların baş sərkərdəsi xristian idi. Hüla-
kunun arvadı da xristianlığa inanırdı... Dini azlıqlar vəziyyətə
yaxşı bələd idilər. Tatarlar zəifləmiş şəhəri (Bağdadı) ələ
keçirdiklərində onlar hərəkətə keçdilər. Tarixçi İbn Kəsir
“əl-Bidayə vən-Nihayə” adlı kitabında xristian azlıqların şad-
yanalığı haqda yazmışdır. Rəhmətlik haradan bilərdi ki, bu
bədxahlar nəyə sevinirlər.
Dövrümüzdə məxfi hərbi və siyasi sənədlər təxminən otuz
il arxivdə saxlanıldıqdan sonra mətbuatda nəşr olunur; gizli
məlumatlar xalqa bildirilir. Elə isə nə üçün tariximizin son
yeddi əsrini anormal formada gizləyib saxlayırıq?! Nə üçün
biz onu şagirdlərimizə, tələbələrimizə doğru-düzgün tədris et-
mirik?!
Misirə qarşı fransız və ingilis hərbi kampaniyalarının “fay-
da”ları haqda yazılmış kitabları oxumuşam. Səhifələr müxtəlif
dövrlərə aid yalanlarla doludur...
195
Düşünürəm ki, tariximizi yenidən düzgün şəkildə yazma-
lıyıq. Əvvəlcə, unutduğumuz məqamları yazmalı, daha sonra
səhvlərimizi düzəltməliyik. Şair demişkən:
Elə bir dövr yoxdur ki, adil şahidləri olmasın,
Hər bir həqiqəti də arayıb-axtaranlar vardır!
Mühümdür ki, itirdiklərimizi dərk edək, həqiqətlərin üs-
tünü örtmüş toz-torpağı təmizləyək, uydurmaçılara da öz
mənfur məqsədlərini bizə qəbul etdirmək fürsəti vermə-
yək...
Gələcək nəsillərin formalaşmasında tarixin rolu danılmaz-
dır. Elə isə tariximizi və övladlarımızı yalançıların, kin-kü-
durət sahiblərinin əlinə verməyək.
Müsəlman tarixçi islamın mahiyyətinə, eyniadlı dövlətin
funksiyalarına bələd olmalıdır...
İslam dövlətinin vəzifəsi təkcə xalqa yemək hazırlamaqdan,
məişət səviyyəsini yaxşılaşdırmaqdan ibarət deyildir...
Onun bundan daha böyük, daha ülvi missiyası vardır!
Dövlət islamı himdə duran düşmənlərdən qorumalı, Allaha
çağırış (dəvət) yolundakı maneələri aradan qaldırmalıdır.
Qaldırmalıdır ki, dəvət işi fitnəkarlar tərəfindən “müsadirə”
olunmasın, öz yoluna davam etsin...
Elə bil ki bütün dünya tövhid inancına sahib çıxanlardan
– müsəlmanlardan intiqam almaq istəyir. İnsanlar gecə-gün-
düz bunun üçün əlləşirlər! Quranda bu haqda deyilir:
“...Onlar əgər bacarsalar, sizi dininizdən döndərincəyə qə-
dər sizinlə vuruşmaqda davam edəcəklər...” (əl-Bəqərə, 217).
196
Görəsən, bunu müsəlman hökmdarlar başa düşmüşdülərmi?
Axı onların çoxu hakimiyyəti qənimət olaraq ələ keçirmiş və
əbədiləşdirmişdi!
Müsəlman tarixçi hər bir hökmdarın dinə, dini öhdəliklərə
münasibətini araşdırmalıdır. O, problemi bu cür qoymalıdır:
Bu və ya digər hökmdar dini öhdəliklərini yerinə yetirsinlər
deyə müsəlmanlar üçün nə edib?
Məlumdur ki, hər bir ağır məğlubiyyətin arxasında mü-
səlmanlar arasında yayğın hala gəlmiş, onları heydən salmış
gizli və aşkar səhvlər dayanır. Görəsən, bu səhvlər araş-
dırılmışdırmı, tədqiqat obyekti olaraq seçilmişdirmi? Yoxsa bu
qələbələr və məğlubiyyətlərə münasibət informasiya portalla-
rında şahmat oyunları və ya maneken qadınlar haqdakı xə-
bərlərə olan münasibət kimidirmi?
197
Hülaku tək deyildi!
Misirli professor Əhməd Sübhi Mənsur (anadan olub –
1949) islam tarixini obyektiv tədqiq edən qiymətli yazı qə-
ləmə almışdır. Biz də onun həmin yazısını böyük qədir-
bilənliklə aşağıda dərc edirik:
“Canlı nə varsa hər şeyi məhv etmiş onlarla xunkar (qan-
içən) arasında Hülakunun öz yeri vardır. Ərəb-müsəlman
tariximizdə bu ad xüsusi “yer”ə sahibdir. Bu qaniçən hökm-
dar 1258-ci ildə Abbasilər xilafətini yıxmış, Bağdadda təx-
minən iki milyon insanı öldürtmüşdür.
Bu tarixi fakt zəruri edir ki, Hülakuya nifrət bəsləyək.
Bəli, o, heç şübhəsiz ki, buna layiqdir. Lakin bu işdə təkcə
Hülaku məsuliyyət daşımır!
Hər şeydən qabaq Əmirəlmöminin Mö`təsim Billah qı-
nanmalıdır. O Mö`təsim ki, əmanətə (xilafətə, möminlərin
hökmdarı olmağa – mütərcim) doğru-dürüst sahib çıxa bil-
məmişdir. Hələ də bəzilərimiz bu xəlifə üçün, Abbasilər xila-
fəti üçün göz yaşı axıdır. Və dövrümüzdə bəzi insanlar
röyalarında hey Abbasilər xilafətini görürlər...
Tarixçi İbn Təbatəba onu (xəlifə Mö`təsimi) belə təsvir
edib:
“Söz sahibi deyildi, ölkənin işlərindən baş çıxarmırdı, hərbi
yürüşlər nədir bilmirdi. Tamahkar idi, gününü musiqi din-
ləməklə, təlxəklərə tamaşa etməklə keçirirdi. Dostlarının tə-
Dostları ilə paylaş: |