28
e-mail: til_adabiyot@umail.uz
Abdulla Qodiriyning “O‘tkan kunlar” romani yangi-
cha epik tafakkur namunasi bo‘lgan o‘zbek romanchilik
maktabiga asos soldi. Birinchi o‘zbek romani favqulod-
da bir muvaffaqiyat va shuhrat qozondi.
Romanning
ma’no-mundarija doirasi nihoyatda keng.
Asar bamisoli ulkan va tiniq ko‘zgu, unda o‘zbek
millatining muayyan tarixiy davrdagi turmushi, urf-odat-
lari, ruhiy-ma’naviy dunyosi, bo‘y-basti, qiyofasi keng
ko‘lamda aniq ifodalanadi. Romandagi uchlik – oshiq,
ma’shuqa va ag‘yor, bir qarashda, an’anaviy ishq dos-
tonlarini ham eslatadi. Unda
Otabek bilan Kumushning
toza muhabbati, ishqiy kechinmalari, baxti va baxtsizli-
gi mahorat bilan ishonchli tasvirlanadi. Adibning yurak
javhari o‘z qahramonlari ruhiy olamiga ko‘chadi. Asar-
dagi juda kam insonlarga nasib qiladigan bir “durri be-
baho” – ishq-muhabbat tuyg‘usiga doir inja tafsilotlar
kitobxonni hayajonga soladi; Otabek bilan Kumushni
baxtli onlaridan mahrum etgan
fojiaviy sahnalar kishi-
ni chuqur o‘yga toldiradi. Abdulla Qodiriy Otabek bilan
Kumushning ilk uchrashuvi va ishq tarixidan so‘zlash
barobarida o‘lkaning tutqunlikka tushishining bosh sa-
babi jaholat, qoloqlik, xusumat, munofiqlik, noahillik va
o‘zaro ichki nizolardir, degan fikrni benihoya mahorat
bilan asar mazmuniga singdiradi.
Adibning badiiy so‘zida
betakror joziba mujassam
bo‘lgani bois “O‘tkan kunlar”ni necha topqir o‘qisa ham,
odam to‘ymaydi; qayta mutolaaga ehtiyoj sezaveradi.
Roman o‘quvchini zeriktirmaydi. Qayta o‘qish jara-
yonida asarning yangidan-yangi qirralari kashf etiladi.
Bir o‘qilganda e’tiborsiz o‘tilgan epizodlarga boshqa
safar diqqat qaratiladi. Bu hol, tabiiyki, adibning obraz
yara tish mahoratiga, inson qalbini chuqur anglashiga
daxldor hodisa. Zero, ko‘rkam adabiyotdek san’at dun-
yosida
badiiy nutq muhim sanaladi; so‘z vositasida man-
zara, ruhiyat va obraz chiziladi; so‘zdan “umr – otilgan
o‘q ermish”, “o‘rinsiz chiransang, beling sinadi”
singari
cho‘ng hikmatlar bunyod bo‘ladi. Barchaga ayon, bu
haqiqat badiiy adabiyotning eng murakkab alifbosidir.
So‘zdan obraz bunyodiga doir nazariy ko‘chirmalar kel-
tirib, ortiqcha ezmalanib o‘tirishga zarurat yo‘q. Ammo
Abdulla Qodiriyning mo‘tabar so‘zida insonni o‘ziga
bog‘lab turadigan, o‘quvchini ohanrabodek tortib turadi-
gan quvvat bor. Buni har kim sezadi. Aynan so‘zning
ta’sir quvvati bois Kumush o‘lgan sahnaning tasavvuri-
dan ho‘ng-ho‘ng yig‘laydi kitobxon. Aytgancha,
bu epi-
zodning o‘zi yig‘lab yozilgan. Demak, adibning titragan,
Dostları ilə paylaş: