115
janrına məndə sonsuz inam hissi oyatdı... Lakin
bayatını vaxtı keçmiş bir janr hesab edən bəzi
ədəbiyyatçıların yanlış mülahizələrinə görə çox
narahat idim. Qəzənfərin tədqiqatları əyani
şəkildə göstərdi ki, bayatı bütün türk dünyasının
ölməz şeiridir və çağdaş şairlərin də bu biçimdə
yazıb-yaratmağı son dərəcə gərəklidir. Fədakar
folklorçumuzun bu sahədəki misilsiz fəaliyyəti
yoluma gur işıq saldığına görə ona ömürlük
minnətdaram. Ona ithaf etdiyim poema da həmin
minnətdarlıq duyğularının ifadəsidir”.
Ömür-gün yoldaşı Fəridə xanımın altmış yaşı
münasibəti ilə şair bayatı üstündə “Altmış yaşa
çatan yar” adlı poema da yazmışdır. Təəssüf ki,
ağır xəstəlik ucbatından poemanı tamamlaya
bilməmişdir. Şərti olaraq poemanı üç fəslə
bölmək olur: Fəridə xanımla bağlı hissə, Fəridə
xanımın ata ocağı ilə bağlı hissə, Laçınla bağlı
hissə. Bu poemaya daha geniş yer verməyimizin
yeganə səbəbi onunla bağlıdır ki, şairin bu əsəri
tamamlanmamışdır.
Poemanın əsas hissəsi Fəridə xanıma həsr
olunub. Şairin ilhamla yazdığı bu hissədən bəzi
116
bayatıları verməklə kifayətlənirik.
Altmış yaşa çatan yar,
Hələ də naz satan yar.
Bu bəxtəvər günündə
Gül-çiçəyə batan yar.
Baxtımla baş-başayam,
Gərək yüz il yaşayam.
Qırx ildir ki, səninlə
Qol-boyunam, qoşayam.
Əzizlənir adımız,
Gül açır muradımız.
Hüdudsuz dünyamızdır
Üç gözəl övladımız.
Həcmcə nisbətən kiçik, mənaca dərin olan bu
lirik poemada şair Fəridə xanımın ata ocağından
söz salır, anasını yada salır:
Ömür bir bağ olaydı,
Xəzan yasaq olaydı.
Mənim mələk qaynanam
Kaş bu gün sağ olaydı.
Sonra Fəridə xanımın beş bacısından, onların
ailələrindən, sevinc və kədərlərindən, Fəridə
117
xanımın
atasından
bəhs
edir.
Onun
namuslu-qeyrətli, halal zəhmətlə dolanan bir kişi
olduğundan, Şərq aləminə xas olan bir niskilindən
söz açır.
Əli qabarlı kişi,
Alnı vüqarlı kişi.
Bircə oğul sarıdan
Könlü qubarlı kişi –
deyə təəssüflənir, eyni zamanda sevinir ki, Sadıq
kişinin halal ocağında yetişən altı pəridən biri də
ona qismət olub:
Sünbülüm dənə düşdü,
Həyatım yönə düşdü.
Altı gözəl pərinin
Biri də mənə düşdü.
Əsərin son hissəsində şair düşmən tapdağı
altında olan Laçından, Laçın həsrətindən söz açır:
Gözlər o dağlar bizi,
Quşdan soraqlar bizi.
Özü düşmən əlində,
Yad eylər ağlar bizi.
118
Şair arzuyla yaşayır, ümidini itirmir:
Quruyaydı göz yaşı,
Bizi görüb yanaşı.
Nur saçaydı atamın,
Anamın məzar daşı.
Şairin bayatılarını izlədikcə, onların bədii
dün-ya--sına vardıqca bir daha qəti qənaətə
gəldim ki, aşıq yaradıcılığında təcnis sınaq
meydanı hesab olun---duğu kimi bayatılarda da
belədir. Hər ikisin-də sənətkardan böyük istedad,
az sözlə dərin məna ifadə etmək, zəngin söz
ehtiyatına malik olmaq, sözləri seçərək cinas
yaratmaq
tələb
olunur. Hüseyn Kürdoğlu
yaradıcılığının böyük qismini heyrətamiz poetik
gücü və zənginliyi ilə seçilən, lirik növün bədii
cəhətdən kamil növü olan, ölməz sə-nət əsərləri
səviyyəsinə yüksələn bayatılara həsr et--məklə
həm sınaq meydanında at çapmış, həm də
gös--tərmişdir ki, folklorun qədim növü belə yeni
döv-rün fikrini ifadə etməkdə münasib formadır.
Bu baxımdan görkəmli rus alimi M.Baxtinin
fikri deyilənlərə dayaq olur. M.Baxtinin doğru
olaraq yazdığına görə hər zaman irəliyə doğru
119
atılan hər bir əhəmiyyətli addım geriyə qayıdışla
müşayiət olunur. Daha dəqiq desək, başlanğıcın
(mənşənin) yeniləşməsinə gətirib çıxarır. Yalnız
yaddaş irəliyə doğru gedə bilər, unutqanlıq yox.
Yaddaş kökə qayıdır və onu yeniləndirir (Baxtin
M. Ədəbiyyat və estetika məsələləri. Moskva,
1975, s.533).
Heç şübhəsiz, dahi Səməd Vurğunun
üstüörtülü şəkildə dilə gətirdiyi misralar da kökə
qayıdışla, yaddaşla bağlıdır:
Sabaha çağırır o bizi, ancaq,
Sabah da bugünsüz, dünənsiz deyil.
Hüseyn Kürdoğlu bayatıları, qoşmaları vaxtı
keçmiş janr hesab edənlərə cavab verməyi də
unutmayıb:
Şeir yaraşıqdır insan oğluna,
Rəsul hümmətinə, Quran oğluna.
Kim deyir köhnədir qoşma, bayatı,
Qoy desin, nə deyim nadan oğluna?
120
Təcnislər
Təcnislər şairin yaradıcılığında əhəmiyyətli yer
tutur. Bu təbiidir. Hüseyn Kürdoğlunun, yuxarıda
dediyimiz kimi, mənəvi qidası saz-söz olub.
Məlumdur ki, bayatılar və təcnislər aşıq
yaradıcılığında sınaq meydanı hesab edilir. Bu
formalarda sənətkardan böyük istedad, az sözlə
dərin məna ifadə etmək, zəngin söz ehtiyatına
malik olmaq, sözləri seçərək cinas yaratmaq tələb
olunur. Aşıq sənətinin zirvəsində dayanan Xəstə
Qasım təsadüfi yazmırdı:
Xəstə Qasım, sözün yetir tamama,
Gün doğan, gün batan gəlsin salama.
Nə alim işidi, nə də üləma
Təcnis meydanının öz hünəri var.
Hüseyn Kürdoğlu yaradıcılığının böyük bir
qis--mini heyrətamiz gücü və zənginliyi ilə
Dostları ilə paylaş: |