13
Trisaxaridlər. Trisaxaridlər
16
32
18
O
H
C
üç molekul monosaxariddən iki
molekul suyun kənar edilməsi ilə əmələ gəlir. Monosaxaridlər oksigen rabitəsi ilə
bağlanır. Trisaxaridlərin nümayəndələrindən rafinozanı və melesitozanı göstərmək
olar.
Rafinoza üç molekul monosaxariddən: qlükoza, fruktoza və qalaktozadan
əmələ gəlir. Rafinoza invertazanın təsiri ilə hidroliz olunub melibioza adlanan
disaxarid və α-fruktoza əmələ gətirir. Onun düsturu aşağıdakı kimidir:
Rafinoza az şirindir. Felinq mayesini reduksiya etmir, optik fəaldır. Rafinoza
ən çox şəkər çuğundurunda və pambığın toxumunda olur.
Tetrasaxaridlər. Tetrasaxaridlərin nümayəndəsi staxiozadır C
24
H
42
O
19
. Bu 4-
monosaxaridin: iki molekul qalaktoza, bir molekul qlükoza və bir molekul
fruktozanın qalığından əmələ gəlir. Felinq mayesi ilə mənfi nəticə verir.
Staxioza ən çox noxudda, soyada, mərciməyin toxumunda və s. olur.
4. Homopolisaxaridlər, bioloji rolu və kimyəvi tərkibi: Homopolisaxaridlər
hidroliz olunduqda bir növ monosaxaridlərə ayrılır. Bunların empirik tərkibi
n
O
H
C
6
10
6
kimi yazılır.
Homopolisaxaridlərə nişasta, qilikogen, sellüloza, inulin və qeyriləri aiddir.
Nişasta. Nişasta mürəkkəb homopolisaxariddir. Suda həll etdikdə kolloid
məhlul əmələ gətirir. Nişasta hidroliz olunduqda əvvəlcə bir sıra aralıq məhsullara
(dekstrinlərə) və ən nəhayət qlükozaya ayrılır. Reaksiya sxematik belə gedir:
6
12
6
2
5
10
6
1
O
H
nC
O
H
n
n
O
H
C
Burada n─nişasta molekulundaki qlükoza qalıqlarının sayını göstərir. Onun
qiyməti 3-6 min arasında tərəddüd edir. Nişasta iki maddədən: amiloza və amino-
pektindən ibarətdir. Amoloza aminopektinə nisbətən bəsit maddədir, suda yaxşı
həll olur. Amilozanın molekul kütləsi 100 mindən 600 minə qədər, aminopekti-
ninki isə 1 milyon çatır.
Nişastanın molekul kütləsi, adətən, bir neçə milyona çatır.
14
Amiloza zəncirində α─D─qülükopiranoza qalıqları bir-biri ilə birinci və
dördüncü karbonlar arasında α─1,4 rabitələr hesabına birləşir, şaxələnmə olmur.
Amilopektinin tərkibində isə monosaxaridlərin qalıqları bir-birilə birinci və
dördüncü karbonlarla α─1,4 rabitə ilə yanaşı, birinci və altıncı karbonlar arasında
da α─1,6─qlükozid rabitələri yaratmaqla çox şaxələr verir. Son zamanlar müəyyən
edilmişdir ki, amilopektində hər 8-12 qlükoza qalığından bir şaxə verir. Şaxələrdə
isə orta hesabla 12 qlükoza qalığı vardır.
Bitkilərdə nişasta ehtiyat qida maddəsi kimi toplanır. Bu yem bitkilərinin
əsas tərkib hissələrindəndir, ən çox dənli bitkilərdə (düyüdə 60-80%, buğdada 60-
70%, qarğıdalıda 65-75%), soğanaqlarda, kök yumrularında (kartofda 12-20%)
olur.
Müxtəlif bitkilərin nişastasında amiloza ilə amilopektinin nisbəti eyni
deyildir. Nişastanın 15-25% amiloza, 75-85%-i isə amilopektin təşkil edir.
Amilopektin ən çox qarğıdalı, düyü, arpa nişastasında olur. Noxudda, qarğıdalının
bəzi növlərində isə nişastanın 50-75% amilozadan ibarətdir.
Qlikogen. Qlikogen heyvan nişastası da adlanır. Bu da homopolisaxariddir.
Qlikogen hidroliz olunduqda çox sayda qlükozaya ayrılır. Molekul kütləsi bir neçə
yüz mindən 100 milyona yaxın və daha çoxdur. Bunda da amilopektində olduğu
kimi α─D qlükopiranoza qalıqları α─1,5 və α─1,” qlikozid rabitələri ilə
birləşməklə, şaxələnmişdir. Şaxələnmə orta hesabla hər 8-10 qlükoza qalığından
bir başlanır. Yan zəncirlərdə 6-12 qlüloza qalığı vardır.
CH
2
OH
CH
2
OH
O
OH
O
O
O
O
CH
2
O
O
OH
O
OH
OH
OH
4
1
OH
O
O
O
CH
2
OH
O
CH
2
OH
O
OH
OH
OH
OH
15
n
Qlikogendə şaxələnmə daha çoxdur.
Qlikogen yüksək polidispers maddədir, isti suda yaxşı həll olur, hidrofil
kolloiddir. Optik fəaldır, polyarizasiya müstəvisini 196,6
0
sağ fırladır,
molekulunun forması sferik quruluşa yaxındır.
Qlikogen ən çox insan və heyvanların qaraciyərində (20%-ə qədər) və
müəyyən miqdarda əzələlərində (4%) və başqa üzvlərində olur.
Sellüloza. Sellüloza bitki aləmində ən geniş yayılmış homopolisaxariddir.
Karbon birləşmələrinin yarıdan çoxunu sellüloza təşkil edir. Bu ən çox kətanda
(80-90%), çətənədə, samanda, bitkilərin oduncağında (40-50%) və pambığın
lifində (90-98%) olur. Bitkilər ildə 10
11
tona yaxın sellüloza sintez edir. Bitkilərdə
sellüloza başqa karbohidratlarala (hemisellüloza, liqinin və s.) birlikdə olur.
Sellüloza hidroliz edilərkən D─qlükozanın β─forması əmələ gəlir.
Sellülozanın molekul kütləsi 10-20 milyon arasında dəyişir, qlükoza qalıqlarının
miqdarı 3000-dən 10 000-ə qədər olur və zəncirvari şaxələnir. Qlükoza qalıqları
biri digəri ilə birinci və dördüncü karbonlar arasında β─1─4 qlükozid rabitələri
hesabına birləşir.
Sellüloza mikrofibrillər şəklində bitki hüceyrələri divarının əsas quruluş
materialı sayılır.
Sellüloza müxtəlif kimyəvi təsirlərə çox davamlıdır. Yalnız Şvesyser
reaktivində (mis-ammonyak kompleksi) həll olur.
İnulin. İnulin homopolisaxariddir. Suda yaxşı həll olur. Molekul kütləsi 5-6
min arasındadır. Hidroliz olunduqda β─D─qlükopiranozaya ayrılır. İnulinin
molekulunda fruktozaların əlaqəsi birinci karbonla ikinci karbon arasında yaranır.
Lixenin şibyələrdə olan homopolisaxariddir. Molekul kütləsi 10-40 min
olur. Hidroliz olunduqda β─D─qlükopiranozaya ayrılır. Qlükoza molekullarının
əlaqəsi birinci və dördüncü karbonlar arasında yaranır. Bu polisaxarid şimal
maralları üçün əsas yem sayılır.
Aqar-aqar yosunlarda olan polisaxariddir. Hidroliz olunduqda qalaktozanın
D─ və L─formalarına ayrılır.
Dekstranlar bakterioloji mənşəli şaxəli polisaxariddir. Bunların özlülüyü və
osmotik xassələri qanınkına yaxın olduğundan və toksiki təsir göstərmədiklərinə
görə qismən depolimerləşdirilərək qan plazmasının əvəzediciləri kimi işlənir.
O
O
CH
2
OH
OH
O
CH
2
OH
O
CH
2
OH
O
OH
OH
OH
OH
Dostları ilə paylaş: |