www.vivo-book.com
61
qısıldı, kürəyini taxtalara söykədi ki, heç olmasa canı bir az
qızışsın. “Madam ki, balıq dözür, mən də bacardığım
yerəcən dözməliyəm”.
Səhər şəfəqləri dənizin dərinliyinə gedən tilov ipinin
düz üstünə düşmüşdü, qayıq da durmadan irəli üzürdü.
Günəşin dənizdən boylanan ilk telləri qocanın
sağ çiynini
oxşadı.
– Hə, balıq indi də şimala üz tutub, – qoca dedi. – Axın
isə çox güman ki, bizi gündoğana tərəf aparıb, özü də bir
xeyli aparıb. Yaxşı olardı ki, balıq
da yönünü döndərib
axınla getsin. Belə olsaydı, bilərdim ki, yorulub.
Amma elə ki gün bir balaca dikəldi, qoca əlbəəl anladı
ki, balığın yorulmaqla əsla işi yoxdur. Ürəkaçan bircə şey
vardısa, o da tilov ipinin dəniz səthi ilə əmələ gətirdiyi meyl
bucağıydı – bu, balığın dayazda üzdüyünü göstərirdi. Lakin
bu heç də o demək deyildi ki, balıq
tezliklə mütləq suyun
üstünə çıxacaq.
– Kömək ol ilahi, məcbur elə ki, balıq
suyun üzünə
çıxsın! Suyun üzünə çıxsa, öhdəsindən gəlməyə ipim çatar.