edilməklə, özəlləşdirmənin hüquqi bazası tez bir zamanda formalaşdırılmış, yeni normativ aktların
işlənilməsi üçün şərait yaradılmışdır.
Macarıstanda özəlləşdirmə prosesi
siyasi konsensus, xüsusən də ən güclü sağçı partiya olan
Macar Demokratik Forumunun, aparıcı müxalifət partiyası kimi seçilən Azad Demokratlar
İttifaqının və hətta solçu mövqeyi ilə fərqlənən Macarıstan sosialist partiyasının da daxil olduğu
komisiyyanın razılığı əsasında başlanılmışdır. Bu parlament partiyaları arasında özəlləşdirmənin
miqyasları, tempi, həyata keçirilməsi üsulları və bu prosesdə xarici kapitalın iştirak payına görə
fikir ayrılığı yaransa da, bütün siyasi qüvvələr mülkiyyətin dövlətsizləşdirilməsi və özəl bölmənin
inkişafı məsələsində eyni mövqedən çıxış edirdilər. Lakin, bütün bu siyasi qərarların
vacibliyinə
baxmayaraq, ölkə iqtisadi və sosial çətinliklər şəraitində olduğundan özəlləşdirmənin gedişində bir
sıra problemlərlə üzləşmişdi. İlk növbədə əhalidə kifayət qədər sərbəst kapital yığımının olmaması
səbəbindən kütləvi özəlləşdirməyə prosesin başlanğıcından 2-3 il ötdükdən sonra yalnız məhdud
çərçivədə start verilmişdir. Özəlləşdirməsi nəzərdə tutulan dövlət əmlakının ümumi dəyəri 2000
mlrd. forintdən (30 mlrd. dollardan) çox olduğu halda, əhalinin bu məqsədə yönəltmək imkanına
malik olduğu illik kapital yığımı 20 mlrd forintdən də az məbləği ifadə edirdi ki, bu da
özəlləşdirilməyə təklif olunmuş dövlət əsas fondlarının dəyərinin 1 faizindən də az idi. Bununla
yanaşı, hökumətin rəsmi ekspertlərinin hesablamasında əhalinin sərəncamında qalan sərbəst kapital
yığımının məbləği 100-150 mlrd. forint göstərilsə də, istənilən
halda təklif olunan əmlakla
müqayisədə bu da cüzi məbləği xarakterizə edirdi. Beləliklə də, Macarıstanda özəlləşdirmənin
dövlət əmlakının yalnız kapitala satışı yolu ilə həyata keçirilməsi on illərlə müddət tələb edirdi.
Buna görə də bu ölkədə özəlləşdirmə prosesinin sürətləndirilməsi üçün xarici kapitalın cəlb
edilməsinin təşviqləndirilməsi, eləcə də mülkiyyətin bir hissəsinin səhmləşdirilərək yerli idarəetmə
orqanlarına, özəlləşdirilən müəssisələrin işçilərinə əvəzsiz verilməsi də nəzərdə tutulmuşdu.
Xarici investisiyaların özəlləşdirmədə iştirakını stimullaşdırmaq məqsədilə macar hökuməti
müəssisələri özəlləşdirilməyə onların təşəbbüsü ilə buraxılmasından tutmuş, xarici sahibkarın
ölkədəki təsərrüfat-maliyyə fəaliyyəti nəticəsində qazandığı mənfəət kapitalını sərbəst surətdə
xaricə çıxarmağa təminatın verilməsinə qədər müxtəlif liberal qaydalar tətbiq etmişdir.
Macarıstanda xarici investisiyaların ölkə iqtisadiyyatına özəlləşdirmə vasitəsilə cəlb edilməsinin
ən geniş yayılmış forması birgə müəssisələrin təşkili olmuşdur.
Statistik məlumatlara görə, əgər
1972-ci ildən 1989-cu ilə qədər 800 birgə müəssisə yaradılmışdırsa, yalnız 1989-cu ildə 600,
1990-cı ildə isə 1500-ə qədər belə müəssisə təşkil olunmuşdu. Onların arasında bir neçə iri
maşınqayırma firmaları, xüsusilə də avtomobil sahəsi üzrə fəaliyyət göstərən iri şirkətlər var idi.
Macarıstanda müəssisələrin özəlləşdirməsinə təşəbbüs hüququ Dövlət Əmlak Agentliyinə məxsus
idi. Bu məqsədlə Agentlik özəlləşdiriləcək müəssisələrin siyahısını 100 gün əvvəl dərc edir və belə
müəssisələrlə bağlı maliyyə-təsərrüfat xarakterli informasiyalarla maraqlananları tanış etmək və
qoyulacaq investisiyalara təminat hüququnu və öhdəliyini öz üzərinə götürürdü. Bu proses zamanı
hər bir investor siyahıda nəzərdə tutulmuş müəssisələrin özəlləşdirilməsində iştirak etmək istəyini
əsaslandıraraq, Agentliyə müraciət edir, Agentlik isə 30 gündən gec olmayaraq müəssisənin satışı
ilə əlaqədar, hətta orda xarici investorun iştirak payına qədər bütün informasiyaları paket şəklində
alıcıya çatdırırdı. Özəlləşdirilənə qədər siyahıya daxil olan bütün
müəssisələrin idarəçiliyi
Agentliyin səlahiyyətlərinə verilirdi. Agentlik həmin müəsisələrin maddi-material qiymətlərinin və
borclarının yoxlanılmasını həyata keçirir və nəticələr barədə investorları məlumatlandırırdı.
Özəlləşdirmə üzrə sövdələşmələrin bütün şərtləri, əmlakın qiyməti prosedurası da yalnız Dövlət
Əmlak Agentliyi (DƏA) vasitəsilə həyata keçirilirdi. Bütün bu proseduralar nəticədə
özəlləşdirmənin tempinə mənfi təsir göstərsə də, öz-özlüyündə bəzi müsbət cəhətlərə də malik
idi. Belə ki, bu proses investorları özəlləşdirilməsi nəzərdə tutulan müəssisələrin yalnız siyahısı ilə
deyil, həm də maliyyə-təsərrüfat fəaliyyətini xarakterizə edən göstəriciləri ilə qabaqcadan
məlumatlandırmaq məsuliyyəti
üzərində qurulduğundan, onların seçim imkanları və bunun
nəticəsində də özəlləşdirmədə iştirak maraqları artırdı.Üç illik özəlləşdirmə proqramı çərçivəsində
70 min kiçik müəssisənin, 600-ə qədər isə iri müəssisənin özəlləşdirilməsi nəzərdə tutulsa da, eləcə
də bununla sənayedə dövlət mülkiyyətinin üçdə birini ixtisar etmək istəyi qarşıya qoyulsa da,
həmin məqsədlər qeyd olunan vaxta qədər reallaşdırıla bilmədi. Prosesin belə gedişini
gözləməyən rəsmi orqanlar, sonradan müəssisələrin öz təşəbbüsləri
ilə də özəlləşdirilməyə
qatılmasına şərait yaratdılar. Bundan əlavə, 1990-cı ilin sentyabrında dövlət özəlləşdirməyə yardım
məqsədi ilə kredit planını elan etdi. Bunun mahiyyəti ondan ibarət idi ki, dövlət hüquqi və fiziki
şəxslərin əldə etdiyi obyektin dəyərinin 25 faizindən az olmayan hissəsini özü ödəyir və bununla
yanaşı, həmin müəssisələrin borclarını dövlət borcuna daxil edirdi. Bundan əlavə kiçik
sahibkarlığa kredit yardımı göstərmək məqsədilə "Ekzistensiya fondu" təsis olunmuşdur.
Aktivlərinin dəyəri 8 mlrd. forint həcmində qiymətələndirilən bu fondun ayırdığı kreditdən əldə
etdiyi gəlir yenidən onun aktivlərinin genişlənməsinə sərf edilirdi. Eyni zamanda hökumətin
tətbiq etdiyi özəlləşdirmə istiqrazlarının vətəndaşlara satışından da əld
edilən gəlirin bir hissəsi
borcların qismən ödənilməsinə, digəri ilə "Ekzistensiya fondu"na yönəldilirdi.
Özəlləşdirmə istiqrazları alqı-satqı obyekti olmayaraq yalnız özəlləşdirilən müəssisələrin
səhmlərinə dəyişdirilə bilərdi. Özəlləşdirmə ilə əlaqədar yarana biləcək sosial münaqişələrin
qarşısını almaq və əmək kollektivinə dövlət əmlakını güzəştli formada çatdırmaq məqsədilə
Macarıstanda məşhur Amerika proqramı ESOP-un nümunəsində tədbirlər də həyata keçirilirdi.
Belə ki, bu proqramın köməyi ilə işçilər güzəştli kreditlərlə öz müəssisəsinin səhmlərini almaqla
onun səhmdarına çevrilirdilər. Bu proqram daha çox fəaliyəti işçilərin intellektual əmək təcrübəsi
əsasında qurulan müəssisələrdə tətbiq olunurdu. Proqramın tətbiqi zamanı müəssisənin tam və ya
hissə-hissə alınması kollektivin öhdəsinə buraxılırdı.
Ümumiyyətlə, Macarıstan özəlləşdirilməsinə
mülkiyyət hüququnun yeni sahibkara satış yolu ilə qaytarılması, sonradan alış hüququ ilə dövlət
müəssisəsinin icarəyə verilməsi və qismən də əmlakın əvəzsiz olaraq bölüşdürülməsi (əmək
kollektivi, yerli özünüidarəetmə orqanları, sosial-sığorta fondları və bir də kilsələr arasında)
xarakterikdir. Qərbin Macarıstana 2 mlrd. dollara qədər maliyyə yardımı göstərməsi də
özəlləşdirmənin gedişinə müsbət təsir gücünə malik amillərdən hesab oluna bilər. Macarıstan
özəlləşdirməsi miqyaslarına, əhatə dairəsinin məhdudluğuna görə Şərqi Avropa ölkələrindən
xüsusilə kəskin formada fərqlənir. Hazırda bu ölkədə dövlət mülkiyyətinin hakim mövqeyi
qaldığından bəzi sahələrdə dövlət sahibkarlığı hələ də tətbiq olunur.
Almaniyanın Şərq ərazisində özəlləşdirmə haqqında müzakirələr onun Qərbi Almaniyaya
birləşdirilməsi ilə eyni ərəfəyə təsadüf edirdi. Mülkiyyətin dövlətsizləşdirilməsi və müəssisələrin
özəlləşdirilməsi Şərqi Almaniyanın iqtisadi siyasətində 1989-cu ilin oktyabr hadisəsindən *
sonra
mərkəzi yer tutsa da, onun reallaşdırılması ilə bağlı qərarlar 1990-cı ilin ortalarından həyata
keçirilməyə başlamışdır.
X.Modrovanın kommunistlərindən təşkil olunmuş, keçid hökuməti dövründə özəlləşdirməyə
həddindən artıq dərəcədə ehtiyatlı münasibət dövlət mülkiyyətinin hökmranlığı şəraitində eklektik
olaraq "plan-bazar" iqtisadiyyatının yaradılmasına daha çox üstünlük verilməsini
səciyyələndirirdi.
Almaniyada da əvvəlki kombinatların və müəssisələrin dövlətsizləşdirilməsi onların
səhmləşdirilməsi yolu ilə aparılmağa başlanılmış və bu məqsədlə Dövlət mülkiyyətinin Qəyyum