pulsuz olaraq, ölkənin 18 yaşından yuxarı vətəndaşları arasında bölüşdürülürdü.
Bu zaman həmin
vətəndaşlara çatan payı ifadə edən özəlləşdirmə sənədi bon adlandırılırdı. Bonlar adlı olmaqla ilk
12 ay ərzində yalnız səhmlərə dəyişdirilə, bu müddət ötdükdən sonra isə sərbəst alqı-satqı obyekti
kimi satışa çıxarıla bilərdi. Əgər müəssisələrin Milli Agentlikdə yerləşdirilən 30 faizlik səhm
paketi bonlara 5 il ərzində satılımazsa, onda onların səhmləri açıq bazarda reallaşdırılırdı. Bundan
sonra müəssisənin 15 faizlik səhm paketi 5 ildən gec olmayaraq güzəşt hüququ ilə alınmaq şərtilə
öz işçiləri üçün ehtiyatda saxlanılırdı. Səhmlərin 35 faizdən çox olmamaq
şərtilə digər hissəsinin
xarici investorlara satışına icazə verilirdi. Bir çox hallarda müəssisənin işçiləri üçün ehtiyatda
saxladığı 15 faizlik paketdən əlavə yerdə qalan 85 faizlik səhm paketi bütövlükdə birjalar vasitəsilə
istənilən fiziki və hüquqi şəxslərə, o cümlədən banklara, sığorta şirkətlərinə təklif olunurdu.
Bolqarıstanda özəlləşdirməyə doğru ilk addım həddindən artıq gərgin siyasi şəraitdə atılmışdır.
1990-cı ilin aprelində Nazirlər Sovetinin 36 saylı qərarı ilə bu ölkədə ticarət, ictimai-iaşə və xidmət
sferası müəssisələrinin hərraclar vasitəsilə satışına icazə verilmişdir. Bu müəssisələrin əmlakının
qiymətləndirilməsində obyektin
yerləşdiyi ərazi, onun populyarlığı və digər meyarlar nəzərə
alınırdı. Satış zamanı heç bir güzəşt hüququ tətbiq olunmurdu. Yeganə olaraq alıcıların yalnız
təsərrüfat təşəbbüsü ilə bankdan kredit almaq hüququ təmin edilirdi. *
Bolqarıstanda dövlətsizləşdirmə üç əsas formada həyata keçirilmişdi:
-birincisi, dövlət əmlakının özəl şəxsə və ya kollektivə icarəyə verilməsi;
-ikincisi, dövlət və ya icma mülkiyyətində olan müəssisələrin səhmdar cəmiyyətlərə çevrilməsi;
-üçüncüsü isə müəssisənin tam şəkildə özəl firmaya və ya ayrıca şəxsə satılması.
Bu ölkədə özəlləşdirmənin təşkili və həyata keçirilməsinə məsul orqan kimi Milli Agenlik
yaradılmışdır ki, bu təşkilatın da başlıca funksiyası obyektlərin qiymətləndirilməsi, özəlləşdirmə
üzrə fəaliyyətin koordinasiya edilməsi və dövlətsizləşdirmə tədbirinin
həyata keçirilməsinə icazə
verməkdən ibarət idi. Bolqarıstanda özəlləşdirmə prosesi hazırda da əsasən fərdi layihələr üzrə
davam etdirilir. *000-ci ildə bu prosesə iri şirkətlər, o cümlədən "Bulqartabak xoldinq", "İnkoms
Telekom", "Balkankar" və digərləri cəlb olunmuşdur.
Ntic
Şərqi və Mərkəzi Avropa ölkələrinin özəlləşdirmə təcrübəsinin nəticələrini və dərslərini
yekunlaşdırarkən, aşağıdakı xüsusiyyətlərin diqqət mərkəzinə gətirilməsini vacib hesab edirik.
Əvvəla, praktiki olaraq Mərkəzi və Şərqi Avropanın postsosialist məkanına daxil olan bütün
ölkələrində "kiçik" və "böyük" özəlləşdirmə bir-birindən ayrılmış və xüsusi, ayrıca qanunlarla
reqlamentləşdirilmişdir. Bu regionun özəl xüsusiyyətlərindən biri də qanunvericilik bazasının
formalaşması zamanı bəzi ölkələrdə ilkin olaraq restitutsiya tədbirlərinin hüquqi əsaslarının
yaradılmasıdır.
İkincisi, əvvəlcə "böyük" özəlləşdirmənin "canlı" pullarla aparılmasına
üstünlük verən ölkələr, o
cümlədən Polşa, Macarıstan, Bolqarıstan sonradan kapital çatışmazlığının yaratdığı problemin həlli
məqsədilə kütləvi özəlləşdirmə modelinə müraciət etmişdilər.
Ümumiyyətlə, özəlləşdirmənin bu mərhələsində ilkin kapital yığımı problemi bütün Şərqi və
Mərkəzi Avropa ölkələrinə xas olan xüsusiyyət kimi qeyd oluna bilər. İstisna olaraq Almaniyanın
Şərq hissəsində aparılan özəlləşdirmə prosesinə külli miqdarda xarici investisiyaların, xüsusilə də
alman mənşəli kapitalı cəlb olunması bu problemə münasibətdə özəlləşdirmənin "ağrısız"
aparılmasına şərait yaratmışdır. Beləliklə də, postsosialist dövlətləri arasında əmlakın müəyyən
şərtlərlə vətəndaş kateqoriyaları arasında bölgüsü prinsipindən istifadə etməyən yeganə ölkə
Şərqi Almaniya olmuşdur. Macarıstan da özəlləşdirməyə münasibətdə əvvəlcə bu istiqamətli
kursa üstünlük versə də sonradan bonların tətbiqi bu ölkədə qismən
də olsa kütləvi özəlləşdirmə
modelindən istifadəni səciyyələndirmişdir. Təbii ki, Macarıstan əhalisinin sərəncamında olan
sərbəst kapitalın ümumi özəlləşdiriləcək əmlakın 1 faizinə çatması, Polşada müvafiq olaraq həmin
göstəricinin 4%, Bolqarıstanda 3-4%, keçmiş SSRİ məkanında orta hesabla 6% təşkil etdiyi halda
özəlləşdirməni başqa variantda aparmaq yalnız xarici kapitalın aktiv iştirakı ilə mümkün idi.
Region ölkələri arasında bu istiqamətdə fərqləndirici nəticələr Macarıstana, Polşaya və Şərqi
Almaniyaya məxsusdur.
Özəlləşdirmənin gedişində maliyyə-investisiya qoyuluşu sahəsində vasitəçilik hüququnu həyata
keçirən investisiya fondlarının aktiv fəaliyyəti Çexo-Slovakiya və Polşa Respublikalarında xüsusilə
yüksək səviyyədə nəzərə çarpmışdur. Mərkəzi və Şərqi Avropa ölkələrində özəlləşdirmənin
gedişi
zamanı qeydə alınmış tipik problemlər və çətinliklər əsasən müəssisələrin əmlakının
qiymətləndirilməsində, özəlləşdirmənin daha məqsədəuyğun forma və metodlarının seçilməsində,
əhalinin, xüsusilə də əmək kollektivinin sosial müdafiəsinin təşkilində müşahidə olunmuşdur.
Region ölkələrinin bir çoxunda ötən əsrin 90-cı illərinin başlanğıcına təsadüf edən siyasi
hakimiyyət dəyişiklikləri bu və ya digər formada özəlləşdirmənin gedişinə müsbət və ya mənfi
təsir göstərmişdir.
4. 1. Rusiya v digr MDB ölklrind özllşdirmnin nticlri v drslri
Rusiyada 1992-ci ildən başlayan mülkiyyətin dövlətsizləş-dirilməsi və müəssisələrin özəlləşdirməsi
siyasətinin əhatə dairəsi ümumi iqtisadi fonda çox keçmədən sürətlə genişlənmişdir. Rusiya
özəlləşdirməsi miqyasları və tempinə görə dünyada analoqu olmayan dövlətsizləşdirmə prosesi
hesab olunur. Harvard Universitetinin professoru Marşal Qoldmanın
təbirincə desək, effektlik
məsələsini arxa plana keçirən, siyasi məqsədlərin reallaşdırılmasını önə çəkən Rusiya
özəlləşdirilməsi ötən əsrin 30-cu illərinə xas olan tələsik kollektivləşdirməni xatırladırdı. *
Rusiyada özəlləşdirmə mürəkkəb - sosial-iqtisadi şəraitdə həyata keçirilmişdir: mövcud iqtisadi
institutlar həddindən artıq mərkəzləşdirilmiş və inhisarlaşdırılmış formada fəaliyyət göstərir,
kifayət qədər ilkin kapital yığımına malik və zəruri sayda effektiv sahibkar çatışmır, kapital
bazarının infrastrukturu və rəqabət mühiti zəif formalaşmış, özəl sahibkarlıq
ənənəsi yaddan
çıxmış, maliyyə-kredit mexanizmi dağıdılmış, müəssisələr nəinki MDB çərçivəsində, həm də
Rusiya daxilində belə təsərrüfat əlaqələri itirilmişdir. Bütün bunlarla yanaşı enerji daşıyıcılarının,
maşınqayırma məhsullarının qiymətinin birdən-birə artımı, dəmiryol tariflərinin yüksəlməsi digər
məhsulların da bahalaşmasına təsir göstərdiyindən, ölkəni inflyasiya dalğası bürümüş və nəticədə
maliyyə bölməsində yaranmış qeyri-sabitlik, əhalinin həyat səviyyəsində
müşahidə olunan sosial
çətinliklər, banklarda əmanətlərin dəyərsizləşməsi və digər bu kimi neqativ sosial iqtisadi
faktorlar özəlləşdirmənin gedişində gərginliklər yaratmışdır.