69
tələ qurmuşdular. O tələyə düşməmək üçün çox mahir bilici
və döyüş sirlərini bilmək bacarığına malik olmalıydın...
Qarabağ hadisələri başlayanda da bu iki hiss düşünən
qəlblərə hakim kəsilmişdi. Yaxşı siyasət işlətmək, bir də
vuruşmaq... İkinci məsələ bir qədər qəliz görünürdü. Çünki
başımızın üstündə yekəpər rus dayanmışdı və yekəpər rus
erməninin arxasındaydı. Qalırdı siyasət. Buna isə... Hər
halda, bütün siyasətlər gücə tabe idilər. Hər zaman olduğu
kimi sonda yenə də güc siyasət mətbəxində hazırlanan
“təamları” yeyəcəkdi.
Deməli, belə görünürdü ki, heç də məsələ sadəlövh
adamların düşündüyü kimi asan deyildi. Bütün bunları hələ
çox da bərkiməmiş qəlbinin şah damarından keçirirdi Elçin.
Vaxt tapan kimi Şuşaya gedir, hər yanı nəzərdən keçirir, elə
bil, gördüyü hər nə var idisə bəbəklərinə yığmaq istəyirdi.
Həm də çox qəribsəyirdi belə vaxtlarda. Qərib adamlar kimi
nigaran hisslərin əlində giriftar qalır, əli hər yerdən üzüləndə
qələminə güc verirdi.
Laçın yuvasıdı Laçın,
Şuşa Tanrı şüşəsi.
Qanımızla süslənib
Hər daşı, hər guşəsi.
Topxana, Cıdır düzü
Damcı bulaq,
Soltan bəyin meşəsi.
Qanımızdan rəng alıb
bağrı qara laləsi
Gecələr dağ başında
Ayın bəyaz haləsi.
70
Ağdama gedəndə də belə ikili hisslərin əsarətində
qalırdı. Bu torpaqların da düşmənin bəd nəzərində olduğunu
bilirdi. Axı bu yerlərin mərd oğulları satqın və xəyanətkar
ermənilərə çox qan uddurmuşdular. İndi düşmənin əlinə bəd
fürsət düşmüşdü. Əslində düşmənin bu yerlərə ayaq
basacağını ağlına sığışdırmırdı. Amma yenə də ikili hisslər
ona rahatlıq vermirdi. Bir tərəfdən arxayınlıq, rahatlıq, öz
kökünə inam və etibar, o biri tərəfdən indiki siyasi vəziyyət
və ermənilərin rus havadarlığı ilə meydan sulamaları...
Bu ikili hisslərin, sevinc və həyəcanın haləsi altında ailə
həyatı qurmuş, çox sevdiyi yarına qovuşmuşdu. Elçin
qəlbində ideal sandığı, arzuladığı yarını tapmışdı. Bu da
Tanrının ona bir mükafatı idi.
Afət də Elçini çox sevirdi. Xəyalında onunla gələcək
həyatının işıqlı yollarını cızır, arzuların qanadında çox
uzaqlara gedirdi.
Elə bu arzuların biri kimi “VEKTOR” Beynəlxalq Elm
Mərkəzini yaratdılar...
71
ARZULARIN “VEKTOR”U
Hadisələr günü-gündən dramatikləşir, faciəyə doğru yön
alırdı. Torpaqlarımızın bir hissəsi rus-erməni hərbi
birləşmələrinin hücumu nəticəsində işğal olunmuşdu.
Düşmən yenə də qara niyyətlərindən əl çəkmirdi. Belə
görünürdü ki, onların istəyi bütün Azərbaycanı işğal edərək,
müstəqilliyinə son qoymaqdır. Çünki Azərbaycanın böyük,
qüdrətli, azad, suveren dövlət olması o düşmən gücləri
qıcıqlandırırdı. Bu məqamda hər bir qeyrətli oğul sinəsini
qabağa verib nələrsə etməli, vətənin azadlığını qorumaq üçün
“vətən daşı” olmağı bacarmalıydı.
Elçin bu ağır məqamda Xudu Məmmədovun sağ
olmasını çox arzulayırdı. Əgər o, sağ olsaydı, çəkinmədən
onun yanına gedər, məsləhət alar, nə etmək lazım olduğunu
ondan soruşardı. Elə bu nisgilin qübarı ilə onun məzarının
üstünə getdi. Xəyalında onunla danışdı. Hələ layihəsini
qəlbində cızdığı və ancaq həyat yoldaşı ilə məsləhətləşdiyi
elm mərkəzinin xeyir-duasını Xudu Məmmədovun ruhundan
dilədi. Sonra çiynindən ağır bir yük götürülmüş kimi
xanımının yanına gəldi.
-Getmişdim Afət...
-Hara?
-Xudu Məmmədovun yanına.
-Nə dedi?
-Xeyir-dua verdi, uğurlar dilədi.
-Nə yaxşı, onda işimiz uğurlu olacaq.
72
Elə bu məqsədlə Gəncədən köçüb Bakıya gəlmişdilər.
Kirayə ev tutub, orada yaşayırdılar. Maddi cəhətdən sıxıntı
keçirsələr də, bu arzularının həyata keçməsi üçün son
qəpiklərini belə xərcləməyə hazır idilər.
Beynəlxalq Elm Mərkəzinin adını “Vektor” qoydular.
Vektor üfüqdə parlayan nur kimi onların məqsədlərinə, ideya
və məramlarına işıq çiləyəcək, arzularının həyata keçməsinə
yardımçı olacaqdı. O məqsəd və məram nədən ibarət idi? İlk
növbədə
Qarabağ,
Azərbaycan,
Turan
dünyasının
həqiqətlərini dünyaya göstərmək. Daha sonra Azərbaycanın
elm və zəka adamlarını dünyaya tanıtmaq. Axı hər zaman biz
informasiya mübadiləsində və həm də mübarizəsində
ermənilərə uduzurduq. Bunun da nəticəsində erməni həqiqət
olmayanı da dünyaya həqiqət kimi sırıyırdı. Biz isə öz
ağappaq həqiqətlərimizi dünya birliyinə çatdırmağa çətinlik
çəkirdik. Burada bir tərəfdən dünyanın ermənilərə ərköyün
uşaq kimi baxması və züy tutması rol oynayırdısa, o biri
tərəfdən öz zəifliyimiz və çəkici bir nöqtəyə vurmağı
bacarmamağımız faciələrimizin sayını daha da artırırdı. Axı
qlobal dünya informasiya üzərində qurulmuşdu. Afrikanın
uzaq bir ölkəsində yaşayan zənci hardan biləydi ki,
Azərbaycanın Qarabağ bölgəsi var və o bölgəni ermənilər
rusların əli ilə işğal ediblər? Onlar ancaq qəzetdə, jurnalda
yazılana, televiziyada, radioda deyilənə inanırdılar. Əslində
bu heç də onların günahı deyildi. Günah bizim özümüzdən
gəlirdi. Ona görə ki, informasiya yarışında ermənilərə
uduzduğumuz kimi lobbiçilik, diaspora yaratmaq işində də
onlardan geri qalırdıq. Elə bunun səbəbi idi ki, dünya
birliyinin böyük bir hissəsi erməni yalanlarına inanırdı.
Bunları yaxşı anladıqlarına görə dünya xalqları ilə elmi
mübadilələri həyata keçirmək şərti ilə “Vektor” nəşrlər evini
də təsis elədilər. İndi dünya ilə elmi, mədəni, ədəbi əlaqələr
Dostları ilə paylaş: |